Niezwykle inspirujące są powieści Maurice’a Druon, francuskiego akademika. Oto kolejny fragment, który zatrzymał mnie na dłużej.

 

Finanse mają odwieczne tradycje i zawsze wielki bank ma swoich informatorów przy rządzie.

 

Czy to nie jest niesamowite? Jak wiemy z poprzedniego fragmentu jego prozy, cytowanego tu wczoraj, siły postępu pokonały już dawno siły reakcji, a więc sprawy z tymi informatorami banków przy rządach musiały też zajść nieco dalej niż to miało miejsce w opisywanych przez pana Maurycego czasach. Po cóż bowiem wielki bank miałby utrzymywać przy rządzie informatora, skoro może tego informatora zrobić premierem rządu i w ten sposób uzyskać wpływ na finanse państwa? No nie – zawoła ktoś zaraz – toż ludzie się zorientują i podniesie się krzyk wielki. Zaraz tam się zorientują. Jeśli informator wielkiego banku, przed objęciem stanowiska premiera, odpowiednio zadba o PR i na przykład wspierać będzie publicystów i pisarzy, to nic się nie stanie. Oni już wytłumaczą ludowi prostemu jak to jest naprawdę, a tych którzy będą twierdzić, że premier to, w myśl zasady sformułowanej przez akademika Druona, informator, nazwą oszołomami.

Pierwszym, który się zgłosił do tej jakże wdzięcznej roli był Szczepan Twardoch. Po 13 grudnia, kiedy to wielu publicystów napisało, że zmiana premiera to prawie stan wojenny, Twardoch napisał na fejsie, żeby – cytuję – pierdolnęli się oni w łeb. Cóż tu można rzec? Miałem kiedyś kolegę, który zafundował sobie romans z grubo starszą odeń panią, a na dodatek pozostającą z nim w zależności służbowej. Kobiecie tej zależało na dyskrecji, ale on zdaje się tego nie zrozumiał i już następnego dnia po konsumpcji, zaczął w sposób wyraźny dawać wszystkim do zrozumienia co się wydarzyło. Za ową panią nikt specjalnie nie przepadał, pojawiły się jakieś uszczypliwe uwagi, ale on dzielnie wziął ją w obronę. To było z jego strony oczywiście bardzo rycerskie, ale całkowicie demaskujące i, o ile dobrze pamiętam, bo czasu upłynęło wiele, szczęście to nie trwało zbyt długo. Myślę, że w przypadku Szczepana mamy do czynienia z sytuacją analogiczną. Jak pamiętamy obecny premier zajmował się niegdyś sponsorowaniem początkujących literatów. Czynił to z myślą o tym, by im ułatwić życie rzecz jasna, a nie z myślą o tym, by ich potem wykorzystać i porzucić. Zastanawiam się, w którym momencie Mateusz Morawiecki wsparł Szczepana, bo że go wsparł, tego jestem pewien. Myślę, że musiało to być jakoś w tym samym czasie kiedy to Grzegorz Braun zwrócił na uwagę, że mamy na prawicy zdolnego i inspirującego niezwykle autora nazwiskiem Twardoch Szczepan. Nie mogło być inaczej. Potem sprawy potoczyły się niezrozumiale dla postronnych, czyli Szczepan przestał być polskim pisarzem prawicowym, a został niemieckim propagandystą, ale być może w ściemach, którymi karmią się bankowcy i propagandyści pojawiło się zapotrzebowanie na kogoś takiego, a z zapotrzebowaniem wraz i budżet. No i Szczepan, jak to mówią, wykorzystał sytuację. Boże dzięki Ci, że nigdy nie pozwoliłeś mi na wykorzystanie żadnej sytuacji….To jest największe szczęście jakie mnie spotkało. Idę po kamieniach i potykam się co krok, ale jestem wolny.

No, ale wracajmy do Szczepka. Już za chwilę okaże się, że nasza przestrzeń propagandy emocjonalnej, wzbogaci się o nową jakość. Okaże się, że można być lokalnym patriotą, a jednocześnie gorącym zwolennikiem reform w duchu europejskim zaproponowanych przez nowego premiera. Szczepan stanie na wysokości zadania i zacznie pisać powieści oraz felietony, o jakich się Oldze Tokarczuk i Cherezińskiej nie śniło. Powróci znów na łono polskiej prawicy, a wszyscy go tam przyjmą z otwartymi ramionami, tak jak przyjęli Magdę Ogórek i innych nawróconych.

Napiszę teraz coś ważnego – nawet nie próbujcie się odwracać w tamtą stronę i nie próbujcie mi niczego sugerować. Walczymy bowiem o najwyższą stawkę, a jeśli na moment o tym zapomnimy każdy kto zechce spojrzeć w kierunku tej czeredy zamieni się, nie powiem w co, żeby nie gorszyć i nie denerwować dziewczyn. Nie słup soli w każdym razie.

