10 nowych opowiadań - w takim razie na pewno kupię nowe wydanie. Z pierwszym było tak, że jak już mi się dawno nie zdarzyło, czytając książkę w pociągu dostawałem jakichś dziwnych napadów rechotu i nie mogłem nad sobą zapanować. Choć oczywiście sporo tam jest tragikomizmu - momentami przypominało mi się moje dzieciństwo i śmieszno szare historie z późnego PRL-u. Mnie się najbardziej podobały opowiadania z trakcją kolejową, imprezą w internacie i wyjazdem handlowym, który się skończył "aresztowaniem" przez SOK.

Okres szkolny przypadł mi z 15 lat wcześniej, a mimo to większość realiów wyglądała identycznie. Ta komuna ewoluowała bardzo wolno.

U mnie koniec podstawówki to była druga połowa 80-tych i te opowieści z książki poza oczywistymi różnicami geograficznymi to tak jakby przenieść się w czasie. Do wybuchów z saletry, komiksów z tak zwanych "antykwariatów" i dziwacznych programów dla młodzieży w tv. Nie wszyscy których znałem mieli bieżącą wodę w domu. Mój kolega przynosił ją w wiadrach, mimo że mieszkaliśmy w podwarszawskim mieście. Wakacje na rozpalonym asfalcie, kombinowanie jakichś ustrojstw z desek i wymienianie się badziewiami w stylu puszki po zagranicznym piwie. No i nie była takiej łajzy która mijając na ulicy księdza nie powiedziałaby "Niech będzie pochwalony..". Ostatnio mijałem księdza i stwierdziłem, że ten zwyczaj po prostu umarł. Zebrałem się w sobie i wypowiedziałem to jak lata temu. Ksiądz spojrzął na mnie zdziwionym wzrokiem (pewnie często mu się to nie zdarza, a pewnie i różnych idiotów na ulicach nie brakuje) i odpowiedział. Poczułem się jakbym wrócił do "tamtych lat".

W moim pokoleniu,"niech bedzie pochwalony Jezus Chyrstus" osobie duchownej-ksiedzu czy zakonnicy- to była normalka,nienormalym było inne zachowanie, ale to była głeboka komuna 

to było do Marcina-K

U mnie w podstawówce to się robiło nitroglicerynę, wodoronadtlenek acetonu, i najmocniejszy "napierdalacz", jodek azotu. Wybuchał nawet pod wodą. Mikkroskopijna dawka powodowała huk niesamowity. W technikum to raczej azydek ołowiu. Też dobry.

Kijanek nie prażyłem

W moim też

Moja znajoma koleżanka, która w zasadzie czyta tylko stare kryminały, łyknęła pierwszy tom Dzieci PRL swobodnie. Teraz podrzucę jej ten drugi.

No wiem, już go przeczytałem. Tak nazywam dla uproszczenia.

Chyba sobie kupię, z dziejów amatorskiej pirotechniki to, zaprzęgnięty przez pana Alfreda do sprzątania zaplecza pracowni Fiz-Chem przywłaszczyłem sobie słoik z ciemnego szkła ze wzorem chemicznym i nawą "Chloran Potasu" buchnąłem go dlatego że w podtytule był napis "silny utleniacz", a byłem już mocno wkręcony w saletrę i cukier. "Wulkany" z chloranem miały daleko lepsze osiągi, niż te z saletrą, postanowiłem zrobić rakietkę, taką z zakrętki po wódce, tylko z chloranem w roli saletry, zanim pochwaliłem się kolegom zrobiłem próbę mojego wynalazku, wybuchło mi to w ręcę.

Trochę mnie poparzyło, po rękach i twarzy i na szczęście tylko się na tym skończyło.

Na wsiach, na odpustach sprzedawano "korki strzelające" jak poszedłem do liceum nikt z kolegów z miasta tego nie znał. Były czasy.