Przypominam, że dziś po południu, około 14.00 rozpocznie sie wyprzedaż tego co znalazłem w magazynie po inwentaryzacji. Potrwa ona ze trzy dni

Ja pierniczę...to jest temat na opowiadanie....

Myślę, że tytuł "Gracz" byłby lepszy

Mnie najbardziej podobało się podsumowanie experta. Powiedział, że uczestnicy krucjat (chyba chodziło o I) nic na tym nie zarobili i że były to działania z pobudek czysto ideowych.

Zamieszcam kilka cytatów, wiele mówiących, ale bez komentarza:

Po Mszy św. odbyło się spotkanie z zaproszonym gościem, którym był Tomasz Łysiak – pisarz, scenarzysta, dziennikarz,
satyryk radiowy (znany z Radia WAWA jako DeDektyw Inwektyw) i aktor. Wygłosił on prelekcję pod tytułem "Tatarzy pod Legnicą".
Na wstępie zaznaczył, że od wielu już lat żyje czasem sprzed prawie ośmiu wieków. Napisał na ten temat trylogię zatytułowaną "Kroniki
Szalbierskie". Jej pierwsze dwie części to "Szalbierz" i "Bliznobrody", a ostatnia "Psy Tartaru", którą poświęcił wydarzeniom związanym z bitwą na
Dobrym Polu […].

Adam Maksymowicz. „Niedziela” 2011 nr 24

Na dwa dni przed rocznicą bitwy pod Legnicą gościem spotkania u oo. franciszkanów był pisarz Tomasz Łysiak, którego bogata i barwna
twórczość historyczna każe niektórym krytykom literackim porównywać go do Henryka Sienkiewicza.
Młody literat został zaproszony do Legnicy, aby wygłosić wykład na temat Henryka Pobożnego. Od niedawna można kupić najnowszą
powieść Łysiaka pt. "Psy Tartaru". Opowiada o ostatniej bitwie piastowskiego księcia Henryka Pobożnego z „psami” mitycznej krainy piekieł
– Tartaru. Stąd w średniowiecznej Polsce Mongołów nazywano Tatarami.

Jędrzej Rams. „Gość Niedzielny” 2011 nr 15

W 1941 r., roku okrągłej rocznicy bitwy pod Legnicą, znowu otwarto trumnę – Tym razem Niemcom chodziło o przeprowadzenie badań antropologicznych i udowodnienie czystości rasowej księcia – tłumaczy dr Sutowicz.
Szczątki syna Jadwigi Śląskiej i pozostałych Piastów pojechały transportem kolejowym do Berlina.
Powszechnie uważano, że skrzynie i dokumentacja zaginęły podczas oblężenia Berlina w 1945 roku. Na ślad skrzyń natrafił dopiero na przełomie XX i XXI stulecia nieżyjący dziś już prof. Henryk Dziurla z Wrocławia. Uczony ustalił, że w 1941 r. skrzynie ze szczątkami Piastów (opatrzone sygnaturami) jechały w jednym wagonie, a dokumentacja w drugim. Celem transportu było Muzeum Antropologiczne w Berlinie.
Później profesor widział jeszcze na fotografii wykonanej w laboratorium berlińskiego muzeum skrzynię ze szczątkami opisaną jako kości Henryka IV Probusa! Wielu historyków uważa, że wraz ze swoją śmiercią w 2012 r. prof. Dziurla zabrał do grobu wiele cennych informacji na ten temat, których nie zdążył opublikować. – Moim zdaniem, ten katalog ocalał i Niemcy dobrze wiedzą, co mają, ale nie chcą tego ujawnić – twierdzi dr Sutowicz.
Proces beatyfikacyjny księcia Henryka Pobożnego wkracza właśnie w swój etap diecezjalny. Szczątki książęce bardzo by pomogły w ustaleniu okoliczności śmierci legnickiego Piasta, dałyby także możliwość pozyskania jego relikwii.

https://legnica.gosc.pl/doc/4020451.Gdzie-jest-szkielet-bez-glowy

Co do górników w bitwie pod Legnicą to niestety masz rację. Mongołowie dokładnie wiedzieli kto to jest i gdzie oni w tej bitwie stoją. Oficjalnie przyjmuje się, że nikt (!) z nich bitwy nie przeżył. Dodatkowo dochodziło punktowe niszczenie hut i kopalń. Rozłożyło to wydobycie i przerób kruszców na Śląsku na następne sto lat.

