W zasadzie trudno tu coś dodać albo komentować - świetny tekst. Jedyne co by się jeszcze chciało to zobaczyć jak czyta go Paulina M. i jakie byłyby jej reakcje. 

Witam. Mocna notka. Dziękuję. Daję plusa a komentarz, moim zdaniem, zbyteczny. Pozdrawiam

Bardzo ciekawa obserwacja  o tym, że Paulinie Młynarskiej wydaje się, że ona miała "strasznie" to my, "te biedne dzieci z prowincji" - musieliśmy mieć  "jeszcze  straszniej". To jest klasyka myślenia nomenklatury komunistycznej , hodowanej  w luksusowych warunkach i realizującej propagandowe cele władzy oraz kompletnie odizolowanej od reszty  społeczeństwa czy narodu, jak kto woli. 

Paulina  Młynarska ukończyła podstawówkę i jest nazywana "dziennikarka" i pisze   ksiażki, w których wyprzedaje prawdziwe lub zmyślone (książka musi się sprzedać) wspomnienia z domu rodzinnego. Córka Alicja  Naumann jest obrończynią środowiska naturalnego  i w tym celu dała się sfotografować nago z niebieskimi workami  śmieciowymi. Jej matka też dała się sfotografować nago ale w innym celu. W wieku lat 16 wyjechała lub została wysłana do  Paryża,  gdzie zagrala w "Różowej  serii".

W tych  dniach pudelki i Der Onety obiegła wiadomość (na Der Onet wisiała jeszcze godzinę temu) ,  że córka Pauliny Młynarskiej "wzięła ślub z inną kobietą". Ale zdjęć z ceremonii brak. Podobno córka Pauliny Młynarskiej mieszka w Londynie i jest wg swoich słów zawarła zwiazek małżeński z jakąś panią  w zielonym (chyba) garniturze. 

Jak piszą na Pudelku, :'...Na Instagramie Nauman opisuje siebie jako choreografkę, tancerkę oraz aktywistkę queer-anti-fascism. 27-latka mocno angażuje się we wspieranie środowiska LGBT....".

Czyli też robi w propagandzie, jak jej dziadek. Jaka epoka,taka propaganda. Lekko nie ma. Coś za coś.

Dzieciństwo nigdy nie jest (wbrew pozorom) lekkie, ale przedsmak piekiełka elit PRL dały mi jakieś urywki wspomnień Magdy Dygat Dudzińskiej, wydanych w 2001 pt. "Rozstania", w których opisuje, jak tatko pisarz w warunkach "niedoboru mieszkaniowego" "zaokrętował" w mieszkanku, które dostał od władzy ludowej dla siebie, żony aktorki  Władyslawy Nawrockiej (w pewnym momecie - byłej) i córki Magdy-  swoją nową miłość czyli wschodzącą gwiazdę Kalinę Jędrusik.Trwalo to ładnych parę lat, bo była żona usiłowała jednak zostać i grać w Warszawie. A dziecko kręciło się pod nogami  i nikt nie  zwracał na nie uwagi.  

Z tym, że pani Magda Dygat w przeciwieństwie do pani Pauliny Młynarskiej  szkoły ukończyła i trzyma się od elit artystycznych z daleka.

Jednak to był jakiś przywilej-NIE urodzic się w nomenklaturze PRL. Zwłaszcza artystycznej lub bezpieczniackiej. 

Pewnie zaskakujące

E, tam...

Luz

:-)

A niby gdzie miałaby jeszcze zaistnieć?

Nie wiem, broszura? Tyle pan opowiedział, o książkach . Szkoda takiego cacka na jeden portal. Opowiadał pan, o latach dzieciństwa, o przygodzie z trakcją kolejową. 

Szanowny Panie Gabrielu,

dlaczego Pan tak kłamie !? dlaczego Pan nadal oszukuje sam siebie i wszystkich wokół !? Przecież już Pan nie musi, nie jest Pan dzieckiem, ojciec już od dawna nie żyje. Nie mogę tego czytać ze spokojem, dawno nie słyszałem, żeby ktoś tak wybielał swojego ojca alkoholika. Był Pan zapewne wrażliwym i inteligentnym dzieckiem i musiał Pan sobie stworzyć fikcję idealnego ojca, który co prawda pije, ale jest kulturalny, bo nie przeklina, no i przynosi kiełbasę do domu zamiast wynosić pieniądze na wódę, jak to ma miejsce w innych alkoholowych rodzinach. 

