Cokolwiek by nie sądzić o Piechowskim to czytam właśnie jego powieść o Polikratesie. Znawcą antyku to ten autor bądź co bądź był. Tak a propos Heraklita i ognia, w powieści jest taki fragment, który mówi że ogień czcili magowie z Medii. Może to jakiś trop.

A dalej jest jeszcze lepiej. Magowie zwyczajowo byli na usługach Persów (choć nie zawsze), a nauki mieli pobierać w Indiach.

Vidal też o Indiach pisze

Imię tego zdrajcy. Na allegro za kilka złotych można dostać.

Mag (astrolog) to profesja instytucjonalna u Persów i Medów, a generalnie, wyznawców zoroasteryzmu/zoroastrianizmu (jedno z plemion wyzuny irańskiej nazywało się Magowie -
gr. magoi ).

Czyli pobierał żołd z jakiejś  innej kasy.

zawodowy sabotaż

To znajdźmy teraz opracowanie, które omawia takie szczegóły życia i ekonomii w Atenach za Peryklesa

to odmiana s-f z wektorem zwróconym  na przeszłość

Dla mnie Vidal jest ciekawy z jednego względu. On przez swoje rodzinne powiazania miał jakiś wgląd w mechanizmy władzy i walki wpływów. Oczywiście, że nie mógł o tym pisać otwartym tekstem. Ale mógł to wszystko pokazać w powieści historycznej.

Przecież my tutaj w SN próbujemy i pod tym kątem patrzeć na literaturę.

Przy okazji Pitagoras to syn szlifierza kamieni.

To oczywiście do Mniszyska, ale skorzysta kto będzie chciał.

Bardzo ciekawe i możliwe. Wyjcie Aleksandra poza granice Persji mogło zaalarmować sponsorów, że oto mlokos uwierzył, że jest bogiem i zaczął realizować swoją politykę. Takie zerwanie się z łańcucha. Dlatego musiał umrzeć w Babilonie. Być może któryś z generałów był nadzorcą Aleksandra. A może przyczyną były Indie, zastrzeżone dla hermetycznej grupy kupców? Coś jest na rzeczy. Ale Ojciec ma rację, że z podbojem takiego państwa poszło mu trochę za lekko. 

Które to były strony?

Na czyje polecenie przeredagowano?

Źródła są ograniczone, nie można więc orzekać o czymś czego nie wiadomo na pewno - taki jest argument przeciwko. No, ale skoro są ograniczone ale mamy różne sugestie - ogień u Heraklita - dlaczego je akurat pomijać? 

od  s. 143. handel

Oczywiście, że tak. Książki Vidala to komunikat wewnętrzny dla establishmentu USA, dlatego umieszczone tam sytuacje są raczej prawdopodobne, a na pewno zbudowane na jakichś przesłankach z tekstów źródłowych. Nie są całkowitym wymysłem, albowiem ich adresatem nie jest gawiedź, jak to zwykle bywa w przypadku literatury SF. Ci, którzy je czytali weryfikowali na bierząco treść ze swoją wiedzą. Tylko nam się zdaje, że Amerykanie to prymitywy co żują gumę. A raczej tak się zdawało ludziom w zachodniej Europie, pochłoniętym lekturą filozofów starożytnych i opracowań na temat ich życia i podnoszącym sobie w ten sposób samoocenę

Dan Brown jest prymitywną rozrywką, a Vidal porządkuje sprawy wewnątrz sfer rządzących w Ameryce. Porządkował - przepraszam - bo kto je dziś porządkuje tego nie wiemy. Nie Brown z pewnością

T powiedz historykowi filozofii, najlepiej z redakcji Teologii Politycznej, że Heraklit był Zoroastrianinem. Miej przy tym włączony aparat, żeby nagrać jego reakcję

Toż oczywiste, że imprtium Persów to zasługa tego mojego FIKu. Persja to spadkobierczyni Asyrii (i Nowobabilonii). Jest więc więc zachowana ciągłość w ramach tej samej grupy kapitałowej.

Grecy to twór TRIKu i moim zdaniem Aleksander Wielki też należał do tej grupy - podbił Grecję, która wtedy opanowana była przez agentów FIKu, czyli Persji. Sama Persja upadła, bo agenci TRIKu uplasowani - jak to pokazały wypadku - bardzo wysoko - pomogli bamówić Dariysza III do stoczenia walnej bitwy, zamiast walki podjazdowej (jak doradzał pewien Grek...z Efezu?).

