Wygłosiłem wczoraj pogadankę w Radio Wnet. Mówiłem o zamachu na prezydenta Narutowicza i o pewnym wytrychu propagandowym, który otwiera wiele serc i głów, po to, by uczynić je odpornymi na myślenie i racjonalne argumenty. Niczym czarodziejska różdżka w dodatku, wywołuje on także w ludziach poczucie wyższości, moralnej rzecz jasna. Wytrych ten działa zawsze, również dzisiaj. Zanim przejdę do jego omówienia, chcę rzec kilka słów o tej mojej pogadance. To jest doprawdy niezwykłe, jak silnie ludzie potrafią być przywiązani do kłamstw i pozorów i jak trudno ich od nich oderwać. Ja, jak zawsze, podejrzewam wszystkich o intencje nieszczere i dlatego słuchając starszej pani, która tłumaczyła mi, że nie mogę demaskować wszystkich bohaterów jej młodości i stawiać im zarzutów, myślałem sobie, że ona tak naprawdę ma ich w nosie. Jedyne co ją interesuje to podsunięcie tych postaci młodszym i ocalenie w ten sposób komunikacji z pokoleniem, które zestarzeje się dopiero w kolejnych dwóch dekadach. Każdy kto w utrzymaniu tej fikcji przeszkadza, musi być z definicji wrogiem. W ożywianiu różnych historycznych humbugów pokolenie ludzi, pamiętających dobrze lata siedemdziesiąte, widzi szansę na ocalenie narodu. Do takich wniosków doszedłem wczoraj.

Może przejdę od razu do konkretów, żeby wywód ten nie odleciał gdzieś w stratosferę. Nie mogłem dojść do porozumienia z Lechem Jęczmykiem, który upierał się, że Eligiusz Niewiadomski był człowiekiem zasługującym na szacunek. Próbowałem wytłumaczyć ludziom, że kluczem do propagandowych rozgrywek wokół zamachu na Narutowicza, jest pojęcie moralnego sprawcy. O którym zaraz napiszę szerzej. Na koniec, nie dość, że bolało mnie gardło, to jeszcze miałem poczucie klęski. Nie da się przeforsować żadnych racjonalnych argumentów, ponieważ ludzie chcą wierzyć, że poprzez wyimaginowanych bohaterów, których im się zwyczajnie podsuwa jak martwą rybę na talerzu, uczestniczą w czymś wyjątkowym. W jakimś zbiorowym, plemiennym misterium.

Przejdźmy do tego Niewiadomskiego. W najlepszym razie był to człowiek chory i pogubiony. W najgorszym, uporczywy obsesjonat, który publicznie mówił, że chce zabić Piłsudskiego, a że w środowisku samych piłsudczyków przebywał, defensywa, dwójka, jak zwał tak zwał, pomyślały sobie, że można by tę jego chęć jakoś wykorzystać. Przypomnę jeszcze wszystkim antysemitom i zwolennikom czystości ideowej Niewiadomskiego, że pochodził on z rodziny utrzymywanej i wykształconej za pieniądze Natansonów. Jego ojciec, Wincenty Niewiadomski, opublikował pośmiertną laudację dla Jakuba Natansona, którą opublikowałem w II tomie Baśni socjalistycznej. Mówiłem o tym wczoraj. Na próżno. Niewiadomski jest bohaterem, bo zabił żydowskiego prezydenta. Czyn Niewiadomskiego miał być pretekstem jedynie do tego, by wymordować posłów i senatorów prawicowych, którzy właśnie uznali legalnie wybranego prezydenta. Uznał go też gen. Haller, który został przez socjalistów wytypowany na głównego, moralnego sprawcę zamachu na Narutowicza. O tym moralnym sprawstwie nie można zapominać nigdy, albowiem jest to argument używany również dzisiaj. W dodatku przez wszystkich spryciarzy z każdej możliwej opcji, bo nie ma takiego durnia, który by nie chciał sobie podnieść samooceny, wypowiadając z namaszczeniem słowa - „pan jest moralnym sprawcą”. Nie ma żadnego moralnego sprawstwa w oderwaniu od sprawstwa faktycznego. To jest demagogia, propaganda i pułapka. Niestety nierozpoznawalna, dopóki nie wsadzi się w nią nogi.

