Przed każdą grą Assasin Creed pojawia się taki sam napis mówiący o tym że ekipa tworząca grę pochodzi z wszystkich możliwych kultur, religii itp. Co nie przeszkodziło tym twórcom pozwolić graczom w ostatniej cześci pt. Valhalla podbijać z wikingami angielskich klasztorów i wycinać zakonników. Firma Ubisoft (francuskie korzenie) ma oddziały w całej Europie, ma nawet studio w Kijowie i nie wiem czy przypadkiem to nie ono robiło tę ostatnią część. Mają nawet swój specjalny oddział, który zajmuje się samą animacją wody - to niesamowity moloch, którym wstrząsają od czasu do czasu sprawy o molestowanie pracownic przez lokalnych CEO. 

Z jednej strony byłby to jakiś kierunek dla IPN ale z drugiej strony - gry Ubisoftu są powszechnie nazywane przez graczy tzw. Ubi-grami, czyli produktami typowo korporacyjnymi, z dużymi budżetami i rozmachem, ale też pełnymi błędów, rozdętymi ponad miarę i zapchanymi ukrytymi płatnościami. Ale rzecz jasna niezle sie sprzedają. Boje się jednak że jakby się nasi kochani urzędnicy wzięli za projektowanie gier to mogłoby dojść do okropnej katastrofy, bo to cięzki rynek i niejeden już się tam poślizgnął (vide CD Projekt i inna polska firma o zasięgu globalnym o której mniej się mówi, Techland). Musieliby to zlecić jakiemuś zewnętrznemu developerowi - no ale tu staje pytanie właśnie o dobry i nośny scenariusz. Bo pewnie znów skończyłoby się ukrywaniem w lesie i wyrywaniem paznokci.

Oczywiście - rynek gier, choć trudny, to dziś potężna maszyneria i da się na nią wejść nawet nie będąc potęgą polityczną. Polacy już to pokazali. Ludzie od tego są, w sensie umiejętności przełożenia dobrych historii na mechanikę gry. Boje się jednak też, że rynek gier - a znam go trochę - jest od podstaw tak skonstruowany z całym pakietem treści i narracji, że nie bardzo jest tam miejsce na treści które byśmy chcieli światu sprzedać. Zawsze musi być tam trochę bezbożnictwa i obsceny. Ale oczywiście zgoda, że dałoby się to zrobić, rzecz jasna przy założeniu że intencje byłyby dobre a nie zarządzali by tym koledzy ze studiów ministra Glińskiego.

Co jakiś czas pojawia się jakaś dofinansowana z państwowej kasy gra:

https://thecrowngame.com/?fbclid=IwAR1qKp53b6i_40VQw9W8wqRZboqWgkZHmA195o-ABm3P_38JNpX-bEVgiiM#p,3,1,0

ale to jest za mało konsekwentne, taki projekt musi się budować latami i być moderowany przez kogoś "z głową"

A przecież Polacy potrafią zrobić dobrze przyjętą historyczną grę - choćby i  bijatykę.

https://store.steampowered.com/app/1000360/Hellish_Quart/?l=polish

To jest technicznie interesujące, ale narracyjnie fatalne moim zdaniem. Ja ciężko znoszę ten zaśpiew, pozorowane grubiaństwo i podobne rzeczy

Nie można polemizować, dialog jest pułapką. Niech tamci polemizują z nami. Z mną ktoś polemizuje? Nie. Podsyłają tu wyłącznie świrów. Polemika to promocja tego kto ma lepsze argumenty i mniej kłamie

Nie wiem czy to ta sama gra tylko z zmienionym tytułem, bo nie śledziłem wątku  ale pamiętam "Szlak Sobieskiego" 

https://mmorpg.org.pl/gra/szlak-sobieskiego

https://www.youtube.com/watch?v=EcG1QLtEJB4

Gra powstawała chyba 10 lat, pamiętam pierwsze demo dofinansowane z jakiegoś dziwnego funduszu regionalnego.

