Miałem nadzieję, że już nigdy nie będziemy zajmować się Tomaszem Terlikowskim i jego publikacjami. Myliłem się. W zasadzie Terlikowski będzie tu dziś tylko pretekstem do zarysowania pewnej szczególnej sytuacji w jakiej znajdują się kościelne i tak zwane prawicowe media. Chodzi o to, że misja, która ma być przez nie realizowana jest już na samym wstępie unieważniana poprzez obecność osób takich jak Terlikowski właśnie. To znaczy istot epatujących publiczność swoimi emocjami, szczegółami z życia osobistego i religijnego w sposób nachalny i okrutny. Bo co do tego, że Terlikowski litości żadnej dla ludzi nie ma, nie może być wątpliwości. Jego obecność w sferze publicznej, podobnie jak obecność kilku innych autorów służy w praktyce do tego jedynie, by zablokować kanały dystrybucji treści którymi Kościół chce przyciągnąć i zainteresować wiernych.

W czasie ostatnie pogadanki we Wrocławiu poświęciłem temu problemowi prawie cały dany mi czas. Dziś streszczę to, o czym mówiłem, zaczynając od końca. Wyobraźmy sobie, że człowiek, który przez całe życie karmił się treściami z GW i TVN, nagle stwierdził, iż są one nie kompatybilne z jego codziennym, praktycznym doświadczeniem, a także obserwacjami czynionymi na bardzo podstawowych poziomach. Zrezygnował więc z pochłaniania tych treści i rozpoczął poszukiwanie nowych. Zamyślił się i powiedział sam do siebie – a może w tym całym Kościele mają coś interesującego? No i sięgnął po pierwszą rzecz z zakresu publicystyki katolickiej jaka mu się w sieci nawinęła. Była to recenzja książki Terlikowskiego o Wenantym Katarzyńcu umieszczona na stronach portalu prowadzonego przez Targalskiego, kolejnego tuza myśli prawicowej. Koniec. Nasz hipotetyczny poszukujący prawdy czytelnik, dokończył lekturę, po czym ze spokojem powrócił do GW i TVN, bo uznał, że to jest jednak jakiś poziom, nawet jeśli go oszukują, to czynią to w sposób nie ubliżający zarówno inteligencji, jak i emocjom. No może czasem, ale to jest doprawdy nic, w porównaniu z tym co robi Terlikowski. On zaś zachowuje się w sposób znamionujący wielką pewność siebie, a także inną pewność, taką mianowicie, że jest niezastąpiony. Do pewnego stopnia na pewno, albowiem nikt się łatwo nie pozbędzie takich istot jak on, załatwiają one jednocześnie kilka ważnych spraw. Jedną z nich jest wspomniane już blokowanie kanałów dystrybucji treści, a drugą upraszczanie przekazu w taki sposób, by uniemożliwić jakąkolwiek polemikę. Ta zaś nie może zaistnieć ponieważ przekaz Terlikowskiego, adresowany do ludzi nieistniejących, takich jak ich sobie wyobraża nasz bohater, a także ludzie, którzy go wynajęli, wzmocniony jest od razu udziałem osób ze świata celebrytów. Takich jak aktorka Figurska. Komunikat ten brzmi tak – Terlikowski, najważniejszy spec od świętych pańskich, jest w bezpośrednim kontakcie z tymiż świętymi, którzy – jeśli tylko się do nich zwróci – dają mu kasę w gotówce. Potwierdza to sławna aktorka Figurska. Jeśli sami udacie się do błogosławionego Wenantego, albo innego jakiegoś świętego i nie dostaniecie pieniędzy od razu, to znaczy, że musicie jeszcze długo nad sobą pracować. Terlikowski nie musi, bo on zbliża się, będąc jeszcze w młodym wieku przecież, do doskonałości. Najciekawsze jest to, że ten sposób komunikacji odpowiada wielu duchownym. To jest najgorsza wróżba z możliwych, bo jak tu nawiązać do wczorajszych czytań i powiedzieć – non possumus, kiedy zamiast świadectwa widomego mamy gawędę Terlikowskiego i tej całej Figurskiej? To jest poważne nadużycie cierpliwości wiernych, w mojej ocenie, choć oczywiście wszelkie głosy krytyczne zostaną zaraz zagłuszone wyciem histeryczek i histeryków, którzy mają podobne jak Terlikowski przygody i chcą, żeby święci interweniowali tu i teraz w ich życie, najlepiej w obecności licznych świadków, a także kamer telewizyjnych. Sprawa jest poważna, bo następnym krokiem będzie sprawdzanie autentyczności praktyk i nawróceń dokonywane nie przez osoby duchowne bynajmniej, które na to ani ochoty, ani czasu nie mają, ale przez takich jak Terlikowski. I co? Powie ktoś, że nie wierzy w interwencje Wenantego Katarzyńca? To może jeszcze w obcowanie świętych nie wierzy, a…? Ja jestem szczerze zdumiony tolerancją hierarchii wobec publikacji Terlikowskiego, jestem także zdumiony tym, że pisze on w „Rycerzu Niepokalanej”, choć przecież bracia z Niepokalanowa mają jak najgorsze doświadczenia z tak zwanymi prawicowymi publicystami i dziennikarzami. Dość przypomnieć sławną sprawę telewizji Niepokalanów. No, ale jedyne co nam pozostaje to stwierdzenie faktu – Terlikowski ma pozwolenie i wszelkie możliwe certyfikaty na głoszenie treści religijnych w swojej, autorskiej redakcji. Jedyne co nam pozostaje to brak akceptacji dla tych praktyk wyrażony słowem. Na co, mam nadzieję, jeszcze możemy sobie pozwolić.

