Z tym że to salami najpierw było odkrajane małym nożykiem. Teraz już w ruchu jest elektryczna krajalnica lub nawet siekierka.

Dziś szanse są wyłącznie za kulisami, dlatego próbuje się unieważnić publiczność. Jak coś budzi wzruszenie i zainteresowanie musi być w opini zakulisowych macherów niedobre, bo nie mają na to wpływu

Czasami coś przemknęło do opinii publicznej z traktowania aktorów, a zwłaszcza aktorek przez polskich reżyserów teatralnych, czy też filmowych. Najprostszy sposób presja psychiczna, a do tego służą sceny rozbierane, najlepiej ostre i wtedy ona lub on nie maja odwrotu i aby nie wypaść z obiegu muszą w to brnąć. Potem latka lecą i można się rozbierać u Smarzowskiego lub innego reżysera od turpizmu. Ofiarami są aktorzy, a sprawcami upodlenia reżyserzy i scenarzyści, ale stawiam pytanie czyimi ofiarami są oni?

Zaczął się festiwal bethowenowski i słucham nie tylko koncertów ale przede wszystkim rozmów nadawanych w przerwie. 

Kariera światowa muzyka  - to jest dopiero jazda. 

A oni nic innego nie umieją. Wchodzą w te mechanizmy jeśli tylko np p. Penderecka je dla kogoś uruchomi. 

.

Ich rodzice zabiegali od początku by ćwiczyli. P. Penderecka w tym roku organizuje koncert dla dzieci. Nie dziecinny jak można by pomyśleć. Poważny. Tyle że na widowni dzieci...Z możliwością np wejścia na scenę.

.

Wiem. Rzecz w tym że nie mam jak pisać o Nowickim. Jemu się tak zawsze zdawało. Dużo w życiu zmarnował. Córka z "nazwiskiem" ojca zrobiła karierę dziennikarską. Takie tam krakowskie...

.

Wiesz, pisałam jakoś rok temu o Grotowskim. 

I jego aktorach. Kolega z naszego roku grał A właściwie terminował u niego. 

Wyciągnęłysmy go z koleżanką do herbaciarni w Rynku. 

Kompletny brak kontaktu z człowiekiem. Potem gdy byłam na ich ...przedstawieniach...kompletna obcość.  Gabriel to dokładnie dziś zdiagnozował.

My, publiczność  nie doroslismy wtedy

Potem już zrozumiałam te mechanizmy. 

A teraz jestem za stara na wszystko.  Może młodsi? 

.

Bo jeśli chodzi o główny nurt to tam dobrych artystów jak na lekarstwo.

Tzw. wtajemniczeni mówią nam, że my tego nie rozumiemy, nie dorośliśmy i domagają się bałwochwalczego uwielbienia. Mija trochę lat i po aktorach Grotowskiego nie ma najmniejszego śladu i jakimś reliktem jest Maja Komorowska, która jest aż tak niesamowicie naturalna, że aż sztuczna. Lata mijają, a my nadal domagamy się kanonu dobrej dykcji i stosownego modulowania głosu, bo przecież scena to umowność, a nie potoczna mowa. Oni z tego Parnasu nawet własnych butów  nie widzą. :)

Mozna zdjęcie powiększyć klikając na niego

Ja jestem staroświecka...przeżytek czasów gdy krawcowa przerobiła mi przedwojennym smoking Dziadka na modną marynarę. Wełna nie do zdarcia. Po co mi potem te dziadostwa na scenie o których w notce..

.

Też nie wiem, ale np sztuka o żywocie Jana Kochanowskiego lub Josepha Conrada miałaby w sobie zarówno element sensacji, dylematy moralne (o ile je mieli), a także przybliżyłaby widzom naszą historię. Kochanowski bezpieczniejszy, bo rodzina nie miałaby nic do gadania.                           

Mowy nie ma, skoro aktorzy mają pełny grafik odpłatnych zajęć w innych miejscach, poza swoim "etatem" w teatrze..

No to jak mogliby w trasę.

Smarzowski koniecznie Wojtek to właśnie ten kanał z fekaliami do głów widzów. W sztukach plastycznych jest to samo. A wszystko ma gigantyczne wsparcie przez SYSTEM, ale forsa jest zabierana nam pod przymusem.

Pamiętam, jakim okropnym szokiem był występ znakomitej przecież aktorki, Stanisławy Celińskiej w jakiejś sztuce, gdzie reżyser kazał pani w latach, wadze i po przejściach alkoholowych latać z gołym biustem. Biedaczka chciała koniecznie zaistnieć na fali, nowej fali w teatrze. Żałość i wstyd. 

Mała errata, jeśli wola: in errando perseverare. Wyrażenie wymaga ablatiwu. In errare to forma nieprawidłowa, bo jeśli już musi być akusatiwus, to in errandum.

No to jest szalet, Krzysiu.

