Choć nie były przecież same przez się żadnym dobrodziejstwem, ale katastrofą, rabunkiem i wyzyskiem. A mieszkańcy zaboru austriackiego byli jeszcze, do połowy XIX wieku w zasadzie narażeni na działanie praw i kar absolutnie bestialskich. W takiej Rosji urzędnika zawsze można było przekupić, ale w Galicji przez Franciszkiem Józefem raczej nie. Pod zaborami każdy miał jednak świadomość gdzie żyje – w państwie opresyjnym, które nie ma dla niego żadnej oferty. W miarę jednak jak podziały kraju się utrwalały, okazywało się, że opresyjne państwa mają jednak dla miejscowych jakieś propozycje. Poza tym, same muszą bronić wolności osobistej poddanych i ich własności przez oszalałymi ideologami. Własność więc była zabezpieczona. Jeśli ktoś przestrzegał prawa i uczył się pilnie spokojnie robił karierę i nie musiał w tym celu zostawać policyjnym szpiclem. Wyjątkiem była Austria, gdzie szpicli rekrutowano wielu, z różnych bardzo środowisk. W Rosji polski szpicel był rzadkością i otaczała go powszechna pogarda. Prusacy w ogóle nie mieszali porządków i Niemiec żył sobie, a Polak sobie, w dwóch całkiem odrębnych kosmosach, które znajdować się mogły po dwóch stronach tej samej drogi.

Kontakt z bliźnimi, także innych nacji i wyznań był czymś naturalnym. Interesy robiono poważne i choć bieda w niektórych miejscach aż piszczała, zawsze można było wyjechać na saksy, albo do Ameryki. Powstania wybuchały, a ich celem było wyrugowanie Polaków z własności i w zasadzie była to jedyna droga, jaką miał zaborca, by operację tę przeprowadzić. Tylko prowokacja na wielką skalę, skoordynowana przez wszystkich trzech okupantów działała. No, ale takich numerów nie dało się robić raz za razem, zwłaszcza, że budziły one różne demony także w żywiołach państw zaborczych. Powstania były dramatem, ale pamięć o nich umacniała i integrowała naród. Nawet jeśli ktoś był im przeciwny i chciał iść drogą podwójnej lojalności. Co było niemożliwe, ale wielu próbowało. W czasie zaborów były więc trzy kierunki postępowania: izolacja, czyli emigracja wewnętrzna, która była dość wygodna jeśli ktoś miał popłatny zawód, albo majątek, podwójna lojalność czyli udawanie głupka, albo bunt.

Zdecydowanie za mało uwagi poświęcamy dwóm pierwszym postawom, koncentrując się na afirmacji buntu. Z tego właśnie skorzystali komuniści, którzy wzięli bunt na sztandary i zrobili z niego metodę. Jeśli ktoś buntuje się w słusznej sprawie nie może być przecież zły. Intencje ma na pewno szczere, a jeśli coś mu nie wychodzi, to zapewne przez to, że jest zbyt wielkim entuzjastą i nie rozumie realiów. Jak się mu wyjaśni co to są realia na pewno się opamięta i naprawi swoje błędy. To była jest i będzie gówno prawda. Przepraszam wrażliwców. Komuniści po to afirmowali bunt, żeby nie tłumaczyć się przed nikim ze swoich działań. Bunt w istocie jest przemocą i chodzi tylko o to, by tę przemoc czymś atrakcyjnym zakamuflować. A skoro można zakamuflować jawną przemoc, to można zakamuflować wszystko. W sklepie spożywczym czy wielobranżowym, czy nawet w taniej jatce u Żyda, mięso było mięsem i pochodziło z zaszlachtowanego w sposób rytualny bądź nie, zwierzęcia. W sklepie komunistycznym sprawy te nie były wcale oczywiste. Po pierwsze w takim sklepie mogło w ogóle nie być niczego. I nikogo to nie powinno dziwić, skoro już wcześniej zaakceptował jawną przemoc. Po drugie, jak już się coś pojawiło, to nie musiało wcale być tym na co wyglądało. I nawet jak nie było można było w związku z samym tylko zaistnieniem czegoś udającego połeć słoniny na haku w mięsnym, ogłosić sukces w całym kraju. Tak wielki, jakby chodziło o zwycięskie powstanie. Cała komunikacja bowiem została zawłaszczona i cała komunikacja służyła afirmacji przemocy oraz jej kamuflowaniu. A wobec tego wszystko mogło być sukcesem. Tak w państwowym, jak i w indywidualnym wydaniu. Ja żyłem w schyłkowej komunie i pamiętam, że do największych sukcesów zaliczano wtedy zakup używanych spodni typu jeans. Ja wiem, że byli tacy, co szli do Pewexu i sobie te spodnie po prostu kupowali, ale ja do nich nie należałem.

