A jednak! Przedłużamy o tydzień możliwość wnoszenia opłat za konferencję. Kończymy w sobotę, 30 września. Później już się nikt nie zapisze. Niestety „Handel wołami w Polsce” przyjedzie do nas dopiero w tygodniu, ale książka o filozofach dostępna jest już dziś.

https://basnjakniedzwiedz.pl/produkt/miedzy-proznia-a-metafizyka-czyli-histerie-starozytnych-grekow-gabriel-maciejewski/

 

Publikacje historyczne, w tym te naukowe, muszą być traktowane instrumentalnie, albowiem inaczej ich istnienie nie ma sensu. Nikt, poza propagandystami nie sięga bowiem po takie treści. Poza tym w przeważającej masie treść uznawana za naukową, wykonana z zastosowaniem akceptowanych w nauce metod, jest po prostu z założenia treścią propagandową. I przy bliższym zaznajomieniu się z nią okazuje się, że wnioski wyciągane z opisywanych zdarzeń nie mają sensu. Są jednak kolportowane, powielane i akceptowane. Wokół treści naukowych bowiem tworzy się hierarchia, która jest gwarantem trwałości propagandy. Hierarchia ta udaje hierarchię naukową, lekceważąc przy tym wszelkie niewygodne fakty i źródła, które czasem niespodziewanie są gdzieś ujawniane. Hierarchia ta maskuje swoją misję poprzez podkreślanie wagi problemów, którymi się zajmuje. Te zaś często nie mają żadnego znaczenia, a są jedynie politurą, którą pociągnięto z wierzchu agentów wpływu, roztaczających wokół siebie różne czary i wonie. Nie będę wskazywał kogo te kwestie dotyczą najbardziej, każdy się sam domyśli.

Wczoraj znów obejrzałem program „Giganci historii”, który tym razem dotyczył historii starożytnej. Dzięki Bogu publiczność nie była przebrana w chitony i chlamidy. Nie miała też niczego na głowie, żadnych wieńców ani dziwnych czapek z psiej skóry. Na koniec prowadzący program Przemysław Babiarz, zacytował Jana Parandowskiego, który wyartykułował jakieś powielane do dziś brednie o tym, że kultura grecko-rzymska jest podstawą naszej cywilizacji.

To jest jeden z rodzajów politury, którymi maluje się oszustów promujących swoje naukowe publikacje. Stają się oni strażnikami świętego ognia i magami rozdzielającymi wtajemniczenia. W rzeczywistości są to strażnicy wizji okaleczonych, którzy nie wyciągną żadnego wniosku istotnego z faktów powszechnie dostępnych. Nie pozwoli im na to tradycja i hierarchia, w których żyli i pracowali. Będą oni kolportować swoje kłamstwa mimo, że wszystkie okoliczności dostępne zmysłom i rozumowi wskazują, że żadna tradycja grecko-rzymska nie ma już dla nas żadnego znaczenia. Liczy się tylko tradycja pogańskich plemion, które z coraz lepszym skutkiem zwalczają chrześcijaństwo. Ono zaś podpiera się Arystotelesem, co nie ma już także żadnego znaczenia. Potrzeba bowiem przykładu, a nie dowodu.

Kluczem do zrozumienia wszystkiego co rozgrywa się wokół jest słowo „format”. Ono jednak nie zostało wymyślone na uniwersytecie, ale w mediach. Te bowiem zastąpiły dziś uniwersytet i jego hierarchie. Formaty funkcjonujące w propagandzie zwanej nauką są coraz bardziej absurdalne, a te, które działają w polityce, są coraz bardziej groźne.

