http://maryla-sztajer.szkolanawigatorow.pl/pamiec-odnajdywana-podli-uwodziciele

Tu jedt ptibks poziomu zachodnich humanistów. 

I zaplątana wśród nich dziewczyna z chorobą dwubiegunową . Kończąca samobójstwem . Wszystkich nas chcą w to wpędzić? 

.

" W ciągu siedmiu edycji konkursów NPRH w latach 2011-2018, sfinansowano przeszło tysiąc projektów o łącznej sumie ponad pięciuset milionów złotych. "

https://www.gov.pl/web/nauka/nprh-znamy-wyniki-iii-konkursu-dziedzictwo-narodowe

To jest jakiś obłęd. No cóż, kasa unijna jest po to żeby ją wydać...

Hi! Hi! Na taki "duży" projekt (500 tysi na 5 lat to całe watahy naukowców garnąć będą). Zespół badawczy ze 4 osoby to wychodzi po 25 tysi na rok dla jednego. Ale kasa... .

To do Bolka było.

wrócimy do powielaczy i do drugiego obiegu szybciej niż myślimy

Absolutnie.

To naprawdę przykre jest tak patrzeć, jak rozmontowywane jest państwo, bo prawie, że go nie ma, bo to co widać, to jakieś polityczne harce małp w zoo, tam przecież nie ma nic. Ale najbardziej smutno jest, gdy się czyta o odwracaniu się od polskości i to ludzi, którzy mówią, że są Polakami. No więc znają język polski i go używają. Co jeszcze?

W tym wszystkim BREXIT jawi mi się jako kolejny trick Imperium. Unia Europejska swoje wartości europejskie(?) będzie wprowadzać z jeszcze większą determinacją, czyli pozostanie Europa, a w niej ..., nie wiadomo co, natomiast Korona Brytyjska jak była, tak będzie tą koroną. Po wsze czasy? Na to wygląda. Po angielsku gada już cały świat. 

A to się może wkrótce nie udać.  Pisałam o tym w marcu w tekście  Odlot na algorytmicznej miotle.  

System się domknie na poziomie kontroli kart kredytowych + inteligentne liczniki prądu itp

.

teraz dopiero zauważyłam Pana komentarz, no właśnie wszyscy dzisiaj tak samo "optymistycznie" widzimy ;)

To, że są już inteligentne kuchenki i szpiegująco-hakujace żelazaka to rzeczywistość, ale mocniejsze jest to, że dzieciaki nie widzą w tym nic szczególnego i nie czują, że to im zabiera wolność, to jest dopiero zmiana pokoleniowa...

Części kradzione i napęd mechaniczny. .pedały 

.

Errata..światło w nienormatywny 

.

W Hiszpanii to sam musi Pan sprawdzić, bo trochę już tam nie byłam. Relacja będzie mile widziana :)

I że się tak wetknę:

<Zapomniał pan, że właścicielowi jak się nie opłaca ineres, to go likwiduje!!!

Nie mówimy o sprzedaży piekarni pana Zenka, a o bardzo specyficznym interesie i właścicielu, PANie ;)

No chyba, że chodzi o to, żeby później jak nad wytwórniami papieru, co się nie opłacały załamywać ręce i wspominać....

Pewniejszą sprawą od powielacza jest kipu. Sznurek do snopowiązałek nie powinien podlegać reglamentacji...

500+ dla każdego i każdemu wg potrzeb. To są opłaty za wdrażanie "unijnych dyrektyw". Etap za etapem jak po maśle, bez nalotów dywanowych. A jak przejdziemy ze wszystkim do witruala to i naukowcy nie będą już potrzebni.

https://blog.insightdatascience.com/generating-custom-photo-realistic-faces-using-ai-d170b1b59255

a może drugi Lewandowski?

humanizm tej sztuki właśnie mnie zabił i nie wiem co powiedzieć... geniusz?

Z twarzy zupelnie jak Kopernik. Tego artyste, razem z tym, kto podpisal na to pieniadze powinno sie zakuc w dyby i suchym goovnem ostrzelac.

Jedna sprawa jasno określa, jakie środowiska realizują plan wszechogarniającej cenzury na dostęp do książek - Włodzimierz Bolecki od lat był "adwokatem" Niny Karsov Schechter w wojnie o spuściznę po Józefie Mackiewiczu. W tej sprawie bardzo mocno o niesławnej roli Boleckiego w aferze z testamentem Mackiewicza i wyłudzeniem praw do dzieł i całej korespondencji (nawet z córką) - są artykuły i wywiady Grzegorza Eberhardta, wieloletniego obrońcy interesów - prawdziwej rodziny Mackiewicza i kultury polskiej.