Toteż z braku argumentów -jest pod ręką "świr"...z dialogiem obsikującym niewygodne fakty...A jeszcze jak uda się zrobić kupę i poprosić o papier toaletowy,to ho,ho.. Plus za tekst i zdrowia życzę.

Z dawna osiadła w Polsce rodzina szwedzka. To jest bardzo dobre wyjaśnienie.

To jest chyba garb Sobieskiego, nie skarb

Ja  sie  nie  znam...

...  na  tych  roznych  "multimediaH",...  a  w  ogole  to  omijam  TOTO  jak  ZARAZE  !!!

Ale  wiem,  ze  na  dzis  mlodym  Polakom  DO  NAUKI  i  POZYSKIWANIA  BEZCENNEJ  WIEDZY  pozostaje  tylko  Panski  BLOG,  PORTAL  i  WYDAWNICTWO,...

...  czyli  wylacznie  PAPIEROWE  KSIAZKI...  tak  jak  powiedzial  mi  w  ubieglym  tygodniu  bardzo  MLODY  instalator  z  NF...  i  tyle.

A  jaka  tam  porazka,...

...  zwyczajnie...  trzeba  przykleic  logo  "biala  kielbaska"  !!!

Dokladnie...

...  ZERO  DYSKUSJI  z  DEBILAMI  i  ZLODZIEJAMI  !!!

>>>nie zaś od liczb, które są pretekstem do wydawania wielkich pieniędzy na coś, czego nie można sprzedać.<<<

Ale można "upchnąć" w szkołach. Podobnie jak wiele publikacji na sojaku z napisem Poczta Polska 

IPN wydał broszurkę.
https://ipn.gov.pl/download/1/404142/SzulSkjoldronabroszura.pdf

Urodził się 13 listopada 1895 r. w Lipinkach w powiecie gorlickim
jako syn Ludwika i Róży z d. Grohss von Rosenburg. Jego ojciec był
z zawodu inżynierem naftowym, zajmował stanowisko kierownika
przy zbiornikach ropnych. Rok po urodzeniu syna został dyrektorem
rafinerii w Lipinkach, później w Trzebini, a przed I wojną światową
pracował kolejno w Kołpcu i w Dąbrowie pod Drohobyczem. Bogusław
uczył się w III Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego
w Krakowie. Interesował się biologią, szczególnie nauką o owadach.
Mając jedenaście lat, zaczął gromadzić różne okazy, a po sześciu latach
jego kolekcja liczyła 25 tysięcy sztuk, w tym wiele rzadkich okazów.
„Był to – jak pisał Edward Quirini – typowy przykład Jego zapobiegliwości
i pracowitości, które to zalety łączył z niesłychanym zapałem,
energią i równocześnie niefrasobliwą wesołością”. Całą kolekcję
przekazał przed wybuchem wojny Polskiej Akademii Umiejętności.
Marzenia, by sporządzić systematykę chrząszczy polskich, nie udało
się zrealizować.

(...)

Szul krótko przebywał w Murmańsku. Jeszcze w lipcu wysłano go
w misji wojskowej – nie jest pewne, czy w celu nawiązania łączności
z gen. Lucjanem Żeligowskim (co było niełatwym zadaniem, gdyż ten
znajdował się na południu Rosji), czy też – co znacznie bardziej prawdopodobne – do polskich organizacji działających jeszcze w Moskwie.
Misja zakończyła się niepowodzeniem. 26 lipca Szul został ujęty przez
bolszewików w guberni ołonieckiej i posądzony o to, że jest brytyjskim
szpiegiem. Zamierzano go rozstrzelać bez sądu. Stefan Benedykt, jeden
z kolegów, także niedawny legionista, pisał w broszurze Żołnierz polski
na Murmaniu, że „zdołał jednak zmylić czujność strażników, wmówiwszy
wpierw komisarzom sowieckim, iż jest wysłannikiem Moskwy
dla szpiegowania Anglików”. Wieziony do Moskwy dwa dni później, wyskoczył z jadącego pociągu i przez tundrę Karelii i Kandałakszę,
przeszedłszy 350 kilometrów, 10 sierpnia „ostatkiem sił dowlókł się
do placówki angielskiej, skąd przewieziono go ledwo żywego do Koli,
stamtąd zaś wrócił do Murmańska”.

