Miałem dziś w nocy koszmar. Śnili mi się faceci w garniakach z kończynami poowijanymi grubymi warstwami bandaży. Od razu wydało mi się to podejrzane. Facetów przybywało i mieli te bandaże na rękach i nogach coraz grubsze. W pewnym momencie znalazłem się sam w sali szpitalnej, w której stało łóżko. Zanim cokolwiek zaczęło się dziać, ja już wiedziałem – Stanley Kubrick jest w pobliżu. Z jednej strony kołdry pojawiły się nagle upiorne, wytrzeszczone oczy, a z drugiej rozkładająca się, owrzodzona stopa...Nie czekałem co będzie dalej, zacząłem wrzeszczeć i obudziłem się natychmiast. Obraz ten mam w głowie do tej pory i zastanawiam się co zrobić z tak uroczo rozpoczętym dniem. Całe szczęście uratował mnie Onyx, który przysłał mi kilka ciekawych linków. Jeden z nich dotyczy nowego filmu Borcucha, który powstaje na motywach życia Wisławy Szymborskiej. Ja się trochę zdziwiłem, bo przeczytawszy informację o filmie dowiedziałem się, że ani Szymborska nie nazywa się w tym projekcie Szymborska, ani nie mieszka w Krakowie. Nie musi się uginać przed stalinowskim aparatem represji, a jej jedynym problemem jest zabranie głosu w dyskusji o uchodźcach. Bohaterka nazywa się Maria Linde i na dokładkę mieszka w Toskanii, a jakby tego było mało autorem scenariusza do tego obrazu jest sam Szczepan Twardoch. Uznałem, że wszystkie te okoliczności są nie dość, że niezwykłe, to jeszcze korespondują z moim koszmarem. Kolejna bowiem granica została przekroczona.

Napiszę teraz o dwóch filmach, z których jeden powracał na ten blog kilka razy. Nie wiem czy pamiętacie nakręcony w ZSRR obraz zatytułowany „Jak car Piotr Ibrahima swatał”. To jest film niezwykły, ze względu na dwie kwestie. Po pierwsze jest tam, jak na produkcję komunistyczną bardzo wiele humoru, takiego prawdziwego, że można się śmiać. Na dokładkę zaś Włodzimierz Wysocki gra tam Murzyna, konkretnie Etiopczyka, dziadka Aleksandra Puszkina. Powtarzam się, wiem, ale nie mogę się powstrzymać – Wysocki grający Murzyna to jest jedna z największych ekstrawagancji jakich doświadczyłem w życiu. I teraz, dzięki filmowi Borcucha, pułap wyznaczony, przez filmowców radzieckich zostanie przebity, a race wystrzelone przez polskich filmowców, scenarzystę Twardocha i aktorkę Jandę, która zagra panią Linde, wylecą wprost w kosmos. Zastanawiam się czy nie lepiej byłoby, żeby tę Linde zagrał Linda po prostu, który – w miarę jak się starzeje – coraz bardziej przypomina starą kobietę z półświatka. No, ale dobrze, niech będzie Janda. Drugi film o jakim chciałem wspomnieć to biografia Michaliny Wisłockiej, obraz ze wszech miar wstrząsający i demaskatorski. Tak po prostu, sam z siebie, bez dodatkowych jakichś działań. Mamy tam bowiem wprost pokazane skąd się wzięła rewolucja seksualna w Polsce. Oto partyjne funki na czyjeś polecenie, rozumiem, że nie wydane w Moskwie, ale gdzie indziej, znalazły oślicę ofiarną, która nie dość, że załatwiła im za jednym zamachem tę całą rewolucję, to jeszcze zalegalizowała towarzysko posiadanie licznych kochanek. Polecenie nie mogło być wydane w Moskwie, ale Moskwa nie mogła się za bardzo czepiać takiego, a nie innego rozwoju wypadków, albowiem czego tu się czepiać? Toż przecież towarzyszka Szymborska, to jest chciałem rzec, Wisłocka, zachowała się zgodnie z linią partii. Trochę namieszała, ale wszystko zostało po staremu. Scena zaś balu wydawców, na której obecny jest generał sadysta, to absolutne mistrzostwo świata, które przebija nawet Murzyna w wykonaniu Wysockiego. Myślę, że tak to właśnie musiało wyglądać. No, ale wracajmy do naszych baranów i powiążmy je jakoś w pęczki z tą Wisłocką. O co chodzi tym ludziom? Otóż propaganda, nawet ta w wydaniu radzieckim, jest nieskuteczna bez sporej dozy komizmu. Mam tu nawet na półce jakiś akademicki podręcznik omawiający różne aspekty komizmu, jest to najbardziej ponura książka jaką miałem w rękach kiedykolwiek. Nie ma twardej, komunistycznej propagandy bez humoru i bez kurdupla z wielką głową i jasną cerą, który gra dwumetrowego czarnucha. Nie ma skutecznej propagandy w świecie „demokratycznym” bez autorytetów i sław. Te zaś muszą być wprzęgnięte w coś tak absurdalnego i nieuczciwego, żeby nie mogły się już po tym otrząsnąć, żeby musieli ci biedni ludkowie brnąć w tę swoją aferalną histerię i historię dalej. Mamy więc polską pisarkę mieszkającą na wzgórzu, pod którym rozpościera się włoskie miasteczko. Ludzie z tego miasteczka chcą ją uhonorować obywatelstwem, ale ona mówi – jesteście chamy, bo nie lubicie uchodźców. I oni się obrażają. To jest cała intryga. I jeszcze coś o tęsknocie ma tam być i o kraju rodzinnym. I wyobraźcie sobie, że nikt nie mrugnie. I nikt nie powie złego słowa na ten film, bo mamy tu wszystko co jest potrzebne do tego, by zamknąć usta krytykom – bohaterkę, która nie jest tożsama sama ze sobą, przez co umożliwia twórcy ucieczkę w razie, gdyby jednak ktoś się na krytykę zdecydował, kompletnie ogłupiałą Jandę, która nie wie od dawna co czyni i Twardocha, który niebawem dostanie propozycję, żeby zagrać Murzyna. Taka jest bowiem kolej rzeczy w tej branży. Rudy, piegowaty kurdupel, żeby utrzymać się na szczycie musi zagrać Murzyna. Nie może być inaczej. Czekamy więc i życzymy Szczepanowi powodzenia, a także tego, by szuwaks, którym go wysmarują nie spowodował żadnych trwałych infekcji na skórze.