Ale rozmawiałam z wysoko wykształconym muzycznie i jednocześnie świetnym pianistą /teraz profesorem Akademii Muzycznej/ na temat "nowoczesności" w muzyce. Byłam ciekawa jako profan, a jednocześnie zacięty amator /od "amo, amare"/. I Paweł powiedział, że w tej muzie "nowoczesnej" jest wiele hucpy i bełkotu - bzdur, po prostu.  No to poczułam ulgę :) Bo już obawiałam się, żem głupek i nie rozumiem /mimo "amo, amare"/ tryndów :))) A mnie "czucie i wiara" - ucho, znaczy - odrzucało od tych różnych eksperymentów muzycznych, podawanych do wierzenia. 

Ojej, przepraszam Pana Klona :) Jakos rozpędziłam się i skierowałam koment do Krzysia Laskowskiego. Inna rzecz, że zdziwiłam się, gdzie też on "łazi" :)))

Kamerimidż to zapewne za nasze pieniądze na kulturę? Żydowicz powinien publicznie dostać w d. za takie "numery". Za kogo te gnojki sie uważają??? Hołota i motłoch. Pasożyty.

Na moje oko to jest pompowanie krwi w zyly trupa i proba zawracania rzeki kijkiem. Zainteresowanie muzyka klasyczna przy nieznajomosci nut, zasad harmonii, podstaw rytmiki to jest nic ponad ekstrawagancka maniere, ktora ma pokazac innym przywiazanie do glebokich, ale w zaden sposob nie poglebionych wartosci. Ewentualnie jakas emocjonalna drgawka czlowieka przewrazliwionego. 

Jedyne co laczy muzyke z teatrem to uzywanie glosu i odgrywanie na scenie. I to akurat jest proste. Muzyke lepiej sie odbiera jak zamknie sie oczy, bo eliminuje sie bodzce wzrokowe wzmacniajac przez to odbior muzyki. Jak przymknac oczy w teatrze to wchodzi sie po prostu do ciemnego pokoju, do ktorego dochodza jakies odglosy, czyli odcina sie od przekazu. 

Dzieja sie rzeczy, ktore jeszcze dwie dekady temu byly nie do pojecia. W marcu bylem w Szwajcarii na miedzynarodowych zawodach juniorow w karate. Policzylem wszystkich zawodnikow, ktorzy wystepowali w imprezie. Na 220 osob wiecej niz polowa to byly dziewczyny. Dzis przecietny klient jak kupuje kimono to potrzebuje lustra i patrzy czy spodnie nie sa za krotkie, bo te smiesznie wedlug niego wygladaja. Nie przeszkadza mu, ze jak bedzie sparringowal, to bedzie przydeptywal nogawki. Wazne, zeby wygladalo. Ja jestem z tym OK. Po prostu musze stosowac inna taktyke sprzedazy do takiego klienta i prezentowanie funkcjonalnosci sprzetu moge sobie darowac, bo klient na to jest gluchy. Zaden "klasyczny spiew" tu nie pomoze. 

Ja natomiast jak kupuje spodnie cywilne, np. dzinsy, czy inne, to wychodze z przebieralni i pierwsze co robie to wymach noga, czy w kroku sa dobrze uszyte i czy bede mogl bez problemu w razie awarii trafic gosca z buta w leb. Jak te spodnie sie prezentuja w lustrze interesuje mnie mniej, bo jesli to wygladanie mialoby sie odbywac kosztem funkcji i komfortu, to jak dziekuje za ten sprzet. 

Wracajac do teatru, w tym do opery i musicalu... tak sie sklada, ze pracowalem kiedys w teatrze w St.Gallen jako techniczny, przy montarzu i demontarzu scenografii. 

Taka sytuacja... przyszedl pan rezyser i nas instruowal, zeby przesunac na wyciagu zrobione z odbijajacego swiatlo wypolerowanego metalu slonce. Nie dalo sie tego zrobic, gdyz na wyciagu, gdzie chcial pan rezyser przewiesic slonce, przyspawana byla obejma do ktorej zamocowana byla lina wyciagowa. Pan rezyser przy nas stal i nas instruowal, ze to jest kluczowa sprawa dla przedstawienia. Pokiwalismy ze zrozumieniem glowami, wykonalismy przy nim prowizorke tak jak chcial, a jak juz sobie poszedl do domu, to zjechalismy wyciagiem w dol i przewiesili sloneczko zgodnie ze sztuka montazu i zasadami bezpieczenstwa. Po premierz z troska zapytalismy, jak tam sloneczko? Wszystko bylo sper dla pana rezysera. Nie zorientowal sie, ze Mars, Saturn i Ziemia nie byly w tym dniu ustawione w jednej linii i okultyzm zostal zdemontowany. 

W teatrze moim zdaniem wszyscy leca na sciemie, zdeformowanej manierze i wiedzy tajemnej. W tej branzy nie ma ludzi niezdefasonowanych. Jesli cos robic w tym kierunku, to trzeba szukac poza srodowiskiem. 

O wlasnie! Od dawna o tym mysle.

Polski Teatr, Teatr Narodowy -od dawna nie wystawiaja polskich sztuk -a jesli musza to w konwencji ze trzeba wyjsc w trakcie spektaklu.

A w Anglii jest, we Francji jest (Comedie Francais) -ale nie u nas.

Kiedys byl Stary Teatr w Krakowie -