Musi się Pan pogodzić z tym, że jest Pan typowym przykładem człowieka z syndromem DDA, niestety na początku swej drogi zmierzenia się z traumą dzieciństwa. Broni Pan ojca jakby od tego zależała Pana reputacja, a to jest tak naprawdę przykre i smutne. Podświadomie Pan to wie, dlatego ciągnie Pana do takich książek, jak ta o dzieciństwie Młynarskiej. 

Alkoholizm rodzica jest zawsze ogromną traumą i wstydem dla dziecka. Ten wstyd dziecko stara się zminimalizować tworząc fałszywy obraz rodzica. Często, tak jak w Pana przypadku, dziecko jest prymusem w szkole. Jest to jakaś forma zmniejszenia wstydu, przypodobania się rodzicowi, stworzenia fikcji stabilnego domu. Wytrzymał Pan z tym do technikum, kiedy nie dało rady już dalej udawać i schodzić z drogi ojcu. Dążył Pan do konfrontacji, do obrony siebie, lecz niestety ojciec tylko wzruszył ramionami, na kłopoty w technikum i wysłał Pana na ryby. W podstawówce był Pan "bohaterem rodziny", później jak i zapewnie po częście wczesniej tzw. dzieckiem niewidzialnym. Takie role najczęściej pełnią dzieci w dysfunkcyjnych rodzinach.

Próbuje Pan teraz przy okazji ochrony ojca, atakować Paulinę. Widzi Pan po prostu w niej własne problemy i drażni Pana zapewne to, że - podobnie jak Pan - ona też stara się zakłamywać rzeczywistość stwarzając pozory normalności i podkreślając tę normalność. No i pewnie drażni Pana też to, że ona zawsze będzie miała w sobie miej wstydu, bo jej ojciec skurwysyn był gwiazdą.

Piszę o tym tak emocjonalnie, bo mam podobne do Pana i Pauliny przykre doświadczenia z dzieciństwa. Ja moją traumą zajmuję się już chyba z 10 lat i Pan mi bardzo przypomina siebie sprzed lat, kiedy zaciekle broniłem rodziców, którzy mnie skrzywdzili, podając podobne śmieszne dla mnie teraz przykłady.

Póki co to Pana irytuje, ale jeśli będzie miał Pan to szczeście, że będą do Pana trafiać kolejne ksiązki o przegranym dzieciństwie, to ma Pan duże szanse na otwarcie oczu, czego szczerze życzę.

Jeszcze jedno, to Pana chorowanie co jakiś czas, to też na mój nos efekt zakłamywania samego sobie. Pańskie ciało się po prostu buntuje, bo ono dobrze pamięta jak było naprawdę i chce, żeby Pan się w końcu tym zajął. W odkłamywaniu historii jest Pan mistrzem, teraz czas na odkłamanie historii własnego dzieciństwa i odczucie tych wszystkich niechcianych i zepchniętych w niepamięć przykrych uczuć. Powodzenia.

No. Po przeczytaniu pomyślałem, zaraz ktoś zacznie opluwać. Wilk sam wylazł z lasu, nawet nie musiałem wywoływać.

zgadzam sie ze był to przywilej urodzic sie po za tym szambem, zwanym nomenklaturą PeReLu

Potwierdzam.

Moj ojciec - wykładowca matematyki, programista metod numerycznych na technicznej uczelni wyższej to samo - alkoholik. Kilka dni w ciągu, po dojściu do siebie likwidacja strat finasowych przez rzeczonego (prace ekstra , zlecenia, żeby było za co żyć do kolejnej wypłaty). Nie racjonalizował swojej słabości. Po męsku ją przyjmował i nie usprawiedliwiał się.

Z mojej dzisiejszej perspektywy i tak łagodnie przeszedł piekło komuny - rektor esbek, kierownik katedry dostał stanowisko za zdobycie Berlina. Jak się później okazało cała uczelnia była naszpikowana agenturą jak ciasto rodzynkami. Jedyne nowatorskie osiągnięcia, którymi można było się pochwalić wprowadzał mój ojciec i pewnie tylko dlatego go ta sitwa trzymała na stanowisku. Oczywiście nigdy  nie wysłali go na delegację, ani nie dali nagrody.