Zapadłszy na zdrowiu, Szul najprawdopodobniej nie uczestniczył
w wyprawie brytyjskiej z udziałem murmańczyków, mającej na
celu wsparcie antybolszewickiego powstania w Archangielsku 31 lipca
1918 r. Na pewno jednak służył w stacjonującym tam później oddziale,
w plutonie oficerskim zajmującym się szkoleniem żołnierzy. 29 września
1918 r. w meldunku wysłanym do przebywającego już we Francji
gen. Hallera pisał, że „materiał żołnierski, choć szczupły, jest bardzo
dobry”, żołnierze bardzo dobrze wyszkoleni, a „duch panujący w oddziale
wyśmienity”.

W październiku 1918 r. nasz bohater został szefem sztabu oddziału
wojsk polskich w północnej Rosji, czyli murmańczyków. Młodego oficera,
który objął tak odpowiedzialną funkcję, wspominał Chrząstowski:

„To szef sztabu? Ależ to chłopię! – przemknęło mi przez mózg.
I rzeczywiście, smukły, piękny, o świeżej jak panienka cerze, oficer
stojący przede mną wyglądał zaledwie na lat dwadzieścia. Ale to
chłopię miało już strzaskaną w boju szczękę, o czym świadczyła
podłużna blizna biegnąca przez policzek i podbródek, spod śmiało zakreślonych brwi oczy harde, nieustępliwe, prometejskie przeszywają
przybysza na wylot. Oczy te zdają się pytać: »Ktoś jest?« – i mówić:
»Jeśliś Polak szczery i żołnierz, toś mi bratem; jeśliś łazik lub spolszczony
moskwicin – biada ci!«. Zarówno wzrok, jak wyraz twarzy i cała postać rzekomego chłopięcia tchnęła niezwykłą siłą wewnętrzną i wzbudzała szacunek. – Cześć! – spoglądam teraz na rękę, która się ku mnie wyciąga”.

Jako szef sztabu Szul „zabiegał skutecznie o wyposażenie i uzbrojenie
Oddziału przez Anglików. Dla dowódcy sił sprzymierzonych
w północnej Rosji gen. Edmunda Ironside’a opracował m.in. plany działań
Korpusu Interwencyjnego, za co otrzymał ogłaszane w rozkazach
pochwały” (Romanowski). Nie brakowało jednak również zatargów
z Anglikami, gdyż Szul bronił odrębności polskiego oddziału.

„Nigdy nie zapomną Murmańczycy Bogusława Szula; ilekroć
o nim wspomną, będzie stał im zawsze w oczach jak wtedy – w dalekim,
zaśnieżonym mieście nad Białym Morzem – w pośrodku koła
żołnierskiego, wysoki, wysmukły, z piękną blizną na podbródku,
który mu kiedyś roztrzaskała kula z brusiłowskiej armii pod Gruziatynem,
z brylantami niewypowiedzianej radości leguńskiej w oczach,
dyrygujący śpiewaniem jakiejś nowej, własnej jego piosenki, skomponowanej tuż na poczekaniu” (Eugeniusz Magaczewski).

Nie brał udziału w walkach, które pod dowództwem mjr. Juliusza
Skokowskiego toczyła część żołnierzy oddziału w grudniu 1918 r. na
froncie nad jeziorem Onega. 16 grudnia 1918 r. objął szefostwo nielicznego polskiego garnizonu, który pozostał w Archangielsku. To wtedy organizował życie kulturalne oddziału, inicjując dyskusje i odczyty,
a nawet wystawienie Mazepy Juliusza Słowackiego.
Wkrótce zobaczymy go jednak na czele Legii Oficerskiej, skupiającej
oficerów nadetatowych, których kierowano do Francji, do Armii
Polskiej gen. Józefa Hallera, dowódcy Szula z II Brygady i II Korpusu.
Szul jechał tam z taką opinią:

„Wiadomości wojskowe: bardzo rozległe. W pełnieniu służby bardzo
wzorowy, bardzo obowiązkowy, karny w stosunku do zwierzchników,
racjonalnie wymagający spełnienia swych obowiązków od
podwładnych. Towarzysko wyrobiony. Koleżeństwo pojmujący bardzo
poważnie. Zachowanie się poza służbą: przykładne”.