Wiadomo również o śląskich jeńcach żyjących na stepach Wielkiej Mongolii. Dotarli do ich potomków niemieccy podróżnicy pod koniec XIX wieku. Z materiałów, które czytałem wynikało, że nadal kultywowali pamięć o swoim pochodzeniu, niestety dziś nie potrafię tego zlokalizować.

Trochę tych centrów przemysłowych u nas było wtedy...

Lokalni historycy chyba nic o tym nie wiedzą...mam na myśli tych krzyżaków?

Może spróbuj znaleźć i opublikuj, parę osób dozna wstrząsu

Napiszę do Towarzystwa Przyjaciół Namysłowa. Może coś odpowiedzą.

".... którego bogata i barwna twórczość historyczna każe niektórym krytykom literackim ..."

Pomijając kaleką polszczyznę tego fragmentu, zastnowiło mnie, któż to taki może im kazać.

Bardzo ciekawe wnioski dotyczące "Mongołów" i skutków ich najazdu na górnictwo metali szlachetnych - czasem mam wrażenie , że moje myśli płyną jakimś eterem do błyskotliwego pióra Gospodarza. W tamtych czasach zloto czy srebro to równoznacznosć posiadania własnego środka płatniczego...no i co za przypadek jedne z najbardziej zasobnych kopalń tamtego okresu jak Bańska Stavnica (Słowacja) czy Kutna Hora (Czechy) były w zasięgu pochodu ludzi stepu. Za zasadny uważam również zarzut Gospodarza o postawieniu trzciny cukrowej ponad wartością gospodarczą barwników.

A  skad  maja...

...  te  GAMONIE  to  wiedziec,  jak  oni  wiedzo,  ze  tu  "BYLA  PUSZCZA"...  bylo  POLIN...  i  tej  SCIEMY  strzega  i  pilnuja  jak  zrenicy  w  oku  !!!

Swietny  wpis,  po  prostu  SUPER,

Bez przesady - galopująca inflacja rozpoczęła się w połowie 1989 roku. Wcześniej taka kwota (200 000) miała jeszcze duuużo większą wartość niż "kurtkę na zimę, buty, i jeszcze może mu na parę paczek papierosów". Może w przeliczeniu na dolary po kursie czarnorynkowym to było niewiele (np. w styczniu 89 milion złotych to było około 300 dolarów), lecz na wewnętrznym, choć ubogim, rynku można było bardzo wiele wtedy kupić. Modne były wtedy w pewnych kręgach podróże handlowe do Jugosławii lub Grecji, gdzie za polskie namioty, koce, kuchenki, pilniki itp. itd., sprzedawane niemal za bezcen, przywzili ci "handlowcy" dolary, uzyskując przebicia kilkusetprocentowe. Po uwolnieniu cen ta "bonanza" sie skończyła.

Co do górników w bitwie pod Legnicą to niestety masz rację. Mongołowie dokładnie wiedzieli kto to jest i gdzie oni w tej bitwie stoją.

20 km na południowy zachód od Legnicy leży Złotoryja i przepływa Kaczawa gdzie od średniowiecza wydobywano nie tylko złoto.

Znalazłem coś takiego:
https://archeologia.com.pl/aureus-mons-goldberg-zlotoryja-rzecz-o-zlocie-i-archeologii/

" Załamanie wydobycia złota przyniosła bitwa pod Legnicą w 1241 r. Według Jana Długosza w starciu z Tatarami uczestniczyło 500 górników. Mieli oni pochodzić głównie z kopalń złotoryj­skich, ale nie tylko. Trudno określić jak wielu górników brało udział w bitwie, wiadomo
jednak, że część z nich trafiła do niewoli tatarskiej i pra­cowała w kopalniach nad Morzem Kaspijskim, o czym informuje franciszkanin Wilhelm Ruis­broeck ponad dekadę później (1253 r.). "

autor
https://archeologia.com.pl/autor/t_stolarczyk/

 która została uwięziona na Węgrzech = wzięta w niewolę na Węgrzech

"Wielka Szu"

A ja się zastanawiam, jaki prowokator wysłał tam na pole bitwy tych specjalistów? Nie wierzę, że takich speców poważni wladcy nie chronili. To tak samo jak "uprowadzenie" z Konstantynopola przez Normanów z Sycylii speców (samych Żydków) od produkcji  jedwabiu. Przecież ktos tych speców wystawil/podał na tacy. A historycy tylko podziwiaja "talent" i "spryt" Normanów. 