Wsród moich kolegów większość miała ojców alkoholików - i to nie była klasa patolów, tylko prawników, inżynierów, nauczycielów akademickich......

Alkoholizm był wówczas jak hobby, jak sposób na spędzanie wolnego czasu wspólnie dzisiaj - i to jak patrzę dzisiaj jest po prostu zdrowy społeczny odruch na piekło komuny.

Oni się tym szczycą.

Widzę, że po przeczytaniu "Summerhill" stał się pan najmądrzejszy

Ale mi pan dowalił, już się chyba dzisiaj nie pozbieram.

Przypuszczam, że mój dziadek na wsi robił w domu lepszą kiełbasę niż Pana ojciec i tyle w temacie. 

Uważaj Pan, żeby się Panu nie oberwało,  bo pluję jadem kiełbasianym. 

Bzdura! Mój kuzyn i wielki przyjaciel od dzieciństwa miał ojca ciężkiego alkoholika. To był też mój ukochany wujek, który zabierał mnie na ryby, jeździł ze mną na grzyby rowerem, grał pieknie na akordeonie, ale też opowiadał mi o Polsce i o Polskiej hostorii. Był wielkim patriotą. W pozostałych dniach leżał nieprzytomny albo w gospodzie, albo, jeśli mu się udało doczołgać, w domu. Jego0 syn, a mój koucyn i przyjaciel jest wybitnym lekarzem, oraz człowiekiem nadzwyczaj przytomnym, znanym obrońcą życia poczętego, i podobnie jak jego ojciec, polskim patriotą. Sam ma czworo dzieci, z których wszystkie z czułością wspominają swojego ukochanego dziadka-pijaka.

A więc jeszcze raz: Pan nie wie nic.

Ad. 2 października 2019 16:36.... Jeśli użyje pan zbyt inteligentnego jadu, nie pojmę :) . Będzie pan musiał zejść do języka ludu folwarcznego. I maska spadnie :) 

Ma Pan rację, od wieków stykamy się ze złem i naszym podstawowym obowiązkiem na tej ziemi jest go zwalczanie. Najlepszym i najprostszym sposobem jest nazywanie rzeczy takimi jakim są i mówienie prawdy nawet tej najboleśniejszej. 

No tak, tak to wyglądało

Ciekawe skąd to przypuszcznie? Pieprzy pan jak potłuczony

Nie przekonuje mnie to

Dzięki za opinię bez obrażania mnie. To już coś. Niestety, ale Pana historia o alkoholiku patriocie brzmi jeszcze bardziej nieszczerze niż wywody gospodarza o ojcu. Przybycie jednak tutaj Pana z odsieczą odbieram jako noblitację i to jeszcze bardziej utwierdza mnie w przekonaniu, że mam rację. 

Przecież to był zart z tą kiełbasą. Odpowiedzialem w takim tonie jakim Pan sam zaproponował.

Wiem, Pan pisał o tym smiertelnie poważnie... Moja wina, że sie zaniiżyłem do poziomu kiełbasy. Z mojej strony sprawa zamknięta.

Mieszkaliśmy w kamienicy wraz z jej właścicielką Niemką z dwójką dorosłych dzieci (mąż zginął na fro cię wschodnim), obok był babiniec Niemek, które straciły męża, zięcia i ojca tamże tamże, inna Niemką z dorosłymi córkami wydała się za Ukraińcy, jacyś repatrianci że Wschodu, dwie rodziny zniemczonych Ślązaków, Żyd, którego wyzwolili Rosjanie z któregoś KL i ubek. Mimo iż była to raczej biedota to drzwi się nie zamykało bo niepracujące panie miały baczenie. Kwitło pożyczanie podstawowych produktów spożywczych i piniędz, bo jedni dostawali wypłaty ostatniego, inni 10gtego, a inni 15-tego. Chodziło się wzajem na kominki, a głodna gębą któregoś malca mogła się poratować pajdą chleba albo zupą. To co charakteryzował tamtą społeczność to uczciwość. Z biegiem lat ci powiązania z Niemcami wyjechali do NRD, a po Brancie wprost do wyśnionego efu. Na to miejsce wprowadzili się nowi lokatorzy i o dziwo nie za bardzo porządnie. Nie wiem czy był to plan zasiedlania celowy, czy tylko niskie koszty czynszu spowodowały, że pojawiło się złodziejstwo, bumelanctwo i osoby bez łokci musiały co rusz ustępować tym nowym. To taki dorobek PRLu. 