Ktoś powie, że to niemożliwe, Twardoch nie może zostać aktorem. Oczywiście, że może, albowiem wtedy projekty z jego udziałem staną się jeszcze tańsze. Rynek go zweryfikuje. Podobnie jak Masłowską, która po kolejnej klapie swojej kolejnej książki zabrała się za śpiewanie.

Jasne jest, że tego nie zwalczymy. I wcale nie musimy. Powinniśmy tylko stworzyć alternatywny rynek i to właśnie czynimy. Nie po to, żeby robić jakieś kretyńskie demaskacje, nie po to, żeby polemizować z Twardochem i produkowanymi przezeń idiotyzmami, bo te służą nam jedynie za punkt odbicia. Robimy to po to, żeby sprzedawać i stale tę sprzedaż zwiększać. Ona bowiem poszerza krąg ludzi świadomych. Na dniach, być może jutro wystartuje nasz portal video, który nosi jakże wdzięczną nazwę Prawy Górny Róg. W skrócie PGR. Logo zaś nawiązuje wprost do loga gazowni, tyle, że nie jest prostokątem, a trójkątem. Na dziś to tyle.

Zapraszam do księgarni basnjakniedzwiedz.pl

A oto najnowsze nagranie „u Michała” w księgarni Foto-Mag, tym razem:

O książce – Jerzy Bandrowski: Przez Jasne Wrota

https://www.youtube.com/watch?v=7QZMxQrAswo

poprzednie nagrania:

O ziemiaństwie:

https://www.youtube.com/watch?v=0ronBf5oH7k

O wydawniczych nowościach i kolejnych tomach baśni „Socjalizm i Śmierć”:

https://www.youtube.com/watch?v=D_pzN2U-hsA

O kwartalniku Szkoła Nawigatorów o protestantyzmie:
https://www.youtube.com/watch?v=mPtOH0VMOq0

O filmie Grzegorza Brauna „Luter i rewolucja protestancka”:

https://www.youtube.com/watch?v=69RcKACAUZI

O książce Hanny Koschenbahr-Łyskowskiej „Zielone rękawiczki”:

https://www.youtube.com/watch?v=PBIz5asguCA

O Bibliotece Historii Gospodarczej Polski:

https://www.youtube.com/watch?v=8xpy8i8nV6U

---

tagi: film  twardoch  szymborska  wisłocka 

	gabriel-maciejewski
	9 kwietnia 2018 09:08

23     4454    11 zaloguj sie by polubić