Działanie Sakiewicza opiera się na zasadzie przedstawionej w dowcipie:

Dziś o piętnastej będę w Empiku podpisywać książki. Do momentu aż nie wyprowwadzi mnie ochrona.

Dobre

"...o przemijaniu i metafizyki wyciągniętej z gumowca."

Będzie jeszcze gorzej, gwiazdorstwo z dupy wzięte, czyli z Netu, będzie udzielać wywiadów dziennikarzom, którzy ukończyli studia gotowania na gazie w gimnazjum im. Dyla Sowizdrzała.

A to wszystko potem się kończy takimi wywiadami, jak ten z Krzysztofem Krawczykiem

https://www.youtube.com/watch?v=1VslUOjZqoc

Prawdopodobnie wszyscy wrażliwcy tak mają, ale tacy bardziej wrażliwi piszą własne teksty, albo własną muzykę. Dzięki Pani komentarzowi zastanawiam się, czy Grechuta to Grechuta, czy raczej polscy poeci z okolic Krakowa podbijający swoimi tekstami osoby około lat piętnastu.

To już się dzieje

Nawet nie zacznę tego oglądać

Dla mnie istotą życia jest przetrwanie.. Kult życia ,jedna z największych wartości jakim zostaliśmy obdarowani przez Boga. I choć bym miał się zwijać i czolgac z bólu nigdy sie nie poddam.

Jedni w zyciu cwaniakują , oszukują innych i idą po najmniejszej linii oporu i takim przykładem jest Sakiewicz, ktory jest pozbawiony ,a wlascicie wykastrowany z wszelkiej wrażliwości i samooceny

A Grechuta   dla mnie jest gigantem  ,geniuszem który boksowal się  rzeczywistością , A ta potrzebuje głównie pacholków ,porwincjuszy mózgowych, propagandystów .. Stąd promuje się  oficjalnie paździerz , synów i córy szatana.. On nigdy nie uległ pokusie..

Tylko silna wiara w Pana Boga ,może nas uchronić przed załamaniem się ,popadaniem w traumy i  uleganiu pokusie .. Chrystus niosąc krzyż upadał i podnosił się , nigdy nie poddał się ,choc przeżywał niewyobrażalne cierpienia..  

A alkoholu oczywiście nie pił? (Stawiam znak zapytania bo nie wiem). Jakakolwiek choroba psychiczna wymagająca leczenia farmakologicznego (a taką jest zdaje się choroba afektywna dwubiegunowa) wyklucza spożywanie alkoholu. Nie przekreśla to jednak przecież ani talentu pana Marka, ani jego wrażliwości, ani ciężkiej i solidnej pracy jaką w swoim życiu wykonał i piękna piosenek które nagrał. Był człowiekiem który miał w swoim życiu zdecydowanie trudniej ze względu na stan swojego zdrowia.

http://weekend.gazeta.pl/weekend/1,152121,22110419,choroba-ktora-zniszczyla-grechute-cyklicznie-pojawialy-sie.html

źródło zdjęcia i opisu

Opis:

"Biografia Marka Grechuty autorstwa Marty Sztokfisz to książka zrodzona z międzypokoleniowej fascynacji, poświęcona nie tylko samemu artyście, ale też jego ponadczasowej twórczości, która do dziś łączy odbiorców w każdym wieku.
Drobiazgowo i skrupulatnie badane są tu nawet najdrobniejsze fakty z każdego etapu życia Grechuty wzbogacone o często oszczędne i ostrożne relacje jego rodziny, przyjaciół, znajomych. Jaką drogę przeszedł nieśmiały nastolatek z Zamościa, któremu muzyka nie dawała spokoju i któremu w drodze na szczyty popularności towarzyszyła druzgocąca zdrowie choroba psychiczna? Portret wyjątkowego artysty, ale także doskonale zarysowane zostało tło historii jego życia, przenikliwy obraz epoki, która go ukształtowała, zapis miejsc i ludzi, którzy zdecydowali o jego losie".

A na marginesie zostanie architektem wymaga ogromnej dyscypliny. Pewnie nie mniejszej jak zostanie artystą. Jednak jeśli chodzi o PRL brak mi wiary w przypadkowość zostania artystą niezależnym. Kiedy Marek Grechuta zdobył drugie miejsce w Opolu pierwsze zdobyła Maryla Rodowicz. A Maryla Rodowicz, jak sama kiedyś powiedział, aby zaśpiewać na mundialu (otwierały się wtedy na boisku takie piłki) została wezwana do KC w celu uzgodnienia tego występu. Jednym słowem dostała polecenie zaśpiewania. I tu chciałbym wrócić do Tadeusza Nowaka. Ta poezja jest na tyle specyficzna, na tyle symboliczna, na tyle realistycznio-magiczna, że trudno mi stwierdzić w jaki sposób została wybrana na płytę pana Marka. Płytę niezwykłą, którą dawno temu słuchałem na winylu u mojego przyjaciela:

źródło zdjęcia

Bo gumowiec jest siłą narodu, dopóki nie pojedzie do Wawy jako słoik.