1. Pan MarekAd ma rację co do diagnozy DDA, fałszywych ról w domu dysfunkcyjnym, problemów somatycznych itd. Być może pojechał trochę zbyt wprost w stosunku do Gabriela. Mechanizmy obronne, czyli wybielanie są potrzebne w patologicznym dzieciństwie, bo umożliwiają przetrwanie i nie zniszczenie psychiki, ale w dorosłości uniemożliwiają normalne funkcjonowanie. Taki człowiek żyje bez inicjacji, bez zbudowanego poczucia wartości, bez zrozumienia swojego powołania, a często w ogóle ma problem z konceptualizacją siebie jako bytu ludzkiego, nie mówiąc już o relacji z Bogiem. Zastałe mechanizmy obronne nie pozwalają na żadną introspekcję, a introspekcja jest cholernie potrzebna do rozeznawania duchowego, modlitwy, do podejmowania wyborów życiowych, do diagnozowania deficytów i szukania zasobów w psychice. To Kościół wprowadził introspekcję, wgląd w siebie poprzez takich ludzi jak św Augustyn czy św. Ignacy Loyola oraz ćwiczył ludzi poprzez wprowadzenie spowiedzi usznej i rachunku sumienia. Tylko, że dzisiaj mamy rodziny, w których ludzie nie przekazują sobie żadnych inicjacji, ciepła, bezpieczeńśtwa i narzędzi do wzrostu. Rodzina została zniszczona, w bloku wschodnim w sposób bezprecedensowy i nistety staje się źródłem koszmarnych traum. Kościół korzysta z odkryć psychologii, bo tam są pewne narzędzia, które pomagają otworzyć człowieka, zrzucić kajdany grzechu, często pokoleniowego i nakierunkować się na Boga tak żeby mógł się wychować na nowo.

2. Jestem z rodziny nomenklaturowej  i odciętej od Polaków i jestem DDA i też z legendami wybielania. To że pochodzę z resortu sprawiło, że nie miałem ani lepiej, ani gorzej. Chodzi mi o to, że dzięki takiemu pochodzniu miałem zasoby do rozwoju, których nie miała większość, ale też potężne ograniczenia, specyficzne dla grupy z której pochodziłem. Młynarska ma ten problem, że żyje w getcie ideologicznym resortu, a jak każdy potrzebuje Boga w procesie uzdrowienia i jest w pułapce, alienacji i zapluciu na wroga klasowego czyli na resztę narodu. I nie może zrobić transgresji. Poza tym widzi w ojcu potwora, ale pozostaje jeszcze matka, która na to przyzwalała. Z drugiej jednak strony jak słyszę laurki na cześć wspaniałych, niezłomnych katolickich i patriotycznych mamuń i tatusiów, którzy dzielnie stawiali się walcowi komuny w kruchcie, rozjeżdżając przy tym psychicznie swoje dzieci to ogarnia mnie ból, bo widzę wśród moich rówieśników z katolickiego chowu tą specyficzną neurozę zaszczutego, zbunkrowanego, karmionego rodzinną propagandą dziecka. I powiem szczerze, że bardzo to jest podobne do tych resortowych kawałków, tylko, że wróg jest inaczej opisany. Są jeszcze Ci zwykli, co niby odebrali pożądny prowincjonalny chów, tylko taty nie było bo był pijany, ale nigdy nie bił i to doprawdy jest fantastyczne. Wszyscy jesteśmy tutaj ofiarami hekatomby i takiej dekonstrukcji oraz ciemnoty, że można to porównać śmiało z Rosją Radziecką i dyskusja pod tym tekstem tylko mnie w tym utwierdza.

