Bardzo źle się czuję, kiedy chcę coś naprawić, a zamiast właściwego efektu widzę tylko zadufanie i złość, a także pewność, że moje uwagi można spokojnie puścić mimo uszu. Nie wiem ile razy mam tłumaczyć ludziom, że portal SN to nie jest miejsce przeznaczone do wyładowywania swoich frustracji. Nie po to powstało. Nie jest to też miejsce, gdzie ludzie przywiązani do powierzchownych bardzo narracji mogą szarpać się za ożydle i wymyślać sobie od najgorszych.

Nie wiem czy wszyscy rozumieją, o co mi chodzi, więc napisze to jeszcze raz wprost – istnienie tego portalu i jakości, które się tu tworzą są ważniejsze niż wybory prezydenckie i z całą pewnością ważniejsze niż obecność posłów Konfederacji w życiu publicznym. Jeśli ktoś sądzi, że za pomocą tego forum, rozwiąże jakieś swoje osobiste, związane z polityką zapętlenia i ostatecznie, raz na zawsze udowodni, kto ma rację, ten się myli. Bardzo irytują mnie takie postawy, bo one są właśnie tą, tyle razy tu omawianą, łatwizną. Pokusa, by wykrzykiwać, powtarzane po raz setny hasła i stawiać sobie nawzajem ciągle te same zarzuty, jest jednak nie do zwalczenia. A skoro tak, musimy uznać, że jest to metoda. Do metod zaś mamy całkiem inny stosunek niż do szaleństwa.

Od jakiegoś czasu, od momentu nasilenia się kampanii wyborczej odbieram maile, których treść da się streścić w zdaniu – wyrzuć tego czy tamtego, bo nie będę więcej pisał. Jest ich całkiem sporo. Do tego dochodzą otwarcie deklarowane antypatie i niegrzeczności pojawiające się w komentarzach. Proszę teraz – tu dygresja – zwrócić uwagę, na to jak stonowanego i pojednawczego języka używam. Czynię to z premedytacją, bo mógłbym używać innego. Tak się składa, że ci, którzy chcieliby usunąć stąd Ewarysta mówią to wprost, a ci którzy chcieliby, żebym zrobił porządek z innymi deklarują to w prywatnej korespondencji. To jest dość znamienne. Ja wiem, że Ewaryst wszystkich irytuje, ale proszę zwrócić uwagę na to, że on to robi na swoim blogu. Nie lata po innych blogach, nie jest agresywny i nie prowokuje nikogo do żadnej aktywności. Każdy kto go zna choć trochę. wie czego się po nim spodziewać i naprawdę nie musi zaglądać na jego blog. Są inne blogi. Domaganie się usunięcia Ewarysta uważam za próbę narzucenia mi pewnej, obcej mi całkowicie, konwencji. Dodam może jeszcze tylko, że zupełnie nie biorą mnie bohaterskie opowieści, które rozsnuwa Ewaryst, i traktuję je lekko. Stan ten będzie mi towarzyszył do momentu, w którym Ewaryst wyda wspomnienia swojego dziadka. Wtedy mogę się uważniej przysłuchać temu co on opowiada na blogu. Nie wcześniej.

Fatalne zupełnie w wymowie są komentarze osób, które podkreślić chcą wagę swojego codziennego trudu oraz poświęcenia dla kraju, jakie jest ich udziałem, wyrażającego się poprzez płacenie podatków. To jest – mówię wprost – spreparowana dawno temu gawęda, której ludzie używają nieświadomie, kompromitując się w oczach bliźnich, albo celowo, uważając tych bliźnich za idiotów. Ja to na razie toleruję, ale kiedy przestanę, sami zainteresowani dowiedzą się o tym ostatni. Powtórzę – jeszcze raz – nie ma żadnego przymusu, by pisać tu cokolwiek i komentować. Nikt, kto występuje, bez imienia i nazwiska, w obronie najświętszych wartości, używając do tego najbardziej ogranych chwytów propagandowych, nie znajdzie tu posłuchu i zrozumienia, albowiem dla mnie i dla wielu uczestników tego forum, jest tym samym czym był Wałęsa z Matką Boską w klapie marynarki. Przestańcie być nachalni i nie róbcie takich rzeczy, bo się zdenerwuję. Absolutnie niedopuszczalne są sugestie, wyrażane w mailach i na forum, dotyczące aktywności w sklepie z książkami. Popisywanie się tym, że ktoś kupuje u mnie książki, a przez to może pisać co mu się podoba i jak mu się podoba, trolując notki, jest nie do zaakceptowania. Podobnie jak próby usuwania kogokolwiek z tego forum. Parasol usuwa ludzi, którzy mają sfabrykowane adresy mailowe, a ja usuwam tych, którzy uporczywie nie słuchają co się do nich mówi.

