Ciekawa notka. Może dlatego, że nie dotyka "bieżączki", a może tylko mnie się tak wydaje?
Zacznijmy od początku, bo ten Hugo to był nie byle kto i z "porządnymi korzeniami". Zwroty "akcji" w jego życiu były charakterystyczne dla...?

Hugo Dyonizy Steinhaus (ur. 14 stycznia 1887 w Jaśle, zm. 25 lutego 1972 we Wrocławiu) – polski matematyk żydowskiego pochodzenia, profesor Uniwersytetu Jana Kazimierza, współtwórca lwowskiej szkoły matematycznej.
Urodził się w Jaśle w rodzinie Bogusława, dyrektora spółdzielni kredytowej, i Eweliny z Lipschitzów. Jego ojciec był właścicielem cegielni. Był wnukiem Józefa, radnego rady miejskiej w Jaśle (pochowanego na jasielskim cmentarzu żydowskim) i prawnukiem Chaima haKohen Steinhausa (przydomek „haKohen” oznacza, że męscy przedstawiciele rodu Steinhaus pochodzą w prostej linii od biblijnego arcykapłana Aarona). Do 9 roku życia pobierał prywatne nauki w domu. Następnie od czwartej klasy uczęszczał do szkoły ludowej. Języka francuskiego nauczył się od bony, która na co dzień opiekowała się nim i jego siostrami, niemieckiego czytając książki, angielskiego zaczął się uczyć przed maturą, poza tym na maturze obowiązkowo była łacina (pisemna) i greka (ustna).
Jesienią 1911 musiał wstąpić do CK Armii, która to służba obrzydziła mu wojsko ostatecznie, wkrótce został zwolniony do cywila z powodu choroby serca. Na wiosnę 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich, uczestniczył w walkach 1. Pułku Artylerii na Wołyniu.
W Krakowie w lipcu 1916 roku doszło na krakowskich plantach do słynnego spotkania Stefana Banacha, które uważał za swoje największe „odkrycie” matematyczne.
W 1939 po agresji ZSRR na Polskę i aneksji Lwowa przez ZSRR otrzymał nominację na profesora Katedry Analizy Wyższej w Lwowskim Państwowym Uniwersytecie ZSRR (przemianowany przez sowietów dotychczasowy Uniwersytet Jana Kazimierza) oraz pracownika naukowego Akademii Nauk w Kijowie.
W 1945 współorganizował wrocławskie środowisko naukowe.
Obdarzony wielkim poczuciem humoru, znany był z dowcipnych i ciętych wypowiedzi (wydany w 1980 Słownik racjonalny H. Steinhausa). Był ateistą.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hugo_Steinhaus

Tadeusz Wojciech Garbiński (ur. 23 stycznia 1922 w Warszawie, zm. 13 lipca 1964) – polski lekarz ftyzjatra, profesor Akademii Medycznej we Wrocławiu.
Pochowany na cmentarzu św. Rodziny przy ul. Smętnej we Wrocławiu.

Jego życiorys zawiera aż/tylko 3 linijki w Wiki!

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tadeusz_Garbi%C5%84ski

Taki zbieg okoliczności:

Hugo Steinhaus zmarł 25 lutego 1972 we Wrocławiu i spoczywa na wrocławskim cmentarzu św. Rodziny przy ulicy Smętnej.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Hugo_Steinhaus

Jest to cmentarz parafialny i chyba nie jedyny we Wrocławiu?

Wybitny matematyk moze być naiwny niczym dziecko.

Wielyu wybitnych ludzi zajmujacych sie tak abstarkcyjnymi sprawamijak fizyka teoretyczna czy matematyka, było w tzw. realu niczym pijane dzieci we mgle.

Oczywiscie,  za ograny wszechstronnie przykład  możnba przywołać Einsteina, który gdyby nie kobieta w jego domu zakładał by dwa różniące sie kolarami buty oraz takie skarpetki, a moze nawet wychodziłby w jednym tylko bucie.

