Gdyby rozesłabo oficjalnie takie zespoły (co do Porty- konia z rządem za znalezienie mistrza historyka ze znajomością tureckiego pisanym perskim alfabetem; ktoś już pisał na SN o tym; może i pisane po hebrajsku by się znalazły oraz wszystkie inne staro-.... Funkcjonujące na interesującym nas obszarze), to może przyszłoby nieopatrznie komuś do głowy,  że na uniwersytetach posadki grzeją zwykłe  kukunki, które osiągnęły kunszt w kompilacji treści już przez innych napisanych. 

Zacznijmy od tego, że denar na 10 złotówce wcale nie jest denarem Mieszka I, tylko któregoś z jego następców na tronie polskim o tym samym imieniu - najbardziej prawdopodobne, że to denar Mieszka II, syna Bolesława Chrobrego.

Za czasów Mieszka I bito na ziemiach Słowian Zachodnich (czyli Polan, Łużyczan czy Weletów  - tego nie ma jak sprecyzować) wyłącznie denary krzyżowe, które udawały monety Sasów. Udawanie monet arabskich przechodziło wówczas możliwości nawet niemieckich rytowników - dlatego jako niemożliwe do podrobienia były tak chętnie przyjmowane przez Wikingów.

Nawet późniejsze emisje denarów Bolesława Chrobrego są dość mocno kontrowersyjne, bo znaczną ich część wybił inny Bolesław - Śmiały (np denar wrocławski). Część znanych denarów z inskrypcją "Princes Poloniae" - czyli niby z tekstem przypisywanym Chrobremu - na odwrocie odnosi się do władców z dziejami Polski nijak nie związanych (np. Ethelred, król Anglii; Wacław, książę Czech) i wyglądają jakby były bite zupełnie nie pasującymi do siebie stemplami.

Trudno dziś stwierdzić, czy wszystkie monety przypisywane Chrobremu są fałszerstwami, bo on akurat jako organizator zjadu w Gnieździe jakieś pamiątkowe monety dla gości mógł wybijać, a na nich umieścić nawet własną deklarację polityczną z pawiem (tak przyjmują dziś numizmatycy).

Do czasów rozpoczęcia wydobycia srebra pod Olkuszem (czyli XIII w) Polska własnego srebra nie posiadała. To, które przychodziło z kupcami jako zapłata za towar, z innymi kupcami Polskę opuszczało, a w obrocie wewnętrzmym za pieniądz służyły skórki zwierząt bądź żelazne toporki. W takich warunkach jakiekolwiek emisje pieniądza kruszcowego (srebrnego) mogą mieć znaczenie wyłącznie polityczne - w sensie, że panujemy nad danym terytorium (np. denar wrocławski Śmiałego) - i są właśnie skierowane wyłącznie do kupców.

"konia z rządem za znalezienie mistrza historyka ze znajomością tureckiego pisanym perskim alfabetem"

To nie ma znaczenia. Obecnie robią to "maszyny" ;-)

https://www.arte.tv/pl/videos/075631-004-A/historia-i-big-data-venice-time-machine-4-8/

1.Kurscy&Lewis Bernstein-Namierowski znany jako Bernstein oraz Namier 

 (1918-1920), kiedy to był jednym z głównych doradców premiera Davida Lloyda George'a w sprawach polskich podczas konferencji pokojowej w Paryżu. W tym okresie był głównym antagonistą Romana Dmowskiego i przeciwnikiem odradzającej się państwowości polskiej. Namier popierał natomiast Piłsudskiego ..

Sfałszował, jak sądzą niektórzy historycy, zapis linii demarkacyjnej zwanej linią Curzona, przypomnianej na konferencji w Spa w lipcu 1920 r. przez Philipa Kerra, który przekazano do akceptacji przedstawicielom dyplomacji sowieckiej[3]. Przygotowany przez Namiera wariant linii, odcinał Lwów i Wilno od Polski.

 https://pl.wikipedia.org/wiki/Lewis_Bernstein-Namierowski

https://pl.wikipedia.org/wiki/Anna_Kurska

 Była córką Tadeusza Modzelewskiego (1867–1936), właściciela majątku na dawnych ziemiach Rzeczypospolitej (pozostawionego po rewolucji październikowej na tzw. sowieckiej Ukrainie), oraz Teodory z Niemirowskich (1887–1969),

Rodzice:

Józef Niemirowski-Bernsztain, Anna Niemirowska-Somersztain (z d. Sommersztain)

https://www.geni.com/people/Teodora-Modzelewska/6000000039456610069

2.Czy ktos widzial magazyny i warunki przechowywania akt dawnych w Glownym Archiwum Akt Dawnych?

