Nie chcę być złośliwy, ale zastanawiam się, czy ten blog "archeologia" ma zaimplementowane taki ultra-firewall, który uniemożliwia zapamiętanie przeczytanych tam treści?  Bo  jeśli tak, to tłumaczenie o " niechęci do bycia okradanym" są jak najbardziej zrozumiałe. 

Takie kradzieże w tym środowisku to standart. W 2005 roku miałem wykład o historii straży pożarnych na pruskim Śląsku w jednej z OSP na konferencji naukowej. Z powodu tego, że mieli jakieś dojścia, to byli tam też obecni wykładowcy z Muzeum Pożarnictwa i z Muzeum Wsi Opolskiej. Ja, wtedy jeszcze młody i głupi, rozdałem wszystkim uczestnikom treść wykładu w postaci ksera - łącznie z pełną bibliografią.

Jakieś pół roku po tej imprezie na stronie Muzeum Wsi Opolskiej pokazał się artykuł, w którym było 75% z mojego tekstu. Nie miałem czasu się z nimi użerać i odpuściłem. Zgłębiłem temat i sam wydałem książkę. A bibliografia jest taka, że nie są nawet w stanie do niej dotrzeć (pomimo, że wszystko dostępne w GooleBook).

Jeśli robi się rzeczy, na które nie mają odwagi ludzie, którzy za to otrzymują państwowe wynagrodzenie, to trzeba się przygotować na krytykę z tych środowisk (bo narusza się ich święty spokój i pokazuje wszystkim wokół, że jednak można) oraz na kradzieże tekstów czy pomysłów (czyli plagiaty). Choć teraz plagiat jest łatwo wykryć - wystarczy nawet samo google.

Dla mnie osobiście te wyjaśnienia nie są potrzebne. ;)

Koń jaki jest każdy widzi. 

Szymon faktycznie kiedyś się zdenerwował, że ktoś niecnie wykorzystał jego pracę bez zgody. Niestety taki jest los zdolnych ludzi. 

Jest jakieś ciche przyzwolenie na takie zachowania i nie tylko w tej dziedzinie. Takie mamy czasy jak powiedziała klasyczka (?).

Na prośbę Szymona, który tu zadzwonił, usunąłem jeden fragment tekstu. 

Miałam taką sytuację, że jeden pan wydał niedawno książkę, w której splagiatował jeden z moich artykułów umieszczonych tu na SN.

W sumie - idąć śladem Szymona - powinnam skasować blog.

Ja poszłam inną drogą. Oddałam sprawę do kancelarii prawnej specjalizującej sie w prawie autorskim i oni wynegocjowali z wydawnictwem prozumienie w sprawie odszkodowania.

Cała afera jest niezrozumiała.

Przeczytałam wypowiedzi pod nagraniem. Tam przyszło kilku zawodowych prowokatorów.

no i fajnie. Zrobil sie traffic pod filmem.

Nie znam się, ale napiszę: dlaczego uważa Pani, że zrobił sobie kuku? Moja myśl jest taka, że idąc na swoje i kasujac wpisy tu, nie chce być za bardzo kojarzony z tutejszym środowiskiem. Może otwierają się przed nim szersze perspektywy, o których nic nie wiemy i lepiej dla niego być na swoim, niż być kojarzonym z takim miejscem jak to?

Przykładowo - ktoś publikujący na Nowym Ekranie nawet super apolityczne i merytoryczne notki od razu będzie miał wśród gawiedzi łatkę ruskiej onucy. ;-)

Więc życzmy mu powiedzenia, dodajmy jego nową stronę do ulubionych i cieszmy się tekstami, które tam będzie publikował.

Nie ma. Tutaj pierwszy lepszy fragment z bloga Stalagmita wzięty metodą skopiuj i wklej:

>>> Skąd zatem wzięła się zatem namiętność do napojów, które tak naprawdę nie są bezwzględnie konieczne do przeżycia? Ludzie od zarania dziejów spożywali różne owoce, zatem musieli dość wcześnie zetknąć się z alkoholem, który zawierały zepsute frukta. Nasi przodkowie bardzo wcześnie musieli zainteresować się intensywnym aromatem alkoholu. Niektórzy badacze twierdzą, że ludzie rozkoszowali się smakiem i właściwościami alkoholu już w odległych czasach paleolitu. <<<

Oczywiście, że Mu życzę jak najlepiej, ale pozostaję przy swoim zdaniu.