Problem z geniuszami jest taki, ze sa to osobnicy o wybitnych uzdolnieniach ale ukierunkowanych jednostronnie (czesto-gesto zdarzają sie wśród nich osobnicy z zespołem Aspergera, za czasów np. Einsteina, jeszcze wóczas nie zdiagnozowanym.Sporo wybitnych szachsitów to "aspergerzy", z tych najbardziej znanych mistrzowie świata Bobby Fischer i Magnus Carlsen.

W zalezności od siły zespołu moga to byc  mentalne dzieci, choć  metrykalnie są ludźmi dorosłymi.

Nie mogę, rzecz jasna, przesądzić jakiego rodzaju byłby przypadek Hugona Steinhausa, ale podejrzenie mam.

Wygląda na to że małżonków pochowano razem. 

http://mogily.pl/swrodzinywroclaw/garbi%C5%84skitadeusz%20wojciech_659336

Na nagrobku widnieje napis " Były żołnierz AK".

być może owa żona okazala się twardym punktem tzn. nie udalo sie przez nią 'dojść' do profesora - takie przypadki są znane; ale historia wręcz pokazowa

Nie, Hugo tylko udawał frajera

To druga żona. Ciekawe co z pierwszą, również zamordowaną, czy też rzekomo zamordowaną

Dodam jeszcze, że śmierć żony to ten sam moment, w którym wybuchła we Wrocławiu "epidemia" ospy

To była rzekoma epidemia?
Bo wszyscy są święcie przekonani, że ta epidemia była rzeczywiście straszna i w ogóle.

Dlatego jestem ciekawy. Bo wszyscy ludzie którzy wtedy żyli i przeżyli tą epidemię opowiadali mi(w tym jeden lekarz który wtedy pomagał przy walce z tą epidemią), że ona naprawdę była. Tylko właśnie nie dawało mi to spokoju, że epidemia była, ale masowych śmierci nie było, wszyscy tłumaczą to tym, że została zduszona w zarodku.

Z informacji na tablicy nagrobkowej pani profesorowa pochowana zostaje dzień przed ogłoszeniem epidemii (Mogily.pl). Pacjent "0" epidemii ospy we Wrocławiu - Bonifacy Jedynak, patrząc na daty urodzenia mógłby być grupą rówieśniczą dla Marii i Tadeusza Garbińskich. No i pan Bonifacy był dobrze zapowiadającym się funkcjonariuszem.

Pokonanie epidemii ospy prawdziwej w niecałę 3 miesiące, gdzie prognozowano 2 lata izolacji, dla władzy powinno mieć wymiar propagandowy - duża ilość zdjęć, filmów, tekstów. Aż dziw bierze, że władza ludowa tak nie nachalnie eksploatowała taki sukces. 

No i te daty - 1963 - 1997 - ? 2022 ? nie ma regularności ale co pokolenie trzeba jakąś legendę wymyślić, żeby Wrocław magią tętnił. Wolne miasto Breslau, tak konstrukcja ma urok - od czego rzeczone wolne miasto jest wolne.

To możliwe i wtedy aresztowanie i śmierć profesora nabierają innego znaczenia, podobnie jak śmierć jego żony

Ogłoszenie z Kuriera Częstochowskiego z 18 paździenika 1944 roku. Jeszcze trwała wojna.

Po wojnie w 1948 roku profesor mieszkał przy ulicy Siemieńskiego 14 m 8 we Wrocławiu. Zajrzałam do Maps Google i ukazała mi się tak raczej zaniedbana kamienica.

Musiał zatem w którymś momencie się wyprowadzić.

Niestety stare książki telefoniczne Wrocławia nie zostały zdigitalizowane, więc trzeba by grzebać w bibiotekach stacjonarnie, by dowiedzieć się adresu tej willi, gdzie rozegrała się tragedia.

Jakieś 10 lat temu temat około wrocławskie były poruszane w rozmowach na SALON24. Wtedy kolejny raz ożyły tematy festung breslau, złotego pociągu czy kompleksu riese. Aktywnie opowiadał o tym pan Mirosław Figiel. Pojawiał się na YT, w NTV pana Janusza Zagórskiego. I to były różne dziwne opowieści.