3. Alkoholizmu nie można trywializować powszechnością oraz mówić, że to hobby. To jest upodobanie grzechu. Jak sobie popatrzymy na Fawele to widzimy zadekretowaną patolę - ludzi, którzy stwierdzają, że wcale nie jest tak źle żyć w syfie narkotyków i poróbstwa, bo wszyscy tak robią. Mi się wydaje, że u nas ten mechanizm pracuje wciąż silnie. W naszym baraku panie to tak wesoło, wszyscy jesteśmy podludźmi, ale przecież dziadek był podczłowiekiem i ojciec i mama, a to wspaniali ludzie byli panie, najlepsi, pan jesteś jakiś chory psychicznie, że rękę na nich podnosisz.

4. Czułem, że pan MarekAd zostanie zjedzony tutaj. Już się pojawiają laurki na temat wspaniałych krewnych -pijaków. Śmiejecie się z Indian z rezerwatu, a oni też tam sobie opowiadają o wspaniałym wujku pijaku co to połowę rodziny na ludzi wyprowadził. Alkohol i inne nałogi (seks, dragi, hazard itd.) niszczą człowieka i najbliższe mu osoby. Uczą postaw skrajnie egoistycznych, odbierają poczucie godności, wartości, poczucie bycia kochanym, zaopiekowanym, niszczą relacje, zabijają rozwój dzieci, rozwijają tendencje do własnych nałogów, a przede wszystkim WYNATURZAJĄ OBRAZ PANA BOGA. Ludzie DDA/DDD sami potem mają koszmarne problemy z bliskością z relacjami, sami stają się oprawcami. Na poziomie społecznym kończy się to natomiast tym, że Polak jest najtańszą siłą roboczą, a jak przyjedzie tu Angol to rozstawia Polaczków po kątach, bo on ma poczucie bycia kimś, a my jesteśmy zastraszonymi dziećmi w dorosłych ciałach. Ja byłem wychowywany przez dzieci PRL-u, ale sam już nie mogę operować w tych paradyygmatach - rzeczywistość przyspieszyła po stokroć. Dzieci PRL-u zresztą też nie bo zaciągają na siebie z każdym rokiem coraz większą winę. Kiedyś była komuna, ale dzisiaj można się leczyć i się rozwijać. I to jest świetne. Natomiast zwlekanie jest zaciąganiem na siebie coraz większych kar.

W moim tez...

... na palcach jednej reki mozna bylo policzyc tych tatusiow, co nie pili... tak samo bylo na wsi gdzie mieszkali dziadkowie, kolo Zelechowa, a takze u rodzin mieszkajacych w Warszawie... to byla wtedy  NORMA  !!!  Szczesciem wielkim bylo jak mama byla niepijaca, bo i takie sie zdarzaly.

Pomimo tego, ze moj sp. tato "za kolnierz nie wylewal" to nie byl alkoholikiem... chociaz, co sie moja mama z nim namordowala w zyciu - to jej... i nasze, jako dzieci tez... ale dziecinstwo wspominam cudownie, z ogromnym rozrzewnieniem, nostalgia... a dzis z wielka tesknota. 

Ciekawe to jest i w sumie mógłbyś jakąś notkę na ten temat napisać. Tylko, że akurat do tekstu Gabriela to mało pasuje moim zdaniem.

Proszę przeczytać komentarze.

ale cóż Pan chcesz? żebyśmy tu specjalną psychologię uprawiali i przeszli z prawdy subiektywnej na prawdę absolutną?
ponawiam pytanie: co to ma wspólnego ze 'szczęśliwością uprzywilejowanych' i 'nieuprzywilejowanych'?
 

Bardzo dobry artykul M.K plus z mojej strony dla autora.

Sam mialem tez ojca alkocholika i nie bede sie rozpisywal na jego temat ale to tylko dlatego aby nie bylo ze sie uzalam. Niemniej dodam tylko tyle ze bywalo bardzo , bardzo zle .

Po przeczytaniu tak tekstu jak i wypowwiedzi w tym temacie chcialbym dodac to ze: 

Powinnismy pamietac o tym ze nie kazdy z nas ( ktory ) mial takiego samego tate alkocholika  z nazwy mogl miec o wiele gorszego z czynow ktore nastepowaly w domu. Do tego dochodzi jeszcze nasze osobiste usposobienie i widzenie tego po swojemu. Tak wiec roznosc wypowiedzi w tym temacie jest czyms normalnym , bo taka jest natura czlowieka. Mysle ze byloby dobrze aby wypowiadac sie w sposob ktory nie bedzie bardzo konfliktowy.