W komunie jak wiadomo własność była wspólna. Nam się zdawało, że tak nie jest, bo niektórzy mieli domy, rowery, a czasem samochody. Domy były w większości reliktem epok poprzednich czyli czasów międzywojnia i zaborów. Nowe domy mieli ci, którzy posiadali resztówkę własności rolnej, albo należeli do systemu. Wielu ludziom wydawało się, że mają rower. Na przykład na naszej ulicy mnóstwo osób żyło takimi złudzeniami, do chwili kiedy tego roweru nie postawili przy płocie i nie weszli na podwórko sąsiada, żeby pogadać z nim dosłownie przez minutę. Wracali, a roweru nie było. To był realny socjalizm i tak wdrażano w życie postulat o wspólnej własności wszystkiego. Na pierwszy ogień poszły rzecz jasna ruchomości. Z nieruchomościami było jeszcze fajniej, bo one posłużyły do masowych wyłudzeń pieniędzy przez państwo, czyli do systemu książeczek mieszkaniowych. Sprzedawano na raty, poprzedzoną daniną na rzecz państwa, absolutną fikcję, której nikt nie zamierzał realizować w deklarowanych wymiarach. Coś tam pobudowano w dużych miastach, ogłoszono sukces, ale chodziło głównie o to, by ludzi z prowincji przenieść do tych miast i zatrudnić ich w wielkich fabrykach socjalizmu. Zakłady te były wyższą formą nadzoru nad produkcją. Nie trzeba było chronić każdego z osobna, albowiem afirmująca bunt ideologia, zamknęła granicę i nazwała niewolę wolnością, a opresję szczęściem. Do tego wprowadzono powszechny alkoholizm. I nie mówcie mi, że był on dobrowolny. Pijaństwo miało charakter terroru środowiskowego. I nie można było po prostu nie pić. Poza tym funkcjonowało powiedzenie – kto nie pije ten donosi. Oczywiście donosili przede wszystkim ci, co pili.

O ile pod zaborami człowiek zdobywał istotną wiedzę dotyczącą przetrwania w każdych warunkach, o tyle w komunie wszelka wiedza była po prostu fikcją. Stanowiła zbiór informacji zbędnych. Żeby bowiem skorzystać z tej zdobytej na Politechnice, należało wyjechać z kraju. Żeby wyjechać z kraju trzeba było mieć paszport, żeby mieć paszport trzeba było coś podpisać, itp, itd. Kordony za komuny, w przeciwieństwie do kordonów w czasach zaborców nie były fikcją. Przedostanie się z Królestwa do Galicji i z powrotem bez paszportu nie było żadnym problemem. Wyjazd na legalny i akceptowany przez opresyjne państwo turnus OHP w Czechosłowacji był operacją logistyczną o jakieś nikomu dziś się nawet nie śni.

Pieniądze w czasach zborów, szczególnie złote, a każde państwo okupujące Polskę biło takie monety, były towarem jak wszystko inne, w dodatku towarem poszukiwanym wszędzie. Za komuny nawet wartość połcia słoniny można było zakwestionować, albowiem mógł on być styropianową dekoracją sklepu, a co dopiero papierków z wizerunkiem Waryńskiego czy nawet Kopernika.

W czasach zaborów nie istniała psychologia, albowiem wszelkie problemy jakie człowieka dotykały można było rozwiązać za pomocą jakiejś tam osobistej aktywności. Jak kogoś odtrąciła rodzina dziewczyny, w które się zakochał, mógł sobie poszukać zamożnej wdowy. Nie istniała też seksuologia, albowiem natężenie emocji związane z życiem osobistym było duże, także poprzez splecenie tego życia ze sprawami majątkowymi. Żadne więc dyrdymały wyjaśniające co i jak należy robić prywatnie w alkowie, nie były nikomu potrzebne. Oczywiście było pełno patologii, ale komuna jej nie zlikwidowała tylko przypudrowała. Psychologia zaś za komuny stała się jednym z narzędzi inwigilacji.

