Czyli nie ma sposobu, żeby to chamstwo utemperować? 

Nie tymi metodami, które widzimy. 

Nie ma sposobu, żeby przestać pielęgnować fikcję i przestać udawać, że nie wiemy, dlaczego to nie działa. Jedyny mentalnie dostępny większości rodaków sposób - czyli karać, karać, karać będzie miał dokładnie taki efekt, jaki widziałeś wczoraj i widzisz codziennie na drogach. Tyle, że po drogach jednak musimy jeździć wszyscy więc pozytywne wpływy tych, co poznali wyższe kulutry poruszania się w ruchu drogowym oraz wpływ ubezpieczycieli podnoszących składki jednak jakoś tam widać. W opiece zdrowotnej widać go nigdy nie będzie, bo z państwowego systemu można zwyczajnie wysiąść i nie pracować w nim. 

Zamiast jechać na SOR trzeba było dać troszę koniaczku i ciśnienie by wzrosło.

Poza tym dokładnie tego samego doświadczyłam na SOR-ze w Centralnym Szpitalu Klinicznym MSWiA w Warszawie przy Wołoskiej. Byłam ze skierowaniem od lekarza dyżurującego na nocnej i świątecznej pomocy lekarskiej w przychodni.  Gdyby dał jej kroplówkę, to by nie było całego ambarasu. Gdyby którykolwiek lekarz, z którym miałam nieprzyjemność kontaktwać się w poprzednim tygodniu jak babacia lat 89 przestała jeść, pić i spać, to by nie też było problemu. Na moją sugestię o kroplówkę tylko machali ręką, po co ona nie jest odwodniona.

Pojechałam, zmierzyli ciśnienie a  że było wzorcowe wyrzucili babcię do poczekalni. Po pięciu godzinach na niewygodnym krześle taka wściekłość mnie ogarnęła, że miałam ochotę zacząć rzucać tymi krzesełkami. Na dodatek drzwi od wewnątrz nie miały klamek i nie można było wyjść. W końcu przybył następny pacjent a my uciekliśmy bez podpisywania jakichkolwiek papierków. To było 5 lat temu.

Skończyło się tak, że w końcu zawiozłam babcię do szpitala na Sobieskiego na psychogeriatrię, gdzie przyjmują bez skierowania i z marszu i gdzie po 3 dniach kroplówek spytała się a co ja tu robię? Tak była odwodniona.

Potem znalazłam pielęgniarza, który w ramach świadczonych legalnych usług pielęgniarskich, przyjeżdżał w razie potrzeby do nas do domu i podłączał babcię do kroplówek. Znalazłam też lekarza w miarę normalnego, z którym można było porozmawiać, który był sympatyczny, rzeczowy i przyjazny, który też wizytował nas w domu.  

Stwierdziam wówcza, że aby się leczyć to trzeba mieść nie tylko końskie zdrowie, ale jeszcze dużo pieniędzy oraz jeszcze więcej szczęścia, by natrafić na lekarza kompetentnego i normalnego.

ale w zamian będziemy kupować F-15, co to będą miały  do dyslokacji całe dwa lotniska.

Pacjentów po 70-ce w zasadzie nie ratują (pewnie jakaś niepisana umowa z ZUS-em)

i nie tylko te usługi

Zauważyłam, w tamtym okresie miałam nieprzyjemność z kilkunastoma lekarzami, i poraził mnie ich poziom nie tylko niekompetencji, ale i bezduszności nawet, gdy brali ode mnie niemałą kasę. Po prostu machali ręką mówiąc, w tym wieku to już nic nie można zrobić. W końcu ten rzeczowy i kompetenty lekarz powiedział mi komplement, że przechytrzyłam medycynę i widzi, że mama zamiast coraz gorzej,  funkcjonuje coraz lepiej.

Flaki sie ze zlosci przewracaja jak sie to czyta. Tez mamy za soba wielogodzinne oczekiwania na SOR ze schorowana, odwodniona, poskrecana z bolu mama. My sie zmienialismy, ale mama musiala tak siedziec. Dopiero wkurzenie brata przyspieszylo sprawe.Polozyli ja na lozku, zanim lekarz sie nia zajal,  bo juz mdlala na tym krzeselku.

Mam trochę lepiej, bo sam przepisuję sobie "leki" bez chodzenia do przychodni. Jednego życie mnie nauczyło: unikać kardiologów jak ognia.

To jest bardzo proste, chodzi zwykle o pieniadze. Ja tez jak tylko moge chodze prywatnie w Polsce (zawsze wychodzi taniej niz najtansza opcja z ubezp. u nas, mowie o zwyklych wizytach, badaniach). Zawsze trafiam na dobrych lekarzy. 