Plesn, wilgoc...obora!

Jak będzie budżet znajdą się tytani

Albo streszczają jedną zagraniczną książkę i dopisują 40 stron bibliografii, której nie widzieli na oczy

W jakie klocki? O czym ty mówisz?

A o handlu z Portą (XVI - XVIII w.), na podstawie źródeł tureckich, napisał książkę Andrzej Dziubiński: Na szlakach Orientu. Handel między Polską a Imperium Osmańskim w XVI - XVIII wieku.

Spróbuj ją kupić...

Dlatego np. nie była w Polsce  wznawiana publikacja :
Ks. prof. dr Józef Tadeusz Milik: "Święty Swierad. Saint Andrew Zoeradus".
Rzym, Edizioni Hosianum, 1966

gdzie w przypisach znajduje się  całe kompendium wiedzy o Polsce wczesno i przedpiastowskiej, w których zawarto  odmienne ujęcie tworzenia polskiej państwowości.

Mamy to gdzieś, w sensie do przeczytania?

Odczytywanie atrybucji średniowiecnych monet to w 70% loteria. Bierze się pod uwagę miejsce znalezienia i czas ukrycia skarbu - i z rozpędu przypisuje wszystkie monety do kilku władców panujących w tym okresie i tym miejscu. Wyklucza się przy tym te, które już zostały wcześniej opisane, bo po co podważać czyjąś dobrze (że) wykonaną pracę. Jeśli są napisy, to możemy również te monety wykluczyć z dalszej loterii, a przypisuje się do miejsc i czasów, o których mówią napisy. Potem szuka się analogii z herbami miast (nieważne, że te powstały później), z patronami kościołów i klasztorów, i znowu mamy część znaleziska opisanego.Weźmy taki przykład. Orzeł książecy ewidentnie śląski (mamy zawężony obszar poszukiwań), do tego lilia biskupów wrocławskich i gwiazda oznaczająca Bożą opiekę. Wychodziło by więc księstwo nyskie pod panowaniem króregoś z Piastów. Był taki jeden - ale nie pasuje, bo monety wybijał jako książę Austrii, a o jego monetach jako biskup wrocławski nic nie wiadomo.

Są i inne przypadki. Znamy przywilej menniczy księcia opolskiego Jana II Dobrego, ale ni potrafimy mu przypisać żadnej monety.

Bo posiadanie przywileju nie musiało się wiązać z biciem monety. Dałam wyżej przykład księstwa Siewierskiego. Pan podaje inne..

.

Obiecanego ks. Tyczkowskiego z przypisami podrzucę w połowie stycznia 2019, a ks. Milika  powinno się udać  do końca lutego.

Z publikacją ks. Milika jest taki problem, że na ok 180 stron tekstu przypisy mają ok. 120 stron.

Ale całość clou znajduje się  właśnie w tych przypisach.

Z tych przypisów dałoby by się  z łatwoscią  (w sensie bogactwa danych) "wykroić" odrębne publikacje.

A BBC właśnie zakończyła pokazywać po raz n-ty serial 3 odcinkowy VIKINGS i jak widać, to temat stale aktualny jest i jakże przecież słusznie ☺

Księstwo oświęcimskie miało już inny status prawny. Zostało włączone do Rzeczpospolitej. Pozatym tu chodziło o ewidentne fałszerstwo monet. Księstwo Siewierskie natomiast było posiadłością biskupów krakowskich na granicy Rzeczypospolitej i Rzeszy, teoretycznie podległym cesarzowi, a praktycznie królowi polskiemu. I wszystkim zainteresowanym taka opcja odpowiadała.

