Tworzą dialektyczną i życiową pułapkę, z której trudno jest wyjść, albowiem, obydwie te postawy łączą się ze sobą w sposób ukryty. I tylko czasem widać, że mają wiele wspólnego. Spór zaś sekciarzy z różnymi smakoszami życia jest sporem pozornym. Ktoś powie, że to banał, bo wystarczy przywołać przykład taki, jak sztuka Moliera „Świętoszek” i wszystko jest jasne. Niby tak, ale nie do końca. Ktoś bowiem cały czas pilnuje by nasze spory i dyskusje nie wyszły poza ten schemat – konflikt sekciarstwa z rozwiązłością, a przez to czyni je jałowymi i bez znaczenia. Poza oczywiście takim znaczeniem, że mają one utrzymywać nas w stuporze i przekonaniu, że uczestniczymy w sprawach naprawdę ważnych.

Zmiana paradygmatu dyskusji nie wchodzi w grę, albowiem dewastuje hierarchie, jakie na swoim terenie stworzyły sekciarstwo i rozwiązłość, a to już są sprawy poważniejsze, poza dyskusją właściwie, hierarchie bowiem to także pozycja i budżety. Przeznaczone oczywiście na dalszą dyskusję wokół problemów sekciarstwa i rozwiązłości. Jak bardzo poważne są to sprawy niech zaświadczy stary i dobrze już zapomniany przykład niejakiego Houski, który był husytą najpierw, czyli sekciarzem, ale potem został adamitą. Czyli w łonie organizacji sekciarskiej urodził się poeta rozwiązłości – tak to przynajmniej zostało zinterpretowane. Houska bowiem wpadł na pomysł, by w tych wszystkich napadach rabunkowych, których husyci dokonywali w ramach swojej sekciarskiej ortodoksji, występować bez gaci. Jedynie w hełmie na głowie. Bo to się będzie Panu Bogu, tak, jak go rozumieli husyci, bardziej podobało. Żiżka, ówczesny szef husyckiego sekciarstwa w ogóle nie pojął intencji Houski, uznał go za niebezpiecznego odszczepieńca, który podważa hierarchię i kazał spalić w beczce z jeszcze jednym kolegą.

Ciekawe czy Żiżka wiedział, że jego sekciarstwo finansowane jest przez dwór sułtana, któremu wiele rzeczy można było zarzucić, ale jakoś akurat nie ortodoksję obyczajową? Był to bowiem dwór, jeśli oceniać go kategoriami świata chrześcijańskiego i sekciarskiego wyrosłego na gruncie tego chrześcijaństwa, rozwiązły. Myślę, że nie miał o tym pojęcia. To zaś oznacza, że tendencje do powstawania ortodoksji w ortodoksji były systemowe. Nie dało się ich uniknąć, albowiem ktoś musiał widzieć podwójną grę różnych osób, jakoś ją interpretować i naśladować po swojemu, tak, jak nieszczęsny Houska. Rodzi się więc pytanie – na ile ograniczone są kompetencje i decyzje kierowników ortodoksji i jaka kara czeka ich za przekroczenie tych kompetencji. O co przecież łatwo, jeśli ktoś nie widzi jakie są źródła finansowania organizacji, którą kieruje. No właśnie, Żiżka ponoć umarł śmiercią naturalną, ale chyba jednak został otruty.

Myślę, że każdy spór sekciarstwa z rozwiązłością ma tę samą strukturę. I jest tak samo stymulowany. Biednym jakimś durniom wydaje się, że mogą go wygrać i narzucić światu swoje zasady. Tymczasem na koniec i tak zjawia się jakiś biskup Rokiczana i proponuje zgniły kompromis Sekciarstwo zawsze przegrywa i zawsze ulega modyfikacji, czyli po chwilowych konwulsjach i szale, łagodnieje. Jest bowiem sterowane przez rozwiązłość. Tak zaś zawsze jest nagrodą dla tych sekciarzy, którzy służyli najwierniej i nie dali się zwieść mirażowi władzy absolutnej, ani też nie dali swoją postawą i słowem znać, że wiedzą o co tak naprawdę chodzi. Wytrzymali go końca.

Kto okaże się ostatecznym zwycięzcą naszych, obecnych sporów sekciarstwa z rozwiązłością? To ciekawe zagadnienie i módlmy się, by nie był to ktoś z zewnątrz. Dlaczego widząc, albo tylko przeczuwając taką strukturę sporu oraz jego nieautentyczny charakter, nie jesteśmy w stanie z niego wyjść i inaczej postawić pytań dotyczących istotnych kwestii naszego życia? No, ja właśnie próbuję, ale co z resztą? Nie chcę nikogo obrazić, ale mam wrażenie, że 90 procent dyskutantów to ludzie strugający po całych dniach jakiś patyk, którym od wielkiego dzwonu, ktoś proponuje udział w czymś innym i bardzo atrakcyjnym. I oni się od tego uzależniają i na kolejne odsłony sporu czekają już jak na kolejne odcinki „Niewolnicy Isaury”. Pozostałe dziesięć procent zaś to ci, którym się wydaje, że poznali prawdę. I potrafią się wobec niej zachować. Tymczasem zostali wynajęci jedynie od jakichś aranżacji, które spór sekciarstwa z rozwiązłością prezentują w sposób możliwie atrakcyjny i autentyczny. No i dopiero wśród nich pojawią się grupy lub pojedyncze osoby, które może coś tam zrozumieją, ale większość z nich to i tak będą naśladowcy Houski.