Porzućmy na razie rozważania o starożytności. Mamy wojnę na Ukrainie. Kraj ten ma swoich bohaterów, a jednym z nich jest Bohdan Chmielnicki, syn szlachcica spod Rawy Mazowieckiej, jak chcą niektórzy, który doprowadził do podziału Ukrainy i podporządkowania jej Moskwie. Historiografia, w tym historiografia polska pisze o tym człowieku, jak o wyzwolicielu narodu, choć to Chmielnicki właśnie sprzedawał naród w niewolę Tatarom, kupując w ten sposób ich usługi wojenne. Mowy nie ma, żeby ktoś wskazał na obecność przy Chmielnickim agentów francuskich, bo to wywróci do góry nogami całą tworzoną przez ostatnie 200 lat narrację. No i hierarchie, które się nią karmią. Wbrew faktom więc i wbrew elementarnej logice lansowana jest więc wizja kłamliwa, która nie daje Ukrainie nic, poza tym, że skłóca ją z najważniejszym sojusznikiem – Polską. To zaś prowadzi nas do wniosku, że być może w czasach Chmielnickiego było tak samo – ktoś skłócił Ukrainę z najważniejszym sojusznikiem – Polską. Kto to mógł być? Może Francuzi i Anglicy prowadzący ramię w ramię wojnę przeciwko krajom Europy Środkowej? Dziś lepiej o tym nie mówić, bo akcenty polityczne są ułożone inaczej. Francuzi co prawda pozostali w tym miejscu gdzie byli w XVII wieku, ale Anglicy są już gdzie indziej. Na tym samym miejscu, jak zawsze jest Moskwa, która zapewne, gdzieś tam na zapleczu Łubianki, struga nowego Chmielnickiego wyzwoliciela. Z tego nie zdaje sobie sprawy żaden ukraiński polityk, albowiem życie na Ukrainie jest dalekie od rozważań natury historycznej. O wiele bardziej dalekie niż w Polsce. Dostępnych jest tam kilka jedynie formatów, podanych „do wierzenia” i nikt się nie zastanawia nad ich wewnętrzną spójnością. Nikt też się nie zastanawia nad tym, czy naród w ogóle myśli o takich kwestiach, jak tradycja i historia. Zapewne nie myśli, bo wychowywany jest w przekonaniu, że walczył bohatersko z wrogami. Kim byli co wrogowie? Według prezydenta Zełenskiego, takiego, jak go pamiętamy z początku wojny, byli oni nazistami. Dla wielu Ukraińców mieszkających na zachodzie kraju wrogami byli Polacy, ale z tego chyba pan prezydent nie za bardzo zdaje sobie sprawę. Wrogami byli też oczywiście Rosjanie, ale w szeregach ich armii służył jednak dziadek prezydenta, który był Żydem. Tak w skrócie wyglądają propagandowe formaty kształtujące wyobraźnię historyczną na Ukrainie. Nie jest lekko. Ostatnią instancją, która bierze udział w kształtowaniu się tych formatów jest naród. Na pierwszych zaś miejscach są oligarchowie, armia i emigracja. Wszystkie te grupy nie rozumieją jak państwa ościenne grają najnowszą historią Ukrainy. Nie są w stanie tego zrozumieć, albowiem sami traktują tę historię instrumentalnie i uważają, że wystarczy jedno kłamstwo podeprzeć drugim, zorganizować festiwal czy pokaz filmów historycznych i gotowe. Przypomnę: największy bohater Ukrainy – Chmielnicki, podporządkował kraj Moskwie. Kolejny – Mazepa, nie wzbił się w swoich planach i realizacjach poza konsumpcję łapówek branych z Paryża. Te były zaś poza wszelką kontrolą. Kiedy dziś okazuje się, że jednak trzeba będzie się rozliczyć ze 113 miliardów dolarów, zaczyna się panika. Bo miało być jak dawniej. No, ale przecież nikt nie wyciąga wniosków z historii i nikogo nie interesuje, jak tę historię postrzegają państwa zainteresowane inwestowaniem na Ukrainie. Myślę, że w Kijowie nikt nawet nie myśli o tym, że ktokolwiek, gdziekolwiek może się zajmować historią Ukrainy. I to jest najzabawniejsze, albowiem - tak sądzę – interesują się nią najważniejsze ośrodki propagandowe na świecie i wiedza przez nie gromadzona, bynajmniej nie kolportowana, jest pełna, klarowna i głęboka.

Czego chcą grupy interesu mające najwięcej do powiedzenia na Ukrainie? Tego dokładnie nie wiemy, ale z tego co się przebija do naszych mediów widać, że oligarchowie chcą konsumować ostrygi w Bretanii, wino w Toskanii, chcą mieć kochanki w Paryżu i chcą, by to Niemcy i Francja były ich najważniejszymi partnerami, albowiem to im podnosi samoocenę. Czy obecność oligarchów ukraińskich w wymienionych miejscach podniesie samoocenę Niemcom i Francuzom? Rzecz jasna nie. Im potrzebna jest obecność oligarchów rosyjskich., Czy ci ukraińscy to rozumieją? Nie całkiem. Oni coś tam kumają, że trzeba coś dać tym Niemcom i Francuzom. I jedynym pomysłem jaki mają, a także jedyną ofertą, jest jak za czasów Chmielnickiego – handel ludźmi. Krew narodu po prostu, to mają do zaoferowania. Armia chce rządów w kraju, albowiem to ona przelewa krew. Jest jednak na ostatnim miejscu w hierarchii dążeń. Przed armią jest emigracja, która domaga się uznania dla swojej tradycji, tej, którą pielęgnowała po ucieczce z kraju. Co to za tradycja? Mogliśmy to dokładnie obejrzeć wczoraj. Kiedy oklaskiwano weterana 14 dywizji SS Hałyczyna. Tej samej, przeciwko której walczył dziadek obecnego prezydenta, który też tam klaskał w tej sali.

Powróćmy teraz do historii starożytnej. Całkowicie kłamliwy wytrych składający się na tradycję grecko rzymską, utrzymał się dzięki zaangażowaniu wielkich budżetów na propagandę. Najpierw wyasygnowanych przez Turków w XVI wieku, a potem przez mocarstwa Europy w wieku XIX. I dalej funkcjonuje, albowiem do jego utrzymania i kolportażu angażowano najlepszych autorów i całe hierarchie akademickie. Jego dewastacja w imię elementarnej prawdy jest niemożliwa. Czym wobec tego jest próba nadania jakiejś spójności propagandzie historycznej Ukrainy? Kupą liści na wietrze. Rozgarnianą, grabioną na nowo, roztrząsaną widłami i dewastowaną na wszelkie sposoby. Tylko trochę lepiej jest z narracjami czynnymi w Polsce. Czy to się zmieni? Nie wiem. Nie zamierzam jednak w swojej misji robić niczego oczywistego i aspirować do żadnej z istniejących hierarchii. Tylko w ten sposób mogę myśleć o jakimś sukcesie swojego wydawnictwa.

---

tagi: starożytność  propaganda  historia  ukraina  grecy  chmielnicki  zełeński  mazepa 

	gabriel-maciejewski
	25 września 2023 09:44

25     2878    17 zaloguj sie by polubić