Aleksander Wielki nie podbił Indii - choć miał takie zlecenie od organizacji, która mu pomagała - bo zbuntowali mu się dowódcy wojska. Oczywiście nikt nie mówi, że zostali przekupieni przez konkurencje, bo nikt nie rozstrząsa historii pod tym kątem - tego "nie ma". Ale dalsze losy tych dowódców, opisanych choćby przez prof. Annę Świderek i Stalagmita (i Wipszycką-Bravo) pokazują dobitnie, że tak musiało być. 

"Alex" zginął, bo konkurencji udało się przejąć kontrolę nad armią. Czekano tylko do stosownego momentu z egzekucją. 

Jeszcze jeden dowód tej rywalizacji tych dwóch organizacji, to walka o kontrolę nad Egiptem. Persowie dwa razy pidbijali Egipt i oprócz tego tłumili powstanie w Egiocie wywołane przez....Greków. I to wszystko w czasie "złotego wieku filozofii greckiej". 

Wszystkie podboje idą "za lekko" - Cyrus, Chaldejczycy, Ludy Morza, Seldżukowie, Mongołowie, Arabowie, Germanowie, Hunowie i kogo tu jeszcze wymienić? Chyba wszystkich. To jest ZASADA - jak najszybciej, przez zaskoczenie (czyli dezinformację), zająć strategiczne rejony. 

Czasem nie wszystko wychodzi, ale taki jest zawsze plan. 

Ponieważ my tutaj jesteśmy wolni w formułowaniu hipotez byleby wychodziły od jakiś faktów i nie znajdowały wyraźnych argumentów przeciwnych to ja mam trochę skróconą wersję historii pewnego kawałka historii starożytnej.

Otóż z najazdu Ludów Morza obronną ręką wyszedł Egipt i Fenicjanie. Hetyci i Ugarit (największy port morski tamtych czasów) zniknęli ostatecznie ze sceny. Asyria wegetowała ale Fenicjanie podali im rękę. Ponieważ port morski jest pośrednikiem między szlakami morskimi a lądowymi więc Asyrii została zlecona kontrola szlaków lądowych wzdłuż Eufratu i Tygrysu. Egipt zaś miał korzystać z usług Fenicjan. Coś musiało się nie układać między Egiptem a Fenicjanami, bo stali się częścią asyryjskiego imperium. Asyria zaś chyba nie za bardzo zrozumiała swoje miejsce w szeregu i jej się wydawało, że to ona rządzi. W swoim największym zasięgu w czasie tzw. Nowego Państwa obejmowała swoim zasięgiem od Egiptu na południu, całe wybrzeże Palestyny, Libanu i Syrii, szła pod Kaukaz, żeby od Kaukazu obejmować dorzecze Eufratu i Tygrysu.
Zemsta Fenicjan wobec opornych Asyryjczyków była straszna. Z pomocą państwa medyjskiego Niniwa została doszczętnie zniszczona a ruiny miasta posypane solą. Państwo medyjskie zaś w wyniku wewnętrznego przewrotu przekształciło się w imperium Achemenidów. Została stworzona jeszcze większą strefa "wolnego handlu" sięgająca od Indusu poprzez dorzecze Eufratu i Tygrysu po Anatolię na północy i Egiptu oraz Libii na południu. Być może Persowie nie zrozumieli lekcji jaką otrzymała Asyria, próbowali wprowadzić ekonomiczny model Platona więc Fenicjanie dogadali się Macedonią. W ten sposób mamy okres hellenistyczny, gdzie wszyscy z wszyskitmi handlują. I tak się to szczęśliwie plotło aż Grecy mający starcia z Fenicjanami w zachodniej części Morza Śródziemnego pomni losu Persji  postawili na Rzymi i Kartaginę zniszczyli.

To byłoby tyle z moich dywagacji. Inspirujących rozważań życzę na dzisiejsze popołudnie.

Pół żartem, pół serio! Rób to nikt ci tego nie broni, tylko nam nie przeszkadzaj ...   ;-P

Nie no, wszystko wolno.

Napisze tak... dr Gliwa napisal ksiazke na tysiac stron o najazdach tatarskich na ziemie Przemyska. Do tego, tabele, mapy opisy... wszystko w tle i kontekscie historii gospodarczej. Projekcji i wyobrazni autorskiej tyle co kot naplakal. Z tej perspektywy to jest nuda jak historia filozofii Tatarkiewicza.

