Napisałem tu wczoraj o książkach, które pełnią funkcję pomników. I konkluzje tego tekstu wydawać by się mogły oczywiste, gdyby człowiek nie miał przed oczami tego, co robią polskie placówki kulturalne i ludzie, którym kultura imponuje, i którzy za jej pomocą podnoszą sobie samoocenę.

Ma to bowiem wymiar buszmeński. Tak, jak kiedyś Belgowie w Kongo sprzedawali miejscowym wodzom luksusowe limuzyny, po to, by nakłonić ich do budowy dróg ku terenom obfitującym w kauczuk, tak dzisiaj ktoś przedstawia naszym ministrom różne oferty związane z gadżetami, które koniecznie muszą się w Polsce znaleźć. Wczoraj, na przykład, dowiedziałem się, że minister Sasin kupił dla ojca Rydzyka miecz z czasów Mieszka I. Było to już jakiś czas temu, więc news jest przestarzały, ale ja o tym nie wiedziałem. No i okazało się, że ten miecz to jednak falsyfikat. To właśnie nazywam zachowaniem buszmeńskim. Jak można, duchownemu, kupować odpustowy gadżet, będąc świadomym czym jest czas, jego upływ oraz rynek przedmiotów uchodzących za eksponaty muzealne? No chyba, że minister Sasin nie jest świadomy tych wszystkich kwestii, wtedy mamy do czynienia nie z buszmeństwem ale z wtórnym analfabetyzmem. Ktoś musiał bowiem ministrowi powiedzieć – panie, to jest okazja, miecz z czasów Mieszka I!. Minister zaś musiał pomyśleć – to świetnie, bo był jeszcze Mieszko II i miecz z jego czasów, to by była jednak obsuwa wizerunkowa.

Niedawno doszło do kolejnej wywrotki, albowiem prof. Żaryn zakupił „dla Polski” fortepian Paderewskiego, z roku 1872, który okazał się być fortepianem nie wiadomo kogo i pochodzi z lat dwudziestych XX wieku. Nie ma do niego żadnej dokumentacji, ale ktoś taki pomysł profesorowi podsunął. Trole wynajęci do szyderstw rżą z tego już kilka dni i mała w tym pociecha, że w swoich wygłupach mylą Paderewskiego z Pendereckim. Bo to jest kompromitacja. Nie wiadomo też po jaką cholerę kupować fortepian, nawet jeśli grał kiedyś na nim Paderewski. Sens w tym jest taki sam, jak w produkowaniu skarpet z wizerunkiem Pileckiego. W kulturze bowiem obowiązuje komunikacyjny fetyszyzm, rządzą gadżety. A żyjemy, przypomnę, w kraju pomnikowych dzieł literatury, z których większość została w dodatku sfilmowana. I każdy, popierany przez władzę, jawną lub tajną pisarz, musi popełnić dzieło pomnikowe. Nie wiadomo jednak dlaczego istnienie tych dzieł i ciągłe nawracanie autorów do metody pomnikowości, nie daje do myślenia władzy, która niektóre z tych pomników finansuje. „Księgi Jakubowe” są niewątpliwie pomnikiem. Jest to pomnik głupoty autorki i pomnik władzy, jaką chcieli nad czytelnikami tej książki rozciągnąć sponsorzy projektu. Przypomnę, że Jarosław Kaczyński chwalił się kiedyś iż czytał tę książkę, czy też zaczął czytać. I co? Nic mu nie zaświtało w głowie? Najwyraźniej. Nie kojarzy on bowiem faktów i nie rozumie, że pomnikowe dzieła muszą natychmiast przynieść wymierny efekt propagandowy w skali, co najmniej, regionu. O ile produkuje się je ze zrozumieniem intencji i funkcji. Harry Potter podkreślił i zabetonował dominację autorów anglosaskich w światowej literaturze. No, a prezesowi wydaje się pewnie, że to jakiś szajs, a władza to jego tajne dogowory z Banasiem? Tak tylko pytam.

Komuna nie doczekała się pomnikowej książki, albowiem nie da się zbudować pomnika z samych fałszów. Zajęła się więc ekranizacją dzieł pomnikowych, pilnując jednocześnie, by nie stały się one żadnym obiektem kultu za granicą. To byłby tylko kłopot. Filmy takie jak „Potop” pozostały narzędziem stymulacji emocji w kraju. Tylko jeden film doczekał się grona wielbicieli fanatyków w USA i był to „Rękopis znaleziony w Saragossie” Wojciecha Jerzego Hasa, twórcy filmów malarskich, który traktował kino poważnie, to znaczy wierzył w jego teoretyczną misję, która polega na pokazywaniu przepełnionych emocjami obrazów o niewielkiej, bardzo dynamice, która jednak jest bardzo przejmująca. Kino poszło w inną stronę i pokazuje bebechy, a o tym kim był reżyser Has nikt nie pamięta i nikt go nie naśladuje. A szkoda.