Nie wiem. Wiem, co innego. Grechuta czasem przyjeżdżał do Warszawy na koncerty.

Za każdym razem widziałam zmiany w rysach jego twarzy (rozmywanie się, obrzęk) oraz w sposobie ruchu (coraz większa powolność). Widać było, że jest na silnych psychotykach. Ja cierpiałam, że on cierpi.

Dla mnie był artystą jedynym w swoim rodzaju. Drugiego takiego nie będzie.

Nieco OT, ale dobry znalazłem rano podręcznikowy wręcz przykład tego, dlaczego wydawanie książek o gospodarczej (i nie tylko) historii Polski jest ważne:

https://wiadomosci.onet.pl/kraj/sukces-iii-rp-to-zupelnie-hollywoodzka-historia-a-pis-to-kontynuuje/yy2w2t8

A to jeden ze smakowitych cytatów: "Nigdy w historii nie byliśmy tak blisko zachodniego poziomu życia. Oczywiście, Polska w XVI wieku była regionalną potęgą, ale ówczesny złoty wiek to mit. Nawet jeśli politycznie Polska miała wtedy znaczenie regionalne – bo niekoniecznie europejskie, a na pewno nie światowe – to gospodarczo cały czas była w tyle za innymi."

Jest dla mnie oczywiste, że życie prywatne artysty to jego indywidualne istnienie i nie mam zamiaru nawet przez sekundę jakkolwiek go oceniać ani klasyfikować. Śpiew i twórczość Marka Grechuty bardzo mi się podoba i to ona pozostaje źródłem mojej fascynacji, ale nie tylko. Cały projekt "Pieśni Marka Grechuty do słów Tadeusza Nowaka" (szósta płyta Marka Grechuty) to kopalnia niezwykłości. Weźmy okładkę. Projektowała ją Barbara Górska, a oparła się na tym obrazie:

źródło

"Très Riches Heures du Duc de Berry lub po prostu Très Riches Heures (The Very Rich Hours of the Duke of Berry) to bogato zdobiona Księga godzin. Takie książki zawierały modlitwy, które wierni powinni odmawiać w każdej kanonicznej porze dnia. Książka została zamówiona przez Jeana, Duc de Berry około 1410 roku." (tłumaczenie Google)

Obraz ten jest ilustracją października z bogato zdobionego Kalendarza-modlitewnika Księgi Godzin o niezwykłej historii.

"Książę Karol I Sabaudzki nabył rękopis, prawdopodobnie w prezencie, i zlecił Jeanowi Colombe'owi dokończenie manuskryptu około 1485–1489. XVI-wieczni flamandzcy artyści naśladowali figurki lub całe kompozycje znalezione w kalendarzu (Cazelles i Rathofer 1988). Rękopis należał do Margaret Austrii, księżnej Sabaudzkiej (1480–1530), gubernatora Holandii Habsburgów od 1507 do 1515 r. I od 1519 do 1530 r. 

Po tym jego historia jest nieznana aż do XVIII wieku, kiedy to powierzono jej introligatorstwo z bronią rodziny Serra z Genui we Włoszech".

źródło (tłumaczenie Google).

O czym to między innymi świadczy? O tym że Marek Grechuta nie był jednak sam tylko pracował, jakbyśmy to dzisiaj powiedzieli, "w projekcie." Nie umniejsza mu to w niczym, a projekt ma niezwykłą jakość. I to była siła PRL-u, pomimo jego wielu innych niedostatków.

Te wywiady osiągnęły wątpliwe mistrzostwo podczas rozmów dziennikarzy ze sportowcami, sczególnie ze skoczkami. Tak pomyślałem teraz, kiedy ci dziennikarze zaczną podczas wywiadu głaskać rozmówcę pod brodą, z odzywką: " dobry kiciu, dobry".

W piątek weszam i się zdziwiłam. Nie działa wyszukiwarka słów z poziomu ogólnego. Oby inne biblioteki nie poszły tą drogą.

W normalnym swiecie, z dziennikarzami, ktorzy reprezentuja glownie populacje idiotow, malo kto sie patyczkuje.

Nie byłem zwolennikiem tzw. piosenki poetyckiej, ale pan Marek miał u mnie otwarte drzwi. Mój ulubiony utwór to "Kantata".