W sprawie wyroku sądu polskiego potwierdzającego prawa Niny Karsov Schechter do spuścizny po Mackiewiczu - wypowiedział się Eberhardt m.in tak:"...Jakie jest Pana zdanie na temat wyroku sadu przyznającego pełnię praw autorskich do utworów Józefa Mackiewicza Ninie Karsov-Szechter? Jeden z wieloletnich stronników p. Niny Karsov-Szechter, Włodzimierz Bolecki, broniąc jej, zwykł przywoływać łacińską sentencję dura lex, sed lex (twarde prawo, ale prawo). Zapewne sentencja ta znana jest także p. sędzinie wydającej wyrok w interesującej nas sprawie. Niestety oboje nie znają, a może zapomnieli, innych łacińskich mądrości. Np. tej, która przypomina, iż prawda jest wyższa nad wszystko. Reasumując: wyrok sformułowany 17 lipca br. jest fatalny! Najkrócej mówiąc, potwierdza przynależność pełnej władzy nad spuścizną Józefa Mackiewicza, a także jego towarzyszki życia, Barbary Toporskiej, której twórczość także ciągle nie została odpowiednio serio potraktowana - do osoby tego niegodnej!...".

A na portalu Fronda ukazał się artykuł Eberhardta o niesławnej roli Boleckiego w sprawie afery wokół matactw Niny Karsov Schechter (żeby wejść w prawa spadkowe skłamała przed niemieckim sądem, że jest córką Barbary Toporskiej) - w artykule pt.:"O uprawnieniach adwokackich  prof. Boleckiego uwag kilka".

Eberhardt pisze w nim m.in że:"...Jak widać, niepokoje wobec p. Boleckiego dotyczą nie tylko mnie. Chodzi przecież nie tylko o jego współudział w dwuznacznych grach rynkowych p. Niny Karsov–Szechter. Chodzi też np. o jego dziwną obronę, nie-obronę autora Nie trzeba głośno mówić przed największym, najgroźniejszym zarzutem, tj. kolaboracją z Niemcami. Bolecki swe zastanawiające wywody zawarł już w debiutanckiej Sprawie Józefa Mackiewicza, ale i w najważniejszej pracy tj. Ptaszniku z Wilna (II wyd, rok 2007).

Czyli Bolecki został włączony do "projektu Nina Karsov-Józef Mackiewicz", w którym miało miejsce "rozpoznanie bojem", jak ograniczać wydawanie i tłumaczenie książek autorów niewygodnych dla środowiska Szechterów, Smolarów, Bermanów czy Maryśki Janion.
On już wtedy osobiście wziął udział w dużym "projekcie" - odebrania rodzinie praw spadkowych do spuścizny po ważnym antykomunistycznym POLSKIM pisarzu i jeszcze go w swojej książce "Ptasznik z Wilna" - dyskretnie i elegancko - oblał szambem.  Potem latał za  Herlingem Grudzińskim.

Teraz otrzymał - stanowisko, instytucję i budżety, aby dokonać "wysprzątania rynku książki naukowej i innej" w III RP - na wieki.  Bo się "sprawdził". 
To jest ciekawe świadectwo na prawdziwe intencje różnych "dobrych i niedobrych zmian" w sprawach polityki kulturalnej i historycznej. Przecież futrowanie Engelkingowej i "prace naukowe" w rodzaju "Dalej jest noc" - to nie jest przypadek, tylko - polityka.
 

Brexit to jest kolejny trick imperium

Nie uda się, jestem tego pewien

Na co się pan leczy?

W żadnym wypadku suchym. Mokrym i ciepłym, z mikrofalówki.

"Jest rzecz jasna jeszcze jeden aspekt całej sprawy – owa integracja z humanistyką europejską i światową (ciekawe co to jest humanistyka światowa?) zdradza, że cała ta robota wykonywana jest na zlecenie. I chodzi w niej dokładnie o to, by nikt nie szczekał osobnym głosem, a wszyscy czynili to razem, jednocząc się w zgodnym ujadaniu."

Nie wiem czy humanistyka polska jest zintegrowana [lub jest w trakcie integrowania] z humanistyka europejska i swiatowa. Byc moze.

Ale jest we mnie dziwne przeczucie ze humanisci w Polsce maja jakis zwiazek z wymiarem sprawiedliwosci. To przeczucie tkwi we mnie juz od wielu lat.

Juz wyjasniam o co chodzi.

