Pod koniec wywiadu pojawia się Walther R., ca. 9'40'', dla Czytelnika, który jeszcze nie zna postaci polityka z układania się w Rapallo wrzucam co już na SN było:

" Walther Rathenau tokował na początku minionego stulecia o trzystu takich co to światem trzęsą. [ „300 ludzi, z których każdy każdego zna, kieruje gospodarczymi losami kontynentu i wyszukuje następców ze swojego środowiska” (Zur Kritik der Zeit, Berlin 1922, s.207; I wyd.1912).]

Ta proteza cyfrowa 300 kryje w sobie urok uniwersalny... Jak się mędrcy dogadywali? Konsensus osiągano rzucając kości ? "

Podróże były jeszcze uciążliwe ale gazety codzienne przekazywały to co ważne i istotne dla umiejących czytać między wierszami.

W tamte czasy pielegnowano korespondencyjną wymianę myśli. Pewien niemieckojęzyczny dramatopisarz powrócił w korespondencji do Rathenau'a, po dwóch latach od ukazania się w prasie wzmianki o owych 300 możnych tego świata, z sugestią napisania książki who is who na owej liście. Walther Rathenau wykręcił się sianem, anegdotycznie pisząc o kilku typach, w łapach których waadza właściwa.

Fragment tej odpowiedzi został przytoczony na stronach 307/308 w przypisie 569.

https://books.google.fr/books?id=lzKDr1iHRsYC&pg=PA308&dq=frank+wedekind+briefe+4.11.1912&hl=de&sa=X&ved=0ahUKEwiNsoWWyKDhAhWx1uAKHb0SBhsQ6AEIKDAA#v=onepage&q=frank%20wedekind%20briefe%204.11.1912&f=false

Ciekawe z kim korespondował Małyński?

Co prawda nie ma podanego z kim korespondował, ale życiorys z Wiki:

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Emanuel_Małyński

zaskakuje. Bardzo majętny, choć bezdzietny człowiek. No i ci rodzice. Chyba nie potrzebował tego spadku po stryju Janie  Małyńskim. Mistrz szermierki, strzelania (sportów obronnych), zapalony podróżnik. Miał nawet wlasny samolot:

Samolot typu Fahrman E. Małyńskiego, 1911 – Berezne (źródło zdjęcia).

Jednak w osobie Emanuela Małyńskiego najbardziej zaskakuje mnie to, że to jego poglądy zajmują tak dużo uwagi i miejsca w internetowych zasobach. Niby zapomniany outsider, a jednak stronę w Wiki i w internecie miejsce ma.

Ogladalam na SN...

... tuz przed konferencja w Baranowie linka z wykladem pana dr Mozgola - chyba we Wnet - o Malynskim i bylam nim zachwycona... natomiast w wywiadzie z Panem pan dr wydal mi sie "sceptyczniejszy" jesli chodzi o naszego bohatera...

... mowienie, ze Malynski gledzil albo ze nie ozenil sie i nie mial spadkobiercow - jest ze strony pana doktora troche "ponizej pasa".

Faktycznie znana "za granicą" książka. Można też przetłumaczyć "Wojna okultystyczna," przy czym na cytowanych przeze mnie blogach jest oczywiście dyskusja o tej książce z krytyką włącznie. Rzućmy okiem na ciekawostki zwiazane z książką. Zacznijmy od tłumacza na włoski (książka pewnie powstała oryginalnie w języku francuskim) - tłumacz - Julius Evola w Wiki ma biogram więcej niż skromny ale jest taki profesor Jacek Bartyzel, który o dziwo ma w swoim życiorysie taki epizod, cytuję:  "od 1979 był współzałożycielem i rzecznikiem Ruchu Młodej Polski, kierowanego przez Aleksandra Halla." I oto pan profesor Jacek Bartyzel dał już zdecydowanie szerszy biogram Juliusa Evoli:

http://www.nacjonalista.pl/2012/07/24/prof-jacek-bartyzel-julius-evola/

w którym możemy znaleźć, m.in.:  "Po obaleniu Mussoliniego (25 VII 1943) E. (Julius Evola) udał się do Niemiec, gdzie był przyjęty przez A. Hitlera i znalazł się w gronie osób witających (uwolnionego przez płk. O. Skorzennego) Duce w kwaterze głównej w Kętrzynie; pod koniec wojny, w Wiedniu, został zraniony odłamkiem bomby z samolotu, i w następstwie obrażeń rdzenia kręgowego, doznał niedowładu nóg; podjęta w klinice wojskowej w Bolonii (gdzie przebywał 2 lata) operacja okazała się nieudana, i E. całą resztę życia spędził na wózku inwalidzkim." No cóż tłumacz ma dość pogmatwane drogi mysli i dociekań, oraz poglądów. Ale oprócz tłumacza jest też współautor książki obok Emanuela Małyńskiego Léon de Poncins (niestety włoska Wiki). No i na koniec włoski wydawca, głowa wydawnictwa Hoepli Urlico Hoepli (też włoska Wiki). A oto inne wydania tej książki:

włoskie 1939 źródło

współczesne źródło

współczesne wyd. Arktos źródło

Niestety pierwszego wydania 1936 nie odnalazłem.