Moge tylko przeprosic czytelnikow, ze bralem udzial w tym dwudniowym maglu. Etos frajdy. Bo w sumie o to chodzi. Nie bede juz przeszkadzal i zycze dobrej zabawy.

Off topic. Coś jest na rzeczy, filozofowie to tacy arcykapłani trochę. Z nowszych czasów jest tzw. kontrowersyjna książka śledząca hermetyczne wpływy w filozofii Hegla.

Glenn Alexander Magee "Hegel and the Hermetic Tradition"  wydane przez Cornell University Press w 2001.

 @OjciecDyrektor - swoją drogą pamiętam jeden z wątków pod Metodą zagłady dotyczący symboliki - lew, orzeł itp.

Lew to był np . symbol Miletu.

"Okres" a nie "pnres"

Nie "musiałaby" tulko "musiała"...sorry 

Ja zaś ciekaw jestem jak wyglądało owo niszczenie miast do fundamentów w chwili kiedy nie ma człowiek do dyspozycji dynamitu

O to pamiętam z zamierzchłych czasów studiów. Obowiązkowy zestaw egzaltowanego studenta to Reale i jego "nowy paradygmat platoński" i muzyka Herreweghe. Pewnie niewiele się zmieniło od moich czasów. 

Co to za muzyka?

jakbym mial polecac komus "przygode z filozofio", to zaczalbym od tej ksiazeczki. Nie za gruba, do zwalczenia. 

https://allegro.pl/listing?string=ajdukiewicz%20zagadnienia%20i%20kierunki%20filozofii

a potem Jozef Maria Bochenski

Wspolczesne metody myslenia.

I to wystarczy, zeby sie z grubsza zorientowac w temacie. Obie pozycje mniej niz 100 stroniczek malego formatu. 

Obie powinny byc lektura w szkole sredniej.

No, ja nie wiem, czy Heraklit był zoroastrianinem, ale od historyka filozofii można domagać się, aby ocenił tę poszlakę z ogniem i może inne poszlaki. Od redakcji Teologii Politycznej nie warto czegokolwiek domagać się. Jeśli bowiem taka poszlaka przypadkiem pasowałaby im do czegoś, to ją entuzjastycznie ogłoszą. Musiałbym użyć podstępu np, że J.Kaczyński twierdzi, iż proto-pisowiec Heraklit nie był, itd. ...

Jak wyżej wspomniałem, myślenie filozoficzne musi być bezstronne.

Takie myślenie nie istnieje. Nie wiemy czy Heraklit był zoroastrianinem, ale prof. Reale rozprawia się ze zwolenikami wschodnich źródeł filozofii greckiej przywołując niejakiego Gladischa, który wymyślił, że Pitagoras czerpał z Chin, ktoś tam z Indii, a Heraklit z Persji. To jest argument jak cep, bo on z miejsca unieważnia całą dyskusję o wschodnim pochodzeniu. Wystarczy przywołać jednego idiotę i załatwione. Dlatego tak ważna jest funkcja idiotów w poważnej polityce. Korwin, Marek Jurek i temu podobni. Kiedy się już unieważni taką hipotezę za pomocą cepa, można przystąpić do oczyszczania z naleciałości filozofii klasycznej, aż się wreszcie wyłoni ten "gwiaździsty dyjament", który czemu służy? No chyba integracji różnych środowisk, nie mówię, że od razu masońskich, ale z pewnością nie zoroastriańskich

Po to, aby zniszczyć miasto potrzebny jest zakaz odbudowy, a nawet zbliżania się do ruin, aż infrastruktura zburzonego miasta przeniesie sie w inne miejsce. Słynne wysypywanie soli służy odcięciu wydajności podmiejskich upraw rolnych i ogrodniczych.

Zasadniczo łatwiej jest miasto odbudować, niż zbudować gdzie indziej, bo na miejscu jest masa gotowego materiału kamiennego. Przepalony kamień może już nie mieć właściwości konstrukcyjnych, ale nada się do innych zastosowań. Odbudowa zawsze jest szybsza i tańsza, niż budowa od zera "w szczerym polu". Istota mieści się bowiem nie w substancji budowlanej miasta, lecz gdzie indziej. Mianowicie w dotychczasowej lokalizacji miasta. To lokalizacja jest przyczyną powodzenia, lub niepowodzenia poszczególnych miast. To tę trzeba usunąć, lub zakazać korzystania z dotychczasowej lokalizacji.