Bardzo  mi  szkoda,  ze...

...  Pan  Szymon  odszedl  ,,na  swoje,,...  uwazam,  ze  u  Pana  i  posrod  Nawigatorow  bylo  Mu  ,,jak  u  Pana  Boga  za  piecem,,.  Wydanie  przez  KJ  Jego  autorstwa  3  wspanialych  ksiazek  to  byl  naprawde  duuuzy  sukces,  bowiem  ciagle  Pan  Stalagmit  to  mlody  czlowiek  i  zycie  przed  nim.

Jesli  chodzi  o  mnie  -  to  z  wiekiem  -  cenie  sobie  WYGODE,  ze  wszystko  mam  ,,pod  reka,,  w  jednym  miejscu,  tj.  na  SN...  tu  sie  czuje  naprawde  swietnie,  tu  znajduje  wyjatkowo  obszerna  wiedze  i  przeciekawe  ,,punkty  widzenia,,  znanych  mi  Blogerow-Autorow,  ktorych  znam  juz  osobiscie,  a  mam  nadzieje,  ze  jeszcze  pare  ,,nick`ow,,  dane  mi  bedzie  spotkac  i  poznac  i  to  mnie  absolutnie  satysfakcjonuje...  m.in.  jednym  z  bardzo  powazanych  byl  wlasnie  Pan  Stalagmit.   

I  choc  zycze  Mu  powodzenia,  bo  rzeczywiscie  jest  bardzo  zdolnym  i  z  duza  wiedza  czlowiekiem  to  jednak  moj  zal  pozostaje  zalem  za  Jego  odejsciem...  w  glebi  serca  mam  nadzieje,  ze  -  byc  moze  -  powroci  do  SN,  czas  pokaze.

A  wczorajszej  dyskusji  na  YT  nie  sledzilam,...  juz  nie  mam  takiej  potrzeby,  zeby  ,,miec  swoje  zdanie,,  w  tej  sprawie,...

...  dlatego  tez,  Panie  Gabrielu,  prosze  sobie  NIC  ZLEGO  NIE  ZARZUCAC  !!!

Szkoda Stalagmita. Na początku pisał strasznie fajne teksty literackie. Strasznie mi żal, że tego nie kontynuował.

Później o korzeniach I WŚ. Prosiłam wtedy żeby to zebrał, żeby nie drukować z netu kolejnych odcinków jego bloga. Tak powstała pierwsza książka.. Wierzący Sceptyk przejął sprawę.... 

Mam różne zakładki ale, zaglądam kiedy mi się przypomni. Nie oszukuję się, że z blogiem Stalagmita będzie inaczej. 

Tym bardziej, że sama weszłam już odrobinę w historię "dawnych czasów ". 

Nie ma co się denerwować. Każdy jest dorosły i ma wolną wolę. Prowokatorzy wynajęci albo zwykli zazdrośnicy byli, są i będą. Tak to już jest. Szkoła Nawigatorow to creme de la creme i żaden anonimowy wariat tego nie zmieni. Może Pan Szymon kiedyś wróci do nas, ale to jego decyzja. Szkoda, bo nie zaglądam na inne blogi. 

Mam podobnie. Zaglądam tylko tutaj i na jedną niemiecką i czasami na jedną francuską stronę. 

Dzień ma godzin sporo. Ale mur czasu rzuca już cień, więc tego... 

A co jest z PP? Mam dziury w lekturze [choroby i inne zajęcia] i nie wiem co się wydarzyło?

Ostatni koment jest z lipca b.r.

PS Wywiad we Wrocławiu doniósł mi, że ś.p. Jacek Drobny jednak był wyszczepiony w trakcie jakiegoś choróbstwa, które go trapiło. Osoba, która to relacjonowała w gronie old boyów wspominających, tych, którzy odeszli pytał się retorycznie "Kto szczepi chorego?". 

