Milewskie wspomina jak administracji rosyjskiej zalezało na obnecności polskiej szlachty na erekcji pomnika Katarzyny II, i był jakiś cudak(Montwiłł?) który namawiał wszystkich na uczestnictwo w odsłonięciu, a na koniec sam się nie pojawił. Korwin nie mógł się nadziwić jak bardzo zostało to przez szlachtę przyjęte ze zrozumieniem, a nawet z pewnym podziwem, że to taki cwaniak.

Otóż to. Umowne elity.

Świetny wpis, zwłaszcza druga połowa. Dziękuję.

Dociera dociera.... Tylko się tym głośno nie chwalą, ale jak mają okazję niepodać komuś ręki, to bohatersko z niej korzystają... Co nam elegancko zrelacjonował gospodarz... Wszystko pamiętają, ale dalej niż własny nos ciągle nie nauczyli się myśleć. Mało tego nawet nie poczuli że nos też mają czymś zapchany... I dłubią w nim jak miętus. Na własną zgubę

Na 26 muszą być, czyli najpóźniej 25

Ok, dzięki.

Jesteś pewien, że to Warzecha? Bo ja widziałem to jakiś czas temu i zdaję mi się, że ktoś inny to napisał ?

Moze wkrotce Warzecha zamiesci dodatek w jakichs "Sieciach" czy "Do Rzeczy" pt. "Obiady Czwartkowe. Moje rozmowy w PGR Chobielin."

Nazwisko ma dobre... Do mieszania w zupie ;)

Podzielam zdanie Pana Józefa Orła w kwestii czy Minister się za to (reportaż) zabierze czy nie. Nie można wykluczyć  przypadku - niemniej co do zasady - nie.

Co do dziennikarzy też mam wiedzę, że raczej nie - to dłuższy temat - ale dziennikarze żadnej opcji nie zajmują sie sprawami, które: a) nie służą sprecyzowanemu przez mocodawców celowi politycznemu czy propagandowemu,  b)  mogłyby zaszkodzić komu nie powinny. Sprawa, będąca sprawą roku okazuje się z w/w powodów sprawą niemedialną (dosłowny cytat po wizycie pewnego dzienikarza w Prokuraturze Apelacyjnej, kiedy się dowiedział, kto pociąga za sznurki i kto jest w grze - sprawa archiwalna, ale reguła obowiązuje). Podobnie politycy - niezależnie od opcji podkulą ogon. Nie jest to mój pogląd, a wiedza. Jeżeli nawet są życzliwi - to zwykle niewiele mogą, lub sprawa jest wygaszana, gdy dotrze na odpowiednio wysoki szczebel.

" O wiele straszniejsze jest to, że społeczeństwo też jest teoretyczne. Jesteśmy ludźmi, którzy żyją w świecie wirtualnym i większość z nas nie jest osadzona nigdzie. Związki i relacje między poszczególnymi osobami i rodzinami są fikcyjne i pozbawione elementu odpowiedzialności. Jesteśmy magma, którą zarządzać może, z każdego właściwie szczebla i piętra każdy. Może to być samozwańczy sierżant Jonny Daniels albo rodzina Kościuszko."

To prawda. Myślę, że to jest głównie efekt braku wiary wśród ludzi, takiej prawdziwej z której rodzi się miłość do bliźniego, nie pozornej. Bo nawet jeśli ktoś jest niewierzący, a nie będzie odwracał się od tego co dobre - pochodzące od Boga, może zacząć robić dobre rzeczy, a z czasem też pewnie uwierzy. Nie można budować jakiejkolwiek poważnej wspólnoty bez Pana Boga. Ludzie rugując Boga ze swojego życia i stawiając tamy dla Jego działania w ich życiu, stali się jak napisałeś, bezładną magmą w której każdy ciągnie w swoją stronę, aż do wzajemnego zagryzienia i często tu nawet nie chodzi o pieniądze czy władze, ale o - "moje ma być na wierzchu".
Ja wiem, że ktoś może mi powiedzieć, że to jest oczywiste i może bym się postarał nadać troche głębi moim przemyśleniom, ale nie chce być inaczej. Po chrzcie Mieszka ta magma przekształciła się w społeczeństwo, a na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat nastąpił proces odwrotny.

Każdy ma swój krąg zainteresowanych i na pewno donoszą jak jest coś po nazwisku ale ogólnie to nie sądzę że zaglądają sami z siebie. Ja bym na ich miejscu nie zaglądał ;)

Mam nadzieję, że Ty i pozostali Szanowni Czytelnicy skoncentrują się na meritum poniższgo cytatu a nie na osobie K. Karonia, z którym ks. prof. T. Guz rozmawiał:

"(…) Te główne tezy, a ja bym powiedział, że za taką najważniejszą uznałbym tę tezę taką roboczą dla nas jako katolików, pana Krzysztofa, w postaci konieczności zapoznania się merytorycznego z pozycjami czy stanowiskami ideologicznymi, no, naszych przeciwników czy w ogóle ludzi, którzy odgrywają pierwszorzędną rolę w sferze ideologicznej. I tutaj drodzy państwo, no, z przykrością trzeba stwierdzić, że naszej społecznosci polskiej, pomimo tego że kilkadziesiąt lat byliśmy pod okupacją ideologiczną marksizmu-leninizmu, niestety nie powiodła się droga do zapoznania się z samą istotą marksizmu-leninizmu. W związku z tym, ta dekomunizacja w Polsce idzie tak opornie, że my dotychczas to zajęliśmy się tylko etykietą tego co nam marksizm-leninizm zaserwował, to znaczy zmieniamy nazwy ulic, pozbawiamy czy zniżamy ubecji renty czy emerytury, ale to są wszystko, drodzy państwo, zabiegi etykietowe. To nie są zabiegi ideowe, istotowe, tak jak zrozumieliśmy zapewne z obydwu naszych tutaj wypowiedzi. I dlatego też z tym się wiąże odpowiedź na pytanie pana Krzysztofa.