Np. zdobywamy miasto, którego powodzenie lokalizacyjne zależy od tego, że na szlaku handlowym kontroluje bród na rzece. Burzymy je, lecz brodu nie usuniemy i miasto z czasem samo odrośnie. Musimy więc zakazać korzystania z tego brodu (postawić straż), lub obłożyć bród dużą opłatą (postawić celników). Następnie wytyczamy inną drogę przez tę rzekę może i dalszą, lecz np. zwolnioną od mostowego. Handel sam się przestawi i poprzednie miasto zostanie zapomniane.

Zgadzam się z tym wpisem. Świadome spalenie miasta plus zakaz lokalizacji skutecznie uniemożliwiał odbudowę. Pożar budunków niszczy ich strukturę nośną a w najlepszym razie poważnie osłabia. Dlatego po pożarze kościoła sprawdza się sklepienia czy nie będą się zapadać. To wszystko dobija zakaz osiedlania się i zakaz prowadzenia działalności obłożony karami.

Powołam się tutaj na przypadek Jerozolimy. W roku 70 po Chr. Jerozolima w toku walk została zburzona a potem spalona. Następnie po wysiedleniu mieszkańców wydano zakaz odbudowy tego miasta. Dopiero w 130 roku po Chr. cesarz Hadrian pozwolił na odbudowę Jerozolimy ale jako miasta hellenistycznego pod nazwą Colonia Aelia Capitolina. Żydów obowiązywał zakaz osiedlania się w tym mieście. Nie wiem, jak długo on trwał, chyba aż do czasów arabskich. W każdym bądź razie, to dzięki takiej historii było możliwe wybudowanie przez cesarza Konstantyna Wielkiego bazylik chrześcijańskich. Chyba też wtedy powróciła do powszechnego użytku pierwotna nazwa miasta. W innym przypadku byłoby to marzenie ściętej głowy.

P.S To jest ważne aby zrozumieć dlaczego Jerozolima była traktowana we wczesnym średniowieczu jako miasto ściśle chrześcijańskie. Po prostu tamta żydowska Jerozolima, z czasów Starego Testamentu, fizycznie nie istniała. Zresztą po upadku powstania żydowskiego w 70 roku, Żydzi mieli wyznaczone lokalizacje, gdzie mogli się osiedlać jeśli chodzi o Palestynę i tereny wokół nich. To tak z grubsza.
Może pan Stanisław Orda podzieli się szczegółami w tym zakresie i dokona korekty podanych wyżej informacji.

Nie potrzeba, wszystko w zarysie było tak jak napisałeś. Uzupełniłbym tylko, iż wyznawców judaizmu po upadku powstania Bar Kosiby (Kochby) wysiedlono po AD 135 nie tylko z Jerozolimy ale generalnie z całej Judei. Część osiedliła się w Galilei, ale większośc  rozproszyła się (diaspora) głównie po Azji Mniejszej, Egipcie, Syrii, Mezopotamii oraz Arabii. 

No właśnie! Ta zasada (nie wystarczy zburzyć, trzeba usunąć wartość lokalizacji lub jej zakazać) działa uniwersalnie i bez względu na okres historyczny. Dla burzyciela jest pewniejsza nawet niż wyrżnięcie w pień danej populacji.

Ale, jeśli chce się pewne terytorium zawłaszczyć na dłużej dla siebie, to jakaś sieć osiedleńcza jest tam potrzebna. Wtedy trzeba, po odpowiednim czasie, samemu objąć dawną lokalizację, albo trzeba utworzyć korzystne (zamienne) warunki lokalizacyjne w innym miejscu.

Ciekawe, czy ktoś popełnił jakąs zbiorczą analizę lokalizacyjną tych wszystkich Aleksandrii założonych przez Aleksandra Wielkiego? W tym na pewno jest świadectwo jego zamiarów politycznych. Ale też jedne przetrwały, a inne nie i tu znowu pytanie, na czym u tych drugich po śmierci Aleksandra polegało zniknięcie sensu lokalizacyjnego?

>>>Świadomość ....Dzięki temu zjawisku samo istnienie wszechświata staje się przedmiotem wiedzy<<<

Za K. Meissnerem

"Najbardziej nieoczywisty jest fakt, że w ogóle świadomość posiadamy."  

Św. Tomasz mówi, że skutek musi być proporcjonalny do przyczyny. Nigdy więc AI nie zastąpi intelektu człowieka stworzonego przez Boga. Co najwyżej może mu w niektórych aspektach dorównać ale całościowo nie przewyższy.

zobacz sobie pierwsze wydania tych dwoch tytulow co podalem i sprawdz czy sa w kanonie lektur. Predzej bedzie tam jakas powiesc dziewczyny Biedronia, a juz na sicher Noblistki z filcem na baniaku.