Ja także codziennie oczekuję PP,czy ktoś coś wie?...Bez przerwy nawet na oddolnych forach ludzie pytają.Mam nadzieję,że w zdrowiu ? ....już ponad trzy m-ce nie ma znaku...

Miała covid we wrześniu, ale chyba wszystko dobrze. Nie wiem.

Np.. "Księżna Kate gorzko żałuje".. I dramatyczne foto. Klikasz..żałuje że nie włożyła ulubionych bucików. Ma odcisk na pięcie. Z tym że w wybranej stylizacji wygląda bosko......ble ble.. 

:D. No my nie wpadamy na takie tytuły...

Oczywiście że my czytamy tytuły ze zrozumieniem :)) 

Przy okazji odejścia kol. Stalagmita ujawnił się pewien ogólniejszy problem, który dość już dawno temu dyskutowano na blogu Toyaha. Otóż jest dobrym i wyłącznym prawem autora zaprzestać dalszego rozpowszechniania jego utworów. Problem w tym, jak to zrobić. W dawnych czasach autor mógł co najwyżej wykupić nakład książki, czy gazety. To bowiem co oddał (zezwolił) do rozpowszchnienia - to oddał. Ale dzisiaj mamy publikacje blogowe. Nie ma więc potrzeby wykupowania nakładu, bo wystarczy zakończyć nadawanie (wyświetlanie, emitowanie (zwał, jak zwał) w przestrzeni informatycznej. W istocie rozpowszechnianie w sieci odbywa się bowiem w systemie (ruchu) ciągłym, który można przerwać, a nawet zakończyć. Mniej więcej to, podobno, zrobił tu kol. Stalagmit przy pomocy kol. Parasola. Powstają jednak nowe problemy, które są dotychczas słabo uświadamiane nawet w kręgach wysoce świadomych. Weźmy dwa:

1) Co z tymi rozpowszechnieniami, które zostały już utrwalone np. na twardym dysku. Można chyba zapisać sobie całą stronę i czynność wycofania się Stalagmita technicznie nie objąłaby twgo zapisu? Nie znam się, ale chyba tak. Podobnie ze sporządzeniem sobie wydruku, pdf-u, czy czegoś takiego utrwalającego. Nie byłoby w tym żadnego naruszania praw Stalagmita, o ile takie utrwalenie i dalsza eksploatacja nastąpiłyby dla własnego użytku.

2) Ale powstaje pytanie, czy przypadkiem to kol. Stalagmit nie naruszył tutaj autorskich praw innych osób wraz ze swoimi tekstami usuwając także ich komentarze powstałe w związku, z inspiracji i (jak czasem) choćby tylko przy jego tekstach? To jest ten moment słabo dotychczas uświadamiany w blogosferze. Na tym tle powstaje nawet pytanie, czy utwór np. Stalagmita, opublikowany w oczywistym zaproszeniem do blogowych komentarzy, nadal pozostaje utworem całkowicie odrębnym od chwili przyłączenia komentarzy, albo czy też komentarze są odrębnym utworem? Wszystkie razem (bo zachodzą ich interakcje), czy każdy z osobna? I tak dalej. W żadnym jednak przypadkach komentarze na pewno nie są przedmiotem praw własnych kol. Stalagmita.

PS. Absolutnie nie dążę tu do powodowania jakiegokolwiek zamieszania. Konkretna sprawa jest dla mnie po prostu okazją zauważenia ciekawego a mało jeszcze dookreślonego problemu, który obiektywnie istnieje. Na pewno na blogach.

PPS. Gwoli informacji, Toyah rozstrzygnął taki problem przyznając komentatorom status współautorów jego blogu.

To jest jakieś rozwiązanie, ale czy na pewno usuwa wątpliwości? Gdy, dajmy na to, Ty i ja o czymś tu dyskutujemy, to czyja jest ta dyskusja, kto jest jej twórcą? Możliwości są co najmniej cztery, o ile nie pięć: Twoja, moja, nas dwóch, właściciela forum, który nas zebrał, zorganizował nam dyskusję i utrwalił ją, czy nas trzech, tj. my dwaj i ten właściciel?

