Wszyscy pamiętamy scenę z filmu „Ziemia obiecana”, kiedy to stojąca pod murem fabryki wiejska kobiecina mówi – a żeby to Łódź miasteczko zaraza pochłonęła….Wracałem wczoraj z miasteczka Łodzi w tych okropnych warunkach, ale nie byłem, wyobraźcie sobie, najwolniej jadącym kierowcą na drodze. Łódź miasteczko jest dziwne. Przynajmniej jak dla mnie, targi jednak, które się tam odbywały okazały się niezwykle inspirujące. O tym za chwilę. Zatrzymałem się w hotelu obok urzędu marszałkowskiego. W tym samym ciągu budynków były trzy restauracje i Biedronka. Ta Biedronka była najbardziej inspirująca. No i lokal, gdzie serwowali befsztyki i antrykoty, bo tam jadłem. W sobotę poszliśmy tam z parasolem, bo zdecydował się przyjechać do mnie i siedział na stoisku przez cały dzień. No, ale...miało być o Biedronce...Wszyscy pracownicy tego sklepu, jak chcą zapalić, wychodzą wprost na trotuar. Stoją i jarają. Czyni to także ochroniarz, wyglądający, jak Bill Hickok, który cudem przeżył strzelaninę w Dodge City i brzydko się zestarzał. Pierwszego wieczora stał przed drzwiami sklepu, palił, podrygiwał w rytmie, który tylko on sam słyszał i coś nucił pod nosem...Tylko jak zwróciłem na to uwagę, reszta wchodzących do sklepu traktowała to jak coś naturalnego.

Drugiego dnia poszliśmy z parasolem na te befsztyki, on siedział tyłem do baru i nie widział co się tam działo, ale ja miałem przed oczami dziwną ekspozycję. Wśród kelnerów i kelnerek ubranych w na czarno i szaro, pojawiła się w pewnym momencie dziewczyna z różowymi włosami. Miała na sobie seledynową bluzkę i wyglądała dość ekstrawagancko nawet jak na Łódź, gdzie dziewczyny wyglądają zupełnie inaczej niż w innych miastach. Ta z różowymi włosami była bardzo wyrobiona dramatycznie, rzucała głową na prawo i lewo, wchodziła wychodziła, mówiła coś z wielką ekspresją, ale nie słyszałem co, bo stała dość daleko, a w lokalu produkowali się cały czas gitarzyści basowi lat dwudziestu kilku uniemożliwiając wręcz momentami konsumpcję. Zjedliśmy, pożegnałem się z Wojtkiem, on odjechał do Katowic, a ja wróciłem do pokoju. Wieczorem zszedłem jeszcze po wodę do Biedronki. Zauważyłem, że te niedziele bez handlu są dla sklepów sieciowych błogosławieństwem. W sobotę wieczorem wszystko znika z półek, sklep wyglądał jak pobojowisko, pomiędzy półkami z alkoholem biegali studenci zagarniając wszystko co tam stało, a za nimi ukraińscy pracownicy różnych firm, którzy usiłowali porwać jakąś flaszkę zanim łapczywe ręce studenta po nią sięgną. Ustawiłem się w ogonku do kasy, podczas gdy pracownicy sklepu nogami przesuwali puste pudła w jedno miejsce. I wtedy zauważyłem tę z różowymi włosami. Gadała głośniej niż wszyscy, zwracała powszechną uwagę, ale najciekawsze było to, że rozmawiała z tym Billem Hickokiem. On coś tam mruczał, a ona nawijała. Nie sposób było nie usłyszeć o czym mówi. O tym mianowicie, że przed operacją piła znacznie więcej niż teraz, ale dzięki Bogu operacja się udała i teraz wszystko jest okay, z wyjątkiem tego picia. Ochroniarz, który już 10 lat temu zapomniał, że z kimś takim jak on mogą rozmawiać młode dziewczyny, był przez cały czas oszołomiony tą jej nadaktywnością. Nie wiedział co zrobić i pomrukiwał tylko. Ona zaś cały czas, chichocząc trochę opowiadała o tej swojej operacji i o alkoholu. On w końcu znalazł odpowiedni moment, żeby zapytać – a co to była za operacja? - Stomia – ona na to. I wtedy przyszła moja kolej do płacenia, a później wyszedłem ze sklepu.

A żeby to Łódź miasteczko…..

Na targach było fajnie, przychodzili stali klienci, ale sprzedałem też trochę z tak zwanej ręki. W trakcie tych targów jasno dotarł do mnie sens pojawiania się na takich imprezach. Bo jak wiecie już prawie go straciłem. Imprezy targowe na rynku książki dzielą się na dwie grupy – te dla ludzi i te dla celebrytów. Jest jeszcze trzecia kategoria, do niej należy jedna tylko impreza – Targi książki historycznej w Warszawie. Imprezy dla celebrytów nie są dla mnie, bo nie ma szans, żeby tam coś sprzedać. Na imprezach dla ludzi zaś wszyscy wyprzedają złogi magazynowe w przecenie. Nieraz bardzo drastycznej. I tak czynił stojący naprzeciwko mnie pan z wydawnictwa Czarna Owca. Radził sobie świetnie, a ja pomyślałem, że obniżając ceny i sprzedając te przecenione książki przez sieć nie pozbędę się ich nigdy. Postanowiłem więc wybrać się w nadchodzącym roku na targi do Poznania i do Białegostoku, zmieniając całkiem strategię. Dawno tam nie byłem i ciekaw jestem jak zareaguje rynek. No, ale to pieśń przyszłości. Marzec i kwiecień przyszłego roku. Przed nami zaś tegoroczne targi książki historycznej, a także konferencja w Tłokini. Muszę nadać tym wydarzeniom taką dynamikę, żebym sam nie wiedział gdzie jestem. Następną konferencję planuję już teraz, odbędzie się ona w marcu. Miejsce zdradzę tym, którzy będą w Tłokini, oni dowiedzą się pierwsi i pierwsi też zadecydują czy chcą, by konferencje się odbywały czy też lepiej z nich zrezygnować. Jeszcze dziś i jutro można zgłaszać chęć uczestnictwa w pierwszej konferencji, przypominam, że odbędzie się ona 8 grudnia w pałacu Tłokinia pod Kaliszem.

 

Zapraszam na stronę www.prawygornyrog.pl

---

tagi: targi  strategia  łódź 

	gabriel-maciejewski
	19 listopada 2018 09:27

37     3217    11 zaloguj sie by polubić