Skończyłem wczoraj ¼ książki. Nie powiem, mam trochę dosyć, ale dawno nic nie szło mi tak dobrze. Przyznam, że to dzięki nieocenionemu georgiusowi, który podesłał mi sporo ważnych materiałów, a ja je pracowicie, na jesieni jeszcze porządkowałem, po cichutku, układając w osobne foldery. Dziś rozpakowuję je po kolei i spisuję to co mam w głowie od dawna, posiłkując się trochę dokumentami. A przy tym napisałem jeszcze alchemików, fechmistrzów i współpracowałem przy nowym nawigatorze. Czuję się z tym bardzo dobrze, mimo, że musiałem trochę polatać po lekarzach i tak zwana ogólna kondycja nie jest najlepsza. Dziś odpoczywam. A od poniedziałku zabieram się za kolejny kawałek. Pewnie po drodze będzie jakiś poślizg, albo zastój, ale tak jest zawsze i nie ma się czemu dziwić. No, ale sądzę, że na maj zdążę.

Chciałem się dziś odnieść do ogólnych zarysów pierwszego tomu Kredytu i wojny, w kontekstach bardzo współczesnych. Treści bowiem historyczne pełne są paralel i demaskacji różnych idei, dziś na nowo podnoszonych. Jedną z najważniejszych jest pomaganie biednym. Nie ma takiej fałszywej doktryny, która by nie zaczynała od tego, że trzeba pomagać biednym. Nie ma takiej fałszywej doktryny, która by jej nie zaprzeczała, w konwencji libertariańsko-konserwatywnej, obojętnie co by to miało znaczyć. Skazując przy tym biednych na ostracyzm i marginalizację. My, czyli tak zwani zwykli ludzie, musimy się jakoś zmieścić pomiędzy tymi dwoma obłąkanymi trendami.

Wszyscy wiemy, że pod troską o biednych, a tak jest od początku świata, kryją się interesy tak ciemne, jak pazury, palacza ze szkolnej kotłowni. Od werbunku poczynając na uzależnieniu całych pokoleń od kredytu kończąc. Po drodze jest drenaż budżetów i aborcja na życzenie, a także stare, dobre niewolnictwo, które przy wymienionych na początku atrakcjach, wydaje się być czymś w rodzaju Funduszu Wczasów Pracowniczych. Ten jak wiecie niebawem zostanie powołany, jak tylko covid do końca zdewastuje branżę turystyczną. A wszystko oczywiście dla dobra biednych, zniszczonych przez zarazę przedsiębiorców.

Troska o biednych jest najczęściej wciskaną nam fałszywą monetą, dziś może nawet bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, a dołączanie do niej kwestii związanych z aborcją, stawia współczesny ruch oznaczony strzałką, wprost w tym samym szeregu, w którym stali negatywni bohaterowie cyklu Baśń, jak niedźwiedź. Kredyt i wojna.

Postulaty, mające chronić biednych przybierają najróżniejsze formy, a im bardziej są one idiotyczne z wierzchu, tym podejrzliwiej należy je traktować, albowiem na pewno chodzi w nich o coś innego. I ja mam dziś dla Was zagadkę. Oto do sekretariatu jednej z gmin w Polsce, bynajmniej nie małej, wpłynęła petycja złożona przez organizację Lewica razem. Autorzy petycji domagają się, by urząd zaczął walczyć z ubóstwem menstruacyjnym. Ja, choć zwykle wszystko kojarzy mi się ze wszystkim, ale bynajmniej, nie z jednym, nie potrafię wymyślić, co autorzy chcieli powiedzieć, ale że jest w tym jakiś podstęp, to pewne. Może mają magazyny pełne podpasek? Nie mam pojęcia. Osoba, która mi to pismo przesłała, uważa, że to systemowe dewaluowanie polityki krajowej, który to proces doprowadzi nas w końcu do poziomu psa. To takiego zgłupienia, że ci demonstrujący na ulicach będą już tylko szczekać, a ci, którzy ich w to wrobili, żeby się ich pozbyć, nie będą organizować masowych szczepień na wściekliznę, ale rzucać w tłum kawałki pasztetowej z pinezkami w środku, bo to i taniej i skutecznie. A wszystko w ramach walki z ubóstwem. Być może o to właśnie chodzi, nie wiem. W piśmie tym czytamy między innymi:

Ubóstwo menstruacyjne jest szerokim i kompleksowym problemem społecznym, który pogłębia różnice klasowe. Jest niebezpieczne dla zdrowia oraz godności człowieka. Zapewnienie środków czystości w miejscach użyteczności publicznej oraz budynkiem samorządu, jest wyjściem naprzeciw temu problemowi.