Na Szkole Nawigatorów tak nie jest. Tutaj w momencie opublikowania komentarz staje się własnością właściciela strony, właśnie ze względu na odpowiedzialność - skoro autor komentarza nie ma możliwości usunięcia komentarza, ani jego ukrycia, to nie może być też odpowiedzialny za jego treść, a jak nie jest odpowiedzialny to też komentarz nie jest w momencie publikacji już własnością publikującego.

A tak dodam tylko na marginesie, że na przykład dowiedziałem się, nie od księżny Kate, że David Icke, ok, taki nawiedzony gość z GB, uważający, że Ziemia została skolonizowana przez obcych, niech mu będzie, nie został wpuszczony do Holandii ostatnio. Władze Holandii uważają go za terroryste III stopnia, cokolowiek to znaczy i antysemite. Ziemkiewicza już dwa razy nie wpuszczono do GB. Ale nie z powodu, że to terrorysta. Djoković nie wjechał do Australii na początku roku. I tak to się kręci. Dobrze wiedzieć. A papież Franciszek ostatnio powiedział, że Rosjanie, to też naród, tak mniej więcej. To dopiero wiadomość dnia.

 Jest to ważna  Kwestia. Stalagmit skasował swoje notki oraz komentarze , a w nich ilustracje do wielu moich tekstów na "SN" z cyklu Christianitas. W komentarzach były wazne uzupełnienia do treści tych notek. Obecnie komentarze pozstają  okaleczone. Znajdują się w nich np. zapytania  do komentarzy Stalagmita., ale nie ma do nich wyjaśnień , bo swoje odpowiedzi  usunął. Uważam, że mógł skasowac swój blog i swoje komentarze na włąsnym  blogu. Ale z jakiej racji uczynił tak na moim?

Mnie obiła się o uszy taka teoria, że napoje akloholowe wymyślono grubo zanim wymyślono fermentację bez dostępu powietrza. Tym bardziej, zanim wymyślono destylację. Pewien odłam tej teorii twierdzi o uzależnieniu człowieka od możliwie mocno przejrzałych owoców, a to z dwóch przyczyn. Po pierwsze mocniej wabiły zapachem (podobnym do zapachu alkoholu!). Po drugie, łatwo było zauważyć szybszą odbudowę energii ładunkiem szybko działających węglowodanów. Te zebrane na zapas same szybko dadzą procenty. Wystarczy popluć. Nie znam się, lecz to mnie przekonuje przynajmniej prostotą wyjaśnienia. Wino to już cywilizacja ludów osiadłych.

No właśnie! Powstają różne problemy szczegółowe, które na razie nie mają jasnego rozwiązania. To jest odrębnie ciekawe. Mianowicie, bierność w rozwoju doktryn i orzecznictwa prawniczego w tym kierunku. Jeszcze bardziej ciekawe jest, że mimo masowości zjawiska nie widać, aby "oddolnie" wytwarzały się jakieś zwyczaje.

A weźmy wyjątkowo głośny przypadek zlikwidowania treści internetowych należących do D.Trumpa (te twitery i inne). Że niby właściciele sobie zamknęli dane obiekty. W każdym razie na pewno bez zgody samego D.Trumpa. Zostawiając na boku wszelkie ich i tego uzasadnienia, mogli, czy było to zwykłe bandyctwo, niewątpliwie w zamkniętej treści znajdowały się i takie, które należały do innych osób, a może nawet przysługiwała im ochrona prawno-autorska. I co z arbitralnym zamknięciem także i tych? Pokazuje to, że te kwestie wcale nie są błahe, bo mogą mieć nawet zasięg i wpływa światow. A tu bałagan w pojęciach, zwyczajach i prawna plaża!

