Mój kolega, Kuba, właśnie je tłumaczy. Ja zaś postanowiłem umieścić  tu ten fragment, albowiem podobnie jak autor piszę ostatnio o esterycznych podstawach etyki, ale tego tak nie nazywam. Ciekawy tekst, szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę kim była Ida Roland. Kim był sam Richard Coudenhove -Calergi wszyscy przecież wiedzą. Ojcem paneuropeizmu, w wersji konserwatywnej i prawicowej. Jego następcą był ostatni cesarz - Otto von Habsburg

Zdałem sobie sprawę, że nie mogę pomóc ludzkości, w spełnieniu moich ślubowań i moich nadziei (sic!) oraz skutecznie pracować na rzecz lepszego świata, nie wyrobiwszy sobie nazwiska. Zamiast pisać listy do kosza na śmieci prezydenta Wilsona, napisałem artykuły do czołowych austriackich i niemieckich gazet i czasopism. Opublikowałem moją pierwszą książkę na temat estetycznych podstaw etyki, Etyka i Hiper-Etyka. W ciągu kilku miesięcy moje nazwisko znane było wśród wszystkich intelektualistów niemieckich i austriackich.

Tymczasem w marcu 1919 r. Hrabia Michel Karolyi, który kierował węgierskim rządem, oddał władzę w ręce komunistów prowadzonych przez Bela Kuna. Ruch komunistyczny rozprzestrzenił się na Austrię, zasilany przez tysiące bezrobotnych i bezczynnych żołnierzy, którzy nie mieli dokąd się zwrócić w tym okresie całkowitego załamania gospodarczego. Podczas gdy generał Smuts, na prośbę władz alianckich w Paryżu, udał się do Budapesztu, aby dojść do porozumienia z przywódcą Czerwonych, Monachium podniosło nad ratuszem flagę republiki radzieckiej.

Rewolucja monachijska trwała już pięć miesięcy. Zapoczątkowana została przez starszego pruskiego rewolucjonistę żydowskiego pochodzenia, Kurta Eisnera, mniej lub bardziej apolitycznego idealistę, który nadal utrzymywał się jako bawarski władca i premier. W lutym 1919 roku hrabia Arco, młody bawarski arystokrata, zastrzelił go.

 

Przyjechaliśmy do Monachium kilka tygodni później, ponieważ Ida Rolandi https://en.wikipedia.org/wiki/Ida_Roland miała pojawić się w Jealousy Artsibasheva. Od czasu morderstwa napięcie polityczne w mieście osiągnęło nowy wysoki poziom; potem pewnego ranka plakaty oznajmiły nam, że Bawaria stała się republiką radziecką.
Przez dwa tygodnie nie działo się nic. Podobnie jak w Wiedniu, ludzie chodzili przygnębieni i źle ubrani, pokazując wynędzniale zielonkawe twarze.
Pewnego ranka socjaldemokraci w rządzie sowieckim zostali obaleni w wyniku zamachu stanu i zastąpieni przez radykalnych lewicowców i komunistów. Nieregularne grupy terrorystyczne dokonały setek aresztowań. Rozpoczęły się napady i rabunki.
W środku nocy grupa uzbrojonych marynarzy (monachijskiej floty!) załomotała w nasze drzwi w Park Hotel.

 

"Otwierać! Policja Krajowa. ”1

Najpierw przesłuchali moją żonę.

"Kim jesteś?"

„Ida Roland”, odpowiedziała.

 „Och, więc jesteś aktorką? Nie zawracaj sobie głowy, po prostu daj nam paszport. Po obejrzeniu dokumentu strażnik zawołał: „Co! jesteś hrabiną?”

„Tak, mój mąż jest hrabią”.

 „Gdzie on jest?”

„W drugim pokoju”.

Weszli, patrząc na mnie groźnie.

 „Jesteś hrabią? Będziesz musiał się ubrać i iść z nami!”

Ubrałem się powoli, podczas gdy strażnicy przeszukiwali pokój w poszukiwaniu broni lub kontrrewolucyjnej literatury. W międzyczasie moja żona zaczęła rozmawiać z przywódcą grupy:

  „Dlaczego miałoby cię denerwować to, że jest hrabią? Przecież Tołstoj też był hrabią.”