Ale tego nie mozna porownywac z pacjentami pod NFZ! Tutaj jest caly problem kolejek, absurdow administracyjnych. Zanim czlowiek sie do lekarza dostanie, straci zdrowie i nerwy zje przy okazji

Przepraszam za namolność i za sprowadzanie wszystkiego do jednego ale inaczej mi nie wychodzi. Wszystko zaczęło się od kasaty zakonów a potem przyszły rewolucje. I tak się plecie. Ja mam szczęscie ciągle natykać się na ruiny albo dawne budynki, gdzie były szpitaliki, przytułki, ochronki prowadzone przez Kościół ... Dotowanie ich było najczęściej lokalne. Więc choćby z tego powodu trzeba było robić to dobrze, bo inaczej nie było darczyńców. To jedna sprawa.

Druga we Włoszech są zamykanie z powodu braku powołań tzw. case di cura - ośrodki prowadzone przez zakonnice czy braci, które współpracują ze szpitalami (bieżąca opieka szpitalna w tych ośrodkach, poważne interwencje chirurgiczne są robione w szpitalach). Każdy Włoch marzy, że jak już musi gdzieś chorować to właśnie w czymś takim ale też każdy Włoch traktuje jako karę boską, kiedy ich dzieci myślą o tym by realizować się w Kościele. I tak koło się zamyka. Do sprawa druga.

To taki mój klerykalny i zaściankowy sposób widzenia tych spraw.

Pozdrawiam serdecznie panią starszą, poznałem ją w Tłokini. Trzymam kciuki przed Panem za nią i za was. Daj wam Boże, przejść według Jego zamysłu przez tę drogę krzyżową. 

Dokładnie. Ale od jakichś 10 lat skutecznie i z przekonaniem psujemy całkiem nieźle działający wcześniej system.

Bo oni maja takie dyrektywy. Zaczynac lagodnie, jak nie ma poprawy, cos mocniejszego, a dopiero w duzo dalszej kolejnosci badania specjalistyczne. Nie to ze fachowcy sa do kitu, bo bywaja swietni, ale to dopiero jak czlowiek przejdzie te wszystkie etapy.

Legendarny jest upor polslich, "upierdliwych" matek, ktore naciskaja na lekarza, zeby zlecil dodatkowe badania dziecku. A ile krecenia nosem przez mlode zwlaszcza lekarki.

Ubezpieczalnie dyktuja taki system. Po drodze niepotrzebnie duzo pieniedzy wyrzuca sie w bloto. 

No nie chodzi o pieniądze, chodzi o jakość.

Poczucie przyzwoitości w każdym prawie zawodzie spsiało ostatnio, więc źle się wydawało niektórym, że godziwe zarobki lekarzy pociągną w górę jakość świadczonych usług. A tu możliwość jeszcze większych zarobków spowodowała, że jak kiedyś lekarze gonią ze szpitala do szpitala.

Te duże zarobki powodują, że jeden z drugim traci kontakt z rzeczywistością i przy pacjentach opowiada, że w ostatni weekend poleciał z całą rodziną do Berlina na wspaniały koncert lub radzi pielęgniarce pojechać na Lofoty dla niezapomnianych widoków. Poza, brak wyczucia, czy przynależność do kasty?

Z żoną i ś.p. szwagrem czekamy na radiologa. Przyjmuje nas dosłownie cyborg; twarz-maska.

Wypisuje skierowanie na naświetlania paliatywne i ma jeszcze wypisać leki uśmierzające ból kiedy odwołują go. Po pół godzinie zaczynamy się denerwować i sprawdzać co z lekarzem i dowiadujemy się, że pojechał do domu. W determinacji żona łapie na korytarzu lekarza z prawie afro na głowie i prosi o pomoc. Widać, że trochę mu głupio z powodu kolegi i prosi do gabinetu, wyciąga kartę i tłumaczy, że nie jest lekarzem prowadzącym, więc nie może wypisać opiatów na dłuższy okres i wypisuje awaryjnie receptę i daje wizytówki przyszpitalnej pracowni zajmującej się zwalczaniem bólu i pracowni psychologicznej wspomagającej pacjentów i rodziny. Podejrzewam, że zarobki mają podobne mimo różnego podejścia do pacjenta.

Procedury, procedury i procedury, a za nimi schowany personel.

Właśnie sęk w tym, że nie schowany. U nas brakuje procedur, a te które są nie chronią ani personelu, ani pacjenta.

To by było na tyle.

Nie wiem o jakich krajach Pan mowi. W Polsce za dobrego specjaliste zaplaci sie jednak duzo mniej niz za dobrego specjaliste w Szwajcarii. To samo prywatne badania. A niby dlaczego tak rozwinela sie turystyka dentystyczna? Nawet drogie polskie kliniki sa tansze niz zwykly dentysta u nas.

" przyzwoitości w każdym prawie zawodzie spsiało ostatnio "
Co to ma za znaczenie? Też kiedyś byli przywoitsi?