Kolejna kwestia – nie będę załatwiał osobistych zadrażnień pomiędzy komentującymi, ale wzywam ich do opamiętania. Wybory miną, a te krowie placki, które się w związku z nimi pojawiły na naszym forum zostaną. I to nie komentujący będą je sprzątać, ale ja. Nie mam zamiaru tego robić.

Numer, który można opisać jako konflikt wartości i doraźnych politycznych korzyści, konflikt, który objawia się dziś jako opozycja PiS-Konfederacja, jest fikcją propagandową, wymyśloną przez cybernetyków i ogrywaną przy każdej możliwej okazji. Ofiarą tej narracji padają zawsze ludzie, szczerze przekonani o tym, że wystarczy powiedzieć głośno prawdę, a rozstąpią się góry. Nie zauważają oni niestety, że gdyby nie to forum i standardy, które zostały tu zaprowadzone, ich podniosłe deklaracje nie byłby warte więcej niż pierdnięcie muchy. Przynętą w tej pułapce jest zawsze to samo – głęboko ukryta pycha. I niezrozumienie, że to jest narracyjny preparat, który dawno temu uwarzył w kotle czarownicy Henryk Krzeczkowski, albo ktoś z jego otoczenia. Efektem wiary w cudowną moc tego preparatu jest wyłącznie bezsilność, paraliż i stupor. Upieranie się, że jest inaczej i że tym razem się uda, tylko pogarsza sytuację.

Jeszcze raz powtórzę, gdzie tkwi problem istotny. W komunikacji. Najgorsze zaś co może nas spotkać, to otwarte porozumienie pomiędzy managmentem Pis i PO. Ukryte porozumienia już są, to pewne. Glebą na której wyrastają te porozumienia, są coraz głupsze i coraz bardziej schematyczne deklaracje składane przez kolejne grupy wyborców. Im więcej deklaracji znamionujących niezrozumienie i nieautentyczność, tym silniejsze przekonanie, że władza nie ma z kim gadać. Kłopot polega na tym, że tylko posłom PiS, a i to jedynie niektórym, można przekazać taką informację – nie słuchamy gawęd, które prezentujecie i nie godzimy się na porozumienia poziome z tamtymi. Jeśli wygra kto inny, taki komunikat będzie nie do pomyślenia. Bo reakcją nań będzie cios w zęby, albo, w najlepszym razie, szyderstwo. I Konfederacja nic na to nie poradzi, bo zamieni się wówczas w potulnego kotka, który będzie jadł z ręki. To też jest stały fragment gry, niech sobie każdy przypomni wszystkich wcześniejszych, prawicowych ekstremistów.

Ktoś może powiedzieć, że oni nas zlekceważą i nie będą słuchać. Mam dobrą wiadomość, której autentyczność jest potwierdzana co jakiś czas. Dopóki istnieje internet, to forum i głosy, które nie realizują się w starych bezpieczniackich narracjach, sprzedawanych jako prawdy najświętsze, na pewno nas wysłuchają. Dopóki bowiem nie ma prewencyjnej cenzury, żeby wygrywać, wystarczy być i nie kłamać. Robimy to już długo. Wielokrotnie zawracano mnie z tej drogi, próbując tłumaczyć, że są ważniejsze tematy niż Kompania Moskiewska, Jan Kochanowski czy inwestycje rodziny Firlejów, albo polityka III republiki. Nie ma. Wszystkie topowe narracje, także polityczne, to pułapka. Pole, na którym nas rozegrają. Każdy, kto czuje w sobie siłę i ducha, i ma tę pewność, że jak stanie na skrzynce od jabłek i powie wielkim głosem jak jest, znajduje się w pułapce. Niech idzie do łazienki i włoży głowę pod kran. Potem zaś niech coś poczyta dla rozrywki. Nie muszą to być moje książki. Niech poczyta sobie bajki, albo Tytusa, Romka i A’tomka. To mu dobrze zrobi.

Na dziś to tyle, dziękuję za uwagę.

---

tagi: szkoła nawigatorów  wybory  narracje  kłamstwa  resentyment  kłótnie 

	gabriel-maciejewski
	4 lipca 2020 10:41

26     3462    26 zaloguj sie by polubić