Nie ma na świecie nikogo, kto choć raz nie pomyślałby o posiadaniu diamentu, choćby małego, maciupkiego. Od tej myśli już tylko krok do innej – jak to jest w tych rodzinach, co w Antwerpii handlują diamentami? I czy dużo się na tym zarabia?  Ten krok – w myślach – czyni niewielu, bo większość pozostaje przy marzeniach o posiadaniu diamentu. No, ale ja takie kroki czynię notorycznie, więc jak wczoraj zobaczyłem na Netflixie serial o handlarzach diamentów z Antwerpii w dodatku Żydach, od razu kliknąłem.

Naprawdę, są różne rodzaje zidiocenia. Na przykład w Polsce, w mediach społecznościowych, świętuje się rocznice śmierci polskich aktorów robiących kariery w PRL. To jest obłęd bardzo zaawansowany, poważny i ma on charakter zbiorowy. Napiszę kiedyś o tym, wracamy bowiem do Żydów. Nie ma już sztetli, a jakaś promocja chasydyzmu by się przydała, no, ale jak to zrobić? Przecież nie poprzez pokazanie rzeczywistego życia chasydzkiej społeczności bo ono dla widza goja jest kompletnie niezrozumiałe i nie daje się zaakceptować. Najlepiej przez diamenty. Wobec braku biednych Żydów z Lubartowa, pokazuje się więc biednych Żydów z Antwerpii. A są tacy? No pewnie. Okazuje się nawet, że mają kłopoty z mafią. Akcja idzie tak: młody adept handlu diamentami strzela sobie w głowę zostawiając żonę i dzieci. Do tego, po śmierci okazuje, się, że grywał nielegalnie i robił jakieś zakłady. Rodzina zaś jest winna innej rodzinie, żydowskiej, ale nie chasydzkiej, półtora  miliona dolarów. Na pogrzeb zaś wraca syn marnotrawny – Noah, który piętnaście lat wcześniej porzucił żonę zmarłego, zanim nią została, przez co ten zmarły, zamiast realizować się w tym, co lubił najbardziej został, zmuszony do ożenku z narzeczoną brata. I teraz ten brat, całkiem po gojsku odziany, zjawia się na pogrzebie. Ojciec z nim nie gada, a bracia się dąsają. Tylko siostra otwiera przed nim serce. Okazuje się, że on nadal kocha swoją byłą narzeczoną, ale romansuje też z innymi. Najgorsze zaś jest to, że rodzinie zagraża albańska mafia, która rządzi miastem, za nic mając szlachetne zasady handlu nieoszlifowanymi diamentami, a do tego lekceważy nawet prokuratora. Mniej szlachetny Żyd, domaga się od szlachetnych, ale dotkniętych tragedią chasydów zwrotu pieniędzy. Ci ich nie mają. Konieczny jest arbitraż. Przy okazji dowiadujemy się co to jest arbitraż. Otóż to jest coś, czego my goje, staramy się za wszelką cenę uniknąć. I w tym jesteśmy podobni do Cyganów, to jest chciałem rzec Romów. Arbitraż bowiem to wprowadzenie w tajemnice rodziny i biznesu kolejnego gościa z szemranej strefy, który pobiera prowizję i mówi dwa zdania, a następnie wzbogacony o różne spostrzeżenia, których w czasie takiego spotkania pojawia się masa, bo każdy ma jakąś mimikę, chce coś powiedzieć i robi różne gesty, idzie w miasto żeby tym pohandlować. W tym przypadku pan arbiter powiedział: forsa ma być za dwa tygodnie. I tyle.

Najlepsze było potem. Okazuje się, że rodzina chasydów także ma dłużnika, jest nim właściciel libańskiego baru. Interesy z nim robił także zmarły brat, a jego numer zapisał się w komórce nieboszczyka. Odrzucony przez rodzinę Noah, namierza go, bije i szantażuje, żeby odzyskać pieniądze. Ten zaś mówi mu, że jest słupem, a prawdziwym kontrahentem są inni. Nie można się dowiedzieć kto, ale w końcu w wyniku publicznego zastraszania, na które nie reaguje policja – nie wiadomo dlaczego – Libańczyk wyjawia straszną prawdę. Jego patronem są Albańczycy, którzy mieszkają w Dubaju. Niesamowite prawda? Albański gang handlarzy narkotykami, diamentami i w ogóle wszystkim, terroryzuje jedną z najstarszych firm obracających diamentami w Antwerpii. Takie rzeczy nie mogłyby się zdarzyć nawet we wspomnianym Lubartowie, nawet w Parczewie by się nie wydarzyły, ale w Antwerpii już tak. Jakie to szczęście, że na miejsce przybył Noah, którego goje w Londynie nauczyli walki na pięści i powiedzieli mu jak wygląda prawdziwe życie bez zasad. Jest inny, nie to co ci zniewieściali chasydzi, jego bracia. Jeden strzela sobie w łeb z powodu nielegalnych zakładów, a drugi chce wymusić na wierzycielu odroczenie spłaty długu w dość oryginalny sposób. Idzie do dyrektora szkoły, gdzie zapisane jest dziecko człowieka, któremu wisi półtorej bańki zielonych i mówi, że dziecko to ma nieskrępowany dostęp do Internetu i ogląda tam filmy dla gojów. Zupełnie jak ja wczoraj wieczorem. Następnie zaś proponuje temu wierzycielowi załatwienie sprawy z dyrektorem. W kolejnej scenie widzimy ścigającą Albańczyków prokurator, która mówi do swojego ojca, byłego już prokuratora, że ma kłopot z tymi chasydami, bo znoszą się z mafią. Na co ojciec – to na pewno nieprawda. I dodaje – Żydzi na siebie nie donoszą.