Proszę Pani mówię trzeci raz, że chodzi o jakość usługi a nie o pieniądze i mówie o ludziach których stać żeby sobie zrobić operację kolana w niemczech francji szwajcari GB, czy szwecji czy norwegii i nie jadą do polski żeby oszczędzić pićset cebulionów tylko dlatego, że wiedzą że będzie to dobrze zrobione, czy to jest zrozumiałe?

Zwykle nie przychodzi w terminie, bo pije kawę z pielęgniarkami.....

Nie dzisiaj. 

Młodyś to będzie opowiastka z dawnych czasów, chyba sprzed wojny w Wietnamie.

Nasz pediatra stwierdził u mnie nieżyt żołądka po asprocolu spowodowany tym, że nie poinformował, że należy popijać go szklanką płynu. Tak się tym zdenerwował, że w obecności Mamy i mnie zapalił carmena, kilka razy zaciągnął się, zgasił papierosa, przeprosił za papierosa, za nieżyt i wypisał coś na leczenie żołądka.

Widać wojskowy ;) Niemniej jednak nie zajmował się on leczeniem chorych, tylko przystawianiem pieczątek - skądninąd to kwintesencja systemu (pieczątka). Gdyby pracował na SORze nie miałby czasu na kawę.

Ja wiem o czym Pan mowi, ale mam inne obserwacje.

Najczesciej pieniadze i mozliwosci przemieszczania sie sa decydujacym czynnikiem. Mowie o tych, ktorzy moga sobie na takie "fanaberie" pozwolic. Wiekszosc ludzi jest zdana na to co oferowane jest "na miejscu".

Kolezanka raz w miesiacu na dwa dni latala przez dlugi czas na regulacje aparatu ortodontycznego do Polski, bo dobra usluga plus podroz wychodzila ja sporo taniej niz usluga na miejscu. Dziewczyna pracowala jako opiekunka do dzieci.

A z drugiej strony- 

Poproszono mnie o kiedys o tlumaczenia dwoch wizyt kontrolnych w tutejszym najwiekszym szpitalu. Bogaty pacjenct onkologiczny - jakis biznesmen z Polski leczyl sie tu prywatnie, bo tu znalazl lepsza terapie. Sumy jakie na to poszly zakrecily mi w glowie. Nawet wiekszosci Szwajcarow ( ktorzy sa leczeni z ubezpieczenia) nie byloby na to stac. Drugi przypadek - dziecko z rzadka choroba genetyczna, ktorego nikt nie chcial leczyc w Polsce. Rodzice mieli bardzo duzo pieniedzy ze zbiorki, bo sami nigdy nie mogliby sobie pozwolic.

SOR to jest w dzisiejszych czasach miejsce pracy dla zawodowych desperatów. Żadne stawki nie zrekompensują obciążenia fizycznego, psychicznego i ryzyka prawnego, które się z taką pracą wiąże. Niestety, powinno być dokładnie odwrotnie - tam powinni pracować najlepsi (bo są bramką systemu), a ryzyko prawne powinno być najmniejsze (bo największa możliwość popełnienia niezawinionego błędu jest właśnie tam). Oczywiście zaraz podniosłybu się głosy oburzenia: "jak to, konował może bezkarnie popełniać błędy?!". Ano tak to. Tylko w takim wypadku można bowiem te błędy skutecznie analizować i zapobiegać ich wystąpieniu w przyszłości (słynne procedury) - jak w lotnictwie. 

My mieliśmy lepszy system kształcenia zawodowego (w medycynie też) niż zachodni Niemcy po 68 roku. 

Nie zwalajmy wszystkiego na system - każdy system jest tworzony przez ludzi, a jak się wydaje tutaj mamy do czynienia z selekcją negatywną i nazwałbym to jeszcze selekcją wsobną - lekarze dziś to zwykle dzieci lekarzy, którzy w ogrmonej większości nie mają żadnych moralnych predyspozycji do wykonywania tego zawodu. To taka sama kasta jak adwokaci i sędziowie...

Jak będziesz tam jechał daj znać. Chętnie sobie przypomnę stare czasy.

Piszesz ogólnymi. Wiesz,że jest system, wiesz,że działa. Brakuje jedynie wiedzy jak działa. SOR jest zawsze najgorszym rozwiązaniem - spychogią. Jechanie za dnia na SOR to, brak znajomości działania systemu. Wymienieni wyżej ministrowie Kopacz, Arłukowicz i dla przypomnienia ci z "dobrej zmiany" Radziwiłł, Szumowski podpisali setki różnych dziwnych dokumentów i rozporządzeń regulujących tenże SYSTEM i wciąż brak mu JAKOŚCI.

Nie dziwi cię to ? 

A co do kastowości lekarzy to nie zgadzam się z tobą. To jest środowisko o 3 rzędy wielkości bardziej z kooptaci. Choć kilkukrotnie wymieniany w SZN, w ostatnich dniach, pan Władysław Kosiniak-Kamysz mógłby robić za ewidentny kastowy przykład. I jak się mylę to podasz po przynajmniej 5 przykładów z każdego miasta wojewódzkiego. W podziale na specjalizacje bo takie mam wyobrażenie,że kasta monopolizuje część rynku.