Pamietam jak dzis, bylo jesienne pozne popoludnie, chyba gdzies koniec pazdziernika, Roku Panskiego 1980. Niedawno skonczyly sie strajki, podpisano porozumienia sierpniowe. Bylo biednie, zimno i pochmurno, ale w wielu sercach byla nadzieja. Polacy zaczeli wierzyc ze beda w stanie ruszyc z posad bryle swiata [tego nadwislanskiego swiata]. Minelo kilkanascie miesiecy i Polacy zrozumieli w mrozny grudniowy poranek ze bryla tkwi twardo w posadach i jest absolutnie nie do ruszenia.

No wiec ja sobie siedzialem, jadle kolacje w ten pazdziernikowy wieczor i sluchalem radia.

I wtedy, w Programie III, Andrzej Zaorski zaserwowal znakomity tekst sp. Andrzeja Waligorskiego. Tekst ten, pomimo uplywu wielu lat, nic a nic sie nie zestarzal. Jest caly czas aktualny:

Z wyżyn autorytetu swego
Zganił mnie pewien moralista,
Że lubię kopać leżącego,
A oto moich ofiar lista:

Pierwszy klasyczne wielbił dzieła
I z drżeniem serca czcił Norwida,
Lecz sucha rączka mu nie drgnęła
Gdy rozkaz do strzelania wydał.

Chciałem ugodzić z całej duszy
Jemu i z kliczki tej psubratom,
Lecz humanista się obruszył:
Niech się tym zajmie prokurator!

Drugi, jak sprytnie to wyjaśnił,
Położył zasług wielkich krocie,
Postawił za to pałac z baśni,
Wannę w marmurze, sraczyk w złocie

Oskarżyć chciałem go, że dziejów
Parowóz nasz na ślepy pcha tor,
Lecz humaniści chórem pieją:
Niech się tym zajmie prokurator!

Kolejny gość z mojego spisu
Nie musiał żyć o suchym chlebie.
Wyciągnąć miał nasz kraj z kryzysu,
Wyciągnął ile mógł dla siebie.

Chciałem ugodzić, skurwysyna,
Że dla postępu stworzył zator,
Lecz humanista upomina:
Niech się tym zajmie prokurator!

Ten miał uosobienie gnidzie,
Bił słabych, przed mocnym się płaszczył.
Tamten doktorat zrobił w tydzień,
Ów mało robił, dużo wrzaszczył.

Łajdactw ich wszystkich nie ogarnie,
Do dna goryczy nie wychyli,
A żyli tyle lat – bezkarnie!
Prokuratorzy, gdzieście byli?

Chciałem prawnikom bobu zadać,
Dla wielu toga była szmatą,
Lecz humanista znów ujada:
Niech się tym zajmie prokurator!

Cóż można odpowiedzieć na to?
Gogola tekst się przypomina:
„W naszym miasteczku jedyny porządny człowiek to prokurator,
a i on, prawdę powiedziawszy, świnia”.

Przepraszam, byl pan pierwszy panie Piotrze z tym pomyslem zakucia w dyby.

Dzięki za ten tekst. Ja wiem, że dla ciebie humanistyka to przede wszystkim historia. Tobie serce krwawi najbardziej z powodu tego, co się stało z historiografią - jej zglajszachtowanie i przeobrażnie w propagandę ala "kasztanka i jej cichy wielbiciel". Ja kiedyś przeżywałem los literaturoznawstwa i filozofii, bo to dla mnie oznaczała humanistyka. Aż mi przeszło kiedy zrozumiałem, że to nie są nauki. Filozofia ma jeszcze do czego powrócić i stać się na nowo scholastyką. Ale literaturoznawstwo może powrócić tylko do historiografii, do kilku nieźle napisanych biografii. A tak poza tym musi zacząć się na nowo od kluczowych fragmentów Socjalizmu i śmierci no 2, tych o wydawcach. Albo od antropologii i to scholastycznej.

W końcu tania siła robocza, hydraulicy, saperzy i elektrycy nie potrzebują tak zaawansowanego rozwoju humanistyki. Głowa ich może od tego rozboleć.  Albo się rozchorują, jak  tubylczy noblista wczoraj na rozprawie sądowej z Kaczyńskim. Żeromski i Daszyński w zupełności wystarczą i trochę porno do poduszki. Wszak wypisz wymaluj nasz "Nelson Mendela" karierę polityczną zaczął do pracy elektryka.

I nawiążę jeszcze do twojej szydery dla wyluzowania i jako wstęp do zwijania humanistyki:

"To może oznaczać tylko jedno – przewala się tam taką kasę, że Al Capone dobrze by się zastanowił czy nie wejść czasem w ten interes porzucając domy gry w Chicago."