Dowódca Błękitnej Armii wkrótce chętnie zgodził się z tymi słowami,
doceniając rozwój wojskowy oficera. Nie zawsze tak było – w połowie
kwietnia 1915 r. Haller jako dowódca 3. pp pisał o Szulu: „Wykształcenie
wojskowe małe [słowo „bardzo” zamazał atramentem]. Leniwy i ciężki. Zarozumiały. Dzieciak. Nielubiany przez podkomendnych. Osobiście bardzo odważny i przedsiębiorczy”. Pewne jest, że Szul na pewno rozwinął w czasie służby swoje zdolności oficerskie i cechy charakteru. Niewątpliwie był stanowczy, o silnym charakterze, co odczuł wspomniany wcześniej Chrząstowski, kiedy poprosił Szula o odkomenderowanie na front:

(...)

Kolekcję pewnie ktoś mu uzupełnił, skoro dzieciak się zafascynował owadami.
Skjöldkrona przetłumaczyłbym jako Herbu Korona.
Jeśli pochodzenie szwedzkie (Trzy korony) to może stąd te trzy kółka w jego herbie na śpiewniku.
Swoją drogą ten śpiewnik, Piosenki leguna tułacza, dedykowany Hallerowi, został w Polonie ocenzurowany. Kilka piosenek zakrytych jest białymi kwadratami:
https://polona.pl/item/piosenki-leguna-tulacza,MTIyNjY5MTA1/14/#info:metadata

Posępnie brzmi to motto:
Przez równik, to znów przez biegun,
Co krok — przez mogiłę świeżą,
W której o Polsce śni legun

Nie przeczytałem jeszcze wszystkiego ale z innego zbioru — Władysława Jeziorskiego Śpiewy i śpiewki żołnierskie: 1914-1921
https://obc.opole.pl/dlibra/show-content/publication/edition/11544?id=11544 — takie reportażowe pieśni, które we fragmencie przytoczył wczoraj greorgius:
 

PIEŚŃ BRYGADY MURMAŃSKIEJ.
(Mel. 26.)

Utrudnień drogę ukwieca nam wia[ra],
W cudowny trunek zmieniają się łzy,
My idziem młodzi — lecz pieśń nasza stara;
»Za Polskę! za krew i za łzy!«

My idziem naprzód, a chociaż po sobie
Rząd mogił długi gubimy wśród mgły.
Wiatr im i puszczyk zajęczą w żałobie:
»Za Polskę! za krew i za łzy!«

Murmański wicher niesie naszą sławę,
W bagnetach blasku migocą się skry,
Z piersi wytoczym oceany krwawe;
»Za Polskę! za krew i za łzy!«

B. Szul.

***

PIEŚŃ STRZELCÓW MURMAŃSKICH. (1918.)
(Mel. 27.)

Po szerokiej Ukrainie
[Z]równanymi kroki!
Bystro, szumnie, jako potoki
Wojsko płynie.
Hej gienerale! dzielne, bitne wojska twoje
Idą w boje.

A na przedzie Haller, nasz gienerał,
Który Austrjaków
I Moskali i Prusaków
Tęgo pierał.
Hej gienerale! i t. d.

Jedzie pan gienerał sam na czele.
Sam na czele jedzie,
Wojska swoje w boje wiedzie,
Wiedzie śmiele.
Hej gienerale! i t. d.

A za gienerałem nasi chłopcy
Gwarno, rojno walą —
Niby rzeką, niby falą,
Strach im obcy.
Hej gienerale! i t. d.

Ukochali Polskę całą duszą.
Piersiami własnemi
Idą bronić polskiej ziemi.
Wroga skruszą.
Hej gienerale! i t. d.

B. Szul.

***

W BAONIE STRZELCÓW MURMAŃSKICH.
(Mel. 87.)