Podmieniają nam artystów na nowych, bardziej medialnych i mamy tymi nowymi zachwycać się, ale żaden z nich bez wsparia marketingowego nie jest w stanie zdobyć serc słuchaczy i pozostać w nich.

Ja widziałem tego Sakiewicza wczoraj w telewizji i to co mnie uderzyło to to, że jemu nawet się nie chciało wydać parę złotych na kolejarska czapkę, która by mu wlazła na łeb. Musiał pożyczyć od któregoś z tych dzieci. Jakiż to piękny symbol!

On ma baniak tych rozmiarow, ze to wyglada na wodoglowie. Takich rozmiarow nie produkuja. Ja nie wiem jak to jest w literaturze, ale w hokeju jest tak, ze jak jakis trener wezmie druzyne dzieciakow do trenowania, to juz sie z tego nie wygrzebie i do ekstraligi juz nigdy nie przeskoczy.

A tu pacjent pisze bajke dla dzieci i chce byc jescze jakims powaznym graczem i publicysta mediow politycznych. No, ale w kabaretach rozne role sie sie odgrywa i wszyscy sa z tym OK.

Wybranie jednak "dwuznacznego tytulu" dla ksiazki dla dzieci to jest wedlug moich kryteriow ostateczna dyskwalifikacja, bo dzieciom z przyczyn zasadniczych sie nie wysyla zadnych "mixed signals".

On jest albo bardzo glupi, albo po prostu zdegenerowany.

Nie wiem czy Grechuta był gigantem, ale na pewno znał się na muzyce

Polemizowałbym 

Kwinto, kto to jest?

Już niedługo

To jest poezja intuicyjna i słuchowa, bardzo wielka

Jeszcze w TV go pokazali...no nie...

Fakt.

Poezja Tadeusza Nowaka - wyjątkowa, głęboka, przejmująca. Nie mogę zrozumieć co spowodowało, że podpisał się pod zbrodniczą rezolucją pięćdziesięciu trzech intelektualistów krakowskich potępiających bp. Czesława Kaczmarka. Warto przypomnieć tę listę:

Karol Bunsch, Jan Błoński, Władysław Dobrowolski, Kornel Filipowicz, Andrzej Kijowski, Jalu Kurek, Władysław Machejek, W. Maciąg, Sławomir Mrożek, Tadeusz Nowak, Julian Przyboś, T. Sliwiak, Maciej Słomczyński *Joe Alex*, Wisława Szymborska, Żydówka. Olgierd Terlecki, H. Vogler, Adam Włodek, K. Barnaś, Wł. Błachut, J. Bober, Wł. Bodnicki, A. Brosz, B. Brzeziński, B. M. Długoszewski, Ludwik Flaszen, J. A. Frasik, Z. Groń, Leszek Herdegen, B. Husarski, J. Janowski, J. Jaźwiec, R. Kłyś, W. Krzemiński, J. Kurczab, T, Kwiatkowski, J. Lowell, J. Łabuz, H. Markiewicz, Bruno Miecugow, Hanna Mortkowicz-Olczakowa, Stefan Otwinowski, A. Polewka, M. Promiński, E. Rączkowski, E. Sicińska, St. Skoneczny, A. Świrszczyńska, K. Szpalski, Jan Wiktor, Jerzy Zagórski, Marian Załucki, Witold Zechenter, A. Zuzmierowski.

Kolejarza wydało wydawnictwo ludzi świeckich, którzy wydają książki religijne (dawne wydawnictwo Maszachaba), a którego dwóch pracowników ma fikuśne nazwiska: Słup, a drugi Kotas. Tak tylko napisałem z głupia frant.

https://wirtualnywydawca.pl/2005/04/14525/

Poeta miał wówczas niecałe 23 lata. Czy  mógł wiedziec co jest prawdą, a co oszczerstwem, skoro tak wiele "autorytetów" potępiało biskupa?

To co Coryllus pisze.. To całe certyfikowane celbryctwo razem z pacholkami dziennikarskim, toż to pozory i jedynie kokietowanie publiki po to tylko ,żeby fałszywie sie zalegendowac.. Oni nie sa autentyczni,  sa zwykłymi beztalenciami, mają służyć jak psy i z pańskiej michy jeść.. Nie stać ich na samodzielność myślenia ,a o samodzielności w działaniu to możemy w ogole zapomnieć.. Pustaki przebiebierańce..  Sakiewicz, Faflun, Michnik itp. Oni sa nikim wobec 38 mil narodu.. Ważną rzecz powiedział Grechuta w zalinkowanym wywiadziwie .Dziennikarz zapytał go.; Dokąd Pan dojechał Szaloną Lokomotywą ? Grechuta odpowiedział,ze do cyrku.. I tak do dziś jest ,nic sie nie zmienia..  Błazenady ,które udają autentyczność,drewno intelektualne w połączoniu z tym ,co by tu zrobić, żeby przewalic budżet.. 