Człowiek wyjeżdżający z komuny na tereny gdzie jej nie było, wyglądał, zachowywał się i mówił, jak Zulus przeniesiony do zimowej metropolii, gdzieś w Północnej Ameryce. I w zasadzie należało go przez długi czas izolować, żeby nie zrobił krzywdy sobie i bliźnim. No i był w zasadzie bezradny. Człowiek wyjeżdżający z Krakowa do Londynu, nawet jeśli nie miał za dużo w portfelu czuł się w miarę swobodnie i nie zwracał na siebie uwagi dziwacznym wyglądem i zachowaniem. A jak jechał do Wiednia, był wręcz u siebie. Trochę gorzej było z mieszkańcami zaboru rosyjskiego, ale oni, ze względu na gigantyczny rynek nie musieli wyjeżdżać za granicę za chlebem. No chyba, że coś nabroili i przekupiwszy urzędnika, musieli zniknąć. Jeśli ktoś już stamtąd wyjeżdżał, wiadomo, że miał pełny portfel i znał języki. Jego obecność na salonach nikogo nie raziła. Z Prus nikt nigdzie nie wyjeżdżał, albowiem podwójny kosmos – polsko-niemiecki – pracował dla prosperity tego państwa. Mimo tego iż Polacy chcieli je możliwie szybko rozwalić.

Ostatnie dwieście lat naszej historii naznaczone są tragizmem i udręką. Próbujemy jednak jakoś ratować swoją psychikę budując na tym grząskim gruncie różne złudzenia i tworząc projekcje nie zawsze mające sens. Nie wiadomo czemu, na przykład, uważamy, że komuna była tym okresem w historii, który dawał każdemu jakieś tam szanse. Było dokładnie na odwrót. Nie było żadnych szans. Można było jedynie iść do wojska, albo milicji. Jeśli ktoś oczywiście nie został zgwałcony przez rodzinę i zmuszony do studiowania medycyny. Ale i to lepiej było robić na uczelni wojskowej.

Moja propozycja jest taka – skoncentrujmy się na jednej najważniejszej kwestii, przestańmy afirmować bunt, a zacznijmy afirmować legalne działania, które są realizowane dzisiaj. Może się bowiem okazać, oby nie, że przez najbliższe 150 lat, nie będziemy mieli się do czego odnieść, poza reformami i działaniami PiS. Nie wiadomo co przyniesie przyszłość. Może się zdarzyć, że będziemy musieli wielbić bezprawie, bez możliwości żadnej, nawet najbardziej intymnej refleksji na jego temat. Takie jakieś czarne myśli mnie dziś naszły. No, ale ufajmy, że będzie dobrze.

Listę uczestników konferencji musimy zamknąć do 25 września, czyli czasu mamy niewiele. Nie mogę, tak jak w przypadku innych konferencji, przedłużać tego terminu, bo pałac położony jest na uboczu, organizatorzy muszą więc wszystko wcześniej dla nas przygotować. Będzie miło, ale tak, jak napisałem, wybór dań na kolację będzie ograniczony. Na Sali zmieści się tylko 70 osób, tak więc mowy nie ma, żebym wyprzedawał jakieś dodatkowe miejsca po terminie. Zapraszam tych, którzy uważają, że warto.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/udzial-w-8-konferencji-lul/

 

Jeśli ktoś może wspomóc Saszę i Anię, będę wdzięczny. Zbieramy na mieszkanie, w którym pozostaną jeszcze przez rok i na nagrobek dla Julii, żony Saszy i mamy Ani

 

https://zrzutka.pl/shxp6c?utm_medium=mail&utm_source=postmark&utm_campaign=payment_notification

 

Teraz słowo o dystrybucji. Jest ona taka, jaka jest i mamy małe możliwość wpływania na nią. Jeśli więc będą jakieś dodruki, to w cyfrze, w niewielkiej ilości i będą one drogie. Trochę tańsze w naszym sklepie, a droższe na allegro. W naszym sklepie jednak ich ilość będzie ograniczona. Będą też książki tańsze, ale sami wiecie, że trudno dziś znaleźć książkę nową w cenie poniżej 50 zł. Muszę jednak najpierw te swoje tanie książki wyprodukować. To chwilę potrwa.

Wznowiłem II tom Kredytu i wojny, a także Bitwę o Warszawę, jednak w niewielkiej ilości. Kredyt będzie w starej cenie, tak jak i pierwszy tom, ale Bitwa będzie droższa. Na razie umieszczam ją w naszym sklepie, a od przyszłego tygodnia będzie na allegro, ale w cenie wyższej. Wracam też do sprzedaży Dziejów górnictwa, które wznowiłem w nakładzie homeopatycznym, stąd cena.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/kredyt-i-wojna-tom-ii/

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/bitwa-o-warszawe-1944-major-zbigniew-sujkowski/

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/dzieje-gornictwa-i-hutnictwa-na-gornym-slasku-do-roku-1806/

---

tagi: komuna  komunikacja  praca  wiedza  rozbiory  reformy  zyski  samodzielność 

	gabriel-maciejewski
	5 września 2023 08:49

28     3545    11 zaloguj sie by polubić