Prawie pięć miesięcy, a może i więcej
Łaziliśmy ponad Dźwiny brzeg.
Naokoło błocka i piechota szkocka —
Mało brak, aby się człowiek wściekł.
Francja, Anglja, Ameryka, »Slawobryt«, »dywizja dzika«,
Włochy, Mochy; niech bolszewik mores zna!
Niech bolszewik rabuś mores zna!
Czary jakieś w tem być muszą.
Żeśmy z tego wyszli z duszą:
Snąć już legun szczęście ma.

Szliśmy do Kotłasu bardzo wiele czasu.
Lecz on chytrze wciąż uciekał gdzieś;
Gdyśmy byli blizko, zmieniał stanowisko
I znów, bracie, w drugą stronę leź!
I był Kotłas ten daleki w górze, to znów w dole rzeki
I wciąż za nim wiara tam i nazad szła;
I wciąż wiara tam i nazad szła;
Czary jakieś i. t. d.

Wielkie szkockie wodze, brwi zmarszczywszy srodze.
Uradzili bolszewika zgnieść;
Lecz pomniejsze Szkoty mają mniej ochoty.
Na okopy bolszewickie leźć.

I z takiego też powodu, to do tyłu, to do przodu
Robią Szkoty ofenzywę, że aż ha!
Robią ofenzywę, że aż ha!
Czary jakieś i t. d.

A szkocka taktyka — między bolszewika
Oraz Szkota — każe »Polish« pchać.
Więc gdy jesteś »Polish«, choć spać może wolisz.
Musisz ciągle rolę tarczy grać:
Więc w Puczudze w błotach, top się
w Tojmie, Borku, Nondrze, Topsie,
Niech ci Tułgas, Plos, Kurgomień szkołę da!
Niech ci Cikucicha szkołę da!
Czary jakieś i t. d.

Gdy z rozkazu mocy, jechać ku północy
Już mieliśmy, wpada Edwards w lot:
»Panie, co pan czynisz z nami, bez was »finish«.
Bez Polaka przepadł »Royal-Scott«.
Lecz nam przeszła już ochota i do Szkota i do błota,
Więc ku Archangielsku oddział sznurem gna.
Czary jakieś i t. d.

Bogusław Szul.

***

LAMENTY PODBIEGUNOWE.

(Mel. 75.)

Straśneż to dziwy, Boże apostolski!
Wybrał się legun na obronę Polski.
Chciał bronić kraju nieszczęśliwy legun.
Obronił biegun.

Tam nami dziwnie kręci ręka Boża,
Chciałeś mieć Polskę z dostępem do morza:
Zdobyłeś dostąp swoim krwawym potem
Tam i z powrotem.

Zwiedziłeś, bracie, świata kawał srogi,
W różnych-eś krajach poobijał nogi,
Ażeś tu przyszedł stare mrozić gnaty
W kraj lodowaty.

Lecz tu cią straśna czekała udręka,
Bo tu sie bidny człowiek cięgiem lęka,
Żeby mu koło nie spadło na głowę
Podbiegunowe.

Tu miast na koniach naród na psach jedzie,
Tu krowim mlekiem doją się niedźwiedzie,
Tu wielgoryby rosnom co dwa kroki
I jensze foki.

Noc, całom zimę, że nie ujrzysz słońca,
Bo nie chce wschodzić, w lecie znów bez końca
Wciąż jeździ z jednej w drugom nieba stronę.
Jak pomylone.

Więc bolszewickie przechytrzaj wybiegi.
Pod Obozierskiem lub w błotach Onegi
Marznij nad Dźwinom lub moknij do woli
Na moście w Koli.

A gdy już z frontu powracasz nareście,
Nie myśl, że spoczniesz w jakiem ludzkiem mieście.
Bo cię wpakują — o Matko anielska! —
Do Archangielska.

I znów tłuc mustre każom ci do maja,
Różnym sposobem dajom dziwnom szkole,
A położenie takie nie wesołe,
Marnie nastraja.

