Nie miał więc Judasz do kogo się udać w tym momencie dramatycznym, gdy natłok myśli o popełnionym czynie i wyrzuty sumienia były nie do zniesienia i jedynym wyjściem było skończyć z sobą…

W Pasji Gibsona, dodatkowo, jako wyrzut i być może bodziec ostateczny, który popchnął go do samobójstwa, mamy scenę, kiedy wyrwawszy się z jakichś majaków, wygnany za miasto przez dzieci, widzące w nim opętanego, i przytomniejąc na chwilę, Judasz widzi truchło osła, zjadanego przez robactwo. Potem mamy scenę retrospekcji, kiedy Jezus wjeżdża na ośle do Jerozolimy, pięć dni wcześniej. Czy to ten sam osiołek? Teraz leży martwy. Przez kogo zabity? Przez tropicieli bluźniercy? Na szyi zawieszony ma powróz, który zaraz znów zobaczymy, kiedy Judasz przewiesi go przez gałąź. Chwilę później dołączy do osła.
Tragiczna postać. Dlatego warto być roztropnym i wyważyć (docenić) wartość zawiązywanych sojuszy. Żeby nie było za późno na naprawę.

Z całego serca dziękuję. Piękne rozważania. Niech Zmartwychwstały Panu, Pańskiemu domowi i tym przedsięwzięciam, którymi Pan patronuje błogosławi.

W dawnych czasach wpadła mi w ręce taka książka "Gullo Gullo" Miodraga Bulatovića - chyba Serba. Książka mi się wtedy podobała (dziś jej nie mam), no ale nie ważne o czym ona tam opowiadała, bo jedno mi w pamięć zapadło - tam w jakimś zapomnianym przeze mnie kontekście przywołano postać Judasza. Autor stawiał tam wcele nie głupią tezę - bez Judasza nie dokonałoby się, on więc poniósł ofiarę - może nie równą tej Chrystusowej ale konieczną w sensie logicznym by ta pierwsza zaistnieć w ogóle mogła. Nie jestem teologiem więc wymądrzać się nie będę - przemawia do mnie ta samotność Judasza, który stwierdziwszy, że te numery na które obstawił się nie sprawdziły, a ci którzy kołem kręcili go od początku oszukiwali. W tej pustce nie są już ważne pieniądze - nie ma nic czego pragniesz, a co za pieniądze mógłbyś kupić, zostaje tylko pewność wiecznego potępienia od którego nie ma ucieczki - po co więc to ciągnąć dalej.

Też życzę radosnego Alleluja!  Objawień Valtorty nie czytałem ale nie sądzę, żeby o. Antoni, powołując się na Ewangelie, nie wiedział, o czym pisze :)

Żałował. I jest dla nas przestrogą. Gdybyśmy literalnie do tego podeszli, jest to przestroga przed interesami z żydami. No a nade wszystko przestrogą przed tym, żebyśmy nie zostali z niczym i uwierzyli w Boga, bo po drugiej stronie nie ma nic, pustka i zatracenie.

''... on więc poniósł ofiarę - może nie równą tej Chrystusowej ...''

nie, on poniósł nie ofiarę, a konsekwencje swoich pragnień i czynów ...
a akt Zbawienia i tak musiał się dokonać