Nawet, jeśli masz rację, to zauważ, iż mogłoby to działać tylko w obszarze autorskich praw majatkowych, bo te są zbywalne. Natomiast autorskie prawa osobiste są niezbywalne i też powstają "automatycznie". Do nich w szczególności należy nadzór nad sposobem korzystania z utworu a także m.in. uprawnienie do nienaruszalności treści i formy utworu. A tu następuje anihilacja utworu na pewno nie przez autora. Temu w dodatku przysługuje m.in. wyłączne prawo decydowania o pierwszym udostępnieniu publiczności. Właśnie to udostępnienie jest najpierw wykonywane, a potem udaremniane. Tym samym dochodzi do odebrania (ex post) prawa pierwszego udostępnienia. Czyż nie?

Tu muszę Ciebie zmartwić, bo o tym czy coś jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego wcale nie przesądza "jakość twórcza", czy jakiś inny "pomiar" ładunku zawartego w treści utworu. Mnie się to akurat nie podoba, ale tak jest z czego zresztą korzystają tabuny wszelkieh hołoty obniżając ogólny poziom i kulturową wartość twórczości,a przez to obniżając kulturę odbiorców.

https://www.youtube.com/watch?v=N9XlEwEx-Cg

A na pewnej szwedzkiej wyspie, gdzie mieszka mój znajomy, każdej jesieni, gdy opadają jabłka, jedna klępa upija się nimi w biedronkę, a łoszaka musi pilnować psica mego znajomego. Bo matka albo śpi, uwalona pod drzewem, albo łazi zataczając się. 

tzn.?

"Misie" koala ponoć całe życie są nawalone. Euakliptusówką. Więc jak świat szeroki ...

A mój dziadek miał klacz, taką pociągową, która uwielbiała piwko. Nic po niej nie było widać.

Polecam: Internet a prawo- J.Barta, R.Markiewicz

Nie sądzę żeby komentarz do tekstu był utworem prawnie chronionym.

Też przyłączam się do tej proźby.

O ile to był 'ten wirus' to może potrwać powrót do względnej normalności kilka tygodni. 

Mnie w zeszłym roku [przełom listopada i grudnia] trzymało cztery tygodnie, osłabienie etc, co to za życie? 

Czyli jest coś innego niż normalna grypa, stwierdziłem z czasem. Nieszczepiony przeżyłem.

W takim razie, dlaczego miałaby być chroniona np. recenzja? Albo oryginalna, w tym swobodna wypowiedź o podjęta niezupełnie swobodnie, bo z inspiracji, czy podniety cudzym tekstem?

Ja nie uważam za celowe dyskutowanie "na liczbach ogólnych" co jest, a co nie jest utworem. Rodzajowo to samo,  np. komentarz "A", może mieć cechy utworu, a komentarz "B" może wcale takich nie mieć. Rozsądek podpowiada, aby cechy utworu niejako zakładać z góry chyba, że coś jest oczywiście nieoryginalne, nietwórcze, itd. W blogach są przypadki zarówno "A", jak i "B". Jak w życiu.

No właśnie o te różnice chodzi. To jest internet, każdy portal ma swój regulamin i to jest bardzo rozmyte, tylko teksty(posty) które są pisane celowo przez autora są ogólnie chronione prawem, komentarze do takich tekstów są już traktowane w zależności od regulaminu portalu. Najczęściej traktuje się komentarze jak poemat wygłoszony na ławce w parku, wychodząc z założenia że jak masz coś naprawdę ważnego do powiedzenia, co ma być chronione prawnie to napiszesz to jako oddzielny tekst, a nie komentarz.
To też wynika z potrzeb praktycznych, gdyby każdy komentarz był chroniny prawnie to byłby problem dla blogerów, którzy nie mogli by sprzątać po trollach na własnym blogu.

Nie może jakiś tam miejscowy regulamin skutecznie postanawiać wbrew wyraźnemu a bezwzględnie obowiązującemu przepisowi ustawy, a nawet wbrew postanowieniom m/narodowej konwencji o prawach autorskich ratyfikowanej przez Polskę więc nawet z mocą ponad polską ustawą. Nawet z mocą ponad (bo lex specialis) jakimkolwiek wytworom prawnym UE w tym temacie. Z tej zaś mocy, autorskie prawa osobiste są NIEZBYWALNE w ogóle, w szczególe, nigdzie i nikomu z regulaminem, czy bez.

