To są same najważniejsze pytania. Tło europejskie itd..

Znakomicie ze będzie w postaci książki,  żeby nie uciekło. 

Moja Czeladź też ma swoją legendę św Stanisława. No 150 lat i potem..erygowanie parafii św Stanisława Biskupa i Męczennika , polityczne okoliczności 

.

Karolak nie ma doktoratu. Ma "takie plany". Prace magisterska napisal 20 lat po studiach, bo nie mozna byc dyrektorem teatru bez magisterki. Uniwersytet trzeciego wieku dla dotowanych.

https://www.se.pl/wiadomosci/gwiazdy/karolak-w-koncu-jest-magistrem-nie-mogl-sie-obronic-przez-20-lat-aa-ErVe-U8ym-smKR.html

Walesa prezydentem po przyzakladowce, a Karolak z musu magister, bo chce byc dyrektorem teatru. Zamknas sobie droge do prezydentury. Przekwalifikowany. Porypane to wszystko.

To moja wina - powinienem umieścić nagrywarkę na statywie po za stołem.

"Jak wiemy, brakuje dokumentów wskazujących na prawdziwą istotę konfliktu między Biskupem Stanisławem, a królem Bolesławem Śmiałym.

Wykładowca przedstawił sytuację polityczną w Europie w XI. Głównymi centrami ówczesnej polityki były Konstantynopol, cesarstwo rzymskie narodu niemieckiego, Watykan i tworząca właśnie swe imperium Wenecja. Jak wiemy brak dokumentów wskazujących na prawdziwą istotę konfliktu między Biskupem Stanisławem, a królem Bolesławem Śmiałym.
Autor wykładu postawił śmiałą hipotezę, że wobec wówczas stosunkowo słabej pozycji Watykanu i znacznie wyższej Konstantynopola, król miał może chęć związać Polskę z Konstantynopolem, a biskup Stanisław starał się temu przeszkodzić. Potwierdzeniem tej tezy mogłyby być fakty, że król po zabójstwie biskupa musiał uciekać z Polski i nie znalazł pomocy na zaprzyjaźnionych Węgrzech oraz, że biskup Stanisław zaraz został otoczony kultem i został kanonizowany już w 1253 roku.

Oczywiście to przypuszczenie musi pozostać hipotezą dopóki nie znajdą się dokumenty na jej potwierdzenie lub obalenie.
Zacytujmy wypowiedź wykładowcy w tej sprawie (z jego bloga):

„dopóki Polacy nie przekopią się przez archiwa weneckie i konstantynopolitańskie cała wczesnopiastowska historia kraju będzie jednym wielkim zmyśleniem, celebrowanym na podstawie dwóch czy trzech tekstów źródłowych. Nikt nie podejmie jednak takiego trudu, albowiem nikomu nie jest to potrzebne. …. . Jeszcze by się okazało, że św. Stanisław był dobry…”

„Powiedzmy to wprost – cała polska historia doby piastowskiej jest zmyślona, a w dodatku zmyślona tak, by w umyśle przeciętnego konsumenta treści utrwalił się schemat państwa skonfliktowanego z Kościołem”.

„Powtórzę więc co powinno zrobić państwo samodzielne i poważne, w zakresie propagandy. Powinno opłacić duże zespoły badawcze zajmujące się po całym świecie celowym poszukiwaniem archiwaliów – z najdawniejszych epok dotyczących Polski. Być może się mylę, być może wszystko dla niektórych jest jasne i wiadomo już, że nie ma czego szukać, bo to co jest, znajduje się pod kluczem, a reszta spłonęła w wojnach…”.

„No, ale chyba wolno mi postawić taki postulat?”

Zachęcamy do posłuchania interesującego wykładu – nawet jeżeli Waszym zdaniem wysnuta hipoteza jest zbyt śmiała!"

Źródło: https://wnet.fm/2019/01/03/wyklad-gabriela-maciejewskiego-coryllus-w-akademii-wnet-sw-stanislaw-a-zdrada-stanu/

Ciekawe rzeczy podaje Wikipedia w sekcji kontrowersje.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Wielka_schizma_wschodnia

Oznacza to, że te ekskomuniki zaczęły działać po czasie - były faktycznie w zawieszeniu a de iure nieważne. Jeszcze w 1096 roku basileus Aleksy I Komnen zwraca się do papieża z prośbą o pomoc.

Dlatego ja w 100 procentach sie zgadzam z Coryllusem, że nie zrozumiemy, dlaczego to obłożenie się ekskomunikami zaczęło działać bez namysłu nad rolą Wenecji.

Śmiech mnie ogarnia jak sobie przypomnę, że na historii Wenecji, Genui, Florencji, Sienie i Mediolanowi poświęcało się tylko jedną lekcję i to w kontekście odrodzenia, jako zaplecza finansowego dla odrodzenia się sztuki.

Przewielebny Ojcze, cały ten program doprowadzony do końca, czyli do uznania przez Moskwę prymatu papieża i innych kluczowych w sprawie schizmy wschodniej dogmatów, równa się skasowaniu tego, co w znanych nam czasach zagnieździło się w Londynie, a co się z Międzyrzecza wywodzi. Oto jeden cios obliczony na to, by zakończyć wszystkie wojny.

A mnie czegoś ponurość jakaś bierze na te ploteczki o republikach kupiecki jakoby renesansowych. Nie lubię jak mnie robią w trąbkę. 

Odnośnie lepszego świata pod zarządem Papieża i zakonów. Szczerze mówiąc nie bardzo w to wierzę. Zgorszenia przyjść muszą i może lepiej żeby przychodziły spoza Kościoła. Niech sobie Luter z Kalwinem wychodzą w ciemną noc i co czynić mają, niech czynią czem prędzej. Bo jakby zostali biskupami i jakby wtedy ich wzięło na kabałę, to chyba byłoby znacznie gorzej. Szyzma to w sumie dopust Boży, zawór bezpieczeństwa. 

>>> Odnośnie lepszego świata pod zarządem Papieża i zakonów.<<<

Ależ ja nie mówię o raju. I też nie mówię o świecie pod zarządem papieża i zakonów. Mówię o papieżu, który jest arbitrem królów. Natomiast zakony, jedne czy drugie (rycerskie) są narzędziami, które ten arbitraż czynią możliwym i skutecznym. Papieżowi chodziło o neutralizację instytucji cesarskiej. Była tylko jedna droga. Zrobić z kontynentu europejskiego Rzeczpospolitą Królów.

Marzenie o raju na ziemi jest zwyczajnie herezją. Przecież obietnica socjalizmu to raj na ziemi. Na ziemi raj jest niemożliwy i jest i darem Boga na końcu czasów. Na pewno jednak świat w powyższej konfiguracji byłby inny.

Dam pierwszy lepszy przykład. Proszę pomyśleć. Jeśli templariusze byli bankiem na różne poważne kościelne inwestycje (mnie na przykład zawsze zastanawia że templariusze w Opatowie znajdowali się w środku cysterskiego trójkąta wyznaczonego przez Wąchock, Jędrzejów i Koprzywnicę oraz fakt że koniec drugiej XIII wiecznej fali fundacji cysterskich zbiega się plus minus z kasatą templariuszy) i trwaliby dalej, jak szybko rozwijałaby się instytucja bankowości opartej na lichwie. Na pewno byłaby hamowana. 

Oczywiście nie ma co za wiele gdybać. Jest jak jest. Chciałem tylko pokazać na czym polegał w zarysach polityczny program Grzegorza VII - Europa jako republika królów. Cesarz mógł tam być jako primus inter pares.