To zazwyczaj są ludzie zaburzeni, czasem ciężko. Na to człowiek nie ma większego wpływu, a często nie może zmienić. Ale, bynajmniej nie znaczy to, że mamy takie zachowania akceptować. 

U Tortorelli na konferencji dzwonek telefonu komorkowego kosztuje piecset baksow, a jak pacjent nie potrafi na czas wylaczyc to tysiac. Inni trenerrzy jak uslysza dzwonek to na pytania goscia nie odpowiadaja, albo natychmiast koncza i wychodza. Dzwonek to sygnal glupoty, braku szacunku, a przede wszystkim braku zainteresowania. Sygnal, ze trzeba konczyc.

To juz trwa lata, a tych durniow nie ubywa, niczego sie nie ucza, dalej, co roku te same numery powtarzaja. Pytania wymyslone, tak jakby meczu nie ogladali, pytania o emocje, frustracje, albo sztandarowe gowno "how important it was for you...".

W NHL TV jest dziennikarstwo analityczne, ktore robia byli zawodnicy, trenerzy i managerowie ligi. To warto ogladac, bo to jest o hokeju, o grze, calej ukladance, czesto jeszcze podparte video i nie ma tam nic o uczuciach. Sa "key moments"... zdefiniowane sytuacje, ktore sa przelomowe na meczu. No ale do tego trzeba miec pasje, oko, czuc gre, miec o niej pojecie.

Cala reszta, ktora potem idzie w media ogolne to chlam. Czasem w tych wywiadach pada z ust trenerskich zdanie, ktorych durna dziennikarska tluszcza nie rozumie, ale bezrozumnie powtarza.

Daryll Sutter, byly juz trener Los Angeles pytany w play offach o nadzieje, w sytuacji, kiedy zespol byl w pod sciana odpowiedzial, ze wszystko tylko nie nadzieja, bo ta jest zabojcza. Dziennikarz tego nie zrozumial, a juz napewno nie odniosl do siebie.

Po prostu co innego sprzedają. Inne emocje, droższe. A ci włażą ze swoim światem emocji tanich.

Można jeszcze dodać, że w zacnym gronie to podpisał.

Ty wiesz, że to jest możliwe? Ja mu się nigdy baczniej nie przyglądałem, ale z tym łbem coś musi faktycznie być coś nie tak. Myślisz, że na niego nie było rozmiaru?

Mysle, ze helmu hokejowego to on nie dobierze.

A z jakiego względu ciekawsze?

Oczywiście chórowi madrygalistów (ale jakoś "i" mi tam pasowało):

"Madrygał  (wokalna forma muzyczna) – wokalny utwór wielogłosowy, zwykle poruszający treści o tematyce świeckiej, miłosnej, przedstawiającej sielankowy tryb życia. Popularny w średniowieczu, ale jego rozkwit nastąpił w XVI w. Renesansowy madrygał ze średniowiecznym łączyło już tylko kilka nielicznych aspektów tekstowych oraz dominacja liryki miłosnej. Średniowieczny madrygał był dwu-lub trzygłosowy. W madrygale renesansowym nastąpiło powiększenie liczby głosów ( w pierwszej połowie XVI w. przeważał układ czterogłosowy, w 2. połowie XVI w. były najczęściej kompozycjami pięciogłosowymi). Madrygał rozwinął się z włoskiej piosenki ludowej- frotolli, oraz form do niej zbliżonych- villanelli, villoty (napolitana), canzony i strambotto.

Posiadałbudowę symetryczną, homofonię akordową, formę przekomponowaną oraz fragmenty zawierające dźwięki chromatycznie zmienione (było to nawiązanie do skal modalnych, czyli kościelnych, typowych dla średniowiecza).

Tekstbył ściśle powiązany z muzyką, jego zadaniem było zilustrowanie każdego szczegółu. Szczególnym uznaniem cieszyły się madrygały takich twórców, jak: Pietro Bembo, Michaelangelo Buonarroti (bratanek Michała Anioła), Antonio Molino, Giovanni della Casa i Torquato Tasso. Madrygały były nasycone dużą ilością emocji występujących w tekście i opisujących je muzyce. Często pojawiało się nawiązanie do przyrody, piękna natury. Madrygał renesansowy rozwijał się przez blisko sto lat i, podobnie jak inne formy podlegał rozmaitym zmianom stylistycznym".

źródło Wikipedia

thx

Niedawno to on byl "partyzant wolnego slowa", a teraz wciaga kolejarska czapke na baniak. Na hrabiego to trzeba miec wyglad, a on ma imaz jakby dziennie dwa wiadra kartofli z korytka frezowal.