Tekst miał dziś opowiadać o czymś innym, ale wczoraj dowiedziałem się, że zmarła osoba, która była symbolem niezależnego świata blogerskiego. Ewa Ligocka pisała w salonie24 i w blogmediach. Kiedy pojawiłem się w salonie ona chyba już tam była, ale mogę się mylić. Może pojawiła się w tym samym czasie co ja, albo chwilę po mnie. W każdym razie wystartowaliśmy prawie równocześnie. Elig nie miała żadnych planów w związku z blogiem i chciała po prostu pisać, a także wymieniać myśli w komentarzach. Kiedy się kolegowaliśmy, dawno, dawno temu, zwracała mi uwagę, że niepotrzebnie się czepiam niektórych, bo ludzie chcą sobie po prostu pisać i już, nie muszą od razu budować imperium wydawniczego.

Ewa Ligocka była osobą, która od samego początku okazała mi bezwzględne i absolutne poparcie. Nigdy się nie wahała, choć przecież nie znaliśmy się dobrze, nie gadaliśmy za często, ona miała swój blog i swoich czytelników, a ja swoich. Często do mnie zaglądała, a kiedy w latach 2012 – 2013 jeden z komentatorów organizował spotkania blogerów na swojej działce, zawsze tam była. Ewa Ligocka była matematykiem, pracownikiem dydaktycznym i naukowcem. We wczorajszym wspomnieniu na blogmediach napisano, że wychowała wielu doktorów i magistrów, miała też pewnie dorobek naukowy, ale nic o tym nie wiem. Mówiła o sobie bardzo mało, kiedyś wspomniała, coś o swoim mężu. Zmarła jednak w samotności, w dodatku już jakiś czas temu – 28 października 2022. O tej śmierci zaś dowiedzieliśmy się wczoraj.

Ewa Ligocka była pierwszą osobą, która kupiła moją książkę – Pitval prowincjonalny. Kiedy na początku wydawało się, że cały ten projekt, w którym wszyscy dziś uczestniczymy nie ma sensu, bo ludzie nie chcą czytać książek jakiegoś coryllusa i za nie płacić, bardzo mi pomogła. To była niewielka kwota, ale wystarczyła, żebym utrzymał się na powierzchni. Właśnie straciłem wtedy pacę, a wydawnictwo było w powijakach i nikt nie wiedział, jak ono się rozwinie i dokąd zajdziemy.

Nie wiem, czy ktoś to jeszcze pamięta, ale kiedyś przyznawanie się do tego, że jest się prawicowym blogerem to był wielki wstyd. Jedna z blogerek zainicjowała akcję czytania tak zwanych „obciachowych gazet”, albowiem gazownia – całkiem przecież nie obciachowa – w ten lekceważący sposób pisała o Gazecie Polskiej, Gazecie Warszawskiej i kilku jeszcze tytułach. Elig często brała udział w tych spotkaniach, polegały one na tym, że w widocznym miejscu grupa osób, przy kawie i rozmowie, przeglądała i czytała te tytuły, które uważane były za hańbiące. Dziś to wszystko wydaje się niesłychanie dziecinne, ale tak było.

Napisała kiedyś tekst o mnie. On się wyświetlał przez długi czas, jako pierwszy, kiedy wpisało się nick – coryllus – do wyszukiwarki. Już dawno się nie wyświetla. Odczytywałem sobie ten tekst w momentach, kiedy wydawało mi się, że to wszystko dalej nie pojedzie, a ja nie będę już mógł wstawać rano i pisać kolejnych kawałków i książek. Ewa Ligocka, obca osoba, nie znająca mnie wcale, a tylko poprzez teksty, napisała coś co podnosiło mnie zawsze na duchu.

Potem w czasie jakiegoś spotkania z Ziemkiewiczem i Wildsteinem wstała i publicznie zaczęła mnie chwalić. Trzeba było widzieć twarze panów redaktorów, najwybitniejszych przecież autorów w całej Wielkiej Polsce. To była duża rzecz, bo chyba ja sam bym tak nie potrafił. Ewa Ligocka nie miała wahań w takich sytuacjach.

Wczoraj napisali, że była znajomą prezesa Jarosława Kaczyńskiego. Jeździła z nim dawno temu na wykłady do Białegostoku. Nie miałem o tym pojęcia, w ogóle nic o niej nie wiedziałem, poza tym, że uczyła matematyki i prowadzi bloga. Szła zawsze swoją drogą i miała swoje sprawy, czasem zbliżała się do innych blogerów, a potem wędrowała znów ku jakimś swoim spostrzeżeniom i fascynacjom. Miła, zabawna, serdeczna i oddana wielu sprawom starsza pani – Ewa Ligocka.

Każdego roku wspominała tych blogerów, którzy odeszli. Z każdym rokiem lista się wydłużała, z każdym rokiem też coraz mniej osób interesowało się tak istotną kiedyś niszą, jak polityczne blogi. Dziś dowiadujemy się, że odeszła Ewa Ligocka, a z nią chyba wszystko co nam jeszcze zostało z dawnego salonu24, miejsca, które my – blogerzy – zawłaszczyliśmy dla siebie nie zważając na nikogo i na nic. Było świetnie… Naprawdę fajnie. Świeć Panie nad duszą Ewy Ligockiej, jednej z najjaśniejszych gwiazd starego, blogerskiego świata.

Na koniec umieszczę tu informację dotyczącą miejsca pochówku. Nie wiem czy jest ona prawdziwa, pojawiła się po prostu wczoraj na blogmediach: Ewa Ligocka pochowana jest na cmentarzu południowym w Antoninowie Kwatera 38F Rząd 8 grób 10. Pogrzeb zorganizowała opieka społeczna. Ewa Ligocka zmarła w szpitalu na Banacha, dokąd zabrano ją z domu 25 października 2022 roku. Nie wiem na co chorowała. Nie spotykała się już chyba z nikim, bo dowiedzielibyśmy się o tej śmierci wcześniej. R.I.P

 

---

tagi: salon24  ewa ligocka  elig  blogi polityczne  blogmedia 

	gabriel-maciejewski
	11 lutego 2023 07:47

42     3547    20 zaloguj sie by polubić