Mam swoje lata i swoje doświadczenia - trudno mnie postawić w stan zdziwienia. System systemem - mówię tylko, że ludzie od których oczekuje się jakiejś takiej elementarnej empatii i moralności są w ogromnej większości roszczeniowymi bydlakami, którzy pacjentów traktują jak zło konieczne - dodatek do tej kawy z pielęgniaraczkami.

I nie mam zamiaru Ci nic udowadniać - jak powiedziałam mam swoje lata i znam wielu ludzi w tym lekarzy i wiem skąd im nogi wyrastają.

Z punktu widzenia NFZ być może nie wygląda to źle. Ale to my jesteśmy płatnikiem, my społeczeństwo, nie NFZ. NFZ jest tylko instytucją powołaną do zarządzania naszymi finansami. I skoro się zgadzamy na to, żeby zarządzał jak zarządza, to widać zasługujemy na takie traktowanie. To jest prosta konsekwencja tego, o czym pisze @aszymanik - kazali mu latać i zbierać idiotyczne pieczątki, to poleciał zbierać. Dlatego spytałem z przymrużeniem oka, czy lekarz też był wojskowy. Bo w wojsku to normalne, że z rozkazem się nie dyskutuje. Skoro SORy źle działają, POZy udają, że leczą, to czemu wszyscy, którzy akurat nie muszą z nich korzystać są zadowoleni? Bo jest tanio? Sęk w tym, że już nie jest, tak gracko reformowali nasi dzielni elitariusze. Ale my fikcji naszej powszedniej odebrać sobie nie damy, i każda łamaga z drzazgą w palcu dzielnie podąży na SOR. Bo przecież się należy, "płacę ZUS, nie?".

Ja w każdym razie nie mam nadziei na poprawę, bo nikt jej de facto nie chce (poza chorymi i ich rodzinami, ale oni są w mniejszości). Martwi mnie tylko, że sam się starzeję i mogę trafić do szpitala z jakąś poważniejszą chorobą, której mi prywatnie nie wyleczą. 

Norwegia wydaje na opiekę zdrowotną prawie 11% ich PKB, Niemcy ponad 11% a my niecałe 7% (mowa o wydatkach ogółem, prywatnych i publicznych). Per capita, w wartościach indeksowanych to wychodzi ponad 6200$ rocznie per capita w Norwegii, ponad 5400$ w Niemczech i niecałe 1800$ u nas. Ale za to u nas jakości leczenia pilnuje prokuratura... to jest chory system i chore oczekiwania jego użytkowników. 

Warto jeszcze spojrzeć na ten wykres:

Wydatki prywatne, jako % wydatków na ochronę zdrowia i to samo w $ per capita wydatki prywatne per capita

w zestawieniu z tym:

Wydatki publiczne, jako % ogólnych wydatków na ochronę zdrowia i to samo jako % per capita wydatki publiczne per capita

I nie zapominać, że dyrektor szpitala w Polsce w zasadzie nie odpowiada za realną jakość opieki w jego jednostce, za to odpowiada za finanse tejże. 

P.S. to też pięknie pokazuje, jak my jesteśmy do tej atrapii przyzwyczajeni i jak dobrze w niej funkcjonujemy. 

Ależ to jest realizowane. W rok po przygodzie z Wołoską, czyli 4 lata temu, babci pękła szyjka kości udowej. Trafiła na Barską. No i lekarze postanowili udowodnić, że nie mogą wszczepić jej endoprotezy. Przez trzy dni, do momentu wizyty psychiatry, dawali jej jakieś silne opitay, które powodowały u niej stany halucynogenne. Przez trzy dni była w malignie, do momentu wizyty psychiatry, która stwierdziła, że ponieważ nie można z nią się porozumieć, więc nie może w sposób świadomy wyrazić zgody na oprację a ponadto nie będzie współpracować z rehabilitantem. Najlepszy dla niej jest tryb łóżkowo-fotelowy. Przywiźli mi bezwładne ciało do domu, na dodatek jeszcze te opiaty rozchwiały jej system krążenia.

Znajomy załatwił mi szpital pod Warszawą, gdzie została zoperowana bez problemów jako wypadek z ulicy. Było to 1 kwietnia a 15 lipca zeszła po schodach i pojechałyśmy na kontrolę. Chodzi do dzisiaj o lasce.

Podobno jedna ze sztuk niedalekiego wschodu: не привыкнешь то подoxнешь.

PS Wyciąłeś linki i są nieaktywne.

PPS Pani Ewa daje następny przykład przystosowania.

PPPS Tak, szwagier wyszedł z pierwszego rozległego zawału tylko dlatego, że dyżurujący szpital był o specjalizacji kardiologicznej; miał w swojej parszywej sytuacji takie szczęście.