Propaganda w kulturze zaczyna się od zakwestionowania misji. Jeśli założymy, że misją malarza jest namalowanie obrazu, to od razu zrozumiemy czym jest propaganda – szyderstwem z malowania. I wskazaniem, że prócz obrazu są jeszcze jakieś inne jakości, rzekomo ważniejsze. Konstatacji ten towarzyszą zawsze próby kokietowania widza.

Wróćmy teraz do Sasina. Co on chciał osiągnąć? Do końca nie wiemy, ale przyjmijmy, że chciał uhonorować Rydzyka. Dlaczego wybrał taki gadżet? Bo zdawało mu się, że Rydzyk jest jak Mieszko, który na nowo  chrystianizuje Polskę. To jest fatalne rozpoznanie i brak zrozumienia, bo nawet jeśli tak jest to miecz nie jest symbolem chrystianizacji. A na pewno nie powinien być. Sasin tego jednak nie rozumie, a okoliczności weryfikują go bezlitośnie. I pozornie bez związku z jego brakiem zrozumienia. No, ale jak się zastanowimy, to okaże się, że ten związek jest.

Ten brak zrozumienia powoduje, że nie istnieje komunikacja pomiędzy tak zwanym obozem patriotycznym, a jego wyborcami. Ludziom pokroju Sasina zdaje się, że głupkowate demonstracje to jest komunikacja. Prezes ma chyba te same złudzenia, a na pewno mają je szefowie patriotycznych mediów. Przypominam – wizytówką Wielkiej Brytanii w ostatnich dwóch dekadach stał się Harry Potter. Z polskich książek w brytyjskich księgarniach dostępne są „Empuzjon” i „Wiedźmin”. Jedno napisane na zlecenie Niemców, a drugie popularne dzięki grze. Jedynemu polskiemu brandowi w kulturze, który jest – sam z siebie – rozpoznawalny na świecie. Co z tą jakością zrobiono w Polsce nie muszę mówić. Mam na myśli ekranizację tego całego Wiedźmina.

Z pomnikowych książek wymieniłbym jeszcze „Legion” Cherezińskiej, który zdemaskował inną jeszcze funkcję pomnikowych książek – betonowanie tematów. Nikt nie ruszy już przez najbliższe 50 lat tego tematu i sprawa Brygady oraz jej epopei przeniesiona zostanie do lamusa, bądź wprost w niebyt. Przypominam raz jeszcze – żyjemy w kraju pomnikowych powieści i epopei. Mamy Pana Tadeusza, całego Sienkiewicza, Chłopów, Popioły oraz Noce i dnie. Wszystko to zostało sfilmowane w mniej już bardziej udany sposób. I trudno w Polsce tłumaczyć komuś, kto jeszcze związany jest z kulturą na szczeblu ministerialnym, jak ważne są pomniki literackie. I jak ważni są autorzy, których można legendować i czynić z nich jednoosobowe, tanie – ośrodki miękkiej propagandy. No właśnie – tanie. Problem polega na tym, żeby nie było tanio. Bo jak jest tanio, to znaczy jedna osoba – jak Joan Rowling – załatwia propagandę brytyjską przez dwie dekady, to ludzie pozbawieni talentów, mocy i sprawstwa, nie mogą nic zarobić. No, a to oni są przecież solą ziemi, istotą tego państwa. Chłop potęgą jest i basta, prawda? I nie można przez to lekceważyć wygłupów różnych durniów, którym się zdaje, że można kupić miecz z czasów Mieszka I.

Co w takim razie z komunikacją? -  zapytacie. Normalnie, zajmują się nią wyspecjalizowane ośrodki propagandy i ludzie uznawani za autorytety. Z jakiego powodu? Tego właśnie nie sposób dociec. Żaden z nich bowiem nie jest autorem, ani nawet recenzentem żadnej pomnikowej książki. Trudno bowiem za takowego uznać Jacka Bartosiaka. Pozostaje więc tylko jeden rodzaj hierarchii, który uwiarygadnia autorytety – hierarchia tematów. I tu wracamy znów do miecza Mieszka I, który to Mieszko jest lepszy od Mieszka II. U Stanowskiego zaś, o czym już zdaje się pisałem, generał Andrzejczak i jego łysy kolega dyskutowali o tym, kto ze współczesnych polityków, przypomina Aleksandra Wielkiego. I popatrzcie, jak to dobrze, że podstawą tych rozważań jest filozofia dziejów, a nie filozofia przyrody. Bo wtedy u Stanowskiego rozważaliby kto z polityków współczesnej Polski posiada chytrość lista i siłę słonia. I wyszłoby im na koniec, ze Sasin z Glińskim. Dziękuję za uwagę.

Jak zwykle mam dla Was trochę książek z rynku.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/lecha-i-lechici-w-kronice-polskiej-mistrza-wincentego-kadlubka/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/intelektualisci-w-sredniowieczu/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/spoleczenstwo-feudalne/

 

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/niech-sobie-nie-mysla-ze-jestesmy-kolaborantami-protektorat-czech-i-moraw-1939-1945/  

---

tagi: książki  propaganda  kultura  pomniki  siła  gadżety  aleksander wielki  fetysze  chytrość 

	gabriel-maciejewski
	26 września 2024 08:59

35     2701    11 zaloguj sie by polubić