Pewnie już nikt tego nie pamięta, ale kiedyś wymyśliłem po co są państwa narodowe. Po to, by łatwiej można było przerzucić koszta wojny na dużą, zorganizowaną wokół jakiejś idei lub osoby grupę. Koszta te przerzucają inne państwa, bądź organizacje ponadnarodowe, głównie finansowe. Przerzucaniu zaś kosztów towarzyszy intensywna propaganda o wydźwięku pozytywnym i optymistycznym. Jeśli tak postawimy kwestię, jasno widać będzie, że tak zwane odzyskiwanie niepodległości wiąże się z cholernym ryzykiem, którego nikt nie rozumie. Nikt, ponieważ ci, którzy mogliby zrozumieć są w jakimś tam stopniu dopuszczeni do jumy, jaka odbywa się na majątku organizacji ustępującej, a także tych frakcji w społeczeństwie, które przez nową doktrynę skazane zostały na marginalizację. Reszta zaś podrzuca czapki w górę i wierzy w przyszłość. Nie ma wyjścia, albowiem wiara w przyszłość to jest przymus, być może nawet tortura i to jedna z subtelniejszych. Jest ryzyko jest zabawa, może powiedzieć jakiś optymista nastawiony hurrapatriotycznie….No i to się zgadza, ale tylko do pewnego momentu. Kiedy okazuje się, że standardowe narzędzia przerzucania kosztów, czyli jawne i ukryte podatki, opłaty akcyzowe itp., to jednak za mało, włącza się opcje dodatkowe i podkręca propagandę. Okazuje się wtedy, że odzyskana niepodległość jest zagrożona i trzeba ją będzie ratować płacąc dodatkowe pieniądze na wojsko. Czy wojsko jest w ogóle w stanie kogokolwiek ochronić, poza oczywiście generałami, tkwiącymi w sztabach. Przypuszczam, że wątpię. Wojsko ma generować koszty i regulować granice wpływów pomiędzy graczami globalnymi, jest także przeznaczone do sprzątania. Na przykład sprzątania Żydów z Polski, albo kogoś tam innego z jakichś innych rejonów. Ma też często spełniać funkcje policyjne i dyscyplinujące duże grupy ludzi pracujące w masowej produkcji i przez tę pracę silnie zdegenerowane oraz skłonne do różnych ekscesów. Wojsko, poprzez rolę wychowawczą jaką także pełni, a także poprzez dyscyplinę, której uczy twardymi metodami, utrzymuje na przyzwoitym i gwarantującym trwałość poziomie masową produkcję na wielkich bardzo obszarach. Co w takim razie może obronić kraj jeśli nie wojsko? To jest oczywiste i łatwe do odgadnięcia – organizacje finansowe i religijne oparte o produkcję dóbr powszechnie ważnych i każdemu potrzebnych. Niepodległości w żaden sposób nie można obronić produkcją filmów o lotnikach, bo te są tylko elementem w machinie przerzucania kosztów wojny na obywateli państwa narodowego. Ponieważ tak się składa, że końcowym etapem pracy tej machiny jest znany nam dobrze od czasów przedwojennych FON czyli Fundusz Obrony Narodowej, składam propozycję następującą – żeby uniknąć strat pieniędzy i niepotrzebnego pośrednictwa, zlikwidujmy PISF i pieniądze ładowane do tej pory w tę niepotrzebną zupełnie przybudówkę propagandową przelejmy na FON. Bo jak już wszyscy słyszeli znowu będzie FON. Minister Błaszczak chce go założyć, żeby szybciej zmodernizować armię. A po co modernizować? Żeby łatwiej mogła się ta armia ewakuować na odległe tereny i tam realizować plan organizacji globalnych. Ja nie twierdzę, że to będzie ucieczka. Może się okazać, że to jest misja gdzieś daleko w zdestabilizowanym regionie Azji, na pograniczu rosyjsko jakimś tam. No bo do jakiej wojny się szykujemy? Do wojny z Rosją jak zwykle, przecież nie z Niemcami. Do wojny z Niemcami nie są nam potrzebne czołgi, ale produkcja i pieniądze. Tego zaś nie ma i nie będzie o ile sami Niemcy nam tu jakiejś produkcji nie zainstalują, żeby pomóc sobie w swoich własnych, małych wojenkach.