PPPPS Ciekawi mnie czy osoba doskonale znająca bolączki systemu osiąga szczyty niekompetencji po nominacji na szefa MZ?

Proszę sprawdzić co dzieje się u Czechów, brak kolejek i zarobki lekarzy niższe jak u nas. Pacjenci w 80% zadowoleni ze swojej służby zdrowia.

  Czechy to jest dziwny kraj :)

W Czechach płaci się (niewiele) za każdą wizytę u państwowego lekarza. Po drugie Czesi bardzo lubią swój kraj i niechętnie emigrują, nawet gdy mogą gdzieś lepiej zarobić.

Wiesz Wojtek, ja też mam inne obserwacje i doświadczenie. Myślę, że to nie o to chodzi z tą jakością. Jedziesz do Polski z zębami czy innymi dolegliwościami, bo jesteś w stanie pozwolić sobie na najlepszego według twojej wiedzy specjalistę, albo na poleconego i sprawdzonego, albo blisko rodziny, żeby "w razie czego, ktoś stał nad łóżkiem, jak sie nie obudzisz", a jak się obudzisz, żeby zagadał po polsku ;)

W Szwajcarii czy innych krajach dosyć małą grupę ludzi stać na najlepszych lekarzy. Dokładnie tak jak pisze Jestnadzieja. I wcale nie mam doświadczenia kiepskiej jakości poza Polską. Mieszkając w UK miałam znacznie lepszą opiekę lekarską niż tu, kiedy przyszedł problem błyskawicznie porobili wszystkie badania, zaoferowali operację, mimo, że byłam obcym. Z różnych powodów chciałam zrobić to w Polsce. Wszystkie badania, zrobione tam tutejszy lekarz skrzętnie przyjął, mówiąc mi, że tutaj tak szybko tego bym nie zrobiła. Zęby też nieźle robili, choć w wersji "opcja dla studentów" czyli za darmo, wypełnienie było w srebrnym kolorze ;) Za dopłatą miałeś białe. Ortodoncja to inna bajka - podobne jak w innych krajach metody, a ceny znacznie niższe. Nie wiem jak jest w tej chwili, ale jakoś Polki nie latają tutaj, żeby pójść do ginekologa, albo dostać skierowanie na kompleksowe badania, czego czasem nasi lekarze nie są skłonni wypisać, nawet osobie z usuniętą nerką. 

Kolejny przykład znajomego, który miał robioną u nas w dobrym szpitalu przegrodę. Niestety niezbyt poprawnie. Jak dostał możliwość zrobienia jej ponownie w dobrej wiedeńskiej klinice nawet się nie zastanawiał. 

Niestety nie mogę powiedzieć, że w Polsce mam lepsze doświadczenie co do opieki lekarskiej. Już ktoś tu pisał, co można przeżyć na Sorze na Wołoskiej, szczególnie jeśli pojedziesz tam po wypadku w piątek wieczorem. Prawie jak na wojnie, gdzie opatrują tylko tych co wyją z urwanymi nogami, a reszta niech się modli, żeby obrażenia wewnętrzne nie były poważne, bo zostaną przyjęci dopiero nad ranem. Na Barskiej - chirurgicznej, warszawskiej rzeźni krew jest na ścianach, wcale nie myta, zabierają się do operowania ręki zamiast nogi, tylko dlatego, że masz to samo nazwisko, jak pacjent w pokoju. Za drugim razem robiłam zdjęcia, bo osoby, które tam nie były nie mogły uwierzyć co opowiadam.

Mój bratanek, dość wrażliwy na ludzi młodzieniec, kiedy poszedł na medycynę, po roku wiedział, że przed nim tylko stomatologia, bo nie wpisze się w system i towarzystwo przyszłych lekarzy - gro studentów to dzieci lekarzy, już na tym etapie przeżartych znieczulicą i mówiących tylko o przyszłej kasie.

Zdecydowanie mechanicy stoją u mnie wyżej niż lekarze :)

Wszystko zalezy od dyrekcji. Jesli na sorze przyjmuje jeden lekarz (jak na Wołoskiej) to trudno się dziwić, że jest tak jak jest. To samo na Barskiej, gdzie jest jeszcze gorzej, bo lekarz dyżurny jednocześnie przyjmuje w przychodni i skacze na oddział. Widziałam na własne oczy.

No nie wiem :)  może jakby uznać, że warszawka to już nie Polska to wszystko się będzie zgadzało :)

Pozycja ministra zdrowia w Polsce miała dużą śmiertelność swego czasu, może kolejni woleli być asekuracyjni.

VAT ?

Prawie ;) w każdym razie my do naszego pierdolnika dopłacamy z prywatnej kieszeni proporcjonalnie więcej niż Niemcy, czy Norwegowie. A standard i tak mamy gorszy, nawet w prywacie. Bynajmniej nie dlatego, że nasi lekarze są en masse głupsi, czy etycznie bardziej zepsuci. W końcu i w Niemczech, i w Norwegii jakoś sobie dają radę. 

