Oni nawet reklam nie oglądają. Odnoszą się wyłącznie do własnych projekcji wódczanych i narkotykowych, a w tych widzą jak Piłsudski podaje im rękę, a Jan Paweł II mówi - nie lękajcie się. Anonimowy tłum wyborców bez twarzy wyje zaś w niebogłosy - jesteś zwycięzcą! Jesteś zwycięzcą!

Dlatego nie oglądam. Udrażnianie przepustów jest lepsze

Mnie z kolei interesuje nasilająca się od jakiegoś czasu językowa kariera rzeczownika żeńskiego rodzaju: sprawczość. Mam przy tym wrażenie, że przebieg tej kariery czasowo związany jest z początkiem przygotowania ostatniej kampanii wyborczej do parlamentu. Przynajmniej ja wtedy zauważyłem narastające stosowanie tego rzeczownika.

W kryteriach elegancji języka trzeba przyznać, że sprawczość to ładne polskie słowo. Tym większy niepokój budzi odkrycie, że w języku polskim słowo to zostało utworzone jako terminologiczny odpowiednik angielskiego rzeczownika: agency. Tam służy w naukach społecznych, gdzie  termin ten odpowiada całkiem młodemu jeszcze w polskim języku terminowi: wychujka. Ten polski termin też ma swoją językową urodę i całkiem istotną siłę przyciągania przez zawrtą w nim pewną, hmm ..., drastyczność zarówno "formalną" jak i materialną.

Otóż ta drastyczność nadaje potrzebną barwę emocjonalną oraz ukonkretnia wartość wyjaśniającą. Dlatego termin wychujka jest znacznie lepiej niż termin sprawczość dostosowany do tego, aby w polskim języku wyrażać treść pojęcia pod angielskim rzeczownikiem agency. Ja nawet posunę się do podejrzenia, instynktownego rzecz jasna, że sprawczość, jako termin neutralny sam w sobie jest wychujką, bo maskirowką.

Przechodząc do praktyki, warto zauważyć termin sprawczość tak jak rozumie go nie byle kto, bo sam Donald Tusk, bo chyba to właśnie on jest ojcem chrzestnym językowej kariery tego terminu. Otóż przyjaźni mu obserwatorzy jego postępowania nazywająsprawczością pozorne zarządzanie przez niego okazyjnym (albo celowo wywołanym, np. alkotubki) zaniepokojeniem społecznym.

Zarządzanie polega na produkowaniu serii marsowych min wraz z machaniem zaciśniętymi pięściami. Tyle choreografia. Plus czasem kostiumografia jak ten strój powodziowy. Zarządzanie skierowane jest do publiczności zamiast do żródła zaniepokojenia. Osoby kojarzone ze źródłem pełnią funkcję gońców do bicia. Tekst sztuki Tuska daje się skojarzyć z określeniem zaprowadzania dyscypliny w  koszarach, czyli ze zjebaniem kogoś akurat pod ręką. To razem decyduje o pozorności, a właściwie o teatralności takiego zarządzania rozumianego i wychwalanego (sic!) jako sztuka Tuska. Źródło zaniepokojenia pozostanie nienaruszone. Celem jest tylko osłabienie, lub przesunięcie zaniepokojenia społecznego i lans Tuska jako leku na całe zło. To jest ten cel. Nie jest nim załatwienie danej sprawy, ani nawet jej usunięcie. Każda sprawa w końcu sama przecież zdechnie, wystarczy poczekać.

Skoro zaś celem nie jest żadna sprawa jako taka, a tylko korzyści z obrabiania zaniepokojenia związanego z jakąś sprawą, to termin sprawczość nie ma zastosowania do poczynań Tuska. Jest więc tam oszukańczy. Gdy zaś te marsowe miny i inne scenografie obiecują coś, co w świetle wielokrotnego już dośwaidczenia i tak nie zostanie dotrzymane, to mamy do czynienia z wychujką, a nie ze sprawczością.

Warto to przemyśleć.

Owszem,pod warunkiem,że ministrem zostanie juz nie -europoseł Kierwiński.W końcu ludzi woda zalała,więc Kierwińskiego wkrótce krew zaleje komisarzyć powodzianom.Należy mu się ten urząd,ale .............przemyślałam,wiec proponuję:to Ministerstwo nie powinno zwać się Ministerstwem Sprawczości,ale Ministerstwo Wychujkowe.

No trochę racji masz, bo ja wiem o czymś czego nie mogę tu zdradzić, a co dotyczy sprawczości. Powiem więc oględnie - dla mnie sprawczość jest "do", a wychujka jest "od". Sprawczość to spowodowanie, że rura będzie drożna, a wągier wyciśnięty, to drugie zaś to spowodowanie, że w sklepach nie będzie saszetek, powodzianie nie dostaną pieniędzy, ale Tusk zbierze oklaski

Nie ma przemyśliwać. Tak jest.

Uśmiechnąłem się zakończeniem.

A nawiązując do Twojej notki z 9. października - jeszcze Ministerstwo Przewieszki by się przydało.