A wielopoziomowe falszerstwo Statutu Kaliskiego?  Nauczanie i powtarzanie, ze takie statuty faktycznie istnialy i byly ratyfikowane przez krolow jest rownowazne z twierdzeniem, ze nasi przodkowie byli mentalnie niedorozwinieci.  Nikt zdrowy na umysle nie dal by tak szerokich przywilejow zadnej grupie, a niemniej jednak naucza sie nas, ze Polacy takie przywileje  zydom nadali, tylko chyba dlatego aby pozniej rozni debile mogli sie 'chwalic' ze w Polsce bylo Paradis Judeorum.

Chocby np. punkt 33, ktory moze byc zwiazany z dzisiejsza notka:   Mincarzom nie wolno chwytać żydów pod pretekstem, że fałszują pieniądze.

Jeśli chodzi o księstwo Siewierskie, to Artur Rok w " Dzieje zamku w Siewierxu.." str. 22 podaje wśród atrybutów suwerennej władzy w księstwie  ..min bicie własnej monety.

Taka próba zresztą była podjęta. Muszę poszukać szczegółów,  bo nie mam pod ręką 

.

Dzięki :)

Już mam to ,,swoje, ,..

Gdy inkorporowano księstwo do Korony  bp sufragan Józef Olechowski napisał książkę  ,,Wiadomość o księstwie Siewierskim,,..

Tam podał ze bp Andrzej Załuski wybił we Wiedniu 600 sztuk monet..Z jego śmiercią zniknęły. .I reszta złota też  wyparowała..

Biorąc pod uwagę ze ten biskup choć na stolicy krakowskiej był w dobrych kontaktach z innowiercami to w samym księstwie potwierdził przywilej  A raczej zakaz osiedlania się Żydów itd..I pod bardzo ostrymi karami. .Z gardłem włącznie. 

To by warto obejrzeć,  jakie były interesy bp Załuskiego? Po coś to było. Ale to pnad moje umiejętności,.

.

Sołtyk wiadomo. .upamiętnienie. .antydatowane.

.

https://katalog.biblioteka.uksw.edu.pl/cgi-bin/koha/opac-detail.pl?biblionumber=132478

Biblioteka UniwersytetuKardynała Wyszyńskiego w Warszawie

Jak podaje Tadeusz Grabarczyk w publikacji zatytułowanej „Kara śmierci w średniowiecznej Polsce” fałszerze monet byli skazywani na śmierć przez spalenie na stosie. Ale mogło to dotyczyć tylko fałszerzy działających w granicach jurysdykcji   danego władcy, gdyż dalej taka władza nie siegała. Dlatego na ogół łapano tylko dystrybutorów, którzy fałszywki bite poza granicami przywozili w celu psucia gospodarki i zakłócania obiegu handlowego.

Ww. autor odaje ciekawostkę o średniowiecznej wersji rodzimych „Bonnie & Clyde”, czyli Włodka ze Skrzynna (dzisiaj jest to wieś Skrzyńsko, w połowie drogi pomiędzy Radomiem a Opocznem) i jego żony Katarzyny, którzy mieli za siedzibę zamek Barwałd na górze Żar,  niedaleko Wadowic. Z tego zamku wyruszali na napady łupieżcze. Oprócz zwyczajnej gangsterki   uruchomili  w zamku także produkcję fałszywych monet. Włodek zszedł z tego świata w 1458 r., zapewne wskutek tzw. „niefartu” podczas którejś z licznych zbójeckich eskapad. Mimo to jego żona kontynuowała obydwa wspomniane procedery. Lokalna tradycja podaje, że zginęła na stosie w 8 lat po śmierci męża.

Z zapisków Długosza wynika, że za Ludwika Andegaweńskiego znany był ośrodek fałszerzy monet w zamku w Szaflarach (we włościach cystersów tynieckich, którzy ten zamek wydzierżawili, a dzierżawca, niekoniecznie poza wiedzą zakonników, czy raczej opata, zajął się fałszowaniem monet). Sankcje były drastyczne, fałszerza spalono, a Szaflary, Nowy Targ i okoliczne wioski odebrano cystersom.