W większości szpitali są olbrzymie braki, a dyrekcje zainteresowane głównie cięciem kosztów. To są systemowe problemy, nie do zmiany żadną motywacyjną pogadanką ani nawet zwiększaniem stawek godzinowych. Już abstrahując od tego, jakim idiotyzmem jest, że zazwyczaj lekarz czy ratownik w państwowym szpitalu są de facto jednoosobowymi firmami świadczącymi na rzecz szpitala usługi - czyli m.in. odpowiadają za ten burdel całym majątkiem, co miewa w razie roszczeń realne konsekwencje jeśli są za nisko ubezpieczeni lub ubezpieczyciel odmówi wypłaty. Dlatego np.kierowca karetki czasem woli zaryzykować śmierć własną i kolegów niż zniszczenie pojazdu. Problemów, czasem zwykłych organizacyjnych głupot jest mnóstwo, ale o nich się nie mówi w mediach, bo po co denerwować elektorat? 

I to jest całe gnojowisko. Do tego trzeba zainstalować sobie ciasteczka. Czy to nie jest żałosne ?

Ja pozwole sobie troche przynudzic, ale chcialbym poprzec wczesniejsza teze pana Parasolnikova, ze w Polsce i tak nie jest jeszcze tak zle. Opisze swoja przygode z brytyjska sluzba zdrowia sprzed paru lat.

Posliznalem sie na zabloconym chodniku, upadajac podparlem sie niefortunnie reka i zlamalem obojczyk.

Dzwonie na tzw. ''emergency'' – dzien dobry, chcialbym zamowic karetke, gdyz zlamalem obojczyk. A skad wiem, ze zlamalem obojczyk, pyta operator. No…wiem, to po prostu widac i czuc. A nie nie, tak to nie ma, ze ''widac i czuc'', to musi stwierdzic lekarz, czy obojczyk jest zlamany. No dobrze, wiec w takim razie poprosze o przyslanie karetki, zeby lekarz mogl stwierdzic. Nie nie, tak to nie ma, karetka niestety sie nie kwalifikuje w tym przypadku, bo nie wiemy, czy obojczyk jest zlamany. Najlepiej prosze sie zapisac do swojej przychodni na wizyte, niech lekarz obejrzy i zdecyduje, co dalej.

Po mniej wiecej godzinie probuje swojej szansy jeszcze raz. Dzwonic na ''emergency'' i tlumacze, ze w lokalnej przychodni czas oczekiwania na wizyte wynosi aktualnie 3 tygodnie, lekarza na tzw. wizyte ''emergency'', czyli od reki, nie ma, bo jest sezon urlopowy, a tymczasem obojczyk jest ewidentnie zlamany, bol jest coraz wiekszy i staje sie nie do wytrzymania, obojczyk bardzo brzydko sterczy spod skory, prosilbym jednak o przyslanie tej karetki.

No nie, niestety, karetka w tym przypadku nie przysluguje, ale jezeli tak boli, to prosze sobie pojechac do najblizszego szpitala na oddzial A&E (accident & emergency).

Niestety, ze wzgledu na miejsce zamieszkania nie jestem w stanie dostac sie do szpitala komunikacja publiczna, wiec moze jednak karetka?

Nie nie, karetka w tym przypadku nie wchodzi w gre, prosze w takim razie pojechac samochodem.

Ale ja mam zlamany obojczyk, nie jestem w stanie poprowadzic samochodu, wiec moze jednak…

W takim razie prosze pojechac taksowka. Koniec rozmowy.

Jade taksowka ze zlamanym od paru juz od ponad godziny obojczykiem do najblizszego szpitala, ok. 15 km od mojego miejsca zamieszkania.

Niestety, okazuje sie, ze ten szpital nie posiada oddzialu A&E, wiec nie przyjmuje ludzi ''z wypadku'' i nie ma zadnej, ale to zadnej mozliwosci udzielania takim ludziom jakiejkolwiek pomocy. Trzeba pojechac do nablizszego szpitala posiadajacego oddzial A&E, kolejne 10 km dalej. Oczywiscie, ze taksowka, no a czym innym - to jest szpital, a nie darmowa firma przewozowa.

Jade.

Bol jest naprawde bardzo silny, zlamany na pol obojczyk coraz bardziej sterczy, na oddziale A&E w drugim szpitalu poczekalnia pelna, czekam na wezwanie do gabinetu lekarskiego okolo 4 godziny.

Lekarz oglada obojczyk, kiwa glowa, no no, mowi, niedobrze, mowi, jest ryzyko, ze przebije skore, trzeba bedzie operowac i skrecic na sruby. Zostaje wyslany na zdjecie RTG, a nastepnie przyjety na oddzial. Zapada wieczor, wiec pielegniarki informuja mnie, ze nie wolno mi juz nic jesc, ani pic, bo jutro o 9 rano bede mial operacje.