Po co w ogóle są wojny? Po to, żeby zmniejszyć koszta pracy. Tak to było dawniej i pewnie tak będzie teraz. Juma i podbój nowych terenów to jest oczywiście rzecz istotna, ale koszta pracy to problem, z którym ludzkość zmaga się w tytanicznych zupełnie wysiłkach od początku swojego istnienia. Przychodzi taki moment, kiedy dokonywany pokojowymi metodami drenaż mózgów i sił już nie wystarcza wielkim gospodarkom, by żyły. Machina chodzi na takich obrotach, że wszystkiego jest za mało, a to oznacza tylko jedno – potrzebna jest wojna, destrukcja, rozwój nowych technologii, duże obszary wyłączone z tak zwanego rozwoju cywilizacyjnego i obniżanie kosztów pracy, czyli de facto powrót do niewolnictwa. To jest szalenie ważne, bo droga do socjalistycznej utopii, którą podążamy od ponad stu lat kończy się przed bramą gułagu lub przed bramą z napisem Arbeit macht frei. I to następuje zawsze. Przychodzi taki moment kiedy okazuje się, że jednak nie, jednak bez obozu pracy socjalizm dalej nie pojedzie. Obym się mylił, ale sądzę, że zbliżamy się do ponownego kryzysu, który pokaże nam do czego tak naprawdę służą instytucje państwowe. Mam na myśli instytucje państwowe takich krajów jak Polska.

Wróćmy jednak do tego PISF-u i FONU. Po jaką cholerę ładować pieniądze w słabą propagandę? Od razu kupmy za nie samolot. Po jaką cholerę utrzymywać ministerstwo kultury, w którym minister nie wie na co wydawane są pieniądze z jego budżetu? Mam tu na myśli ministra Glińskiego i jego zdziwienie, kiedy usłyszał, że to ministerialna forsa poszła na film „Kler”. Po jaką cholerę utrzymywać PFN, kiedy można te środki przeznaczyć na karabiny. Potem wystarczy obniżyć podatki, dać ludziom wolną rękę w tworzeniu organizacji, również paramilitarnych i kraj ocaleje. Nawet jak tu ktoś wejdzie, a armia się ewakuuje, to będzie musiał niestety wyjść, albo rozpocząć dziką eksterminację. Ta zaś zwykle kosztuje bardzo dużo, tak dużo, że nie stać na nią w zasadzie nikogo. No, ale przecież nie o to chodzi. Nie chodzi o to, by wychować i wspomagać świadomych i mocno osadzonych w realiach obywateli czy poddanych, chodzi o to, by krzewić wiarę w instytucje świeckie zarządzane z budżetu centralnego, który to budżet co jakiś czas pęka. I wtedy szuka się pozabudżetowych środków na obronę. To nie są w istocie środki na obronę, to są środki przeznaczone – okrężną drogą – na zakup sprzętu przeznaczonego do różnych regulacji w rejonach od Polski odległych. Koszta ich pozyskania muszą być z przyczyn dla nas nierozpoznanych przerzucone na nas właśnie. Tak samo jak to miało miejsce przed wojną. Pisałem już o tym, ale jeszcze przypomnę. W latach osiemdziesiątych KAW – Krajowa Agencja Wydawnicza wypuściła na rynek serię grubych zeszytów popularyzujących wiedzę o II wojnie światowej. Były tam oczywiście same kłamstwa, ale było też sporo archiwalnych fotografii. Na jednej z nich było widać CKM na podnóżkach, a obok tłumek dzieci i różnych obywateli płci obojga wystrojonych jak na święto. Nad karabinem zaś był transparent, a na nim napis – Armii w darze. Warszawscy sprzedawcy gazet w kioskach. Rozumiem, że teraz nie o to chodzi, że nowy FON będzie przewalał grubszą forsę, a nie groszaki kioskarzy. Okay, ja w każdym razie, jako wydawca nie dam na to ani złotówki.

 

Trwa przeprowadzka, a ja się łapię za głowę, bo okrywam coraz to większe złogi tytułów, które uważałem za wyprzedane lub prawie wyprzedane. Nie mamy wyjścia musimy jeszcze raz obniżyć ceny niektórych książek, bo nie mam zamiaru płacić za nie podatku w następnym roku, a magazyn, nawet tak wielki jak ten, który mamy wkrótce zapełni się w całości. Przyjadą przecież nowe książki

 

Dziś w ciągu dnia dam znać co będzie przecenione.

 

Zapraszam na www.prawygornyrog.pl

---

tagi: pieniądze  fon  pisf 

	gabriel-maciejewski
	14 września 2018 09:21

14     3092    14 zaloguj sie by polubić