Czym jest wampiryzm emocjonalny każdy mniej więcej wie. Chodzi o to, że zjawia się koło nas ktoś, kto nie ma w zasadzie żadnego zajęcia, nudzi się wręcz, a jego jedyna pasja i aktywność polega na nawiązywaniu relacji z bliźnimi. Te zaś określane są jako toksyczne, albowiem po każdym takim kontakcie czujemy się jak po przerzuceniu sześciu ton węgla. W najlepszym razie jak przetrąceni, bo kiedy patrzymy do lustra wydaje nam się, że jest ono rozbite, nasza zaś twarz w nim to pokawałkowany siekierą obraz Picassa.

Ja jednak chciałem dziś nieco inaczej zdefiniować wampiryzm emocjonalny. Uczynię to poprzez poczucie wybraństwa. Nie można bowiem nie zauważyć, czytając książkę Gabriela Ronaya, szczególnie te fragmenty dotyczące XIX i XX wiecznej popkultury, że wampir to istota wybrana, wyróżniona i działająca ponad prawem i moralnością. Jego zaś misją jest podstępne i bezczelne ograbianie ludzi z waloru najcenniejszego – życia. Nie od razu jednak i nie gwałtownie, ale poprzez szereg potajemnych wizyt, których efektem jest osłabienie, dziwny rodzaj żalu, poczucie straty oraz zagubienia. Emocje te są spowodowane utratą krwi. Zainfekowany przez wampira człowiek sam staje się wampirem, czyli przechodzi do świata istot wybranych, ale w znaczeniu piekielnym.

Wampir najpierw wchodzi w relacje z ludźmi na poziomie towarzyskim, ale tylko po to, by sprawdzić na ile będą mu oni potrzebni do realizacji misji, której charakter jest oczywisty. W tych relacjach wampir zawsze jest postacią atrakcyjną, ze względu na swoją pozycję, zagadkowe pochodzenie, nieoczywiste postawy, a także walory fizyczne. Pojawienie się wampira natychmiast dzieli osoby, którym się objawił na tych, którzy ulegają jego urokowi i na tych, którzy czują przed nim podświadomy lęk. Ci drudzy są zwykle wyśmiewani, albowiem nie rozumieją – według tych pierwszych – jak atrakcyjną ofertę ma dla wszystkim wampir.

Gabriel Ronay poświęca sporo uwagi w swojej książce uwodzicielskim mocom wampirów, także tych filmowych. To znaczy wskazuje, ze aranżacje sytuacji wampirycznych są tak samo ekscytujące jak realne zetknięcie z wampirem. To zaś, w mojej skromnej ocenie, jest aż nadto wiarygodnym dowodem, że wampiry istnieją. Dodajmy jeszcze tylko, że wampir traktuje zainfekowanego przez siebie człowieka, jak swoją własność. Można by jeszcze dorzucić, że jego intelektualne i duchowe aktywa, co do których jest przekonany, że może nimi dysponować samodzielnie i w warunkach wolności oraz bezpieczeństwa, są także własnością wampira. To znaczy wampir nie ma żadnych oporów by z nich korzystać.

I teraz płynnie przechodzimy na nasze własne podwórko. Oto rozmawiam ostatnio ze wszystkimi kolegami grafikami. Ze względów oczywistych. Produkują oni dla mnie, albo we własnym zakresie różne proukty, które wzbudzają zainteresowanie, a często ekscytację. Wszyscy doszliśmy jednak do wniosku, że człowiek, który dysponuje jakimiś walorami pozwalającymi mu wyprodukować rzecz namacalną, ciekawą, dającą się porównać z innymi produktami, jest dziś jedynie balastem dla coraz bardziej niewyrobionej publiczności. Jego praca zaś to bariera przez wchodzeniem ludzi nie umiejących niczego w relacje wampiryczne. Doszliśmy do takiego momentu, kiedy najważniejszą kwestią jest wyrażenie gotowości do nawiązania relacji z wampirem. To znaczy spędzania długich godzin na wizji i deklarowania poparcia dla pewnych idei, bez związku z czymkolwiek. Nie tak dawno jeszcze mówiło się o tej aktywności – promocja. Tyle, że nie ma już od dłuższego czasu czego promować. Pozostaje więc tylko wskazanie co jest tym nowym, niewidocznym przedmiotem wymiany i stręczenia? No właśnie – co? Na pewno czas, ale czy coś jeszcze. Trwa wielki wyścig, a poznajemy to choćby po charakterze debaty prezydenckiej, kto dłużej wytrzyma w studio, piernicząc jakieś dyrdymały, które mają go pokazać w jak najlepszym świetle, marnując w ten sposób czas widza. Dochodzi przy tym do sytuacji absurdalnych i infantylnych. Wampiry opisywane przez Ronaya, zawsze zaczynają swoje relacje z ludźmi z bardzo wysokiego C, po czym na koniec wszystko tonie we krwi i wydalanych ze strachu ekskrementach. Staje się przy tym jeszcze głupkowate i nieuzasadnione, pozerskie i nędzne. I tak – nie wiem czy wiecie – ale pani Magda Ogórek, puściła na twitterze nagranie, jak biega wokół Colosseum w jakiejś dziwnej szmacie koloru czerwonego, która ciągnie się za nią z tyłu ze 20 metrów. Czemu miała służyć ta demonstracja, poza odebraniem widzom kilku minut życia? Mniejsza jednak o osobę tak mało znaczącą jak Magda Ogórek. Człowiekiem, który notorycznie wchodzi w relacje wampiryczne jest prezes Kaczyński. Nie znam deficytów prezesa, ale mianowanie Banasia na stanowisko prezesa NIK, to jak wpuszczenie Drakuli do żeńskiej szkoły z internatem, gdzie uczą się i pracują same dziewice w różnym wieku.