Jeśli zaś chodziłoby o autorskie prawa majątkowe, to te same przepisy wymagają każdorazowego, wyraźnego rozporządzenia majątkowego (licencji). Regulaminy jako takie nie mogą więc "technicznie" załatwiać przejścia praw, gdyby chodziło o same prawa majątkowe. 

Właśnie tak.

A na SN tak jest że autor bloga może z komentarzami pod swoimi tekstami zrobić co chce.

To nie są problemy z zakresu przenoszenia własności lecz z zakresu upowszechniania/dystrybucji treści utworów. I usunięcie tekstu zgodnie z licencją/regulaminem nie narusza żadnego prawa. Ani stanowionego ani domniemanego.

I na całe szczęście.
Ale tylko na swoim blogu.

Natomiast nie powinno być możliwe kasowanie własnych komentarzy na cudzych blogach.

A nie jest przypadkiem tak, że licencja prawno autorska wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności? :)

Ja się nie droczę. Pokazuję tylko, że mimo długiego już czasu "uprawiania" blogosfer, niewątliwie powstają w nich stosunki prawne. Gdzie indziej ich odpowiedniki podlegają, a w każdym razie mogą podlegać rygorystycznemu pilnowaniu, gdy w blogosferze ciągle utrzymuje się stan jak na Dzikim Zachodzie. Właśnie to mnie ciekawi, że tak sobie trwa.

I to są realne problemy dysponowania cudzą własnością tj. prawami majątkowymi. Blog jest blogiem GM ale każdy kto dysponuje cudzym utorem jest zobligowany respektować prawa czy żądanią właściciela np. do zwrotu tekstu zarejestrowanego. Skasowanie z oświadczeniem o braku kopii niestety krzywdzi autora lecz z tego wniosek, że gospodarz winien archiwizować wszystkie teksty jako cudze dzieła. I wtedy dotykamy problemu a kto za to zapłaci? Internet jak wskazałem lekturę jest przestrzenią wymuszającą nowe regulacje łącznie ze zmianami definicji pojęć podstawowych. 

To są faktycznie problemy, których regulacji należałoby przyklasnąć. Pod warunkiem, że będą dotykały realnych problemów. Wskazanie na przymus archiwizacji i doprecyzowanie znaczenia regulaminów to pierwsze kroki.

Jest to wyzwanie i może warto abyśmy wykreowali blog GM jako lidera w ochronie prawą własności intelektualnej  w internecie. Popatrzmy na nasze potrzeby w aspekcie zarządzania treściami, których jesteśmy autorami i właścicielami. 

>>Internet jak wskazałem lekturę jest przestrzenią wymuszającą nowe regulacje łącznie ze zmianami definicji pojęć podstawowych. <<

Jeśli wymienimy "wymuszającą" na "wymagającą", to jesteśmy tego samego zdania. Nie zauważam bowiem (i tu koncentrują się moje pretensje), iżby ktokolwiek czuł się "wymuszany". Poza tym, "wymuszenie" wymaga istnienia władzy wymuszającej. W innych państwach mogłaby to być władza ustawodawcza, albo sądownicza. W Polsce musiałaby to być władza sądownicza, bo ta samowolnie ustawiła się w pozycji nadzoru czynności ustawodawczych. No, ale sama z siebie do roboty się nie weźmie, bo (zważając potrzebny wysiłek intelektualny) po co, jeśli bez wcześniejszej antypisowskiej podniety? Jeśliby zaś (tfu na psa urok) PiS przegrał wybory, to tym bardziej po co mając wtedy wygraną Platformę jako swojego, czyli sądów, politycznego zakładnika?

Owo wymuszenie jest prozaicznie proste tylko trzeba wiedzieć jak jest w tej materii zorganizowane Państwo.

To do orjana

>> Sądy działają na podstawie prawa i wg norm ustawowych. <<

Poczułem się silnie zdezorientowany. Skąd akurat u Ciebie taka ewolucja oglądu praworządności polskiego sądownictwa ?