 

Niżej są linki do zdjęć i informacji, na temat skrzynek z podpaskami zawieszonych w różnych miejscach. Jedno mnie w tym zdumiewa. Sporo znanych mi z dawnych czasów pań, bierze w tym obłędzie udział. Ja na nieszczęście mam dobrą pamięć i nie mogę sobie wyobrazić takiej sytuacji, że one, będąc młodymi dziewczynami idą na ulicę demonstrować, albo piszą petycje, żeby popierać darmowe rozdawnictwo podpasek, a już o korzystaniu z tych skrzynek nie wspomnę. Dziś jednak wszystko się zmieniło. Ach, byłbym zapomniał….w petycji określona jest liczba osób w kraju żyjących w skrajnym ubóstwie. Jest ich ponoć 4,2 proc. Co daje jakieś półtora miliona ludzi. Ciekawe ile z tych osób jest menstruującymi kobietami? Bo takich badań nikt już nie przeprowadził, a jeśli jest ich wiele, dlaczego nie wezmą się do jakiejś roboty? W końcu są zdrowe i mogą. Oczywiście wiem, że taki argument to najgorsza obelga dla wszystkich ideowych lewicowców, którzy nie wyobrażają sobie, że ktokolwiek bez ich pomocy, może wymienić sobie tampon lub pampersa. Są bowiem sprawy oczywiste, których się nie dyskutuje. I bezradność tak zwanych ubogich mas jest jedną z tych kwestii.

Być może chodzi – w kolejnej fazie projektu – o likwidację ubóstwa menstruacyjnego w parafiach? Najpierw urzędy, jeden po drugim, wystawią skrzynki z tamponami i podpaskami, w których znajdą się produkty firm, które wzięły udział w przetargach na dostawę środków higieny i korzystają z dobrodziejstwa budżetów samorządowych, a przy okazji coś tam wpada do kabzy pośrednikom z Lewicy Razem. W następnym etapie petycja zostanie wysłana do kurii, a z jakim się tam spotka odzewem, to boję się nawet dziś myśleć. To może być część planu, a za jej realizację weźmie się może wkrótce sam Sekielski, bo biznes pedofilski mocno już kuleje i sensacje, co dla mnie jest dość oczywiste, ale dla tamtych, nie bardzo, są paliwem bardzo nisko oktanowym. Można wręcz powiedzieć, że są to łatwo zużywające się narzędzia rozboju (nie mylić z rozwojem). Im gwałtowniej próbuje się je stosować, tym mniejszy skutek się osiąga, albowiem stępiają one wrażliwość. W końcu ci wszyscy starzy pedofile w sutannach wymrą, a z nowymi nie będzie już tak łatwo. Tego Sekielski na pewno nie wziął pod uwagę. Ogrywanie zaś nieboszczyków jest słabe i nie przynosi ani efektu, ani zysku. Nuda, panie.

 Lewica zaś, by żyć, musi mieć stały dostęp do nieswoich pieniędzy i nie należących do niej obszarów decyzyjnych. Być może to ubóstwo menstruacyjne jest wstępem do zagospodarowania takiego obszaru. Najpierw samorządy, które, o czym lewica wie na pewno, pełne są głupich, pisowskich urzędasów, a potem parafie, które – w razie sprzeciwu kurii – oskarży się o to, że wydają pieniądze na różne niepotrzebne rzeczy, zamiast walczyć z tym całym menstruacyjnym ubóstwem.

Na dziś to tyle, wszelkie koncepcje, nawet bardzo odlotowe, będą mile widziane. Pozwolicie, że odsapnę dziś krzynkę i poświęcę się lekturze.