Nie mniej dwie rzeczy były neutralne i dość oczywisty sposób niosły ogólny przekaz. Pierwsza sprawa to dokumenty historyczne zaginione w czasie II WW, ich posiadacz  będzie miał uzasadnienie i wytłumaczenie, że TA ZIEMIA JEST NASZA. Druga sprawa to artefakty jak regalia / insygnia związane ze śląskiem i piastami. To też uzasadnienie, że TA ZIEMIA JEST NASZA. 

W relacjach państwo - państwo tego typu uzasadnienia są skrzętnie pilnowane. W skali lokalnej sprawy dokumentów też powinny mieć swoich stróżów. Wydarzenia jak epidemia ospy prawdziwej pokonana w 3 miesiące, czy powódź stulecia zmywające te czy inne dekoracje, czy nawet Euro 2012 i budowa i odświeżenie infrastruktury wzbudzają uzasadnione obawy, że to czy tamto można odkopać, lub to czy tamto można przykryć i uzasadnić sytuacją.

Możemy się zastanawiać jakie stawki są dla lokalnych stróżów i czy integracja europejska połączona z małymi ojczyznami to "ściema" samorządności, która pilnuje odroczonych wojennych ustaleń.

Z willami we Wrocławiu było dość specyficznie. Je się "dostawało". Miasto jako właściciel nie było w stanie opiekować się taką ilością budynków drobnych, rozproszonych. Owszem, odkupowano od np wyjeżdżających Niemców lub Żydów. Ale to później. Taki rynek wtórny. Na początku to wyglądało całkiem inaczej. 

Całkiem. 

Skupiano się na odgruzowaniu, na budowie plomb a później oczywiście blokowisk. Wille były z jednej strony cenne, ale ze kłopotliwe bo detalicznie musiał się takim budynkiem opiekować prywatny właściciel. Steinhaus dostał pół malutkiej willi, drugie pół Knaster. 

Krzyki o ile pamiętam. 

Steinhaus mieszkał na Biskupinie. Mała kostka na rogu Orłowskiego i Boznanskiej. Mam zdjęcie papierowe. 

Nie, Biskupin to dokładnie przeciwna strona miasta. I nie ma tu willi palacykowych. Są małe domki i na kilku ulicach takie jakby bloki przedwojenne. Oraz kamienice wzdłuż Olszewskiego Wróblewskiego. 

Pałacyki są dopiero w okolicach Hali Stulecia np na Resenbergow. Nie wiem jak teraz te ulice się nazywają. 

No a na Krzykach też nie tak wiele. Tam też są kamieńce. 

Profesura matematyczna miała licho.. Można zobaczyć domek prof Marczewskiego przy Braci Gierymskich, taka niby willa jak te angielskie bidy robotnicze, zresztą inni jeszcze gorzej. 

Steinhaus długo nie mógł się wprowadzić bo nie było z nikąd dostać szyb rozbitych czy drzwi wyszabrowanych 

Sorry.. Drzwi zablokowane.. 

Od Zalesia w kierunku przez Park Szczytnicki na Halę Ludową*/, także na Biskupinie, zniszczenia wojenne były relatywnie niewielkie. Już prędzej dewastacje ruskich trofiejszczików. Np. w okolicy tuż za Halą Ludową, wzdłuż ulic obecnie E.Dembowskiego, Zielonego Dębu, Tramwajowej przetrwały budynki wybudowane na wystawę architektury WuWa z 1929 r. ( https://pl.wikipedia.org/wiki/WUWA ).

----------------

*/ obecnie ponownie zwana Halą Stulecia chyba w ramach polskich reparacji dla Niemiec.

Masz rację, ja na ten przykład mam takiego kolegę, wybitny umysł, pamięta wszystko z czym sie spotkał, Niestety jest typowym "dzieckiem we mgle", po prostu nie spotkał "dobrego pasterza"

Przecież to właśnie żona Einsteina była genialnym matematykiem, jak podają jego oficjalne biografie.

Nawet w przybliżeniu, powiadasz?

A co  mówią twoi  lekarze?

Ja z kolei wiem, że nic nie wiesz.

Wątek ospy ...