Formalnie biorąc ustalenie prawa powinno należeć do ustawodawcy. Ale w omawianym tu przypadku (blogosfery w ogólności, a nie Stalagmita w szczególności) rozwiązanie ustawowe wymagałoby formuły organizującej blogosferę przepisami instrukcyjnymi. Jak co robić i co robić, jak ktoś tak nie robi, itd. To nie miałoby prawa wyjść na dobre, ani na skuteczne. Blogosfera i okolice są zbyt młode i żywe nie tylko technicznie, ale także rozmnażające się organizacyjnie. Np. parę lat temu nie było Twittera, itp.

Ja tu trochę oszukałem w poprzedniej argumentacji, bo podobny brak przepisów, a nawet ustabilizowanych zwyczajów istnieje wszędzie, gdzie dochodzi internet chyba, że nie w Chinach, bo tam, zdaje się, jest jakaś regulacja państwowa zachowań w sieci. Od prawie zawsze. Zatem nie tylko w Polsce, ale w zasadzie nigdzie nie ma "ucywilizowania" blogosfery. Rozumiem przez to brak nawet ogólnego wypracowania, a co dopiero uznania za potrzebne jakichś konkretnych reguł szczególnych czynności i praw internautów, czy reguł postępowania wobec nich "gospodarzy" obiektów internetowych. Przypadki D.Trumpa dobitnie pokazały jaka jest tego skala (zasięg i głębokość sobiepaństwa). Zatem moje "oszustwo" polega na wskazaniu palcem na sytuację w samej Polsce.

Jeśli zaś po powyższym wyjaśnieniu pozostać przy Polsce, to podtrzymuję, iż ratunek powinien przyjść od sądownictwa. Państwo nie powinno bowiem wchodzić w prywatne stosunki, które dopiero ewoluują. Musi najpierw przyjść "oddolna" stabilizacja praktyki (zwyczajów) tych stosunków. Rzecz bowiem w tym, iż w polskim systemie prawa nie da się porządnie tego załatwić inaczej jak poprzez wprowadzenie określonego stosunku cywilnego do kategorii tzw. umów nazwanych. Podobnie było np. z umowami leasingu. Ileś tam lat funkcjonowały na świecie, w tym ileś lat w Polsce, aż praktycznie "okrzepły" i otrzymały w Polsce dzisiejszy status umowy nazwanej, czyli "zdefiniowanej" przepisami. No ale, gdy otrzymywały w Polsce, to przynajmniej w świecie były już od dawna "ucywilizowane". Dlatego polski ustawodawca szybko wiedział co i jak.

W zakresie blogosfery, według mnie, nie ma nigdzie w świecie nawet zaczątków praktycznego (zwyczajowego) "cywilizowania". To nie zmienia, że cokolwiek w tej blogosferze wyczynia się w Polsce, to podlega tutaj co najmniej przepisom ogólnym. Abstrahując tu od stosunków karnoprawnych są to zwłaszcza ogólne przepisy kodeksu cywilnego, przepisy prawa autorskiego i jeszcze inne, a sąd je zna. Dlatego, w razie sporów uczestników blogosfery, sądy polskie mają prawne podstawy do oceny, czyli do orzekania jak powinno być, w tym mają prawo np. do oceny regulaminów poszczególnych blogów mimo luk w materialnych przepisach szczególnych. Ściśle biorąc, w prawie polskim nie ma braku materialnych przepisów cywilnych są tylko luki do ich sądowego wypełnienia.

Powiedzmy, że ja się na tej sądowej robocie nie znam, ale logicznie biorąc, jeżeli przeciętny sędzia potrafi np. "nie-zobaczyć" sfilmowanej kradzieży banknotu, to zna się na sądowej robocie wystarczająco, aby dla dowolnego stosunku cywilnoprawnego znaleźć ogólniejszą podstawę prawną, gdy nie ma przepisu szczególnego. To chyba między studentami prawa nadal nazywa się orzecznictwem.