Co do dysproporcji sił między Augustem a Karolem (choć rozumiem, że głównie chodziło o jakość), to gdy czytałem angielską biografię Augusta II zaskoczyła mnie informacja, że poseł angielski Dr John Robinson przybył do Polski na początku 1703 roku, czyli w decydującym okresie konfliktu o tron, z jasnymi instrukcjami by spotkać się z oboma królami i uzyskać od nich odpowiednio 8 tysięcy (od Sasa) i 12 tysięcy (od Szweda) żołnierzy na potrzeby Wielkiego Sojuszu. Karol przyjął posła bardzo niechętnie i nie zobowiązął się do niczego. Za to August, który sam musiał prosić się o audiencję, bo chcący najpierw spotkać się z Karolem Robinson na początku go unikał (Radziejowskiemu też się wymówił), usłużnie wysyła cesarzowi osiem tysięcy wojska do walki z siłami francusko-bawarskimi. Nie zdołałem doczytać co tam zdziałali i kiedy (czy?) Karol posłał sojusznikom jakichś ludzi, chyba głównie dlatego, że angielskie opracowania traktują wojnę o sukcesję hiszpańską głównie jako pretekst do zachwytów nad księciem Marlborough. Kolejna rzecz, o której muszę się douczyć, bo nie znam za bardzo tego konfliktu.

Ciekawe też, że Karol jest dla angielskich dyplomatów konsekwentnie bardzo niemiły, ale wcale ich to nie rusza. Za cały czas ostrzegają się wzajemnie przed przemiłym Augustem, bo to człowiek absolutnie nieprzewidywalny i zdolny do wszystkiego.