Szczepan i jego aktywność to kwestia nieodległej przyszłości. Póki co, za czołowego promotora idei uosabianych przez nowego premiera uważany jest Igor Janke. I to jest coś, co mnie będzie nieustająco zdumiewać. Nie mogę sobie przypomnieć żadnego tekstu tego autora, który przykułby czyjąkolwiek, już nie mówię, że moją, uwagę na dłużej niż pięć sekund. Dlaczego jego akurat wybrał sobie Mateusz Morawiecki tego zgadnąć nie potrafię. Być może w grę wchodzą jakieś pozamerytoryczne kwestie, o których nie mam pojęcia. No, ale fakt pozostaje faktem, historia z pielmieniami, podobnie jak wystąpienie Szczepana 14 grudnia z rana, kojarzą mi się li tylko z dyskretnymi emocjami tej pani, źle całkowicie zrozumianymi przez jej młodszego adoratora. No tak – powie ktoś – ale tamten był chłopcem, a tu mamy dwóch dorosłych facetów. Janke jest starszy ode mnie...kto mu każe pisać takie rzeczy? Nie wiem, ale myślę, że wkraczamy na grząski bardzo teren, w którym już nie o propagandę chodzi, nie o politykę czy coś z tego zakresu, ale o dojrzałość emocjonalną. Konkretnie zaś rozstrzygnąć musimy na ile zależna jest ona po pierwsze od pieniędzy, po drugie od obietnic nie mających pokrycia, bo co do tego, że Igor Janke nigdy nie trafi do polityki nie możemy mieć wątpliwości. Myślę, że zależy bardzo, a co za tym idzie jest na sprzedaż. Pokusa by zamienić ją na coś, rzekomo bardziej wartościowego jest ogromna. Praktyka jednak uczy, że czego jak czego, ale tego rodzaju dojrzałości lepiej nie wymieniać na nic, bo potem człowiek wygląda źle. Jak goły w pokrzywach. Oczywiście może się czymś przykryć, jakąś poważną, polityczną deklaracją na przykład, ale to mu niewiele pomoże.

- A skąd możesz wiedzieć – padnie zaraz pytanie – czy oni nie będą przez Mateusza asekurowani do końca, do pełnego sukcesu? To znaczy do czego? Do nagrody Nobla dla Twardocha i mandatu senatora dla Jankego? Nie wiem tego, ale mam głęboką, dojrzałą bardzo intuicję, że nie będą. Mam bliskie pewności odczucie, że zostaną kopnięci w tyłek, jak tylko przestaną być potrzebni. Stanie się tak, ponieważ nie są wolni. Są do wynajęcia. I zobaczcie teraz, jak na ich tle, szlachetnie i pięknie, a także wyraziście, rysuje się postać tego mojego kolegi z dawnych lat, który co prawda niczego nie rozumiał, z sytuacji w której się znalazł, ale przynajmniej chciał się zachować zgodnie z nakazem serca. A Janke z Twardochem co….?

 

Bardzo dziękuję wszystkim, którzy przez ostatnie miesiące wspierali ten blog dobrym słowem i nie tylko dobrym słowem. Nie będę wymieniał nikogo z imienia, musicie mi to wybaczyć. Składam po prostu ogólne podziękowania wszystkim. Nie mogę zatrzymać tej zbiórki niestety, bo sytuacja jest trudna, a w przyszłym roku będzie jeszcze trudniejsza. Nie mam też specjalnych oporów, wybaczcie mi to, widząc jak dziennikarskie i publicystyczne sławy, ratują się prosząc o wsparcie czytelników. Jeśli więc ktoś uważa, że można i trzeba wesprzeć moją działalność publicystyczną, będę mu nieskończenie wdzięczny.

Bank Polska Kasa Opieki S.A. O. w Grodzisku Mazowieckim,

ul.Armii Krajowej 16 05-825 Grodzisk Mazowiecki

PL47 1240 6348 1111 0010 5853 0024

PKOPPLPWXXX

Podaję też konto na pay palu:

[email protected]

Przypominam też, że pieniądze pochodzące ze sprzedaży wspomnień księdza Wacława Blizińskiego przeznaczamy na remont kościoła i plebanii w Liskowie, gdzie ksiądz prałat dokonał swojego dzieła, a gdzie obecnie pełni posługę nasz dobry znajomy ksiądz Andrzej Klimek.

Zapraszam też do sklepu FOTO MAG, do księgarni Przy Agorze, do Tarabuka, do antykwariatu Tradovium w Krakowie, do sklepu GUFUŚ w Bielsku Białej i do sklepu HYDRO GAZ w Słupsku i do księgarni Konkret w Grodzisku Mazowieckim.

 

 

---

tagi: morawiecki  twardoch  janke 

	gabriel-maciejewski
	18 grudnia 2017 10:00

15     2345    10 zaloguj sie by polubić