Byłbym zapomniał – Noah przybywa do Antwerpii z dzieckiem, małym chłopcem, który ma na imię Tomy, jego matka zmarła, a była gojką. Nie byle jaką gojką, jak się dowiadujemy wkrótce, bo jej matka, a babka Tomy’ego, to szefowa największego gangu w Londynie, która przyjeżdża do Antwerpii, albowiem Noah, jej zięć, urwał się z roboty bez pytania, a w dodatku zabrał ze sobą dziecko, jedyną gwarancję lojalności wobec babuni.

Uroczystości pogrzebowe u chasydów trwają i trwają, więc widzimy to wielkie mieszkanie, różne zwyczaje, przewalanie się ludzi, którzy przychodzą, wychodzą oraz nawiązują relacje.

Ten co, wbrew żydowskim zwyczajom, zakapował syna swojego wierzyciela do dyrektora szkoły, za nic nie chce, żeby senior rodu -Ezra dowiedział się iż firma idzie na dno. On i siostra reprezentujący rodzinę przed wierzycielami musieli spłacić dług, a zrobili to przez wspomnianą babcię. Ona wynegocjowała ze straszliwą albańską mafią, że jej szef odda Żydom pieniądze, które i tak był winien, a oni w zamian za to, że dostaną to co im się słusznie należy, zrobią z Albańczykami jeszcze jeden deal - na pięć milionów. No i dochodzi do spłaty długu, ale to niczego nie załatwia, bo zaczyna się poszukiwanie kamieni za pięć baniek u różnych sklepikarzy. W ramach szeroko znanej żydowskiej solidarności, wszyscy Żydzi odmawiają rodzinie pomocy. No, ale od czego są Hindusi? Jeden z nich ma brata, a ten kandyduje właśnie na burmistrza Antwerpii, i chasydzi w ramach przysługi będą na niego głosować. W czasie kiedy te wszystkie nieprawdopodobne rzeczy się odbywają przez naszymi zdumionymi oczami, policja znajduje w albańskim kontenerze cały worek nieoszlifowanych diamentów przywiezionych z Angoli. To po co tym ludziom żydowskie lub hinduskie diamenty, skoro sami je sprowadzają? Tego nie sposób dociec. No, ale widzimy przynajmniej do czego służy fantastyka w kinie. Jacyś ludzie się męczą, wydają pieniądze na efekty specjalne, kręcą te wszystkie „Diuny”, „Władców pierścieni” i inne głupkowate obrazy, a tu proszę, mamy grupę dziwnie przebranych osób i co jakiś czas ktoś pokazuje plastikowy worek z potłuczonym szkłem w środku, a reszta robi – WOW – i mówi: to nie oszlifowane diamenty!

Logika w filmie fantastycznym, jak wiemy nie istnieje, a wręcz istnieć nie może, bo gdzieś, w jakiejś szarej strefie, trzeba upchnąć te wszystkie moce nadludzkie, którymi dysponują bohaterowie. I tutaj jest tak samo. Trzeba też wskazać źródło mocy, tych złych i tych dobrych. No więc źródłem mocy złych są wszechpotężni Albańczycy, a także działająca na pograniczu dobra i zła babka Tomy’ego, któremu dziadek Ezra podarował jarmułkę w czasie szabatu. Ona jednak – jak zgaduję – będzie się wahać, czy stanąć po stronie moralnie czystych chasydów czy też uwikłać się w jeszcze większe zbrodnie. Nie wiem, jak to się skończy i czy Noah wróci do rodziny. Myślę, że nie, już prędzej otworzy, pod gojską przykrywką, filię firmy w Londynie. No, ale w dobrym filmie fantasy nie może zabraknąć postaci charakterystycznych, Merlina, krasnoludów i temu podobnych istot. I tu mamy też taką postać, jest nią żydowski właściciel baru z koszernym jedzeniem, z zawodu rzeźnik, który – jak we wszystkich opowiadaniach o przygodach Tewje Mleczarza – jest wielki, silny, ma brodę i dobre serce. Źli Albańczycy jednak podpalają mu lokal, ale Noah, pomaga mu w odbudowie. Nie wiem co będzie dalej. Myślicie, że powinienem to oglądać? Może jednak nie.

Jak zwykle zostawiam Wam kilka książek z rynku

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/duchowienstwo-koscioly-i-religia-w-dokumentach-sejmikow-wojewodztwa-ruskiego-w-epoce-konfesjonalizacji-rzeczpospolitej/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/echa-dawnej-warszawy-kaplice-i-koscioly/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/austriacy-o-standardzie-zlota/

I przypominam, że tylko do jutra można się zapisywać na konferencję w Kurozwękach

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/udzial-w-x-konferencji-latajacego-uniwersytetu-leszczynowego/

---

tagi: żydzi  londyn  mafia  diamenty  serial  antwerpia  albańczycy 

	gabriel-maciejewski
	24 września 2024 08:59

41     2411    11 zaloguj sie by polubić