W dniach 11-16 grudnia 1922, prasa lewicowa rozpętała straszliwą nagonkę przeciwko zwycięskim ugrupowaniom prawicowym. To jest do stwierdzenie faktycznego poprzez przywołanie tych artykułów, ale nikt tego nie czyni, albowiem wersja mówiąca o tym, że prawica zaszczuła prezydenta i spowodowała iż Niewiadomski go zabił, jest zadekretowana. Współczesna prawica, banda gamoni, jedyne co może zrobić, to podnosić zasługę Niewiadomskiego, który chciał uratować Polskę przed rządami mniejszości. To właśnie nazywam humbugiem. I to jest najpilniej strzeżony humbug w całej, polskiej historii. Nie ma innego momentu, w którym wszyscy jednogłośnie zaprzeczaliby faktom potwierdzonym licznymi artykułami prasowymi. To naprawdę niezwykłe. Wskażmy jeszcze raz na moment najważniejszy – nie ma żadnego moralnego sprawstwa zbrodni bez powiązania ze sprawstwem faktycznym. I teraz pytanie – czy którykolwiek z prawicowych działaczy, posłów i senatorów, oskarżanych o moralne sprawstwo rzekomej nagonki, a następnie zamachu na prezydenta Narutowicza, znał osobiście Eligiusza Niewiadomskiego? Oczywiście, że nie, ale wielu z tych ludzi znało osobiście Gabriela Narutowicza, a niektórzy z nich jeździli z nim nawet na polowania. Kogo z wpływowych piłsudczyków znał Eligiusz Niewiadomski? Wymienię dwa nazwiska – gen. Kazimierz Sosnkowski, który załatwił Niewiadomskiemu pracę w kontrwywiadzie i gen. Michał Karaszewicz Tokarzewski. Można do tego dorzucić zorientowanych pro-piłudsko kolegów pana Eligiusza z ministerstwa kultury, na przykład Jana Skotnickiego. Dlaczego oni nie są i nie byli oskarżani o moralne sprawstwo śmierci Narutowicza? Wszak znali zabójcę? Józef Haller zaś nie miał nawet świadomości, że święta ziemia nosi kogoś takiego jak Niewiadomski. A jednak to jego oskarża się o moralne sprawstwo zbrodni i ludzie – nie rozumiejąc mechanizmu pułapki – godzą się na to. Niektórzy w dobrej wierze, bo wydaje im się, że oskarżenie generała o to sprawstwo moralne, podnosi go w oczach prawdziwych patriotów. Przyczynił się wszak do usunięcia groźby poważnej – zawłaszczenia kraju przez żydów. Przypomnę – gen. Józef Haller, jako jeden z pierwszych uznał Narutowicza za legalnie wybranego prezydenta. Gromada prowokatorów, która pojawiła się w jego mieszkaniu i próbowała go namówić, by został przywódcą antyprezydenckiej demonstracji, została odprawiona. Za to właśnie, lewicowa prasa, okrzyknęła generała, faszystą, który podburzał tłum przemawiając z balkonu własnego mieszkania. Jak widzimy na tym przykładzie, moralne sprawstwo można zarzucić każdemu. Należy mieć tylko do dyspozycji prasę, usłużnych autorów i prowokatorów. Argumenty muszą być przy tym wzięte z najwyższej półki wzmożeń emocjonalnych. I już, gotowe. Reszta robi się sama, przy pomocy usłużnych i chcących zyskać na znaczeniu bałwanów.

I teraz popatrzcie. Oto niejaki Piotr Paweł Reszka, wydał książkę zatytułowaną „Płuczki. Poszukiwacze żydowskiego złota”. Książka opowiada o tym, jak to mieszkańcy wsi pod Treblinką i Sobiborem rozkopywali aż do lat siedemdziesiątych żydowskie mogiły, poszukując pierścionków i złotych zębów. Reszka urodził się w roku 1977. Nie wiadomo skąd wziął te rewelacje i kto był jego informatorem. Może niech ci, którzy lata siedemdziesiąte dobrze pamiętają, powiedzą Reszce, co można było wtedy zrobić, bez narażania się milicji i SB i kto mógł bezkarnie chodzić po takich miejscach jak cmentarze wokół dawnych obozów zagłady. Reszka napisał swoją książkę, nie po to, by dociec prawdy, ale po to, by wskazać moralnego sprawcę. On to wskazuje już w pierwszych zdaniach tego wywiadu https://kultura.onet.pl/ksiazki/pawel-piotr-reszka-w-rezerwacji-poszukiwacze-zydowskiego-zlota-sie/p0g3xdt?utm_source=poczta.wp.pl_viasg_kultura&utm_medium=referal&utm_campaign=leo_automatic&srcc=ucs&utm_v=2