Z tymi tytulami, ktore podalem jest tak, ze za 100lat tam sie nic z tresci nie sfilcuje, bo za  sto lat 2x4 tez bedzie osiem. 

W zwiazku z tym moje wyobrazenia nie maja tu nic do rzeczy. 

Mój brat, kiedy kazałem mu to przeczytać (jemu ufam, jeśli chodzi o matematykę i fizykę) kazał mi się zapytać, według jakich aksjomatów. Ponieważ, teza że dwa plus dwa równa się cztery zależy od aksjomatów. Każda teoria matematyczna ma aksjomaty, a te są nie do udowodnienia.

Nie padło tutaj jeszcze w dyskusji, że Sokrates był wybitnym wodzem i brał udział w licznych wojnach. Jak za parę dni będę miał w rękach książkę pewnego polskiego profesora, to mam nadzieję, że znajdę tam więcej konkretów.

i do tego samego wniosku dochodzi się w drodze dociekań np. matematycznych;- odkrywanie istniejących praw/reguł/... - one istnieja a nie sa wytworem umysłu ludzkiego. A jeśli istnieją to zostały stworzone i zaaplikowane m.in. do poznania przez zainteresowanych lub przez rejestracje ich 'funkcjonowania'. Problematyka AI staje sie powoli podstawą do kreowania nowych filozofii; czy maszyna może mieć świadomość? i w zależności od podstawy spekulacji tworzą się nowe wizje świata. 

Jak ktos mial na studiach jeden semestr historii filozofii z jakims mlodym rodzinnie ustawionym magistrem asystentem to rzeczywiscie wrazenia moga byc jak z domu wariatow. 

Na poczatek rachunek zdan i teoria zbiorow wystarcza.

No i jakies wprawki muzyczne, gra na jakims instrumencie.

Postrzeganie swiata sie przez to drastycznie zmieni. 

Na oficjalna edukacje nie ma co liczyc. 

owszem teorie buduje się na aksjomatach jako tzw. pewnikach, jednakże zakresy rozważań filozofii matematycznej dot. też problematyki nieskończoności [liczb, zbiorów, odwzorowań/funkcji, cyklu obliczeń i ich istnienia lub braku końca, etc] - lecz poza teoriami są 'byty', które są odkrywane i problemy czy 2,4,6, ... istnieje niezależnie od świadomości ludzkiej są istotą rozwań; zagadnienia typu czy 2 + 2 = 4 z zakresu operacji na liczbach naturalnych nie są związane z dokładnością obliczeń numerycznych  gdzie 2+2 nie musi być = 4; dwa dodać dwa jest zawsze cztery i to nie zależy od nikogo, po prostu jest; podobnie jest z jakością dowodzenia tez w naukach humanistycznych - wielokrotnie brakuje aparatu matematycznego na odpowiednim poziomie

Ależ Ajdukiewcz i Bocheński nie przeczą temu. Valserze ja te pozycje, o których ty wspomniałeś miałem w rękach i je uważnie czytałem. Dla mnie to żadna nowość.
Masz rację, że w ramach przyjętych aksjomatów i za sto lata 2x4 będzie równać się 8. Chcę ci powiedzieć, tylko tyle, że aksjomaty według, których tak jest, są niedowodliwe. W matematyce, która jest teoretyczna, można przyjąć inne aksjomaty i na tej postawie zbudować spójny system. I to się robi i to od dawna. Na tym bazuje fizyka kwantowa i projekt komputerów kwantowych.

Ja posłużę się zdroworozsądkowym przykładem. My posługujemy się liczą pi. Ale jej wartość, tak naprawdę (z tego co wiem) nie jest do końca ustalona. Potocznie przyjmujemy, że jest to 3,14. Są jednak takie wymiary rzeczywistości, gdzie 50 miejsce po przecinku jest wartością krytyczną! Dlatego piszę to chłopsku, tak jak to rozumiem na swój ograniczony sposó (mój brat włosy, by sobie z głowy wyrywał) są aksjomaty matematyczne, które mówią, że dwa plus dwa, to jest wartość między trzy a pięć.

Tyle i tylko tyle.