Wstaje nastepnego dnia ok. 8 rano, glodny, o suchym pysku i czekam.

Mija 9. Mija 10. Dochodzi 11…ide do pielegniarek zapytac, co z ta moja operacja, ktora mialem miec dzisiaj o 9.

Pielegniarki pytaja o nazwisko, szperaja w papierach, w koncu mowia zdziwione – ale jaka operacja? My tu nic nie mamy, nocna zmiana nic nie przekazala, ze ma byc jakas operacja o 9.

Ja – no ale wczoraj mi mowili, ze miala byc, to co ja mam teraz robic?

A to my nie wiemy, to trzeba poczekac na lekarza, jak przyjdzie lekarz na obchod to zobaczy i zdecyduje, co dalej.

A o ktorej bedzie ten lekarz?

Powinien byc okolo 16...jezeli bedzie mial czas przyjsc.

Czekam.

Mija 16. Mija 17. Dochodzi 18…ide do pielegniarek pytac, co z tym lekarzem, co mial byc okolo 16, a go nie ma, bo mial zdecydowac, co dalej z ta moja operacja, co miala byc dzisiaj o 9, a jej nie bylo.

Pielegniarki tlumacza, ze lekarz jest dzis bardzo zajety, ale po naleganiach z mojej strony w koncu postanawiaja go poszukac, nie bez wyrazenia mowa ciala i pomrukami pewnego niezadowolenia z mojej namolnosci.

Ok. 20 (po moich kilku kolejnych nagabywaniach pielegniarek) przychodzi zaganiany i nieco poirytowany lekarz, oglada obojczyk i powtarza to, co uslyszalem od innego lekarza poprzedniego dnia – no rzeczywiscie, nieladnie to wyglada, moze przebic skore, trzeba operowac. Operacja jutro o 9 rano, pic i jesc juz dzis nie wolno - ordynuje.

Nastepny dzien jest jak ''dzien swistaka''.

Wstaje ok. 8, mija 9, mija 10, dochodzi 11, ide do pielegniarek zapytac, co z ta moja operacja, co miala byc dzis o 9, pielegniarki przegladaja kwity i nie maja pojecia, o czym ja do nich rozmawiam, kaza czekac na obchod lekarza ok. 16, mija 16 i 17, ok. 18 lekarza nadal nie ma, wypytuje o niego, pielegniarki niechetnie zgadzaja sie go poszukac, o ile znajda na to czas, ok. 20 lekarz sie pojawia.

Nie ten sam, co poprzedniego wieczora i o ile tamten byl tylko ''nieco poirytowany'', to ten jest juz ewidentnie wk***iony.

O co chodzi?! – pyta - Co tu sie dzieje?!

Tlumacze – zlamalem obojczyk, lekarz powiedzial, ze moze przebic skore, wiec mialem miec wczoraj rano operacje, ale sie nie odbyla, wczoraj wieczorem inny lekarz potwierdzil, ze rzeczywiscie obojczyk moze przebic skore, wiec operacja miala byc dzisiaj, ale dzisiaj tez jej nie bylo, chcialem wiec zapytac, co dalej, bo zasadniczo od 2 dni prawie nic nie jadlem i niewiele pilem.

Lekarz gniewnie zmarszczyl czolo – pokaz ten obojczyk!

Pokazalem.

Kiedy zlamany?!

No…juz ponad 2 dni temu, przedwczoraj wczesnym popoludniem.

No to jak jeszcze nie przebil skory, to juz nie przebije. Do domu!

Opowiadalem pozniej te historie znajomemu, ktory pracuje jako lekarz w USA, ale w swej emigranckiej karierze otarl sie rowniez o brytyjska sluzba zdrowia.

Ciesz sie, chlopie – mowi – ze ci tej operacji nie zrobili, miales szczescie! Oni tam maja w szpitalach najwiekszy w Europie odsetek powiklan i infekcji pooperacyjnych, cholera wie, z czym bys do domu wrocil po takiej operacji, a tak, jak ci skory nie przebil, to tylko ci sie krzywo zrosnie i tyle.

"Mój bratanek, dość wrażliwy na ludzi młodzieniec, kiedy poszedł na medycynę, po roku wiedział, że przed nim tylko stomatologia, bo nie wpisze się w system i towarzystwo przyszłych lekarzy - gro studentów to dzieci lekarzy, już na tym etapie przeżartych znieczulicą i mówiących tylko o przyszłej kasie."

Gro studentow medycyny to dzieci lekarzy, gro studentow prawa to dzieci sedziow i prokuratorow, gro studentow ......itd.

Nie wiem jak z mechanikami i ich dziecmi.

W Polsce bez znajomosci i poparcia kogo trzeba mozna najwyzej strzelic sete pod sledzika.

