Zacznę od definicji odwagi lub ściślej od definicji odwagi w polityce. Cóż to takiego? To jest umiejętność podejmowania niepopularnych decyzji. Czy ktokolwiek w Polsce taką umiejętność posiada? Śmiem wątpić, bo nie bierzemy pod uwagę ministra Antoniego i jego decyzji personalnych. Dobrze wiemy jaki jest zakres „decyzji niepopularnch” i co one oznaczają. Nikt, łącznie z Jarosławem Kaczyńskim takich decyzji nie podejmie, a jeśli idzie o opozycję to jest ona moim zdaniem skompromitowana ostatecznie decyzją o wynajęciu agencji PR, która miała im powiedzieć czy przesunięcie się na lewo ułatwi wygraną w wyborach.

Nieumiejętność podejmowania takich decyzji wiąże się automatycznie z wiarą w nieuchronność i łatwość dziedziczenia politycznego spadku. To jest idiotyzm, trzeba to napisać wprost. Nie ma czegoś takiego jak nieuchronne i łatwe dziedziczenie politycznego spadku. Nie ma tego w rodzinach panujących i nigdy nie było, a co dopiero w systemie tak ułomnym jak nasz. Jeśli takie zjawisko jednak występuje i jest łatwe do zaobserwowania, oznacza to tyle, że system jest kontrolowany przez organizację zewnętrzną, która gwarantuje mu stabilizację. Na tym więc polegać będzie polityczne dziedziczenie w Polsce, czego musimy być świadomi już teraz. I teraz pytanie – czy Smoleńsk był nieudaną próbą likwidacji politycznej masy spadkowej? Wygląda na to, że tak. Masa jednak nie została zlikwidowana, przeciwnie rozrosła się dzięki temu wydarzeniu i do pewnego momentu rosła stale. Teraz już nie rośnie, albowiem zbyt wiele osób oczekuje stabilizacji politycznej gwarantowanej z zewnątrz, a co za tym idzie pewności dziedziczenia. Przypomnę, że obejmowanie schedy politycznej odbywało się zawsze w niesłychanym stresie, a w państwach poważnych, takich jak Imperium Rzymskie stabilność tej schedy grawantowały organizacje wewnętrzne. Na przykład pretorianie. Nie żadne organizacje globalne, choć takowe zapewne także wówczas były. Można rzec, że władza w takich warunkach denegerowała się łatwo. To prawda, łatwo, ale nie ostatecznie. Można było wyjść z upadku i historia zna mnóstwo takich przypadków. Czy bezstresowe dziedziczenie ustrzeże nas przed degeneracją władzy? Mowy nie ma, a omawiany tu od dwóch dni casus jest tego najwyraźniejszym dowodem. Bezstresowe dziedziczenie, po pierwsze – może nigdy nie nastąpić, to znaczy może okazać się pułapką. Po drugie – oznacza ono – powtórzę, że istnieje zewnętrzna gwarancja. Ona musi na coś opierwać, zwykle takie gwarancje opiewają na różne rodzaje bezkarności. Nie będę już tu omawiał dokładnie na jakie, bo nasz portal nabierze charakteru plotkarskiego.

Przyjmijmy takie założenie – wierzchołek każdej władzy jest mocno zdeprawowany i tak zwane losy zwykłych ludzi nie interesują w sposób istotny tych, którzy na tym wierzchołku żyją. Mają oni jedynie stwarzać pewne złudzenia, eksportowane potem w dół. Takim eksportem zajmują się dziś coraz bardziej idiotyczne programy telewizyjne, na przykład takie, jak ten prowadzony przez dziennikarza nazwiskiem Grzegorz Jankowski. One są niewiarygodne z istoty, ale formuła ta i natężenie jej eksploatacji, a także brak alternatyw powodują, że ludzie się przyzwyczajają i zaczynają w nie wierzyć. To pogłębia deprawację władzy, bo ta zaczyna z kolei wierzyć, że wyborcy to kompletni durnie. Jeśli do tego władza ma nawyki rozrywkowe i lubi wydawać, przekonanie to pogłębia się w tempie wykładniczym. Zaworami bezpieczeństwa bywają w takich razach liderzy liczący wprost na zderzenie z aktualnym liderem, którzy poszukują sojuszników, oparcia, współpracowników, posiadających umiejętności dawno na szczytach władzy zapomniane, a do jej sprawowania potrzebne koniecznie, stwarzają i gwarantują alternatywny układ. Czy u nas w Polsce może dojść do takiej sytuacji. Nie. Nie może, albowiem w Polsce dziś dominuje wiara w nieuchronność dziedziczenia politycznej schedy. Jak zabraknie Kaczyńskiego to będzie Morawiecki. Oczywiście, tak może być, ale już wyżej napisałem co to oznacza – dalsze degenerowanie się władzy.