Matko Jedyna co za wykład. Daj pan spokój ,bo wszyscy tutaj są dorośli.I wiedzą co to dragi,seks i hazard.Taki mądry wykład,a skończył się "nawalanką" i przestrogą. Chyba ktoś powinien postawić enter.

Trudny wpis, Panie Gabrielu...

... ja niestety nie kupie ksiazki Pauliny Mlynarskiej ani jej nawet nie przeczytam. W zyciu jest cos za cos... naprawde trzeba sobie zdawac z tego sprawe, zwlaszcza jesli sie ma tyle lat co autorka, w momencie kiedy pisala te swoje "rzewne" wspomnienia...

... tak ogolnie to ostatnio "zaowocowalo" tymi wspomnieniami.  Nie tak dawno jedna ze Steczkowskich tez "napisala wspomnienia"... czekac tylko jak te pozostale "wolne, nawrocone albo uprzywilejowane krowy"  zaczna pisac swoje dete "wspomnienia".

Coz,  dzisiaj sprobuje tylko wspolczuc i pomodlic sie o  OPAMIETANIE  Pauliny Mlynarskiej i jej  CHOREJ  corki... nawet o wspolczucie i modlitwe dla wyzej wymienionych musze poprosic dobrego Boga,  bo przychodzi mi to z wielkim trudem.

Masz rację,też tak uważam, ale wspólnota istniała i jak sie spotykali to pół litra obalili.

W życiu to jednak ma się szczęście lub nie. Również do ojców alkoholików. Mój miał wiele z Młynarskiego - na zewnątrz ujmujący, życzliwy, sympatyczny, utalentowany. Wprost uwielbiany przez wszystkich. A po zamknięciu drzwi domu, niedopity, wprost diabeł wcielony. Bił i maltretował do pierwszej krwi. Chyba w sumie dlatego nie ma o czym gadać w temacie "naszego przegranego dzieciństwa"...

A potem przyszli psycholodzy/psychoterapeuci i po pierwsze wyabstrahowali człowieka z jego otoczenia, po drugie przeforsowali wizję, że człowiek uzależniony to brutal, awanturnik, w ogóle samo zło i każde dziecko, z takiej rodziny to ma traumę, co jest nieprawdą. Tak jak ludzie są różni, tak i alkoholicy są różni. Nie-alkoholicy też. 

Czy rodzina z topu Moniki Jaruzelskiej była normalna, czy patologiczna? Czy między nimi była więź psychiczna. A może ta więź była mocniejsza w rodzinie, dajmy na to takiego dorożkarza, czy tokarza, który w bloku mieszkał i pił w przeciwieństwie  do wiecznie trzeźwego starego Jaruzelskiego?

No i dochodzimy do czasów odbierania rodzinom dzieci z byle powodu...

Z całym szacunkiem, ale Pani nie wie co mówi. Tak się w ogóle nie klasyfikuje probemu na terapii, że człowiek uzależniony to brutal. I wcale nie ma wyabstrahowania człowieka z otoczenia, problem genezy, tąpnięć w systemie rodzinnym, korzeni rodzinnych, życiorysów jest omawiany przez conajmniej pół roku w terapii rocznej. W aspekcie polskim często łączy się to właśnie z wojną i czasami po niej. W ogóle osoba uzależniona nie stanowi centrum w terapii DDA, natomiast stanowi w AA bo tam chodzi o nałóg, a nie współuzależnienie.

Uzależnienie niszczy relacje. Kropka. Nie można tego realtywizować sięgając po przykład Jaruzelskiego, bo to jest sofistyka i upolitycznianie czyli marksizacja problemu. Polecam księdza Dziewieckiego jako odtrutkę. 

https://www.youtube.com/watch?v=JfdNv_6UcpQ

https://www.youtube.com/watch?v=c12sVWtzh5o

Psychoterapia daje moim zdaniem pełne efekty, kiedy idzie wraz z nawróceniem, z odnową antropologiczną. 

Amen

Czy każdemu, kto wyszedł z rodziny alkoholika jest potrzebna psychoterapia?