No to w takim razie naiwne pytanie. Fałszerstwa to jedna sprawa oczywista. Ale druga mniej oczywista jest taka, że jeśli Władysław chciał zarządzać terenami odziedziczonymi i zdobytymi to mógł bić swoje monety w celu kontroli handlu. Gniezno, Kraków, Kruszwica, Poznań, Płock, Łęczyca, Wrocław i Sandomierz, największe miasta Księstwa łokietkowego miały handel i to międzynarodowy. Żydzi byli u nas od Mieszka I. Nawet jeśli nie było już niewolników z ziem piastowskich, to byli z pruskich i litewskich. Zakładam, że Łokietek i jego starostowie nie przepuszczali takich okazji. Myto wówczas było, według mojej wiedzy, tożsame z cłem. 

I jeszcze jedno: kto produkował płacidła? Srebrne Arabowie. Ok. Ale były i żelazne.  

Literatura fachowa opisuje około 280 odmian denarów Bolesława Śmiałego, przy czym za odmianę uznaje się inny stempel, a nie inny typ monety - tych znane jest wyłącznie 4 typy (z czego 1 typ zachowany jest w mniej niż 5 egzemplarzach). Mennicę podobno uruchomił w Krakowie w 1070 roku. Większość denarów ma średnicę 13 mm i wagę 0,7-1 g. Podobno wybił około 2 mln szt tych denarów (jak obliczono daje to około 400 kg czystego srebra). Oficjalnie podaje się, że ówcześnie były czynne dwie mennice: Kraków i Wrocław.

Te podstawowe typy monet to:książecakrólewska orazwybita dla Śląska (choć ostatnio te śląskie przypisuje się Bolesławowi Krzywoustemu).

Nie jest to jeszcze okres renovatio monetae, więc książę nie miał potrzeby wybijania nie wiadomo ile rodzajów monet. W tym przypadku 2 rodzaje monet (książęca - znana w 184 odmianach oraz królewska - znana w 68 odmianach) wydają się czymś sensownym. Mniej sensownym natomiast wydaje mi się podawanie ilości przebitego srebra i ilości monet będących ówcześnie w obiegu.

Dochodzi do tego jeszcze udowodnione wybijanie przez następców księcia Bolesława (Władysława Hermana i Zbigniewa, a także palatyna Sieciecha) saskich denarów krzyżowych, więc należałoby przyjąć, że znaczna większość monet bitych przez księcia (z tych 2 mln szt) to były właśnie denary krzyżowe, a więc pieniądz, z jakim od około stu lat mieli do czynienia mieszkańcy Polski w związku z wymianą handlową z Cesarstwem. Był to pieniądz prosty do podrobienia - co widać na ilustracji.

Podobno mennica księcia Bolesława w Krakowie była czynna tylko 3 lata, więc wychodziłoby nato, że roczne zużycie srebra do celów menniczych przekraczało 130 kg tego kruszczu, a nie znamy żadnych jego złóż eksploatowanych w Polsce w tym okresie.

Podrużujący po krajach Słowian kupiec Ibrahim ibn Jakub opisywał czeski system monetarny w taki sposób, że denar dzielony był do codziennego użytku na 10 części, które symbolizowały płaty płótna (czyli w przypadku Polski będą to skóry i toporki). Waga natomiast dirhama arabskiego przywiezionego przez Wikingów to 3,1g (w przybliżeniu późniejsza waga grosza). Otrzymujemy więc w ten sposób stabilny system monetarny na ziemiach Słowian. Dirhem arabski = 6 denarom krzyżowym = 60 płacidłom.

Ponieważ Dirhemów nie dało się podrobić, mennica Bolesława zajęła by się więc wybijaniem denarów krzyżowych, a jako ciekawostki (czyli w naszym rozumieniu medale) mogłaby wykonywać właśnie te zachowane do dnia dzisiejszego denary (o ile nie bił ich Krzywousty). Jako srebro do bicia krzyżówek mogły właśnie posłużyć dirhemy (po obniżeniu próby da się nawet na tym zarobić). Dirhemy znikają z obiegu w XII wieku, a wtedy właśnie następuje wysyp lokalnych monet i instytucja renovatio monetae.

