Jak wszyscy pamiętają, kariera mojego bloga, krótkotrwała i dawno zapomniana, rozpoczęła się do nowej redakcji wspomnianej w tytule formuły. Było to w czasach, kiedy do dobrego tonu należało pisanie o nędzy polskiej kultury, a o tym, by wychwalać cokolwiek z polskiej historii nie było nawet mowy. Była oczywiście fala cała fascynacji prozą Komudy i Piekary, ale ich wielbiciele mieli raczej opinię freaków. Na naszym blogu tematy patriotyczne, poprzez prosty fakt odwołania się do tradycji ziemiańskiej, zostały uczłowieczone i „unormalnione”. Po spektakularnej i zwycięskiej obronie kilku takich tematów, uważanych na nie licujące z godnością człowieka myślącego, zauważyliśmy pewne zaskakujące zjawisko – oto wszyscy powoli zaczęli przestawiać się na takie toby, krzepić serca i ponosić się wzajemnie na duchu, ale bez różnych niekoniecznych przecież zawodzeń. Nieszczerość i fatalne wykonanie tych prób biły po oczach, ale dla wykonawców tego przedsięwzięcia i dla ich odbiorców nie miało to znaczenia. Ważna była sama formuła, która okazała się nośna na tyle, by wypromować różnych kaznodziejów i odkrywców. Dziś doprowadzono ją do upadku ostatecznego. I tak zwykle się to kończy. Ludzie bowiem mają mentalność małpy, która przypadkiem znalazła radio. Patrzy zasłuchana w ten dziwny przedmiot i odkrywa pokrętło zwiększające głośność. Próbuje nią manipulować, z różnym skutkiem, aż wreszcie nastawia odbiornik na cały regulator, słychać potężny huk i małpa, a także jej towarzyszki uciekają gdzie pieprz rośnie. I to samo przydarzyło się naszej ulubione formule komunikacyjnej, którą Polacy kochają i może kochaliby nadal, gdyby nie zaangażowano do jej promocji stada małp. Te zaś nie bawią się dziś radiem, ale IA i innymi wynalazkami, a potem zgłaszają pretensję do wszystkich wokół, iż nie reagują oni żywo na serwowane emocje. Czyli na tych wszystkich husarzy i dane liczbowe dotyczące bitwy pod Chodowem, a także na inne rewelacje. Nie mogą reagować, bo zwyczajnie ten przekaz nie wytrzymuje konkurencji. Wszystko się zmieniło i on także powinien ulec zmianie. Co nie znaczy, że powinien zniknąć. Niestety o takich kwestiach, jak zmiana formuły nie można nawet wspomnieć, bo wtedy okaże się, że odbierzemy chleb zasłużonym jakimś twórcom, którzy kochają ojczyznę i muszą  o tym opowiadać za pieniądze.

Najłatwiej wskazać dewaluację emocji i formatów patriotycznych na przykładzie pomnika smoleńskiego. Co miesiąc przestrzeń wokół niego wypełnia się głupawymi demonstracjami i jest okupowana przez Szczurka i babcię Kasię. I nie ma nikogo, kto by potrafił ten stan zmienić, bo jedynym pomysłem naszych, w tym samego prezesa, jest demonstrowanie oburzenia i niezadowolenia. Co oczywiście działa na rzecz tamtych. Temat zaś główny ginie w tych wygłupach i już nikt nie chce o nim myśleć. Ostatnio zaś doszło do czegoś naprawdę dziwnego. Znany z programów telewizyjnych, w których prowadzącą była Monika Richardson, Steffen Mueller, niemiecki dziennikarz, nagrał film o tym pomniku. Jak na człowieka światowego i jakoś tam wykształconego nie jest to przesadnie duże osiągnięcie, bo pan Mueller mówi o tym, że schody są symbolem tragedii w Smoleńsku, ale także naszego życia, które kończy się nagle, po próbie zrobienia jakiejś tam kariery. No, okay, jak na przeciętnego niemieckiego odbiorcę to i tak głęboko zagarnął. No, ale nie o taki rodzaj przekazu nam chodzi. A o jaki? No właśnie…

Przede wszystkim o taki, który nikogo nie zostawi sam na sam z głupimi myślami. Tak sądzę. Również o taki, który udzieli ważnych odpowiedzi na kluczowe pytania, a nas samych postawi w gronie ludzi, zaangażowanych w przedsięwzięcia powszechnie ważne. To zaś z kolei oznacza, że musimy podjąć próbę narzucenia światu naszego porządku. Najpierw jednak trzeba go zbudować. Tego się nie da zrobić tolerując rzeczy obecnie najgorsze, czyli próby kwestionowania praw i prawd naturalnych. Bo to jest właśnie przyjmowanie narracji, które będą czynić z nas ogłupiałych niewolników przez następne dekady. Nie można więc uznawać, że w związkach jednopłciowych rodzą się jakieś dzieci, ani też, że migranci sprowadzani do Polski, mają nas ubogacić kulturowo. Nie można się też jednak przeciwstawiać tym kłamstwom poprzez narracje pokrzepiające serca, bo one są w istocie kapitulacyjne i izolacyjne. Tym bardziej, że tamta strona wyraźnie przyspiesza z różnymi sprawami. I tak, dla przykładu, pani minister kultury powiedziała ostatnio w wywiadzie dla Financial Times, że opracowuje plan ewakuacji polskich dzieł sztuki na wypadek ataku Rosji. To jest, moim zdaniem, wiadomość z gatunku fantastycznych. O jakim ataku bowiem mówi pani minister i skąd posiada informacje na jego temat? Po drugie – jest to ciekawe, bo w czasie wdrażania takiego planu zacznie się jakiś ruch, a my zobaczymy co naprawdę jest wartościowego w polskich muzeach. Bo rozumiem, że owo przygotowywanie do ewakuacji będzie transparentne? Zobaczymy, na którym miejscu w kolejności ewakuacyjnej znajdą się dzieła najwybitniejszych, współczesnych artystów polskich, w tym te zgromadzone w nowym muzeum stojącym pod pałacem kultury.