Zarówno sekciarstwo, jak i rozwiązłość to jest pewna oferta. I w zasadzie nikt nie może dziś skontrolować czy i w jaki sposób z niej korzystamy. To znaczy na ile jesteśmy zaangażowani. Skoro kontrola jest wykluczona to wykluczone są także represje. Przynajmniej do momentu kiedy istnieje Internet. Dla propagatorów sekciarstwa i rozwiązłości, którzy – przypominam – zawsze działają ręka w rękę, najważniejsze jest to, byśmy swoją postawą popierali proponowane treści, czyli w dzisiejszych okolicznościach chodzi o klikanie. To wystarczy. Intensywność jednak wrażeń wzrokowych i słuchowych powoduje, że obojętniejemy i trzeba ponosić temperaturę sporu zachowaniami niestandardowymi. I tak, na przykład, do sejmy wprowadzono niejaką Jachirę. A także szereg innych dodatków, które mają w nieoczywisty sposób oddziaływać na zmysły. Wczoraj – nie uwierzycie – pojawił się w sieci wywiad Patrycjusza Wyżki z panem Siewierą, do niedawna szefem BBN. Pan Siewiera wystąpił nieoficjalnie, czyli demonstrował luz. I tym się różnił od Houski, który zdejmując gacie chciał podkreślić swoją ortodoksję, a nie rezygnację z niej. Czego z kolei nie rozumiał Żiżka. Czy Siewiera wystąpił bez gaci, zapytacie? Nie wiem, bo był w spodniach. Miał jednak rozpiętą do pępka koszulę, demonstrował podwójny podbródek i wyglądał jak skrzyżowanie kolumbijskiego mafioza z emerytowanym aktorem porno. I na wywołanie takiego wrażenia występ ten był obliczony. Nie muszę dodawać, że demonstrując postawę rozwiązłą, były szef BBN emitował same sekciarskie komunikaty. Te zaś, jak zawsze w takich wypadkach, miały podkreślić jego zaangażowanie w sprawy państwa.

Jakby tego było mało, wczoraj w konkursie Eurowizji wystartowała Justyna Steczkowska w towarzystwie jakichś osób udających tancerzy i adamitów. Wyszło fatalnie. Już nawet można by im darować to bieganie bez gaci, ale kłopot w tym, że oni biegać nie potrafili. A gdzie tu jeszcze mówić o jakichś aranżacjach baletowych? A na to był obliczony występ. Do tego niby baletu dołączona została piosenka, ale cholera wie o czym? O emocjach zapewne, bo rozwiązłość zawsze stawia na emocje. Nikt jednak do końca nie rozumiał słów, a całość wyszła na jakiś bieda-satanizm. I przypominała raczej próbę zreformowania husytyzmu przez Houskę. Największym zaś problemem widzów tego szajsu było dziś to, że Ukraina na nas nie głosowała. No, może czas zrozumieć do czego jest ta cała Eurowizja? Mianowicie do wskazania, kto z kim trzyma. Naszym zaś zdaje się, że chodzi o to, by zaprezentować możliwie ekstrawagancki występ i podkreślić swoją „fantastyczność”. To nie tak, takie założenie jest w programach serii Mam talent, emitowanych na zachodzie. Bo nie w Polsce. Tu programy te służą sekciarstwu, czyli prezentowaniu ciągle tej samej egzekutywy zarządzającej miejscową rozrywką, która znęca się nad oszukanymi przez nią ludźmi, ufającymi, że oto otwierają się przed nimi wrota kariery. Czyli wrota rozwiązłości, bo o to chodzi w karierze artystycznej dzisiaj.

Przypadek Steczkowskiej świadczy o tym, jak ta egzekutywa traktowana jest w Europie. I co ona z tej Europy rozumie. Tyle co Houska z polityki sułtana wobec papieża.

Tak, jak napisałem nie ma możliwości zmiany paradygmatu dyskusji, choć starać się trzeba. Każda taka próba wywołuje wściekłość. Zmiany są jednak nieuchronne i albo będziemy do nich dążyć, nie licząc na zbyt wiele, albo możemy sobie wybrać – publiczne ściąganie gaci w ramach obrony satanistycznej ortodoksji proponowanej przez Steczkowską, albo sekciarski luz pana Siewiery wskazujący na to, że w tej grze jednak ktoś inny rozdaje karty.

Przy niedzieli, w dodatku takiej niedzieli, nie będę Was namawiał na kupowanie książki o wampirach. Dziś zrobimy sobie przerwę.

---

tagi: husyci  bbn  eurowizja  sekciarstwo  rozwiązłość  steczkowska  siewiera 

	gabriel-maciejewski
	18 maja 2025 08:10

49     2563    14 zaloguj sie by polubić