W czasie tej epidemii ja już byłem całkiem kumaty, a nie sposób było odwracać się tyłem do tej sprawy. Mieszkałem we Wrocławiu, ale epidemii tej nie doświadczyłem w mieście. Gdy wybychła byłem bowiem na wakacjach obozowo sportowych zresztą przedłużonych przez epidemię. Tam byłem m.in. szczepiony, itd. Po moim powrocie do Wrocławia, temat kto, co widział lub wiedział, myślał, czy się domyślał, przez całkiem długi czas był tematem wiodącym w każdym środowisku we Wrocławiu. W pracy, w szkołach, w rodzinach, klubach sportowych, itd., absolutnie wszędzie. Nie przypominam sobie, aby w obrębie tego tematu, choćby w szeptankach, w podawanych przykładach konkretnych zdarzeń, itd. podnoszony był WTEDY zarzut, że epidemia to ściema. Owszem pojawiały się domysły, że to ktoś celowo, itd., ale nie kwestionowano faktu odbycia się epidemii.

Biorąc zaś pod uwagę, że dziesiątki tysięcy osób, w tym osoby profesjonalnie przygotowane, na różne sposoby (inne, niż ich zachorowanie) były czynne i doświadczały tej epidemii w zamkniętym Wrocławiu, to wprost niewiarygodne jest, aby ściema nie została jakoś obnażona już wtedy. Dzisiaj można spekulować w kierunku ściemy, jednak bez miarodajnych dowodów będzie to tylko spekulacja. Z drugiej strony, doświadczenie podpowiada, że w realiach komuszych prawdziwa najczęściej jest najgorsza wersja. W przypadku mediów i tzw. świata nauki wersja najbardziej sensacyjna.

Proponuję film "Wirus urojony" od 10:25 poświęcony blokadzie Morza Śródziemnego pod pretekstem "epidemii" rzekomo rozpowszechnianej przez Brytyjczyków, którzy zajęli Kanał Sueski i uzyskali przewagę handlową nad Niemcami. Bismarck zaoferował 100 0000 marek  Robertowi Kochowi za stworzenie fałszywych dowodów, że Brytyjczycy rozprzestrzeniają wąglik, ospę i dżumę. Celem było ogłoszenie "kwarantanny" na M.Śródziemnym .

 https://www.bitchute.com/video/1l84JnH7VWWb/

Rzecz w tym, że WTEDY nie było takich spekulacji, tzn. na bieżąco. Moi rodzice spędzili ten czas we Wrocławiu cały czas zresztą pracując i opowiadali mi o środkach ostrożności, panice, samodyscyplinie społecznej, itd.

Tu trzeba zauważyć, że w takich przypadkach (tak było, jest i zawsze będzie) w pierwszych dniach dowolnego rodzaju przesilenia zawsze najistotniejsza jest właśnie ta samodyscyplina społeczna. Państwo (rząd, samorządy) skutecznie wchodzi dopiero potem. Spośród pracowników państwowych najwcześniej  zaś reagują niektórzy przedstawiciele państwa. Nie ci, którzy oddają się jakimś przepisom i regulaminom, lecz ci, którzy reagują właśnie z motywów samodyscypliny zawodowej i społecznej. Przy zupełnie różnych wyzwaniach i proporcjach nie inaczej było w powodzi 1997 r. w sierpniu 1980 itd., a ostatnio np. dla pomocy Ukraińcom uchodzącym przed wojną.

Na powyższym tle warto zauważyć, że wykrycie tamtej epidemii i jej charakteru (że to ospa prawdziwa) nastąpiło właśnie w trybie, można powiedzieć, "pozaurzędowym". Wprawdzie przez epidemiologa, lecz w trybie jego indywidualnej spostrzegawczości, a nie jako rezultat "urzędowego" systemu obserwacji społecznego stanu zdrowia. Ten kluczowy moment można zatem przypisać wskazywanej wyżej samodyscyplinie.

Jeżeli jakieś zjawisko społeczne jest jeszcze nieopisane, a powinno być opisane łącznie z literaturą popularną, to właśnie zjawisko (i konkretne przypadki) takiej samodyscypliny. Natomiast rozważanie dzisiaj na temat czy to była ściema, czy prawda jest g.warte.