Skreślę dziś kilka refleksji z podróży i pomieszam je z refleksjami z internetu. Pierwsze spostrzeżenie jest takie, że każdy widzi co innego. Nie ma w tym spostrzeżeniu śladu oryginalności, ale za każdym razem kiedy to zauważamy jesteśmy jakoś tam zdziwieni.

Jak już wielokrotnie pisałem i mówiłem, lubię jeździć na zachód kraju, skąd pochodzi moja żona. Najbardziej zaś lubię siedzieć w pałacu w Brodach i zawsze sobie obiecuję, że kiedyś zostanę tam przez całe lato. Pewnie do tego nie dojdzie, ale pomarzyć można. Pałac ten jest sumą pomyłek i zaniechań, ale nie będę dziś opisywał jego historii. Korpus główny jest w ruinie, którą powoli dobudowuje nowy właściciel. Nie ma go na miejscu, bo obiekt jest zarządzany przez kogoś innego. W Brodach, jak w i w całym województwie partia rządząca ma niewielu zwolenników, a kiedy w styczniu zaczęły hotelarzom przychodzić rachunki za prąd jeszcze tych zwolenników ubyło. Troszkę ratują sytuację emeryci, ale nie wiem czy to coś da. Ja się tam nie przyznaję na kogo głosuję, a gospodarze zachowują się z wielką dyskrecją i raczej nie narzekają. No, ale obiekt przydałoby się odbudować. Tyle, że nie udało się pozyskać dużych dotacji. Nie wiadomo, czy będą ponawiane próby, oby były, bo chciałbym kiedyś zobaczyć, jak ten olbrzymi pałac wygląda po odbudowie. W każdym razie winą za większość nieszczęść obarcza się rząd. Nie wszystko jest jednak tak tragiczne, jakby się zdawać mogło. Zamknięcie sklepów w niedzielę spowodowało, że ilość ludzi przybywających do takich, jak Brody obiektów, gdzie można bardzo smacznie zjeść, pospacerować i odpocząć, znacznie się zwiększyła. W pobliskim Lubsku, mieście zniszczonym, jak opowiadają miejscowi, przez Suchocką, witryny sklepowe świecą pustkami. Miasto, jak wiele innych przygranicznych miast wymiera, nikt nie ma pomysłu, jak je utrzymać przy życiu. Kiedyś był tu przemysł – zielonogórska wełna, ale to już przeszłość, Mogłaby się tu rozwijać turystyka, bo jest dość ciekawych obiektów, architektonicznych i przyrodniczych, a z Lubska do Brodów jest nawet ścieżka rowerowa. No, ale to wymaga promocji, pieniędzy i chęci. Tymczasem ekologowie już dziesięć albo więcej lat temu zablokowali budowę obwodnicy miasta, bo miała przechodzić przez park, gdzie jest stanowisko śnieżycy, takiej rośliny. To jest oczywiście decyzja strategiczno-polityczna, ale jej istoty nie jesteśmy chyba w stanie pojąć do końca. W mieście nie ma ludzi, a rachunki za prowadzenie sklepu są wysokie. Interesy więc zamykają się jeden po drugim.

W takim Łagowie, położonym półtorej godziny jazdy na północ od Lubska, sprawy nie wyglądają lepiej. Miasteczko jest przyklejone do bryły zamku, mikroskopijne i ciekawe. To dawna warownia joannitów, dziś znana z letniego festiwalu filmów, który na szczęście już się odbył. Lokale pozamykane, choć pewnie w weekend się otworzą. Dopiero po chwili zauważamy na szybach i drzwiach napisy – praca, dam pracę. Nie ma komu obsługiwać klientów po prostu. Niestety luki tej nie wypełnią inżynierowie i lekarze z Ghany, których chce nam podesłać Europa. Oni mogą jedynie takie miasteczko jak Łagów, rozwalić do fundamentów. Zastanawiałem się jak by to mogło wyglądać, gdyby rząd PiS nie wygrał wyborów tak wysoko, jak to jest przewidywane? Gdzie by tych migrantów rozmieścili? Pewnie tutaj, albowiem Warszawa nie ma żadnego sentymentu do tych terenów. To bardzo źle, albowiem wielki wobec nich sentyment mają Niemcy. Sądzę, że zgoda na przyjęcie migrantów i wymuszenie ich relokacji na te tereny właśnie, będzie początkiem odrywania ich od Polski. Mnie to akurat smuci, choć wielu z Was deklarowało, że na konferencje do Brodów i Łagowa nie przyjedzie, bo za daleko. Uważam, że w ramach demonstracji politycznej należałoby się jednak kiedyś ruszyć. W Łagowie, na dziedzińcu jest co prawda bardzo gorąco, bo dach jest szklany, a nawiew niewiele pomaga, ale może w chłodniejszej porze roku? Brody tylko latem, ale to pieśń przyszłości. Aha, byłbym zapomniał – na najbliższej konferencji w Ojrzanowie, prócz gawędy o walkach w Karbali będą jeszcze następujące wykłady: „Krążowniki liniowe – kawaleria morza” i „Zagadka świętokradztwa jasnogórskiego z 1909 roku”. O dalszych planach będę informował.

