Sukces polega na odnalezieniu, właściwym rozpoznaniu, a następnie zastosowaniu istotnych zależności napędzających rynek. Czym są owe zależności w przypadku rynku książki? To jest dość łatwe do opisania, ale trudne do zaakceptowania, szczególnie przez tych, którzy z rynku książki chcą zrobić rynek propagandy. Paliwem napędzającym ten rynek jest niezadowolony czytelnik. W niezadowolenie zaś wprawa czytelnika lekceważący go autor lub głupi wydawca. Obaj oni tak organizują przestrzeń wokół siebie, by nie było w niej miejsca dla czytelnika. Mam na myśli czytelnika realnego, a nie wydumanego czytelnika-idiotę, który weźmie wszystko co mu podsuną. A o takiego modlą się wszyscy wielcy wydawcy i wykreowani na geniuszy autorzy, którzy sprzedają swoje książki w Biedronce.

W Polsce, a pisałem o tym setki razy, w zasadzie nie ma rynku książki. Rynek bowiem to miejsce gdzie się sprzedaje, a nie miejsce gdzie prezentuje się towar wyprodukowany za ukradzione pieniądze, towar którego w dodatku nikt nie chce. Takie okoliczności zaś mamy w Polsce i póki łatwość kradzenia pieniędzy będzie taka jak do tej pory sprawy nie przybiorą innego obrotu. Zawsze łatwiej będzie wziąć dotację niż postarać się o sprzedaż nakładu. To ostatnie bowiem wymaga przywiązania czytelnika do swoich produktów. Ten zaś jest kapryśny i w każdej chwili może odejść. Nie wiem kto i kiedy wpadł na pomysł, że segmentacja rynku przyciąga czytelników. To była pewnie kiedyś prawda, ale dziś już nie jest. Dziś każdy może zostać autorem kryminałów i to w zasadzie tylko one – kryminały załatwiają sprawę segmentacji. Napisz dobry kryminał, a na pewno go sprzedasz. To jest niestety nieprawda, a autorzy powieści kryminalnych stali się takimi samymi wydmuszkami, jak moralne autorytety z uniwersytetu. Mieli być autentyczni, a wyszło jak zwykle. Czytelnika ma także przyciągnąć wyrazisty autor. Stąd mamy te wszystkie stylizacje, coraz bardziej głupawe. Wyrazisty autor pisze wyraziste książki, a jeśli ich nie pisze, nie jest wyrazistym autorem tylko przebierańcem. Oczywiście, można rzec, że się mylę i wielkie wydawnictwa wychowują sobie czytelników stosując takie właśnie chwyty, a mnie nic do tego. W końcu nawet z Bondy można było zrobić pisarkę. Sądzę jednak, że mam rację. Gdybym się mylił, nie siedzielibyśmy tu wszyscy i nie gadali. Moim zdaniem to, co nazywamy rynkiem zmierza wprost ku zanegowaniu swojego istnienia, a dokona się to poprzez wykreowanie wspomnianego czytelnika idioty. On, co już dziś jest jasne, nie spełni oczekiwań kreatorów i zostanie jak monstrum Frankensteina wysłany gdzieś w lody Arktyki. Potem wszyscy rozejrzą się ze smutkiem dookoła i obrażą się na siebie. Później zaś pozostanie im już tylko rozejść się do domów. Na razie wszyscy udają, że jest świetnie, bo choć księgarnie padły, to mamy jeszcze przecież Biedronkę – znakomity kanał dystrybucji – oraz targi książki. Jak słyszę człowieka, który rozentuzjazmowany opowiada ileż to tysięcy książek sprzedała Biedronka w ostatnim kwartale, mam ochotę go zamordować. A dlaczegóż to ludzie nie liczą ile rolek papieru toaletowego sprzedała Biedronka, albo ile kostek mydła? Nie podnosi im to samooceny? Książki koniecznie trzeba liczyć i cieszyć się, że tyle zadrukowanego papieru udało się przepchnąć z magazynów do mieszkań. Kiedy już wyszydzimy Biedrę, pozostają jeszcze targi. Do tego kanału dystrybucji nie można się teoretycznie przyczepić. No, ale ja to właśnie uczynię. W tym roku nie wybieram się bowiem nigdzie, pojadę tylko na jesieni do Warszawy i do Wrocławia. Nie będzie mnie w Gdyni. Nie ma bowiem sensu uczestniczyć w imprezie, w której z założenia człowiek jest pariasem, choć przyciąga na tę imprezę sporo klientów i robi jej promocję. Targi jak wiemy są profilowane. To jest z jednej strony wygodne, z drugiej zabójcze. Wszyscy wiemy co się dzieje na targach katolickich, na historycznych jest trochę lepiej, ale już niedługo tego dobrego. Niedźwiedź Wojtek przyjedzie niebawem osobiście na tę imprezę i wszystkich zje.

Sprofilowane targi książki to targi środowiskowe. Tak się jednak składa, że coraz mniej środowisk w Polsce, mam na myśli środowiska takie jak gazownia, jest w stanie utrzymać imprezę targową, gdzie króluje książka. Organizatorzy targów na stadionie mają łatwiej, bo oni organizują imprezę masową, zasysają autorów z każdej możliwej strony i cieszą się, że przybywa publiczności. No, ale oni nie handlują książką, handlują stoiskami i nazwiskami. To jest poważna różnica, która te targi usuwa, z zakresu moich zainteresowań.