W niemieckiej wiki piszą, że Mongołowie zimą 1221 (luty/marzec) zawarli sojusz z kupcami weneckimi; w zamian za mapy i szczegółowe informacje na temat Europy Środkowej i Zachodniej, zniszczyli genueńskie miasto Soldaia na Półwyspie Kerczeńskim. 15)

przypis odwołuje się do: James Chambers - The Devil's Horsemen. The Mongol Invasion Of Europe:

It was while slaughtering Cumans on the Sea of Azov and burning the towns that had given them shelter that Subedei accomplished one of the most significant achievements of the expedition. For the first time he met men from western Europe. To the merchant adventurers from Venice it was obvious that these Mongols were not mere nomad bandits like the Cumans: the soldiers wore fine silk under their lightweight armour; their discipline and their weapons were such as the Venetians had never seen; with their army rode doctors and diplomats and a corps of interpreters that included an Armenian bishop; and so efficient were the Moslem merchants in their baggage train that they were already printing cheap Bibles and selling them to the local Russian inhabitants. To Subedei, on the other hand, the Venetians had proved that they were not his enemies and it was in his interest that they should become his friends: they had no soldiers, they had not offered protection to the Cumans and their knowledge of European geography and politics would be invaluable. For several days he entertained them lavishly and the Venetians were happy to accept his hospitality and answer his endless questions about the civilizations of Europe and the positions and strengths of the kingdoms that lay at the end of the steppes. And by the time the feasting and the entertainments had ended a secret treaty had been signed between Venice and the Mongol Empire. The travelling Venetian merchants would make detailed reports of the economic strength and military movements in the countries that they visited and spread such propaganda as the Mongols required, and in return wherever the Mongols rode all the other trading stations would be destroyed and Venice would be left with a monopoly.

Subedei was now more anxious than ever to advance and reconnoitre the borders of Hungary, but before returning to meet Jebe on the Don he took the opportunity of demonstrating his sincerity to the Venetians. The straits of Kerch that separate the Sea of Azov from the Black Sea between the mainland and the Crimean peninsula were frozen. On the Crimea stood the rich Genoese trading station at Sudak which was then called Soldaia. Leading his soldiers over the ice, Subedei razed Soldaia to the ground and while he rode back through Perekop to join Jebe, the few survivors who had escaped in galleys returned to Italy with the first eyewitness reports of the merciless horsemen.

[To właśnie podczas rzezi Kumanów nad Morzem Azowskim i palenia miast, które dawały im schronienie, Subedei dokonał jednego z najważniejszych osiągnięć wyprawy. Po raz pierwszy spotkał ludzi z Europy Zachodniej. Dla kupców z Wenecji było oczywiste, że Mongołowie nie byli zwykłymi koczowniczymi bandytami, jak Kumanowie: żołnierze nosili pod lekką zbroją delikatny jedwab; ich dyscyplina i broń były takie, jakich Wenecjanie nigdy nie widzieli; z ich armią jechali lekarze i dyplomaci oraz korpus tłumaczy, w skład którego wchodził ormiański biskup; a muzułmańscy kupcy w ich taborze bagażowym byli tak skuteczni, że już drukowali tanie Biblie i sprzedawali je miejscowym Rosjanom. Subedejowi, z drugiej strony, Wenecjanie udowodnili, że nie są jego wrogami i w jego interesie było, aby stali się jego przyjaciółmi: nie mieli żołnierzy, nie oferowali ochrony Kumanów, a ich wiedza na temat geografii i polityki europejskiej byłaby nieoceniona. Przez kilka dni bawił ich wystawnie, a Wenecjanie z radością przyjmowali jego gościnę i odpowiadali na jego niekończące się pytania o cywilizacje Europy oraz pozycje i siłę królestw, które leżały na krańcach stepów. A kiedy uczty i rozrywki dobiegły końca, podpisano tajny traktat między Wenecją a Imperium Mongolskim. Podróżujący weneccy kupcy mieli sporządzać szczegółowe raporty na temat siły gospodarczej i ruchów militarnych w krajach, które odwiedzali, oraz szerzyć taką propagandę, jakiej wymagali Mongołowie, a w zamian za to, gdziekolwiek Mongołowie jeździli, wszystkie inne stacje handlowe miały zostać zniszczone, a Wenecja miała otrzymać monopol.