Podstawą zaś tych relacji jest wiara w to, że samym słowem i prezencją człowiek jest w stanie osiągnąć cele polityczne. Mit Drakuli zaś to wskazanie, że można udawać wszystko, na kilku poziomach i w bardzo złożonych relacjach, tylko po to, by przedłużając agonię ofiary ssać z niej krew. Aż dziwne, że w PiS nikt tego do tej pory nie opisał w taki sposób. No, ale uważajmy co się stanie, albowiem różne wesołe diabełki, czynne cały czas w sieci, przekonane że co nie jest ich, jest niczyje, mogą sobie ten koncept wypożyczyć. Jak to już nie raz bywało.

Gotowy produkt, oddzielony od autora, czasem przez niego porzucony lub podrzucony wręcz innym jest jak osinowy kołek. I to on najbardziej przeszkadza wampirom. Tym potężnym i tym nędznym, co zlizują po cichu krew z podrapanych cierniami końskich pęcin.

Media współczesne nabrały charakteru wampirycznego, a dziś mam wrażenie, żyjemy w czasach kiedy konkurują w nich ze sobą w zasadzie tylko istoty o konstrukcji wampirycznej. To oznacza także nietwórczej. Wampir bowiem to ktoś, kto może się, co najwyżej, za kogoś lub za coś przebrać. Dziś najczęściej korzysta z kostiumu intelektualisty lub kobiety bezwzględnie atrakcyjnej. Intelektualista, wiadomo, musi być brodę, okulary, znać języki i nie mieć w żadnym nic do powiedzenia, musi mieć też odpowiednie upodobania – Fiodor Dostojewski, na przykład, a także kontakty z innymi, podobnymi mu istotami. Razem organizują oni medialne sabaty, których celem jest kradzież czasu. Tak a propos, zerknąłem ostatnio na podcast Otoki-Frąckiewicza. On już całkiem wygląda, jakby się przed chwilą ze zbiorowej mogiły wykopał. Włosy sobie zapuścił. Tłuste oczywiście, jak to intelektualista. Kobiety bezwzględnie atrakcyjne zaś to takie, którym ktoś opisał ołówkiem na kartce jak powinny wyglądać. I one się do tego opisu łatwo dały przekonać.

Nas wampiry nie ruszają, z oczywistych względów. Mamy cały arsenał osinowych kołków, przeznaczonych na różne okazje. Na drwiny się uodporniliśmy, a i strategia wampirów już te drwiny wyklucza. Bo konkurencja jest coraz większa, a krwi coraz mniej. I coraz mniej osób wierzy, że taki Patrycjusz Wyżga to subtelny rozmówca, otwierający przed swoimi gośćmi kwietne łąki świeżych myśli, poruszanych lekkim wietrzykiem delikatnych, dziewczęcych niemal emocji. Coraz więcej zaś osób widzi, że całe to towarzystwo, przypomina świniopasów, którym wymyka się z rąk ludzkie stado, próbują więc łapać w błocie prosiaki i z nich coś tam wysysać. Idzie im jednak coraz gorzej. Świnie kwiczą, błoto bryzga na boki, w zębach zaś, zamiast słodkiej krwi, mokra zalatująca gnojem ziemia…Jak żyć towarzysze?

Oczywiście, wampiry opanowały przestrzeń komunikacyjną. No, ale ją dewastują, bo to jedyna rzecz jaką potrafią zrobić. Nie może istnieć przestrzeń komunikacyjna wypełniona atrapami i jakimś truchłem. Musi być  – tak, tak – świeże mięso. No, ale skąd je brać?

Ja na razie mam państwu do zaproponowania sprzedaż osinowych kołków. Macie sto procent gwarancji, że po zaopatrzeniu się w któryś z nich, będziecie całkowicie zabezpieczeni przez atakiem wampira. Co najwyżej zdarzy się tak, że jeden z drugim będzie stał w odległości 20 metrów od was i piszczał, próbując wyszydzić wasz wybór. Na odległość ramienia jednak żaden nie podejdzie. Strach mu na to nie pozwoli.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/mit-drakuli-gabriel-ronay/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/czasy-piastow-tysiac-lat-temu-pawel-zych/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/szkola-nawigatorow-nr-44-fuggerowie/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/wspomnienia-wojenne-boguslaw-sujkowski/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/slask-i-polska-wobec-powstania-czeskiego-adam-szelagowski/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/ludzie-zakonu/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/zeszyty-do-historii-narodowych-sil-zbrojnych/

---

tagi: polityka  media  emocje  wampiry  osinowe kołki 

	gabriel-maciejewski
	14 maja 2025 08:58

62     2767    20 zaloguj sie by polubić