Najprościej odpowiedzieć: mennica. Ale płacidła (czyli części denara) były wykonywane również z płótna czy skór. W przypadku skór wiemy, że oznaczenie do celów pieniężnych dokonywane było poprzez przewiązanie i zaplombowanie ich. Płótna również musiały być w jakiś sposób oznakowane (inaczej każdy by darł szaty, byleby coś za te kawałki materiału kupić. Na żelaznych toporkach również musiały być jakieś znaki mennicze i musiały być znormalizowane. I teraz mamy problem, bo pozostały do naszych czasów pozostały wyłącznie zabytki srebrne w postaci denarów krzyżowych i dirhemów arabskich. Znajdowane są również ołowiane plomby, ale nie wiadomo na razie jak je przypisać - czy jako zabezpieczenie celne towaru, czy może jako oznakowanie drobnych w postaci skórek. Płótno sprzed tysiąca lat niestety się do naszych czasów nie zachowało, a żelazo dość szybko koroduje.

Co do Łokietka to już inne czasy - ludność po renovatio monetae była przyzwyczajona do wymiany pieniędzy, więc wprowadzenie nowego wzoru monet nie stanowiło problemu. Problem taki stanowiło natomiast wprowadzenie nowego wzoru monet w czasach do Krzywoustego.

Wg. wpisu Encyclopedii Judaica

https://www.encyclopedia.com/religion/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/mintmasters-and-moneyers

przemysl bicia monet byl zmonopolizowany przez zydow od wczesnego sredniowiecza i ich wplyw z czasem tylko rosl.   Prawie kazdy monarcha mial swojego Muenzjude.  Wyjatkiem moze byc Anglia, z ktorej zydow wypedzono w 1290 r. - encyklopenia o Anglii nic nie wspomina.  

Za Fryderyk II kilka wczesniej konkurujacych rodzin Muenzjuden przejelo wszystkie mennice Prus i Saksonii. Jedna z tych rodzin byla rodzina V.H. Ephraim.  O monetach bitych w Saxonii kursowalo powiedzenie:  "Von außen schön, von innen schlimm, von außen Fritz, von innen Ephraim"  - pienkne na wierzchu a w srodku bezwartosciowe, na wierzchu Fryderyk a w srodku Ephraim.

Są wydane niedawno Księgi komór celnych korony z drugiej połowy XVI wieku. Komory celne z Koziegłów i Siewierza również są tam opisane. Cło opłacano w złotych polskich i pobierali je królewscy urzędnicy.

A tak, już się doczytałam w książce.  Złote polskie. 

Ależ Pana wymęczyłam :)

Dzięki :)

.

Nie. Były mniej prawdopodobne w ówczesnym czasie. Dziś można to w miarę łatwo podrobić. I można było łatwo je podrobić nawet w XVIII w. Zresztą w XI w też Słowianie podrabiali masowo saskie krzyżówki, a Sasi specjalnie te monety bili do celów handlu ze Słowianami.

   Wiele razy w różnych źródłach , pamietnikach tyczacych dziejów Polski jest wspominanie ,że nagminnie dobry polski pieniądz jest wykupywany i przebijany przez kupców i finansistów cudzoziemskich. głównie Żydowskich ale nie tylko. W XVII w. to była już plaga. Stąd logczny wniosek,że Korona Polska mimo pozorów potęgi ( obszar, rynek  żywności, huty ) nie posiadała własnej organizacji lub narzedzia do kontroli i obrony obiegu własnego pieniądza. Czyli jest to jeden z powodów upadku Państwa. Aż się prosi o napisanie podręcznika historii finansowej Polski widzianej oczami banków i ich działalności. Żartuje oczywiście-w Polsce żadna uczelnia wyższa tym się nie zajmie. 

>W Londynie bylo w roznych okresach od kilku do nawet kilkunastu mennic. Kto je prowadzil tego nie wiem, ale po 1290 r. zydow a Anglii nie bylo. W 1290 r. pod kara smierci zydzi dostali zakaz pzrebywania na terenie Anglli. To prawo przestrzegano.

Nie do końca przestrzegano, konwersja z judaizmu na chrześcijaństwo zapewniała schronienie i czasami przynosiła nagrodę pieniężną. Cały okres do XVII wieku to fale – raz przyjaźniejszego patrzenia na Żydów, którzy zostali oraz tych, którzy przybywali, jak i zdecydowanie wrogie.

Już po śmierci Edwarda I sześciu Żydów kierowanych przez rabina/lekarza wróciło do Anglii z prośbą o powrotne przyjęcie. Oficjalnie się nie udało, ale Żydzi ponownie potajemnie zaczęli osiedlać się w Anglii. Źródła ze względu na niejawny proceder są fragmentaryczne, ale wiadomo, że dopiero w 1356 roku zmarł ostatni niewydalony Żyd z Exeter.