Drodzy państwo, boję się nawet tego co powiem sam, ale nasza edukacja do chwili obecnej, szeroko pojęta, łącznie ze światem uniwersyteckiej nauki, jest w prawie stu procentach marksistowsko-leninowska i neomarksistowska. Jest prawie w stu procentach, czyli, i tutaj jestem ogromnie, ogromnie, wdzięczny panu Krzysztofowi, że wskazuje nam na istotny brak w aktualnej postaci polskiego katolicyzmu. Co to jest za istotny brak? Wielu katolików-Polaków myśli, że zwycięży mocą wiary katolickiej bez konieczności ukształtowania swojego rozumu na miarę tej wiary. Czyli co to oznacza dla systemu edukacji w Polsce, że system edukacji w Polsce powinien być ex definitione tłumaczeniem treści wiary katolickiej na język
poszczególnych nauk, w które wprowadzamy racjonalność Polaków? Co to oznacza? Kochani państwo, zasada, jedna z naczelnych zasad katolickiej doktryny brzmi: gratia supponit naturam, czyli łaska wiary - i myślę, że pan Krzysztof pod tym pojęciem religii i katolicyzmu to miał na myśli, że łaska wiary, ona zakłada adekwatną dyspozycję naszej natury a nauka dotyka poziomu rozumu. Czyli zobaczcie, drodzy państwo, że jeżeli my mamy w Polsce, aktualnie, prawie w stu procentach po marksistowsku i neomarksistowsko określoną racjonalność Polaków-katolików, to jeżeli my zestawimy ten typ racjonalności z treścią wiary katolickiej, to jesteśmy stworzeniami w tym wszechświecie najbardziej godnymi pożałowania. Bo większego paradoksu, kochani państwo, jak bycia katolikiem i na każdym etapie kształcenia zgodzenia się na marksizm i neomarksizm być nie może. W dziejach świata, żadna ideologia, włącznie z socjalizmem rasistowskim Trzeciej Rzeszy Niemieckiej, nie wypracowała większego paradoksu.

Więc, najkrócej mówiąc, pan Krzysztof, jak świetny chirurg, dotyka ostrzem, po prostu dotyka ostrzem tej płaszczyzny naszego bytowania, czyli naszego polskiego rozumu, który przeżywa rozpad. Który jest ruiną. Bo tak jak państwu króciutko, z pomocą najważniejszych pojęć, które nauka światowa wypracowała nam na przestrzeni ponad dwóch tysięcy lat, chciałem państwu ukazać jak zrujnowaną jest racjonalność marksistowska. I my dzisiaj, w majestacie prawa polskiego, na wszystkich poziomach edukacji, do chwili obecnej, chyba, że coś panu Krzysztofowi przed przybyciem na tę konferencję, na to spotkanie się coś udało poruszyć w systemie polskiej edukacji, ale przynajmniej ja jeszcze o tym nie słyszałem, może po spotkaniu się dowiem, ale powiem państwu, że my jesteśmy - w sferze naszego rozumu polskiego, zrujnowani. Rujnowano nas przez okres zaborów, rujnowano nas przez okres Drugiej Wojny Światowej, rujnowano nas w okresie Peerelu, ale kochani państwo, z taką agresywnością rujnowania naszego polskiego intelektu, z jaką my od osiemdziesiątego dziewiątego roku mamy do czynienia, to powiem państwu odpowiedzialnie, że nigdy polski rozum nie stał przed takim wyzwaniem. Czyli, innymi słowy: jeżeli nie spełnimy dwóch misji, do których tak wzywa nas treść dzisiejszego spotkania i nasz wspaniały pan Krzysztof, czyli jeżeli nie zapoznamy się z pozycjami ideologicznymi przeciwników naszego rozumu i
treści naszej wiary katolickiej, i jeżeli nie będziemy kultywować w polskim systemie edukacji takiej edukacji, która w sensie kształcenia i wychowania jest godna naszej natury i godna naszej wiary, to Polska, kochani, stacza się po równi pochyłej i z prędkością odpowiedniego
przyspieszenia, żeby być na scenie świata totalną ruiną. Intelektualną. I sądzę, że obecność państwa tutaj i te nasze skromne inspiracje, że one się przyczynią do tego, że zechcemy - zechcemy tworzyć konstruktywnie naszą racjonalność, ale w oparciu o wielkie pryncypia prawdziwej nauki i w szczególności o pryncypia oficjalnej nauki Kościoła świętego Rzymskokatolickiego. Tak, że bardzo serdecznie dziękuję i uważam, że to, to jest ten
kierunek w którym powinnismy iść i na pewno wtedy Polska będzie wielka, bo my mamy, jeżeli chodzi o mój, taki szacunek, sprawności intelektu Polaków, to ja jestem zdumiony jak błyskawicznie Polska pojmuje pewne rzeczy. Pan Krzysztof jest tego przykładem, państwo jesteście przykładem (…).".

https://youtu.be/XzMjGJHrp7o?t=1h52m29s

(wyróżnienia w tekście moje).

Tylko po co Karoń?