"Jakby się nie nazywało, nie jest skuteczne".

Wszystko co na niby jest nieskuteczne.

Jak pan niedawno zauwazyl, ci co w Gdansku zwalali pomnik ksiedza Jankowskiego na podlozone na chodniku opony, tez robili to na pokaz. I z zabezpieczeniem.

Problem alkoholizmu przesłania zachowanie p. MarkaAd. Szedł na czyjeś podwórko i bez zgody gospodarza mówi mu, że wszystko jest tak jak ON twierdzi.

Nietakt, czy arogancja?

Proszę zajrzeć na PW.

a ja myślałem, że tytuł dzisiejszej notki to: O naszym przegranym dzieciństwie ... z powodu alkoholizmu
i pochwale tegoż ...

Dziennikarze zawsze przesadzają i nic nie rozumieją

Pan MarekAd to troll. Wszystko inne jest pochodną tego faktu, Ja miałem poczucie wartości i poczucie powołania, od 14 roku życia chciałem być pisarzem i byłem na tyle przytomny, żeby nikogo wokół nie zapoznawać ze swoimi planami. 

Takie normalne

Staram się

Ja mam odruch żeby kupić

No właśnie, zauważyłam.  

Pani Ewo, to jest pytanie retoryczne? Bo miałem wreżenie, że Pani rozumie o co chodzi. Tak świetnie Pani o tym pisała w swoim artykule z maja

http://ewa-rembikowska.szkolanawigatorow.pl/chow-psychicznych-dewiantow

Tam widać jak na dłoni do czego prowadzą patologiczne, wyrachowane, zimne metody wychowawcze.

Przecież Pani o tym pisała! Teraz to ja już naprawdę zgłupiałem.

W sumie to jednak miałem z górki. Ojciec cudem mnie nie zabił jak byłem dzieckiem, a ja cudem nie zabiłem starego jak byłem starszy w obronie matki i sióstr. Strasznie to wszystko koszmarne.

Prosze bardzo...

... ja z kolei na 99%  juz zadnych ksiazek oprocz Panskich i wydanych przez KJ  nie kupie... szkoda reszty mojego zycia na takie glupoty.

Czytaj Pan całość komentarzy i dopiero atakuj, tak na przyszłość.

''... Pan robi z siebie błazna?''
nie, Pan Marek przyszedł tu nawracać nawróconych, gdy tylko przeczytał: '' Mój ojciec był nałogowym alkoholikiem, ale ...'',
co z tego, że cała treść o czym innym, ale problem alkoholizmu i wyzbycie się zakłamania najważniejszą rzeczą jest

Odkąd mi się jakieś narzędzie rolnicze dało w ręcę włożyć, to mi wkładano, i dało to rezultaty. Ara ziemi z reformy rolnej nie dostaliśmy, nikt z rodziny nie był w PZPR, weteran z AK kamienicy nie dał, a proszę mamy, Własny Dom, gospodarstwo, no nie tak imponujące jak Balcerowicza czy Suchockiej, ale mamy.

Ponieważ dzisiejszy wpis mnie mocno wzruszył, a dyskusję zdominowało coś zupenie dziwnego, czuję potrzebę stanięcia jeszcze na koniec dnia po stronie Gospodarza (choć wiem, że może tego nie potrzebuje).

Smutne jest to, że z tak osobistego i poruszającego prawdziwością ludzkich przeżyć i emocji wpisu zrobili tu niektórzy w komentarzach domorosłą analizę DDA wg nowoczesnej psychologii. Ten wpis nie jest zaproszeniem do dyskusji na ten temat, nie jest też próbą sugerowania nikomu jak ma przeżywać własne emocje. To jest tylko (i aż) osobiste świadectwo świadomego życiowo człowieka. I widać to wyraźnie już w jednym z pierwszych zdań, więc zamiast wysnuwać pochopne wnioski wystarczyło chwilę zastanowić się nad nim "Mój ojciec był nałogowym alkoholikiem, ale był też postacią głęboką i mającą swoje tajemnice." I tym, że pisze to syn o nieżyjącym ojcu.