Moim zdaniem ktoś, mam na myśli tak zwanych naszych dziennikarzy, siedzieć przez cały czas na plecach pani minister i patrzeć jej przez ramię, co ona tam robi z tym planem. Następnie zaś tworzyć z tego teksty i wypowiedzi, które skłonią Polaków do myślenia o własnej kulturze w kategoriach zasobu istotnego dla wspólnoty. Nie zaś w kategoriach rozrywki, graciarni gdzie zebrano nieważne już przedmioty, które odwracają uwagę od płonącej planety i praw gejów. Gawędy bowiem o kulturze i tradycji, w kontekście zbiorów muzealnych były do niedawna przecież istotną częścią narracji wspólnotowych. Znacznie ważniejszą i łatwiej przyswajalną niż dydaktyzm w niezamierzony sposób parodiujący Sienkiewicza. Może trzeba do tego powrócić? Ktoś powie, że nie ma prof. Zina. No nie ma, ale ministra chce zbiory gdzieś wywozić, pod pretekstem wojny. To też jest dobry powód, przede wszystkim do tego, by zapytać – a co w pierwszej kolejności i dlaczego? Następnie zaś zadać kolejne pytanie – a co się stanie z „Bitwą pod Grunwaldem” i całym Matejką? I jeszcze jedno – czy wywozimy z Warszawy czy również z Krakowa?

Wobec skrajnej dewastacji emocji związanych z polityką i trwałego już podziału narodu, należałoby też od nowa wskazać zło i dobro. I nie lamentować nieszczerze nad tym, że Bogusław Radziwiłł zyskał królewską łaskę, a Kmicic był w istocie postacią fikcyjną.

Bo przy Romanie Giertychu i jego wyczynach książę Bogusław jawi się niczym anioł, co zstąpił na ziemię, by ratować ludzi przed moralnym upadkiem. Musimy przywrócić jakiś porządek. Nie mówię, że koniecznie żelaznymi rózgami, choć tamci chętnie by to zrobili. Myślę, że przede wszystkim należy wskazać, że odpowiedzialność za czyny i słowa dotyczy ludzi takich jak Tusk i Giertych. Reszcie można darować. Do tego konieczne jest wskazanie nowych, skutecznych i bezkompromisowych postaw, których cechą najistotniejszą musi być samodzielność. Mówię o tym celowo, w kontekście wczorajszego wpisu, który przeszedł właściwie bez echa. A tam jest napisane, że dyktator Powstania Listopadowego, generał Chłopicki dostał świadectwo niepoczytalności wystawione przez żydowskiego lekarza Wolfa. Było to w styczniu. Następnie zaś pojawił się – już poczytalny na nowo – w cywilnym ubraniu, w czasie bitwy w Olszynce Grochowskiej. Co my z tego rozumiemy? Że była bitwa pod Olszynką i tyle. Dobrze by było, gdybyśmy, wraz z należącym do narodu zasobem kulturalnym, rozumieli także głębię niektórych postaw. I nie ekscytowali się niepotrzebnie jednymi, a drugie równie niepotrzebnie potępiali lub podawali w wątpliwość.

Takim enigmatycznym nieco zdaniem zakończę dzisiejszą notkę. Muszę zająć się nawigatorem, kolejny numer ukaże się w lipcu.

Wydaliśmy nowy, specjalny numer kwartalnika „Szkoła nawigatorów” poświęcony Żydom w polskich powstaniach

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-45-zydzi-i-polskie-powstania/

Wznowiłem też „Alchemików”

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/alchemicy-gabriel-maciejewski/

 

No i przypominam o trwającej do końca czerwca promocji

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-32/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-33/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-34-numer-o-zlocie/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-35-o-cukrze-i-weglowodanach-w-ujeciu-medycznym-i-historycznym/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-36-poswiecony-morzu-i-zwiazkom-rzeczpospolitej-obojga-narodow-z-morzem/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-luzyce-nr-37/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-38-wegierski/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-39-poswiecony-szermierce-i-pojedynkom-na-bron-biala/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-40-poswiecony-pociagom-pancernym/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-41-galicja/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/towarzystwo-jaszczurcze-societas-lacartarum-eidechsen-gesselschaft-1397-1466/

 

 

---

tagi: historia  kultura  bohaterowie  narracje  dzieła sztuki  naśladowcy 

	gabriel-maciejewski
	23 czerwca 2025 08:11

39     1957    11 zaloguj sie by polubić