 

 

Skończyłem wczoraj ¼ książki. Nie powiem, mam trochę dosyć, ale dawno nic nie szło mi tak dobrze. Przyznam, że to dzięki nieocenionemu georgiusowi, który podesłał mi sporo ważnych materiałów, a ja je pracowicie, na jesieni jeszcze porządkowałem, po cichutku, układając w osobne foldery. Dziś rozpakowuję je po kolei i spisuję to co mam w głowie od dawna, posiłkując się trochę dokumentami. A przy tym napisałem jeszcze alchemików, fechmistrzów i współpracowałem przy nowym nawigatorze. Czuję się z tym bardzo dobrze, mimo, że musiałem trochę polatać po lekarzach i tak zwana ogólna kondycja nie jest najlepsza. Dziś odpoczywam. A od poniedziałku zabieram się za kolejny kawałek. Pewnie po drodze będzie jakiś poślizg, albo zastój, ale tak jest zawsze i nie ma się czemu dziwić. No, ale sądzę, że na maj zdążę.

Chciałem się dziś odnieść do ogólnych zarysów pierwszego tomu Kredytu i wojny, w kontekstach bardzo współczesnych. Treści bowiem historyczne pełne są paralel i demaskacji różnych idei, dziś na nowo podnoszonych. Jedną z najważniejszych jest pomaganie biednym. Nie ma takiej fałszywej doktryny, która by nie zaczynała od tego, że trzeba pomagać biednym. Nie ma takiej fałszywej doktryny, która by jej nie zaprzeczała, w konwencji libertariańsko-konserwatywnej, obojętnie co by to miało znaczyć. Skazując przy tym biednych na ostracyzm i marginalizację. My, czyli tak zwani zwykli ludzie, musimy się jakoś zmieścić pomiędzy tymi dwoma obłąkanymi trendami.

Wszyscy wiemy, że pod troską o biednych, a tak jest od początku świata, kryją się interesy tak ciemne, jak pazury, palacza ze szkolnej kotłowni. Od werbunku poczynając na uzależnieniu całych pokoleń od kredytu kończąc. Po drodze jest drenaż budżetów i aborcja na życzenie, a także stare, dobre niewolnictwo, które przy wymienionych na początku atrakcjach, wydaje się być czymś w rodzaju Funduszu Wczasów Pracowniczych. Ten jak wiecie niebawem zostanie powołany, jak tylko covid do końca zdewastuje branżę turystyczną. A wszystko oczywiście dla dobra biednych, zniszczonych przez zarazę przedsiębiorców.

Troska o biednych jest najczęściej wciskaną nam fałszywą monetą, dziś może nawet bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, a dołączanie do niej kwestii związanych z aborcją, stawia współczesny ruch oznaczony strzałką, wprost w tym samym szeregu, w którym stali negatywni bohaterowie cyklu Baśń, jak niedźwiedź. Kredyt i wojna.

Postulaty, mające chronić biednych przybierają najróżniejsze formy, a im bardziej są one idiotyczne z wierzchu, tym podejrzliwiej należy je traktować, albowiem na pewno chodzi w nich o coś innego. I ja mam dziś dla Was zagadkę. Oto do sekretariatu jednej z gmin w Polsce, bynajmniej nie małej, wpłynęła petycja złożona przez organizację Lewica razem. Autorzy petycji domagają się, by urząd zaczął walczyć z ubóstwem menstruacyjnym. Ja, choć zwykle wszystko kojarzy mi się ze wszystkim, ale bynajmniej, nie z jednym, nie potrafię wymyślić, co autorzy chcieli powiedzieć, ale że jest w tym jakiś podstęp, to pewne. Może mają magazyny pełne podpasek? Nie mam pojęcia. Osoba, która mi to pismo przesłała, uważa, że to systemowe dewaluowanie polityki krajowej, który to proces doprowadzi nas w końcu do poziomu psa. To takiego zgłupienia, że ci demonstrujący na ulicach będą już tylko szczekać, a ci, którzy ich w to wrobili, żeby się ich pozbyć, nie będą organizować masowych szczepień na wściekliznę, ale rzucać w tłum kawałki pasztetowej z pinezkami w środku, bo to i taniej i skutecznie. A wszystko w ramach walki z ubóstwem. Być może o to właśnie chodzi, nie wiem. W piśmie tym czytamy między innymi:

Ubóstwo menstruacyjne jest szerokim i kompleksowym problemem społecznym, który pogłębia różnice klasowe. Jest niebezpieczne dla zdrowia oraz godności człowieka. Zapewnienie środków czystości w miejscach użyteczności publicznej oraz budynkiem samorządu, jest wyjściem naprzeciw temu problemowi.