Nie ma co się dziwić. Skoro kustosze humanistyki zajęli się grami hazardowymi. Złośliwość podsuwa skojarzenie między tą nagłą sprzedażą drukarni PAN a koniecznością spłaty długów karcianych. Nadto naród saperów i elektryków będzie potrzebował przede wszystkim gier hazardowych na odreagowanie stresu. 

https://www.polskieradio.pl/8/433/Artykul/2218851,Poprowadz-mnie-na-druga-strone-czyli-smierc-i-milosc

Takie oto humanistyczne słuchowisko jest w tej chwili na antenie dwójki 

.

...w humanitarnym geście zastrzeliła...

Wystarczy.

To nieźle brzmi.

W Łomiankach nadano szkole podstawowej imię Ireny Szewińskiej, i właśnie z tej okazji odsłonięto tę karykaturalną tablicę.

https://www.rp.pl/Edukacja/311249971-W--Lomiankach-Szewinska-jak-Kopernik.html

Należy pamiętać kto tworzył PAN,  była to bolszewicka kontrola nad naukowcami przez ludzi w zasadzie bez wykształcenia podstawowego.

"Utworzenie Polskiej Akademii Nauk było związane z postanowieniami, które zapadły na I Kongresie Nauki Polskiej w roku 1951 i połączone było z likwidacją Polskiej Akademii Umiejętności oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Stworzenie tego rodzaju instytucji miało ułatwić władzom politycznym kontakt ze środowiskiem naukowym oraz zapewniać sobie jego wsparcie, przy jednoczesnej kontroli tego środowiska. "

Ze sznurkiem do snopowiązałek były za siermężnej komuny strukturalne kłopoty. Za komuny europejskiej też mogą być. Ale nie "strukturalne", a systemowe. Znaczy system zaplanuje ograniczenie rolnictwa czyli żarcia i szlus - kipu diabli wezmą.

Od dobrych kilku lat niszczy się humanistykę na poziomie organizacji nauki na uniwersytetach. Miałam bezpośrednie relacje z rad naukowych.

Pokrzywy, mogą być pokrzywy.

humanistyka ma oznaczać - umie czytac i pisac w stopniu podstawowym, liczyc już nie koniecznie

