Dobre tło to podstawa!

No właśnie ja nie mam żadnego zmysłu do broni...

:-) To zasługa Julka

Dzięki za pogadankę i ostatnie teksty. Rzadko komentuję, ale czytam uważnie :-) Te przebitki i tło muzyczne: pierwsza klasa.
 
Jeszcze taka anegdota, trochę do muzyki z podkładu: miesiąc temu byliśmy z żoną i córką w Egipcie. Hotel nad Morzem Czerwonym, kawałek rafy koralowej, nurkowanie (właściwie snurkowanie, takie z rurką) rano i po południu. Natomiast wieczorem różne imprezy. No i raz był konkurs muzyczny. Zgadywanie muzyki filmowej. Byłem dumny, jak córka odgadła muzykę z "Dobry, zły i brzydki". Potem hymny różnych państw. Czeski. Czesi zgadli, ale że ich była dwójka, to sobie odpuścili śpiewanie. Włoski: Włoch mieszkający w Polsce z żoną Polką i córką całkiem ładnie sam zaśpiewał. Ukraiński: spora ekipa Ukraińców ładnie zaśpiewała. Rosja: spora ekipa, ale ze śpiewaniem kiepsko. Coś im się poplątało ze słowami i w końcu zaśpiewali "... Sowietskim Sojuzie" :-) Na końcu Polska. Liczebność polskiej ekipy podobna jak ukraińskiej i rosyjskiej, ale daliśmy ostro czasu. Była mocna ekipa, chyba strażników więziennych, ale i reszta Polaków nie żałowała gardeł. Nie było litości! Zaśpiewaliśmy chórem 3 zwrotki, aż namiot drżał :-) Zawsze mnie martwi tylko to, że śpiewamy "Mazurka", a nie "Bogurodzicę"...

Panie Michale proszę nie traktowac tego jako osobistego przytyku, ale jako wskazanie modelowego zachowania.  Anegdota fajna, serce rośnie jak dumny Polak pokazuje z autopsji, w określonych okolicznościach, zachowaliśmy się (My/Wy Polacy) lepiej, skuteczniej, pozytywnie wybijająco na tle innych nacji, zwłaszcza tej będącej tłem do komentarza.

Tylko po co to ostatnie zdanie? Przecież tam było inne zadanie, z którego wywiązaliście się na 6. Więc po co ta wątpliwość i sugestia niedoskonałości, która jest tylko wodą na młyn troli. Gdyby ktoś chciał zdezawuować wymowę Pana przykładu, jakże pieknego i pokrzepiającego, to od razu by odbił w stronę "religijności na pokaz, bez głębi, czego przykładem jest właśnie nie znajommość i nie śpiewanie tak kanonicznych tekstów jak Bogurodzica". Gdyby Pan powiedział że wtedy, w Egipcie, w uniesieniu chwili sam Pan zaintonował Bogurodzicę i wszyscy to podchwycili lub nie, to miałoby jakiś wymiar i sens. Choć podejżewam że gdyby faktycznie tak było, a "nie wyszło" to już by Pan tej pieknej anegdoty tak nie puentował.  Czasami żeby efekt powstał, trzeba się powstrzymać od tych żali. Nie oceniam intencji, jak dobrze by było śpiewać Bogurodzicę ale zwracam uwagę na efekt po zestawieniu jednego i drugiego, jak w Pana komentarzu. Pozdrawiam i zazdroszcze powodów do takich anegdot.