Są w dokumentach przykłady konwertytów z pierwszych dekad XIV wieku. Edward III przyznał Janowi Castello roczny dochód w roku 1358 za wyrzeczenie się judaizmu. Podobnie, w 1389 r. Richard II przekazał pieniądze Richardowi de Cicilii, byłemu Żydowi za zmianę wiary. Kilka lat później lekarz Charles le Convers otrzymał królewską ochronę, która objęła jego sługi i własność. Richard II udzielił też wsparcia Williamowi Piersowi, kolejnemu żydowskiemu konwertycie. Richard Whittington, dwukrotny burmistrz Londynu na początku XV również miał żydowskiego lekarza.

Żydzi byli dość cenionymi medykami, którzy zazwyczaj dostawali się pod królewski, ewentualnie innych wielmożów parasol, jak np. Eliasa Sabota (Elijah ben Sabbetai) z Bolonii, który przybył wraz z orszakiem dziesięciu służących na dwór Henryka IV, który trzymał jeszcze innego lekarza – Dawida de Nigarellis z Lucca, który to później został strażnikiem królewskiej mennicy. Z kolei pod Ryszardem III służył portugalski zabijaka, ochrzczony Żyd – Edward Brampton.

Henryk VIII osobiście zapraszał rabinów, którzy mieli mu pomóc w udowodnieniu, na podstawie Księgi Kapłańskiej, że jego małżeństwo z Katarzyną było bezprawne. Henryk nabył nawet Talmud, który współcześnie odnaleziono w British Museum.

W XVI wieku istniała zorganizowana sieć przerzutu portugalskich żydowskich przechrztów (tzw. Marranos) do Antwerpii, jednak jeśli to się nie udawało, często lądowali w angielskich portach. Na dworze Henryka VIII i Elżbiety było trochę osobistości żydowskich – od lekarzy (słynny Rodrigo Lopez), muzyków, po np. czeskiego Żyda, inżyniera górniczego mieszkającego w Blackfriars.

W czasach Tudorów były dwie mennice w Tower i bardziej podrzędne w Bristolu, Canterbury, Dublinie, Durham House, Southwark i Yorku. Po tym jak Henryk VIII osłabił monetę, zmieniono strukturę mennic tak, że scentralizowano ich działanie i wrzucono pod bezpośredni zarząd Korony (głównego skarbnika nadzorującego wszystkie mennice i podskarbich). Zachowały się nawet szczegółowe listy płac odpowiednich ludzi w mennicach. Co poniektórzy z nich jakieś takie nazwiska przechrztów miewali jak np. Barro czy Barnaby.

I mimo, że za Elżbiety Żydzi ponownie mogli pożyczać pieniądze innym, to jednak od poważnego finansowego interesu rzeczywiście zostali nieco odsunięci.

Nie odnosiłam się do kwestii czy droga do chrześcijaństwa jest zawsze otwarta, czy też na ile szczera była zmiana wiary, a do pańskiego stwierdzenia, które zacytowałam: ale po 1290 r. zydow a Anglii nie bylo. W 1290 r. pod kara smierci zydzi dostali zakaz pzrebywania na terenie Anglli. To prawo przestrzegano.

W 1278 roku aresztowano i przetrzymywano w Tower 680 Żydów za obrzynanie monet . Według historyka Zefira Entina ze wszystkich aresztowanych, 269 londyńskich Żydów i 29 Chrześcijan zostało skazanych na śmierć w Londynie i 50 w innych miastach. 

W kontekście działań i jednej z najważniejszych funkcji jaką Żydzi, obok finansowej, spełniali czyli kanału dystrybucji informacji (zazwyczaj tajnej), nie mogę się zgodzić z tym, że ochrzczony jedynie w celach zachowania życia przestawał być Żydem. W tamtym okresie również.

A to ciekawe. Niespodziewana komplikacja całości, ale nader pouczająca.

Prawda? 

Ich finansowa władza zostala ukrócona, ale nie unicestwiono Żydów na wyspie całkowicie, w związku z tym powrót był dużo łatwiejszy i z konkretnymi celami i pouczającym doświadczeniem.