cd,

Skoro o historii... od kiedy wiedział pan o Katyniu? Dowiedziałem się bardzo wcześnie. Nie pamiętam czy od rodziców, czy z Wolnej Europy. I wiedziałem, dlaczego nie wolno było o tym mówić głośno. Humanistyczne, od szkoły, zainteresowania zawiodły pana na polonistykę. Zamierzałem studiować filologię klasyczną. Byłem laureatem Olimpiady Języka Łacińskiego, którego uczyła mnie znakomita nauczycielka, pani profesor Światłowska. Na zajęciach fakultatywnych uczyłem się greki, zadebiutowałem w pisemku „Filomata", wydawanym przez Towarzystwo Miłośników Kultury Antycznej. W klasie maturalnej zdecydowałem się jednak na polonistykę — przeważył wpływ profesora Gugulskiego. Był rok 1971, trzeci rok czystki pomarcowej, która sprawiła, że najwybitniejsi uczeni albo zostali wyrzuceni z uniwersytetu, albo przeszli do Instytutu Badań Literackich. Rozmawiałem wtedy z kolegami starszymi o pięć lat, radząc się, do kogo pójść na zajęcia. Przez pierwszy rok uprawiałem slalom między grupami, a równocześnie szybko nawiązałem kontakt właśnie z Instytutem Badań Literackich PAN, gdzie ci moi starsi koledzy rozpoczynali pisanie doktoratów. Zaliczając obowiązkowe zajęcia uniwersyteckie, chodziłem do IBL-u na seminaria, na konferencje, zebrania i tam naprawdę się rozwijałem naukowo. Od początku studiów interesowała mnie historia; przedmiot dzisiaj na polonistyce warszawskiej nieistniejący. Wykładali ją Zofia Zielińska, bardzo wybitna znawczyni XVIII wieku, i równie znakomity badacz współczesnych dziejów Polski, Andrzej Chojnowski. Oboje są dzisiaj profesorami. Historia na ich zajęciach okazała się żywym problemem intelektualnym, fascynującym odsłanianiem sensu ludzkich zachowań, powstawania i ewolucji form społecznych, wydarzeń politycznych. Poprzez historię Polski zacząłem rozumieć historię literatury i to, co jest jednym z podstawowych tematów literatury, życie społeczne. Chodziłem na dodatkowe zajęcia z historii, a także filozofii, estetyki, historii sztuki, na wykłady profesorów Jana Białostockiego i Piotra Skubiszewskiego. Na seminarium z estetyki, prowadzonym przez prof. Krystynę Janicką, uczyliśmy się analizy tekstów dyskursywnych, także obcojęzycznych. Bardzo mi się to przydało. Na ostatnich latach studiów uczestniczyłem w seminariach Adama Sikory, a potem Krzysztofa Michalskiego, na temat Heideggera i Nietzschego. Studiując polonistykę i związawszy się z IBL-em, myślał pan, jak rozumiem, o drodze naukowej. Tak, od początku studiów chciałem być literaturoznawcą, a droga do tego prowadziła przez studia doktoranckie. Ostatecznie zadecydował o tym przypadek. WIBL otworzono wtedy studia doktoranckie i ja zaraz po magisterium zostałem na nie przyjęty. Był to „złoty okres" w historii instytutu. Pracowali tam najwybitniejsi historycy i teoretycy literatury. Ludzie o całkowicie różnych biografiach, temperamentach, zainteresowaniach i postawach metodologicznych, na przykład Maria Renata Mayenowa, Maria Janion, Ryszard Przybylski, Jan Józef Lipski, Roman Zimand, Stefan Treugutt, Zofia Stefanowska, przyjeżdżający z Poznania Jerzy Ziomek, z Krakowa Henryk Markiewicz. Był to rzeczywiście tygiel języków naukowych. Nie muszę tłumaczyć, co to znaczyło dla młodego człowieka, szukającego dla siebie miejsca w pracy badawczej. Bezpośrednimi moimi opiekunami zostali młodsi uczeni: promotor mojego doktoratu, Janusz Sławiński, również Alina Brodzka, Zdzisław Łapiński, Michał Głowiński. Odbywały się seminaria prywatne, na przykład prof. Stefana Żółkiewskiego, w domu prof. Brodzkiej, z udziałem młodych historyków. Od tych ludzi otrzymywałem potężną dawkę energii intelektualnej. Pod koniec lat siedemdziesiątych, a zwłaszcza po Sierpniu, IBL stał się jednym z centrów opozycji demokratycznej. Tak, „czerwonka" na mieście mówiła o IBL, że to siedziba „czarnej reakcji". Bardzo mi to imponowało. W czerwcu 1980 roku obroniłem pracę doktorską, a we wrześniu zostałem wybrany przewodniczącym „Solidarności" w IBL. Czy wśród ludzi obdarzonych wielkim autorytetem intelektualnym, a bardzo zróżnicowanych światopoglądowo, nie był pan narażony na zwątpienie w wierze? W żadnej mierze! To było środowisko ogromnie zróżnicowane, ale prawdziwie pluralistyczne i bardzo otwarte na wszelkie odmienne postawy. Nie mam na myśli jakiejkolwiek presji intelektualnej, psychicznej, towarzyskiej. Ale czy w samych, jak pan powiedział, bardzo różnych ofertach metodologicznych nie tkwiły niebezpieczne ponęty? Mogłoby tak być, ale ja jestem odporny, powiem eufemistycznie, na nieodpowiadające mi propozycje światopoglądowe. Oczywiście, przyglądałem się postawom i wyborom ludzi z mojego otoczenia. Był tam Jan Józef Lipski, który podkreślał swój agnostycyzm i równocześnie szacunek dla Kościoła. I był Ryszard Przybylski, uczony głęboko religijny, a równocześnie antyklerykał. W IBL-u pracowali i byli stalinowcy, i byli stalinowscy więźniowie, na przykład prof. Barbara Otwinowska. Różnorodność biografii i światopoglądów tych ludzi wskazywała, że wolność wyboru, kształtowania postaw wobec rzeczywistości, była przywilejem, jaki oferowało wtedy to środowisko. Światopogląd w pracach humanisty zawsze istnieje, dochodzi do głosu w rozmaitych formach ekspresji, ale ja zawsze starałem się oddzielać kwestie światopoglądowe od moich badań. Prace naukowe były dla mnie rzeczą rzemiosła, warsztatu, zawodu, a nie ekspresji światopoglądu.

Magdalena Bajer    –   publicystka, przewodnicząca Rady Etyki Mediów (08.1999-02.2006); laureatka nagród, m.in. w konkursach im. Bruna Winawera, SDP, im. Hugo Steinhausa

To nie o to dokładnie chodzi. Idzie o całkowitą zmianę kierunków w humanistyce. I nie tylko o zmiany "modern". A o zmiany kulturowe, ingerujące np. w historię literatury polskiej.