To katolicy z tych zabitych dechami wioch są moralnymi sprawcami zagłady żydów, albowiem wykopywali złoto z ich mogił. I nie ma doprawdy żadnego znaczenia to, że przed Reszką napisano mnóstwo książek, posługując się przy tym relacjami naocznych świadków, o tym, że przed śmiercią żydzi byli ograbiani ze wszystkiego, a po śmierci Niemcy wybijali im złote zęby. Może zresztą czynili to za życia, nie jest to dla nas istotne. Dla Reszki i jego patronów także nie, bo on dostał pieniądze za wskazanie sprawcy moralnego – tego najgorszego, który nie ma duszy – sprawcy, który w dodatku kradnie zasłaniając się swoją wiarą. Do kogo adresowane są kłamstwa Reszki? Do pokolenia, które za wszelką cenę próbowała ocalić ta pani z wczorajszego wykładu, co mi zarzuciła, że nie szanuję bohaterów. Oczywiście, że nie szanuję, bo nie są to żadni bohaterowie, ale preparaty propagandowe, które – zsumowane wszystkie razem – ułatwiają obróbkę umysłów kolejnych pokoleń. Poprzez takiego Reszkę między innymi, kolejnego oszusta skierowanego na odcinek wzmożeń moralnych.

Reszka napisał,że proceder rozkopywania mogił by „na porządku dziennym do lat siedemdziesiątych”. To jest nie do uwierzenia, ta bezczelność. Jak taki młodociany cham, może pisać coś podobnego?

Trzeba się teraz zastanowić, po co on to wypisuje, albowiem wszystkie masowe kłamstwa mają jakiś cel. Ja to łączę wprost z zakazem posługiwania się wykrywaczami metali na polach. Uważam, że jesteśmy na ostatnim etapie czyszczenia ziemi w Polsce z różnych precjozów, które – a trzeba będzie udowodnić, że to nieprawda – z całą pewnością należały do żydów. Któż bowiem inny w Polsce, kraju moralnych, katolickich sprawców wszelkich możliwych przestępstw, mógł mieć złoty pierścionek na ręku? Tylko żyd. I do tego, by nie przepuścić niczego, znalezionego w ziemi, służą takie publikacje jak ta tu wskazana. Jeśli oczywiście nie liczyć obróbki propagandowej młodych głów. Rozkopywanie grobów w latach siedemdziesiątych...w dodatku codziennie...i znajdowanie złota. A potem co? Wyjazd do Ameryki, kupno albo budowa wielkiego domu z basenem? Krok po kroku dojdziemy jeszcze do analiz, których celem będzie sprawdzenie kto i skąd wziął w latach siedemdziesiątych pieniądze na budowę domów w miejscowościach położonych wokół tych obozów. No, a jeśli nie będzie się mógł jeden z drugim, moralny sprawca, wykazać odpowiednimi kwitami, to jasne będzie przecież, że pobudował się za to ukradzione martwym żydom złoto. I trzeba będzie oddać…

Przeczytałem dziś, że prezydent Duda odznaczył czymś niejaką Ritę Cosby, dziennikarkę amerykańską, której ojciec był powstańcem warszawskim. To jest niezwykłe. Pani ta od razu zaczęła tłumaczyć, co mamy zrobić, by poprawić swój PR za granicą. Bo to jest bardzo dobra pani, życzliwa Polsce i ma jakiś zasługi za oceanem. Ona – odniosłem takie wrażenie – została wręcz wynajęta do robienia tego właściwego wrażenia w USA. Niebawem pewnie stanie się symbolem Polski, choć mama pani Rity była Dunką. Zajrzałem do wiki, żeby sprawdzić czym się ta cała Rita zajmowała. I wyobraźcie sobie, że ona przeprowadziła wywiady z różnymi niesamowitymi ludźmi. Między innymi z człowiekiem nazwiskiem David Berkowitz, wielokrotnym mordercą, pochodzenia żydowskiego. Pan Berkowitz został skazany na 364 lata więzienia i gdzieś tam sobie teraz siedzi. Ja natomiast mam taką propozycję – może niech, w ramach troski o dobry PR Polski, pani Rita oskarży wszystkich nowojorskich żydów o moralne sprawstwo zbrodni Berkowitza. Wszak on się tam urodził, wychował, dorastał i przesiąkł tą atmosferą, a potem zaczął zabijać z zimną krwią. I zapewne wielu nowojorskich żydów znało go osobiście. Niech teraz odpowiadają za swoje brudne, moralne czyny.

---

tagi: polacy  żydzi  piłsudski  narutowicz  niewiadomski  haller  sobibór  treblinka 

	gabriel-maciejewski
	17 listopada 2019 09:18

67     4590    24 zaloguj sie by polubić