Po czym poznajemy, że proces ten następuje – po całkowitym pogubieniu się Marty Kaczyńskiej. I nie chodzi tu już o to, że ona podejmuje szeregi niekonsekwentnych decyzji. To w ogóle nie jest problem. Myślę, że nie ma systemu, który liczyłby na to, że bliska władzy i dotknięta tragedią kobieta, uporządkuje swoje życie sama. To jest niemożliwe. Każdy za to system liczący się z możliwością innego niż nieuchronne i łatwe do przewidzenia dziedziczenie władzy zagwarantowałby takiej osobie bezpieczeństwo lub po prostu by ją ukrył. W przypadku PiS i ludzi otaczających prezesa wiara w ten humbug – łatwe przejęcie politycznej schedy - jest wprost paraliżująca. A to wcale nie musi tak być. Może, oby prezes żył wiecznie, dojść do czegoś innego zgoła. Do gwałtownego i symbolicznego unieważnienia dynastii. Ja się tu nie będę ekscytował opisywaniem możliwych do zaistnienia szczegółów takiego zdarzenia, ale każdy je sobie może wyobrazić. Szczególnie po Smoleńsku i po tym co się wokół ekshumacji dzieje teraz. Mam na myślę emitowaną z mediów w lud wykładnię tej, koniecznej do przeprowadzenia operacji. Nie będzie żadnego dziedziczenia politycznej schedy, może za to dojść do czegoś odwrotnego. I to będzie dla tych degeneratów, którzy Martę Kaczyńską otaczają sporym zaskoczeniem. Nie mam zamiaru tego oglądać, ale niech mi potem nikt nie pisze, że nie ostrzegałem. Dlaczego ja napisałem – degeneratów? Otóż dlatego, że ofiara, którą ktoś złożył w Smoleńsku, a także wszystko co działo się później utwierdziło tych ludzi, mam na myśli strukturę hierarchiczną PiS, że wszystko co najgorsze już się stało, teraz zaś, mając zewnętrzne gwarancje, można już tylko dyskretnie zerkać na co ładniejsze koleżanki i oczekiwać na swoją kolej do objęcia jakichś dobrz epłatnych i nie wiążących się z odpowiedzialnością funkcji. Nie mówcie mi, że to tak nie wygląda...na pewno tak jest. Tam nie ma nikogo, kto zrozumiałby sytuację Marty Kaczyńskiej i zaproponował jakieś rozwiązanie, a to oznacza, że nie ma tam ludzi oceniających sytuację w sposób emocjonalnie uczciwy. Są za to tacy, którzy – w najgłębszych zakamarkach duszy – liczą na to, że dzięki szaleństwu Marty Kaczyńskiej uda im się zrealizować jakiś własny plan. I to jest właśnie problem największy – uspokojenie, a w istocie otępienie i degeneracja całej struktury.

Żeby nie pozostać przy jednym przykładzie podam inny – Kornel Morawiecki. Trudno o człowieka, który – sądząc po wypowiedziach – głębiej wierzyłby w bezstresowe przekazanie schedy politycznej jego synowi, a także w to, że wyborca to miałki i labilny kretyn oczekujący od polityka tak zwanych ciekawych wypowiedzi. To są dwa przypadki, nad którymi musimy się niestety zastanawiać, bo ich zachowanie informuje nas wprost o tym, jaka jest rzeczywista sytuacja w strukturze władzy, z tego zaś wnioskować możemy o przyszłych zdarzeniach. Są to oczywiście wróżby ułomne i pełne wad, ale przecież innych mieć nie będziemy, a nikt poważny nie będzie już przecież oglądał tych durniów robiących publicystykę telewizyjną. Na tym kończę, bo przed nami daleka droga.

 

Aha jeszcze jedno, a raczej dwa, dwa – informacja i film:

 

https://www.se.pl/wiadomosci/polityka/zona-samuela-pereiry-27-letnia-maria-pereira-bedzie-rzecznikiem-trybunalu-konstytucyjnego-aa-zt8B-XMvc-bhZm.html

 

https://www.youtube.com/watch?v=QmpQIXWSM4U&feature=youtu.be

 

Zapraszam na portal www.prawygornyrog.pl

---

tagi: polityka  pis  władza  kaczyńscy  odwaga  dziedziczenie 

	gabriel-maciejewski
	6 sierpnia 2018 08:44

20     3486    9 zaloguj sie by polubić