Z omawianymi tu sprawami wiąże się dynamika i skuteczność misji, ta zaś w mojej ocenie, w danych nam okolicznościach, związana jest z dynamiką rynku treści jaki powstaje wokół Kościoła. Na rynku tym, o czym wiadomo od dawna, królują właśnie ludzie pokroju Tomasza Terlikowskiego i albumy o życiu Jana Pawła II sprzedawane już na kilogramy. Nieskuteczność tego rynku jest przygnębiająca, ale nikt póki co nie wie jak z tej patowej sytuacji wyjść. Nie można przecież zrezygnować w opiewania życia polskiego papieża, nie można zrezygnować z podawania licznych przykładów nawróceń, pisanych zawsze w tym samym stylu i z tym samym zaśpiewem, który nie przyciąga już nikogo, ale stał się kanonem. Nie zostanie on zmieniony, nie ma szans, bo gdyby tak się stało ciekawość ludzi, którzy pojawiliby się, zainteresowani nową redakcją treści katolickich, wymiotłaby jak huragan Terlikowskiego i jego kumpli, a może także niektórych parających się piórem biskupów. Na to jednak szans w najbliższym czasie nie mamy. Przed nami kolejne już Targi Wydawców Katolickich, na których znów będzie ta sama oferta, podobne jak w zeszłych latach publikacje zyskają nagrody i podobne kierunki myślenia o świętych, Kościele i tradycji, zostaną wskazane.

Chciałbym teraz zwrócić uwagę na jedną ważną rzecz – ja tu nie występuję w obronie prawdy innej niż tak, którą głosi obecnie Kościół, ja się tylko domagam, by książki zatytułowane „Twittując z Bogiem” nie dostawały nagród na tych targach. Domagam się też, by ludzie piszący i myślący o świętych, Panu Bogu i rzeczach ostatecznych, nie przekonywali nas iż są wyjątkowi do tego stopnia, że każdą sprawę, z kupnem samochodu włącznie, załatwiają za nich błogosławieni, a my biedne prostaczki tego po prostu nie możemy zrozumieć. Domagam się by, ci którzy parają się publicystyką i pisarstwem okołoreligijnym, skoro nie posiadają dość autentycznych świadectw na interwencję świętych w ich życie, nie kłamali, że takie rzeczy się dzieją, ale by po prostu popracowali nad formą. One bowiem – widoczne efekty w pracy nad formą - są póki co jedynym wyraźnym znakiem, że człowiek ma jakąś łączność z Panem Bogiem i że ten go strzeże.

 

Zapraszam do księgarni basnjakniedzwiedz.pl

A oto najnowsze nagranie „u Michała” w księgarni Foto-Mag, tym razem:

O książce – Jerzy Bandrowski: Przez Jasne Wrota

https://www.youtube.com/watch?v=7QZMxQrAswo

poprzednie nagrania:

O ziemiaństwie:

https://www.youtube.com/watch?v=0ronBf5oH7k

O wydawniczych nowościach i kolejnych tomach baśni „Socjalizm i Śmierć”:

https://www.youtube.com/watch?v=D_pzN2U-hsA

O kwartalniku Szkoła Nawigatorów o protestantyzmie:
https://www.youtube.com/watch?v=mPtOH0VMOq0

O filmie Grzegorza Brauna „Luter i rewolucja protestancka”:

https://www.youtube.com/watch?v=69RcKACAUZI

O książce Hanny Koschenbahr-Łyskowskiej „Zielone rękawiczki”:

https://www.youtube.com/watch?v=PBIz5asguCA

O Bibliotece Historii Gospodarczej Polski:

https://www.youtube.com/watch?v=8xpy8i8nV6U

---

tagi: kościół  publicystyka  książki  święci  terlikowski 

	gabriel-maciejewski
	8 kwietnia 2018 08:58

28     6262    10 zaloguj sie by polubić