Jest jeszcze jeden problem. Kiedyś jeden ze znanych lekarzy wywnętrzył się, że tak naprawdę, to 80% chorób jest samouleczalnych. Katar przejdzie sam, co najwyżej delikwentowi potrzbne jest zwolnienie lekarskie a już niekoniecznie antybiotyki oraz kompleksowe badanie przy pomocy wszelkiej dostępnej aparatury.

20% potrzebuje lekarza i zabiegów medycznych (lekarstw, aparatury itd). Tylko, że w związku z konstytucyjnym prawem do bezpłatnej służby zdrowia lekarze leczą te 80% a już nie mają możliwości zajęcia się tymi 20%.

Przed wojną i zaraz po była instytucja felczera, który zajmował się prostymi przypadkami. Były nawet technika felczerskie. 

Rozporządzenie o felczerach nadal obowiązuje i co...

https://pl.wikipedia.org/wiki/Felczer

Nie wiem czy nie wymagamy zbyt wiele.

Umiejętność leczenia się, jest taką sama uniejętnością, jak każda inna - np. umiejętność naprawiania i serwisowania samochodu za normalne, a nie paskarskie ceny tzw. serwisów autoryzowanych czy "fabrycznych". (Różnica w cenie potrafi być 10 krotna).

Umiejętność leczenia się zaczyna się od zrozumienia, iż system działa tak, że zasoby są ograniczone, aby z nich skorzystać trzeba dać zarobić prywatnie lekarzowi, który zainstalował się na pozycji uprzywilejowanej (decyduje o dysponowaniu zasobami) - który to lekarz w ramach leczenia prywatnego otworzy dostęp do tych ograniczonych zasobów, tyle że już państwowych.

Oczywiście można leczyć się za pieniądze - ale po pierwsze nie każdy je ma, po drugie nie zawsze to działa - bo takie zwykłe płacenie "uwłacza godności" - tzn. trzeba wziąć udział w grze "ja pana/panią zdiagnozuję", bo mam tytuł profesorski/doktorski - ale leczyć będzie państwo (na oddziale moim lub kolegi) - bo to tyle kosztuje, że mnie nie wypada nawet takiej sumy wziąć. Są oczywiście wyjątki, którym wszystko wypada, np. za przeszczep wziąć 250 tysięcy, które to wyjątki media uznają za osoby niemal święte.

Czasem jest tak, że w jakimś obszarze zasoby są w sam raz i zawiaduje nimi osoba o wysokich walorach etycznych i wtedy jest się leczonym normalnie - co powoduje nieuprawnione oceny, że tak jest zawsze i wszędzie - a jak nie jest, to w wyniku złej woli konkretnej osoby, czy nierozpoznania niedoborów - czyli czynników usuwalnych lub obiektywnych.

Są jednak takie miejsca - i jest ich dużo, gdzie jak się nie zapłaci, to nie otrzyma się pomocny adekwatnej i na czas. Umiejętność leczenia się polega na tym, że trzeba wiedzieć komu i za co zapłacić, gdzie i jak - bo to nie jest tak, że wchodzi się do placówki nasyconej sprzętem i doktorami z rulonem gotówki i go pokazuje - ale trzeba wiedzieć, jak zachować pozory - tzn. podtrzymać mit ekwiwalentności świadczeń , czyli "płacę, bo wymagam więcej niż inni" - a nie płacę, bo jak nie zapłacę to umrę, czy będę cierpiał.

jeszcze jeden mit pokutuje, że jak zarobki są duże to uczciwość jest zapewniona; porównanie ze światem prawniczym jak najbardziej uzasadnione; i problemem jest także prawidłowość odczytywania owych procedur - każdy czyta jak chce i to co chce

Tak to, mniej więcej, wygląda. I można się cieszyć, jeśli trafi się na lekarza Polaka, bo on z pewnością będzie jednym z bardziej kompetentnych. Nawet jeśli jest narodowości palestyńskiej, czy dowolnej innej. 

Absolutnie słuszna diagnoza. Podkreślam jednak, że poszliśmy drogą, która patologie systemu jedynie wzmacnia. W tej chwili w zasadzie nie ma wbudowanych w system mechanizmów zabezpieczających przed błędami. I mnóstwo ludzi, z ministrem sprawiedliwości na czele pracuje nad tym, żeby nadal ich nie było. 

To, że błędy nie są plagą jest zasługą niekompletnego, jednakowoż upadku moralnego profesji. Ale pokolenie wychowane na moralności tradycyjnej wymiera, a nadchodzą korpoludki. A korpoludki muszą mieć procedury. I w naszym interesie jest, żeby te procedury były dostosowane do realiów. A nie tylko nie są, ale i w wielu obszarach w ogóle nie istnieją. 

1. W tej chwili szpitale prywatne i publiczne biją się o "dochodowych" pacjentów, co nikomu nie służy.

2. Bez problemu, w tej chwili wszystkie zawody medyczne jadą na jednym wózku.

3. Rehabilitacja, opieka długoterminowa, opieka ambulatoryjna, wiele innych obszarów kuleje.