Zamiast jedzenia dajom nam bez przerwy,
Przeróżne małpy i inne konserwy,
Że niezadługo staniesz się na czysto
Konserwatystą.

A zamiast chleba, suchary — galety,
Co dentystyczne siedziom w nich zalety.
Bo nieostrożnie włóż bestje do gęby
Wylecom zęby.

Haruj więc bracie i nie miej pretensji.
Jak bez pół roku nie dostaniesz pensji.
Choć przyjdzie wreścic świcnąć cielskiem gołem.
Siąść pod kościołem.

O, gdyby mi kto postawił pytanie,
Czego chcę teraz, to odpowiem na nie:
Ja nie chcę wiele, tylko jedno wspomnę
Życzenie skromne:

Z polskiej korony już zrezygnowałem.
Mogę nie zaraz zostać gienerałem,
Tylko nam bilet daj. Boże łaskawy,
Stąd do Warszawy!

Bogusław Szul.

Wytłuszczenia moje. Postać bardzo ciekawa. Tego filmiku nie widziałem ale chyba nie chcę nawet, skoro taka nędza.

No tak, tylko to nie Szwecja a Niemcy.
Czyli róże muszą nawiązywać do imienia matki i nazwiska Rosen-burg.


Tu jest jakiś wykaz:

Szul [(Szul-Skjöldkrona)] Bogusław Maria Aleksander ur. [13 XI] 1895 w Lipinkach, [pow. gorlicki, Galicja]; zmarł 30 V 1920; wyzn. rzymskokatolickie; narod. polska; obyw. austro-węgierskie (od 1913/14 sem. II - austriackie); ojciec Ludwik, urzędnik (w 1913/14 sem. II - kierownik) przy zbiornikach ropnych, zamieszkały w Kołpcu k. Drohobycza (w 1913/14 sem. II - w Dąbrowie k. Drohobycza); matka [Róża z d. Grohss von Rosenburg].

Szul Jan ur. 15 VIII 1877 w Posadzie Dolnej k. Rymanowa, [pow. sanocki], Galicja; wyzn. rzymskokatolickie; narod. polska; obyw. austriackie; ojciec Paweł, rolnik, zamieszkały w Posadzie Dolnej k. Rymanowa.

Szul Róża Maria Stanisława -- zob. Szulówna (Szul, od 1919/20 sem. I - Szul-Kapplowa) Róża Maria Stanisława 

Szul-Kapplowa Róża Maria Stanisława -- zob. Szulówna (Szul, od 1919/20 sem. I - Szul- Kapplowa) Róża Maria Stanisława

Szulówna (Szul, od 1919/20 sem. I - Szul-Kapplowa) Róża Maria Stanisława ur. [10 VII] 1893 w Lipinkach, [pow. gorlicki, Galicja]; wyzn. rzymskokatolickie; narod. polska; obyw. austriackie; ojciec Ludwik, urzędnik naftowy, zamieszkały w Drohobyczu.

Szul-Skjöldkrona Bogusław Maria Aleksander -- zob. Szul [(Szul-Skjöldkrona)]

https://www.academia.edu/6042859/_współaut._M._Barcik_A._Cieślak_P._Gaszyński_D._Grodowska-Kulińska_U._Perkowska_P._M._Żukowski_Corpus_Studiosorum_Universitatis_Iagellonicae_1850_51-1917_18_t._III_S-Ś_red._K._Stopka_Kraków_Wydawnictwo_Księgarnia_Akademicka_2014_ss._970

Osadnicy ze Szwecji na Podkarpaciu
Powyższa książka Zygmunta Jaślara jako źródło informacji o szwedzkich jeńcach podaje pozycję Hippolita Stupnickiego "Galicja pod względem geograficzno-topograficzno-historycznym" (1849) (http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=84098&from=publication).
Wykaz nazwisk jakie znajdują się w indeksach z ksiąg ślubów zawartych
w Haczowie w latach 1786-1889. W tym czasie zawarto 2250 małżeństw.