Skoro wymyślono targi sprofilowane i środowiskowe jednocześnie, nie ma nic więcej do roboty, jak tylko zająć się kreowaniem środowiska. Takiego, które będzie potrafiło utrzymać imprezę targową. To jest moim zdaniem cel na najbliższe lata. Nie potrafi tego gazownia, bo organizowane pod jej patronatem targi książki w Gdańsku okazały się klapą, ale nie znaczy to, że nie można próbować. Gazownia bowiem to twór obcy i wyalienowany na lokalnym terenie. Z faktu zaś posiadania mediów nie wynika nic. Bo środowisko to nie potrafi utrzymać imprezy targowej. Nie potrafi też zmienić formuły takiej imprezy na bardziej otwartą, a to z tego względu, że ci, co by tam przyszli i mieli możliwość zaprezentowania siebie i swojego towaru, mogliby ukraść show i zdominować imprezę. To jest obawa poważna, dlatego targi książki pozostaną już na zawsze imprezą środowiskową.

To co w ostatnich dwóch sezonach zorganizował Valser było próbą skonfrontowania siły naszego środowiska z innymi środowiskami. Być może on sam tego tak nie postrzegał, ale ja bym to w ten właśnie sposób definiował. Przeciwko Rozettcie przemawiało wiele, żeby jednak dokładnie zdiagnozować słabości naszego środowiska i wszystkich towarzyszących targom bytomskich okoliczności, trzeba było tę imprezę przeprowadzić. Traktujmy ją jak rozpoznanie walką. To co wczoraj Piotrek napisał ma swoją wartość i musi być zapamiętane, a ja jeszcze dziś chciałem dodać kilka słów od siebie. Nasze środowisko jest za małe i za mało zróżnicowane, żeby generować ruch klientów spoza systemu blog-SN-PGR. Ta ostatnia platforma powstała niedawno i trudno tu mówić dziś o jakimś jej sukcesie. Pogadamy o tym za rok. Przy wszystkich naszych przyrodzonych ograniczeniach, poważnym kłopotem jest przejęcie przez państwo i zmonopolizowanie tak zwanej narracji prawicowej. To zaś co zostało poza monopolem jest naznaczone piętnem obłędu, nawet jeśli obłędem nie jest. Do takiego myślenia przyzwyczajają nas ludzie mediów, którzy już niedługo sami unieważnią jakikolwiek handel książką. Okoliczność ta odstrasza ludzi od innych, niż akceptowane centralnie, przez urzędników imprezy książkowe.

Zdefiniujmy więc najpierw cel – jest nim zbudowanie głębokiego środowiska czytelników i autorów, a także wydawców, którzy będą mogli – w przyszłości wykreować media i zorganizować własny system lub własne systemy dystrybucji treści. Takie jakie dziś ma Empik. Być może nigdy do tego nie dojdzie, ale żeby osiągnąć cokolwiek trzeba sobie stawiać takie właśnie cele. Inaczej nic nie ma sensu. Wszystko oczywiście toczy się powoli, bo każdy lubi się trochę nasładzać swoją własną aktywnością i cieszyć się, że ma coś do roboty, a nie robić i przechodzić do następnego etapu. Mam tu na myśli w tej chwili wydawców. Czytelnicy, jak do tej pory zachowują się bez zarzutu, zaś autorzy są w najgorszej sytuacji, bo oni nie mogą nic zrobić, poza zachęcaniem do przeczytania swoich własnych książek. No i na razie jest ich niewielu. Działają poza tym różne wewnętrzne sprzężenia i siły odśrodkowe, które to nasze środowisko defasonują. No, ale tak jest zawsze i nie ma się czym przejmować. Mamy cel i widzimy, że targi Rozetta, choć fajne, obnażyły słabość tego środowiska. Ja nie przyciągnę na imprezę więcej niż 200 osób. Inni wydawcy nawet tego nie potrafią zrobić, bo są tylko wydawcami, a nie wydawcami-autorami. Musimy więc znaleźć innych wydawców i szerszą publiczność. Nie mamy żadnych narzędzi promocyjnych, które mogłyby zainteresować Rozettą publiczność lokalną. To nie jest nasza wina, ani nie jest to wina tej publiczności. Chodzi o to, że kreatorzy tego co nosi w Polsce nazwę rynku książki, dystrybuują treści promocyjne centralnie, przez media i przez sieci sprzedaży. My zaś zaczynamy swoją przygodę od końca, od tego do czego oni doszli i na czym się przewrócą – od targów. Mamy za sobą pierwsze doświadczenia i mam nadzieję będą następne. Nie mają one jednak sensu do momentu, w którym nie zagarniemy szerzej autorów i czytelników. To zaś możemy robić tylko w dwojaki sposób – prezentując autorów akademickich i prezentując piszących księży. Do tego będzie służył PGR, ale nie tylko do tego. Musimy też nawiązać jakieś kontakty za granicą. Póki co mamy życzliwych przyjaciół w Hiszpanii, ale to jest za mało. Potrzebni są inni ludzie z innych krajów. Takie są kierunki działań na najbliższe lata. Mamy za sobą dużo doświadczeń i stresów. Ja zaś z tego miejsca chciałem serdecznie podziękować Piotrowi za to, że zdecydował się na ryzyko i zorganizował te dwie imprezy. Mam nadzieję, że będą następne w najbliższych latach.

 

Mam prośbę, nie dzwońcie dziś do mnie, bo mam masę rzeczy do zrobienia, a potem jadę nagrywać dwie pogadanki do Michała. Nie będę odbierał telefonów.

 

Zapraszam na portal www.prawygornyrog.pl i przypominam, że od wczoraj trwa promocja na książki: Wspomnienia mego życia i pracy, Dekret kasacyjny roku 1819 i Polska i Niemcy w strefie euro. W następnym tygodniu – 14-15 czerwca jestem u karmelitów we Wrocławiu – Ołbińska 1

---

tagi: prawica  rozetta  targi książki  środowisko 

	gabriel-maciejewski
	5 czerwca 2018 09:47

29     3843    10 zaloguj sie by polubić