"Sprawczość"  jest o tyle językowo ładnym słowem, co jest zarazem terminem wrednym i przekrętackim, gdy chodzi o jego zawartość treściową. Prawdopodobnie polskim popularyzatorom tego słowa chodziło właśnie o zamaskowanie tej wredności i zawartego przekrętu pojęciowego.

Rdzeń słowa idzie od pojęcia (słowa) sprawność. Z tym, że sprawność jest zdolnością czegoś lub do czegoś i bez określenia tego "czegoś" słowo sprawność nie ma treści, jest puste jak obietnice Tuska.

Tutaj sięgnijmy do Słownika Języka Polskiego ( https://sjp.pwn.pl/szukaj/sprawczo%C5%9B%C4%87.html ), a ten poinformuje nas, że w korpusie naszego języka nie ma słowa sprawczość, a w każdym razie nieustalone jest znaczenie tego słowa. To samo w Wielkim Sowniku Języka Polskiego - adnotacja: "nie znaleziono". Już zatem mamy dowód na wredność stosowania terminu sprawczość, bo nie ma językowego konsensusu, co on oznacza.

Przewiduję, że słownikowa nieobecność sprawczości trwać będzie tak długo, aż ktoś wymyśli definicję pokrętnie ukrywającą dopuszczalność wychujkowości ukrywanej pod tym terminem.

Z drugiej strony, co tam słownik, gdy każdy może rozumieć po swojemu nawet ustawy i w rezultacie sam Tusk rozumie jak mu akurat wygodnie. Termin sprawczość nie ma zatem jednolitego rozumienia. To oznacza, że nie ma wartości dla powszechnego komunikowania się.

W jego źródłach socjologicznych, a może socjopatycznych (nie jestem specjalistą) termin ten nie wiąże się ze "sprawieniem jakiejś sprawy". W swojej źródłowej genezie: Sprawczość, to publiczne manipulowanie zwłaszcza tanimi środkami wyrazu wokół rzeczywistej, lub nierzeczywistej sprawy, aby takim manipulowaniem manipulator sprawiał wzrost poparcia u publiczności (np. w elektoracie).

Jak widać, sprawa, wokół której manipulator manipuluje, nie ma dla niego znaczenia jako taka. Ma znaczenie tylko w tym, czy uda się wokół danej sprawy wzbudzić jakieś emocje. Najlepiej negatywne, bo tzw. "nagły wkurw" jest najsilniejszą z emocji. Emocje jako takie są zaś zawsze rzeczywiste, gdy tylko zostają wzbudzone. Także wtedy, gdy sprawa jest całkowicie sztuczna lub sztucznie nadęta. Różnica rozumienia sprawczości na linii PiS / Tusk polega na tym, że PiS nie odrzucał zobowiązań załatwienia spraw.

Na tym tle powstaje pytanie, o czym właściwie informują wyniki badania opinii publicznej, gdy nie ma już obowiązku załatwiania żadnej sprawy obiecywanej. Otóż, pokazując chwilowe zmiany poparcia partyjnego, informują tylko o bieżących emocjach, czyli o bieżących wynikach wychujki. Informują częstotliwie i dlatego, w tym miejscu wchodzi do akcji komasacyjny dorobek doktora G.belsa, że gówno bez przerwy rzucane w końcu pokryje co trzeba - czy jakoś tak.

Strzeżcie się dzisiejszych badań opinii publicznej chyba, że kogoś interesuje statystyka wychujki.

Ładnie to nazwałeś: mgła nośna. Kupuję.

Przepraszam za uporczywość, ale temat się mnie czepił i drąży.

Piszę tutaj, bo możliwe, iż wyżej popełniłem błąd etymologiczny i sprawczość wcale nie pochodzi od pojęcia sprawności, ale od pojęcia sprawiać stosowanego w opisywaniu postępowania ze zwierzetami. Jest wiele argumentów za. Zarazem wiele wątpliwości wtedy ustaje. Może nawet wszystkie.

Już go odczepiam.

Tak bardzo nośne : Wollt ihr den totalen Krieg?

Dotarło aż do PPwP!

To ciekawe. Jakoś nie przyszło mi do głowy skojarzyć takie rzeczy. Zbyt wiele zakrętasów na raz.

Zamknięcie tej inwestycji jest po prostu niepoczytalne. Teraz podjęta dawała szansę napędzenia gospodarki i przyszłościowego ustawienia się w nadchodzącym rynku transportowym. Ten rynek i tak popędzi do przodu. Pewne miejsca zostaną zajęte i wpasowanie się Polski będzie konieczne, lecz już na warunkach klienta. Z kolei ta gmina baranów (nie poprawiać) nigdy już nie wróci do stanu quo ante a innej szansy nie otrzyma.

Pardon,...

...  ja  sie  ciesze  z  tej  ,,niepoczytalnosci,,  bo  obejdzie  sie  bez  takich  ,,szans,,  !!!

Moze  mieszkancow  gminy  -  w  tym  mnie  -  Pan  Bog  glodem  nie  umorzy,  a  tym  samym  Polske  uchroni  przed  jeszcze  wiekszym  ZLODZIEJSTWEM,  KORUPCJA...  i  obluda.

Nie  zajmujmy  sie  teraz  deta  ,,daleka  pSZyszloscia,,  Polski,  bo  to  nie  pora  i  czas.