Czerwony marynarz spojrzał na nią ze zdziwieniem: „No tak” - powiedział.

Na temat Tołstoja Wiedział wszystko, jako że w tych dniach prasa monachijska sławiła Tołstoja jako poprzednika Lenina.

 

Następnie Ida Roland wręczyła mu mój artykuł, Platon's State and Our Time, który właśnie został opublikowany w lewicowym tygodniku - Die Erde. Wyjaśnił on główną ideę Platona, że państwo idealne musi opierać się na intelektualnej arystokracji, ale ekonomicznie musi opierać się na socjalizmie. Strażnik zaczął to czytać, ale porzucił jako zbyt skomplikowane. Był jednak pod wrażeniem faktu, że zostałem opublikowany w lewicowej broszurze i że moje nazwisko zostało wydrukowane na okładce bez hrabiowskiego tytułu.

  „Zabiorę to do naszego dowódcy” - powiedział i odszedł. Po jakimś czasie - była trzecia rano - wrócił i powiedział uprzejmie w swoim bawarskim dialekcie:

"Iść spać. Dobranoc."

 

Nasz sąsiad, Prince Thurn und Taxis, miał mniej szczęścia tej nocy. Został aresztowany, zwolniony, ponownie aresztowany, a w ciągu następnych kilku dni, gdy bawarska republika sowiecka dogorywała, został zastrzelony z grupą innych niewinnych zakładników.

 

Republika sowiecka w Monachium była krótkotrwała. W ciągu tygodnia armia bawarska dowodzona przez generała von Eppa, obecnie czołowego nazistę, zaatakowała Czerwone Monachium. Oglądaliśmy decydującą bitwę na Maximilianplatz z okien naszego hotelu. Była artyleria i strzelanina. Obie strony walczyły z wielką odwagą. Ludzie byli zabijani i ranni na naszych oczach; ochotnicy nosili białe lub czerwone odznaki zgodnie ze swymi politycznymi przekonaniami. Gdy jednak szczęście bitewne odwróciło się, zobaczyliśmy grupę młodych mężczyzn, którzy wyrzucali swoje czerwone odznaki i zastępowali je białymi chusteczkami, przekształcając się z wrogów w sprzymierzeńców zwycięskich armii.

 

Kontrrewolucja, która nastąpiła, była wystarczająco krwawa. Z jej nasion zrodził się nazizm rozprzestrzeniający się najpierw na Bawarię, potem na Niemcy, potem na Europę, aż zalał świat terrorem i krwią. Jednak w tej chwili krótkie interludium bawarskiego bolszewizmu zgromadziło całą Bawarię w obozie antykomunistycznym. Arystokracja i kościół, armia i chłopi stali się zaciekle anty-marksistowscy, gotowi przyłączyć się do każdego, kto chciałby walczyć z bolszewizmem; a antybolszewizm stał się od razu tożsamy z antysemityzmem, ponieważ tak się zdarzyło że większość przywódców bawarskiej republiki radzieckiej była cudzoziemskimi Żydami.

 

Nigdy wcześniej to artystyczne i kosmopolityczne miasto ze swoją małą i kulturalną mniejszością żydowską nie było twierdzą antysemityzmu; ale teraz stał się jego centrum.
Podczas naszej następnej wizyty w Monachium zobaczyłem duży plakat zapowiadający publiczne spotkanie. Na końcu czytam wydrukowane pogrubionymi literami: „Wstęp
wolny dla inwalidów wojennych. Żydzi nie będą wpuszczani” . Nigdy wcześniej nie widziałem czegoś takiego i byłem bardzo zaskoczony. Kiedy przyjrzałem się dokładniej nazwisku człowieka, który miał być mówcą, przeczytałem podpis, którego nigdy wcześniej nie widziałem… - Adolf Hitler.

 

 

1 W oryginale „Policja Stanowa” prawdopodobnie dla amerykańskiego czytelnika

 

i Ida Roland, Żydowska oficer prowadząca tego kretyna. Starsza od niego o lat gwiazda teatrów Wiednia i Monachium, żona. Materiał na długi przypis.

 

---

tagi: żydzi  komuniści  paneuropeinzm 

	gabriel-maciejewski
	25 lipca 2019 08:40

32     3340    8 zaloguj sie by polubić