Z tymi ziemiami wyzyskanymi jest kłopot, bo ludzie nie widzą tu Polski, a nie widzą, bo ich optyka historyczna skupia się na sprawach z dzisiejszego punktu widzenia nieistotnych. Tak została sformatowana. Ja tylko przypomnę, że pałac w Brodach był własnością ministra skarbu króla Polski i elektora Saksonii. I tego faktu nic nie zmieni.

Optyka jaką się posługują publicyści, różni mędrkowie internetowi, każe im pisać i mówić o zachodnich województwach z niejakim lekceważeniem. To mnie zdumiewa. Wszyscy oni bowiem, albo może większość, widzą wypełnienie swoich proroctw gdzieś na wschodzie. Tak się składa, że mam ze sobą biografię Albrechta Hohenzollerna. To jest, o czym już po wielokroć pisałem, postać kluczowa do zrozumienia wszystkiego co wydarzyło się w Polsce po jego śmierci. Nikt nie wywarł na nasz kraj takiego wpływu jak Albrecht. Tymczasem książki o nim nie istnieją, filmów nie ma, jest postacią z tła, jakimś tam księciem, który ukorzył się przed królem Polski. Czytam to i myślę sobie, że Goebbels miał rację – Polacy są tak kokieteryjni, że pochlebstwami można z nimi załatwić wszystko. Prostymi środkami można im zmienić optykę tak, że sami uplotą sznur na własną szyję. Czytam te opisy walk pomiędzy Hohenzollernami o każdy kawałek ziemi przynoszącej jakiś dochód, o każdy zameczek i najmniejszy kawałek obsianego pola i nie mogę wyjść z podziwu. Czytam o cięciu wydatków, ograniczaniu edukacji, całkowicie zbędnej w ich przypadku, bo nie do bakalarstwa ich Pan Bóg powołał i myślę sobie, że nikt im przecież dziś z tego zarzutów nie czyni. My zaś, kiedy czytamy o panowaniu ostatnich Jagiellonów, koniecznie musimy trafić tam na wtręty o nauce i kulturze. Jako o czymś, co ubogaciło nie tylko dwór, ale naród cały, choć ten miał o tych sprawach pojęcie słabe. Docieram wreszcie do informacji najważniejszej – w dziewięć dni po śmierci ostatniego księcia Mazowieckiego Albrecht już pytał Zygmunta Starego o zgodę na ożenek z wdową. W dziewięć dni!!!!! Król się nie zgodził, ale książę natychmiast skontrował to nową propozycją – niech jego bratanek ożeni się z córką wdowy. Na to też nie było zgody, na szczęście, ale widzimy jak konsekwentna była polityka Albrechta. I co najważniejsze - ona została określona jeszcze w XV wieku, za Albrechta Achillesa, dziadka naszego Albrechta. Nikt jednak tego nie wskazuje, choć konsekwencje są znane – upadek królestwa, rozbiory i wyniesienie dynastii do godności cesarskich, no a potem dwie wojny światowe. I teraz, jadąc przez ziemie Nowej Marchii, które Albrecht Achilles przyłączył do swojego władztwa dawno dawno temu, staję wreszcie na zamku w Łagowie. Otwieram sobie internet, włączam twittera, a tam prócz przekleństw i złorzeczeń kierowanych pod adresem nowej wersji filmu „Pan Samochodzik i templariusze”, informacja, że umarł Milan Kundera, skończony, pretensjonalny grafoman, współpracownik czeskiej bezpieki, o czym wiadomo od dawna, wytypowany do odegrania roli pisarza niepokornego. Na twitterze zaś ćwierknięcie ministra Piotra Glińskiego, który pisze, że umarł autor naprawdę wybitny, formacyjny, który ukształtował całe pokolenie ludzi, w tym naszego ministra. I to jest właśnie istotny powód, dla którego nie można przyznać dotacji, na odbudowę pałacu w Brodach, a także na uczciwe badania i publikacje poświęcone ponuremu wpływowi Albrechta i jego rodziny na dzieje Polski. I wierzcie mi, że wszystkie te polityczne zwody, jakie ta rodzina zastosowała wobec Polski, zostaną teraz powtórzone. My zaś, nawet nie będziemy się za bardzo orientować co się dzieje. Będziemy bowiem zajęci celebrowaniem wypowiedzi pisarzy, którzy formowali całe pokolenia.

 

Przypominam, że w dniach 5-6 sierpnia odbędzie się w Krakowie, w hotelu Polonia Kiermasz Książki i Sztuki. Na miejscu będzie dwoje artystów z Krakowa – Irena Czusz i Tomasz Bereźnicki, a także pracownia Sztuka Cięcia z Częstochowy. No i wydawnictwo Klinika Języka oczywiście.

 

---

tagi: zabytki  historia  piotr gliński  albrecht hohenzollern  turystyka  lubuskie  konserwacja  łagów  joannici  milan kundera 

	gabriel-maciejewski
	13 lipca 2023 08:42

43     2778    10 zaloguj sie by polubić