 

Niżej są linki do zdjęć i informacji, na temat skrzynek z podpaskami zawieszonych w różnych miejscach. Jedno mnie w tym zdumiewa. Sporo znanych mi z dawnych czasów pań, bierze w tym obłędzie udział. Ja na nieszczęście mam dobrą pamięć i nie mogę sobie wyobrazić takiej sytuacji, że one, będąc młodymi dziewczynami idą na ulicę demonstrować, albo piszą petycje, żeby popierać darmowe rozdawnictwo podpasek, a już o korzystaniu z tych skrzynek nie wspomnę. Dziś jednak wszystko się zmieniło. Ach, byłbym zapomniał….w petycji określona jest liczba osób w kraju żyjących w skrajnym ubóstwie. Jest ich ponoć 4,2 proc. Co daje jakieś półtora miliona ludzi. Ciekawe ile z tych osób jest menstruującymi kobietami? Bo takich badań nikt już nie przeprowadził, a jeśli jest ich wiele, dlaczego nie wezmą się do jakiejś roboty? W końcu są zdrowe i mogą. Oczywiście wiem, że taki argument to najgorsza obelga dla wszystkich ideowych lewicowców, którzy nie wyobrażają sobie, że ktokolwiek bez ich pomocy, może wymienić sobie tampon lub pampersa. Są bowiem sprawy oczywiste, których się nie dyskutuje. I bezradność tak zwanych ubogich mas jest jedną z tych kwestii.

Być może chodzi – w kolejnej fazie projektu – o likwidację ubóstwa menstruacyjnego w parafiach? Najpierw urzędy, jeden po drugim, wystawią skrzynki z tamponami i podpaskami, w których znajdą się produkty firm, które wzięły udział w przetargach na dostawę środków higieny i korzystają z dobrodziejstwa budżetów samorządowych, a przy okazji coś tam wpada do kabzy pośrednikom z Lewicy Razem. W następnym etapie petycja zostanie wysłana do kurii, a z jakim się tam spotka odzewem, to boję się nawet dziś myśleć. To może być część planu, a za jej realizację weźmie się może wkrótce sam Sekielski, bo biznes pedofilski mocno już kuleje i sensacje, co dla mnie jest dość oczywiste, ale dla tamtych, nie bardzo, są paliwem bardzo nisko oktanowym. Można wręcz powiedzieć, że są to łatwo zużywające się narzędzia rozboju (nie mylić z rozwojem). Im gwałtowniej próbuje się je stosować, tym mniejszy skutek się osiąga, albowiem stępiają one wrażliwość. W końcu ci wszyscy starzy pedofile w sutannach wymrą, a z nowymi nie będzie już tak łatwo. Tego Sekielski na pewno nie wziął pod uwagę. Ogrywanie zaś nieboszczyków jest słabe i nie przynosi ani efektu, ani zysku. Nuda, panie.

 Lewica zaś, by żyć, musi mieć stały dostęp do nieswoich pieniędzy i nie należących do niej obszarów decyzyjnych. Być może to ubóstwo menstruacyjne jest wstępem do zagospodarowania takiego obszaru. Najpierw samorządy, które, o czym lewica wie na pewno, pełne są głupich, pisowskich urzędasów, a potem parafie, które – w razie sprzeciwu kurii – oskarży się o to, że wydają pieniądze na różne niepotrzebne rzeczy, zamiast walczyć z tym całym menstruacyjnym ubóstwem.

Na dziś to tyle, wszelkie koncepcje, nawet bardzo odlotowe, będą mile widziane. Pozwolicie, że odsapnę dziś krzynkę i poświęcę się lekturze.

 

 

 

---

tagi: kościół  samorządy  juma  lewica razem  menstruacja  biedni 

	gabriel-maciejewski
	13 marca 2021 08:36

33     2334    13 zaloguj sie by polubić