Z tym miejscem z ochroniarzami to trafiłeś. Patrząc na to, jak się musisz męczyć, coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że zamordyzm dopiero przed nami a rozwiązanie z własnymi Targami wydaje się być najlepszym rozwiązaniem.

Dziekuje  za  pogadanke...

...  wlasnie  w  ubiegly  czwartek  skonczylam  ja  czytac.  Teraz  zabieram  sie  za  "nawigatora",...  niemniej  jednak  pogadanek  o  herezji  katarskiej  nigdy  za  wiele,  sa  bardzo  wskazane  -  tak  dla  lepszego  przypomnienia  i  utrwalenia  -  zawsze  z  przyjemnoscia  ich  poslucham.  

To byłoby ciekawe. Podobno Roger II miał wygrawerowany m.in. taki wers na swoim hełmie: król szybki jest w dawaniu tak, jak szybka bywa stal Indii w dłoni jego, gdy bitwę on stacza. Jeśli prawdą jest to co ma zaświadczać geniza kairska, że Żydzi nie handlowali bronią to pozostają muzułmanie. Zresztą Roger handlował na potęgę z Aleksandrią więc ten szlak jest raczej oczywisty. Z innych ciekawych rzeczy - udałoby się wskazać personalnie osoby które arabski system fiskalny zawlokły na wyspy brytyjskie. Byli to pewni dostojnicy z otoczenia Rogera, którzy później służyli Henrykowi II Plantagenetowi.

Aż zajrzałem do mojego egzemplarza Dialogu. Tam we wstępie jest też mowa o Rogerze oraz o jednym z jego dworzan Thomasie Brownie (le Brunie). Jest tam też informacja o jego skrybie ale brakuje doprecyzowania o tym że tenże skryba był muzułmaninem. Wspomina się tylko, że Thomas "za pośrednictwem swego pisarza, który doglądał, by wszystko przebiegało właściwie, nadzorował rozrachunki w imieniu króla (Henryka II)".

To już nawet angielska Wiki podaje imię tego skryby. Brzmi ono Othman. https://en.m.wikipedia.org/wiki/Thomas_Brun

Ciekawie pisze Aube w biografii Rogera o tym jak ważną figurą był Brown który " wspomagany przez muzułmańskiego sekretarza Otmana ten bardzo jeszcze młody człowiek cenny jest pod każdym względem, lecz za dobrze zorientowany w meandrach pałacowego życia, administracji finansami i sprawach państwa by zachować wpływy po śmierci swojego pana. " Aube pisze, że Thomas Brown po powrocie do Anglii doradzał Henrykowi II w głównych kwestiach skarbowych.