AIntelligence to jest z innego oficjalnego tłumaczenia skrótu - CAWywiadu.

i to jest wejście do świata gdzie z pokorą sobie uświadamiamy, że całe nasze półkule lewa i prawa zostały stworzone jako narzędzia, które mamy ale granic ich możliwości nie poznamy nigdy

:)

dziekuję wszystkim za fajny wieczór, dobrej nocy

taki dowod nie powstanie => to oznaczaloby, ze ludzka swiadomosc to tylko wynik jakis procesow/reakcji chemicznych na synapsach

ja o aksjomatach sie juz wyjezyczylem cytujac Cortazara - wszystko sie jakos nazywa, wybierasz sobie i jazda. 

Z aksjomatami tak jest. Jak z grawitacja. Po prostu dziala, a co to jest, to zdania ekspertow sa jak zwykle podzielone. 

Ajdukiewicz i Bochenski to sa wprawki, zeby sie dowiedziec podstaw takich co to ontologia i epistemologia i zapoznac sie z podstawowymi zagadnieniami i postawami, a takze zapoznac sie z podstawowymi sposobami dowodzenia i argumentacji. 

Tymczasem na SN kazdy puszcza swoja solowke i albo sie to komus spodoba i zbiera aplauz, albo nie i oklaskow nie ma. Nie ma to jednak nic wspolnego z dowodzeniem czegololwiek. To jest koncert zyczen i festiwal fajerwerkow, zeby nudy nie bylo. 

Nie wiem, ale jakaś przyczyna musiała być. Może odwrotna, że to Ugarit jeszcze przed zniszczeniem nie miało (nigdy/już) żadnej "obiektywnej renty lokalizacyjnej" poza tym, że do pewnego momentu była siedziba jakichś władz, a dane władztwo ustało?

Na przykład, jaką tego rodzaju rentę miałoby współczesne miasto Brasilia, gdyby państwo Brazylia rozpadło się? Albo przykład Tell el-Amarna.

W każdym razie, historycy chętnie biadają/entuzjazmują się przypadkami burzenia miast, ale rzadko ciągną późniejszy temat takiego zburzonego miasta dla wyjaśnienia, czemu jedno się odrodziło i dlaczego akurat wtedy, albo czemu inne się nie odrodziło?

Ale z tego, że dowiesz się, co to ontologia i epistemologia wynika jedynie to, że zdobędziesz narzędzia do komunikowania się o filozofii. Nie staniesz się jednak filozofem, najwyżej erudytą. Dokładnie tak samo jak z powodu przyjęcia aksjomatów matematycznych nie staniesz się matematykiem. Wielkim filozofem naszych czasów był np. Jan Paweł II. Benedykt XIV tylko formalnie nie był (bo był teologiem), ale w rzeczywistości oczywiście tak, był wielkim filozofem. Jak ktoś naprawdę chce zgłębić współczesną filozofię, to zaleciłbym poczytać właśnie ich. Nie w szkole, oczywiście.

Filozofia jako taka jest ścisła jak jasna cholera, ponieważ zajmuje się poznaniem istoty rzeczywistości. A co my sobie z niej robimy i po jakich płyciznach nią pływamy, nijak nie zmienia tej istoty. Ale, że wykształcenie służy zdobyciu umiejętności, nie mądrości możemy sobie dzięki niemu pływać z gracją i fantazją. Ale nadal zazwyczaj po płyciznach. 

Benedykt XVI to nawet filozof polityczny. Staatslerhe jest mu znana i czasem na niej się opiera.

Nie, nie jest jedna - jest ich bądź ile, tak jak i różnych fizyk, kiedy były one częścią filozofii przyrody (nieożywionej) - dopóki nie nastała fizyka nowoczesna, która jest już czymś innym, dzięki odkryciu tzw. metody naukowej (= matematyka + empiria) przez Kopernika, Galileusza i Newtona.

owszem, tu i ówdzie stosowali, ale paradoksy Zenona nie mogły zastąpić rachunku różniczkowego w opisie/zrozumieniu ruchu - być może gdyby to odkryli nowoczesna fizyka już wtedy by powstała

Dla chętnych - "przegladówka" o dowodzeniach i możliwościach wytworzenia maszyny, która przekroczy ograniczenia wynikające z twierdzeń Gödla.

https://docplayer.pl/17667802-Twierdzenie-godla-i-jego-filozoficzne-interpretacje.html

nie mam czasu na elementarz - może małe tu podsumowanie na temat?

samo definiowanie filozofii staje się filozofią; poczynając od definicji prawdy a na wywodach 'dowodów' kończąc

z czego - zaczerniania papieru? 

z tego także