Jest tu wymienione nazwisko Szul.

https://genealodzy.pl/PNphpBB2-printview-t-52037-start-15.phtml

ha, ha, ha

Wiking w Legionach. Szwed, który jak lew walczył o Polskę
https://superhistoria.pl/pierwsza-wojna-swiatowa/120704/boguslaw-szul-skjoeldron.html

Od rzeczy

Dokładnie tak jest.

A potem na voice kanałach Polacy w konfrontacji ze światem anglosaskim mówią jesteśmy dumnym 1000 letnim narodem - standardowa odpowiedź np Lanadyjczyka - i gdzie te 1000 lat was zaprowadziło co osiągneliście ? - wtrąciłem się - bardzo dużo tylko, że nikt was o tym  nie uczy ani nie pokazuje o tym w holywood więc nic o tym nie wiecie. I zapada cisza...

:)

To ja już wolę ten wieniec w herbie, koniecznie z lwami, niż tę Różę.
Ale i tak szlachta galicyjska, i pewnie z tego Rosenburga, który wskazałem.

Kurcze, faktycznie. Nie wpadłbym na to, że można temat ugryźć z tej strony, dystrybucja w oficjalnych kanałach załatwiona bo "motyw antyreligijny" u korporacyjnych politruków odhaczony, a nawet nie zauważą co przepuszczają przez cenzurę. Jakby tak pogłówkować to dziesiątki takich scenariuszy można wymyśleć, a może nawet subtelniejszych.

Lwim.

Spojrzałem na tę bijatykę - i dyskusje o niej - i rozbawiło mnie domaganie się przez anglojęzycznych fanów dodania samurajów i wikingów.

Może ktoś mnie poprawi, ale Polacy mają chyba dobre podstawy do osiągnięć na rynku gier, bo jest już i kilka doświadczonych studiów, i własna platforma dystrybucji. Polski GOG.com to druga największa platforma dystrybucji gier na świecie.

prawie jak "Szyr" (Eugeniusz) albo "Szyc".

Sorry ale to bzdury świadczące o nieznajomości rynku cyfrowej rozrywki. Gry produkują deweloperzy gier a nie jakaś zbieranina z łapanki, takie rzeczy można zlecić bezpośrednio. Problemem jest głównie pomysł na grę i kasa. Wiedźmin III kosztował przeszło 300 milionów złotych i to jest poziom ryzyka jaki trzeba wziąć na klatę pakując kasę w nic pewnego. Wysoko opłacani specjaliści są na samej górze, gro pracowników robi za normalne stawki branżowe i żodyn z tego powodu kariery poza branżą nie zrobi. Tak więc 300 baniek i scenariusz który zaciekawi producentów. Zaciekawi na tyle że odważą się grę wyprodukować pod swoją marką licząc na sukces a nie przewał budżetu. Cała reszta urzędowego podejścia do rozrywki cyfrowej to wrzucanie kasy do studni. Nie mamy doktryny,która by kierowała działaniami struktur państwowych i napełniała natchnieniem producentów krajowych ;)

"Sorry ale to bzdury świadczące o nieznajomości rynku cyfrowej rozrywki"

Ależ ja wiem jak się tworzy gry i oprogramowanie, po prostu przykładam tu miarę z innych Wielkich Piramid Sasina.

"Problemem jest głównie pomysł na grę i kasa."

"Wiedźmin III [..] więc 300 baniek i scenariusz który zaciekawi producentów."

To nie jest takie proste, bo za Wiedźminem3 stały Wiedźmin1 i Wiedźmin2 i czytelnicy. Jakby CDPR dostał 300mln na W1 to by nie było tego sukcesu. Plus inflacja, etc - trzeba by wyłożyć z 2mld zł (Cyberpunk to 1.2mld i gdzie sukces??). Nie jest to jakoś dramatycznie dużo (drugi przekop mierzei) ale znowu - nie ma parcia w zapleczu PiS, bo nikt z kolegów się na tym projekcie nie obłowi. 

"Nie mamy doktryny,która by kierowała działaniami struktur państwowych"

tak, ich horyzontem jest willa w Hiszpanii i 10 mieszkań na wynajem nad Wisłą. A za takie 2mld zł to można by mieć dużo mieszkań na wynajem:)