Subedei pragnął teraz bardziej niż kiedykolwiek posunąć się naprzód i rozpoznać granice Węgier, ale zanim wrócił na spotkanie z Jebe nad Donem, skorzystał z okazji, by zademonstrować Wenecjanom swoją szczerość. Cieśnina Kerczeńska, która oddziela Morze Azowskie od Morza Czarnego między lądem stałym a półwyspem krymskim, była zamarznięta. Na Krymie stała bogata genueńska stacja handlowa w Sudaku, która wtedy nazywała się Soldaia. Prowadząc swoich żołnierzy przez lód, Subedei zrównał Soldaię z ziemią i podczas gdy on jechał z powrotem przez Perekop, by dołączyć do Jebe, nieliczni ocaleni, którzy uciekli na galerach, wrócili do Włoch z pierwszymi relacjami naocznych świadków o bezlitosnych jeźdźcach.

Przetłumaczono z www.DeepL.com/Translator (wersja darmowa)]

Jeszcze fragment o Złotoryi z The Devil's Horsemen:

Bajdar i Kadan umówili się na ponowne spotkanie pod Wrocławiem, stolicą Śląska, gdzie spodziewali się zastać najsilniejszą z polskich armii, a ponieważ mosty na Odrze zostały zniszczone, Bajdar musiał najpierw zebrać wszystkie łodzie w Raciborzu i zbudować własny most pontonowy. Zanim dotarł do Wrocławia, mieszkańcy spalili już własne miasto i wycofali się do cytadeli. Kadan jeszcze nie dotarł, więc Bajdar zaczął go oblegać, ale w końcu otrzymał wiadomość, że Henryk Śląski [Henryk II Pobożny] zebrał armię północnych książąt pod Liegnitz, które znajdowało się zaledwie czterdzieści mil stąd, a król czeski Wacław maszeruje, by się z nim połączyć. Bajdar odstąpił od oblężenia, wysłał wiadomość do Kadana i Batu, i ruszył pełną parą, by dotrzeć do Liegnitz przed Wacławem.

Wrocławianie wierzyli, że zostali ocaleni przez cud, a legenda głosiła, że modlitwy przeora klasztoru dominikanów sprowadziły na niego tak promienną światłość z nieba, że Mongołowie uciekli w popłochu.

Pod Liegnitz, dziś znanym jako Legnica, naprędce zebrana armia Henryka liczyła nie więcej niż dwadzieścia pięć tysięcy ludzi, a wielu z nich było niewyszkolonych i źle wyposażonych. Mieczysław z Opola przyprowadził swoją armię, a margrabia Moraw wysłał wojsko pod dowództwem swojego syna Bolesława, ale składały się one głównie z niedoświadczonych wojsk feudalnych. Wielu rekrutów z Wielkopolski i duży kontyngent ochotników zebranych przez bawarskich górników złota z Goldburga [Goldberg/Złotoryja] na Śląsku byli uzbrojeni jedynie w narzędzia swojego fachu. Oddziały templariuszy [Knights Templar] z Francji i szpitalników [Hospitallers] były zbyt małe, by mieć jakiekolwiek znaczenie. Poza własną armią Henryka złożoną z najemników i regularnych żołnierzy śląskich, którzy byli doświadczeni i wybitni, jedyną poważną jednostką w połączonej armii był wspaniały kontyngent krzyżacki [Teutonic Knights] dowodzony przez pruskiego landmistrza Poppo von Osterna. Morale nieświadomych poborowych podnosiła pewność siebie i splendor chrześcijańskich rycerzy z ich sztandarami i wspaniałymi zbrojami, ale chociaż ci poborowi mogli być zaciekłymi i odważnymi obrońcami na murach miasta, nie można było sobie wyobrażać, że mogliby być skuteczni na polu bitwy.

Udział w bitwie Poppo von Osterna jest domniemany, tak podaje docent wiki. Ciekawe, że wymieniał się funkcją z Henrykiem von Weida. Tak, tak, z Turyngii. Henryk von Weida, także Henricus de Wida, Wychda. No nie od wierzby, pewnie, tylko od wajdu/urzetu.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Poppo_von_Osterna
https://pl.wikipedia.org/wiki/Henryk_von_Weida

Henryk od Wajdu...niesamowite, jak to sie wszystko plecie...

Goldberg to Złoty Stok, a nie Złotoryja.

The Devil's Horsemen wydano w 1979 roku. Mnie zszokowały te tanie biblie drukowane dla podbitych.

O.K.

Ale skąd go wziąć?

Urzet jest gatunkiem, którego nie wolno wspominać. Zarasta bowiem wrota do tajemniczego orgodu wiedzy

Tylko nie wspominają na czym się wzbogacił. Bogaty z domu. Fortuna rosła mu pod poduszką.