Ja jeszcze raz dziękuję za piękną notkę. Niesamowicie oddaje klimat i prawdziwe głębokie refleksje nad swoją historią. I ten tytuł też po prostu powala. Notka ta moim zdaniem byłaby świetnym fragmentem książki / opowiadania, czegoś wydrukowanego na stałe. Choć też doskonale rozumiem, że takie osobiste rzeczy człowiek czasem powie raz i już, musi wystarczyć.

Nie rozumiem po co czytac jakies wynurzenia potelepanej baby, ktorej edukacja wyglada gorzej niz Bolka Walesy, a jej wlasny stary - karierowicz wypaczony przez bolszewicka patologie potraktowal ja gorzej niz prosiaka i oddal Wajdzie do zabawy? 

Mlynarska sie z niczym nie rozprawia i nie robi zadnego rozliczenia ani z rodzina i przeszloscia, tylko odstawia kolejna scene patologii, przy ktorej chlanie to jest niewinne hobby. 

Jasne jest, ze nie mozna sie porozumiec z Mlynarska w zaden sposob, bo normalny czlowiek nie jest w stanie nawiazac konwersacji z patologia, ktora jest narzucona przez bolszewicka konwencje, z ktorej stary Mynarski przez cale zycie korzystal. Dlatego tzw. talent Mlynarskiego to nalezy potraktowac jako miraz i zludzenie. Nawet Urban sie nanim poznal i napisal, ze Mlynarski zrobil kariere nie potrafiac spiewac. Zachwyty nad patologia tez sa niestety patologiczne i z tego kolka ciezko sie wyrwac.  

Tworczosc Mlynarskiego nigdy na szczescie nie zrobila na mnie zadnego wrazenia. Szkoda na to tracic czas, tak samo jak na jego corke Pauline. To jest zlom i smietnik. 

" jej wlasny stary - karierowicz wypaczony przez bolszewicka patologie potraktowal ja gorzej niz prosiaka i oddal Wajdzie do zabawy?"

To raczej jej własna stara, która zagrała przy okazji jej filmową starą ;-)

" przedsmak piekiełka elit PRL dały mi jakieś urywki wspomnień Magdy Dygat Dudzińskiej, wydanych w 2001 pt. "Rozstania" "

Miałem kiedyś "fazę" na Dygata :) Zaczęło się od "Jeziora Bodeńskiego". Skompletowałem chyba wszystkie jego książki, obejrzałem wszystkie filmowe adaptacje i, koniec końców, kupiłem ww. książkę, która mnie tak zdołowała...

IV. Czcij ojca swego i matkę swoją.  

Sypanie soli w cudze rany nie uzdrowi swiata. Żeby przestać cierpieć na okrągło latami wciąż ten sam ból, w końcu trzeba wybaczyć. Lub chociaż dążyć do wybaczenia.  

"Żeby przestać cierpieć na okrągło latami wciąż ten sam ból, w końcu trzeba wybaczyć. Lub chociaż dążyć do wybaczenia. "

To prawda.

Potrzebowalem wielu lat zeby to zrozumiec. Zycie jest cierpliwe i ciagle nas uczy pokory.

Żeby przestać cierpieć na okrągło latami wciąż ten sam ból, w końcu trzeba poznać prawdę o swoim dzieciństwie i dopuścić do przeżycia głęboko ukryte uczucia. Po tym procesie przebaczenie nie będzie już konieczne. Bez tego natomiast, wybaczenie to okrutne krzywdzenie samego siebie.

I daj jej Boze...

... najlepiej to niech zapomni o Polsce i wcale do niej nie wraca,  ten wykolejony czub,  ta cala Mlynarska... a o Grekach i Grecji to ona g**no wie,  jej sie tylko tak zdaje,  ale w koncu sie dowie i przekona, ze wszedzie dobrze gdzie jej nie ma,  a tej "bajkowej"  Krety bedzie miala po kokarde  !!!

Ta sama notka też stawia fałszywe tezy jakoby Młynarska miała gorzej niż Gabriel, bo resort miał najgorzej, a udomowiona patola szarego ludu to miała jednak swoje ludzkie kolorki. A, że ja jestem z resortu postanowiłem się jednak ustosunkować i wprost mówię, że to jest nieprawda. Po drugie, analiza DDA nie jest domorosła w moim przypadku wynika z doświadczenia terapii i lat po niej. Nie znam pana MarkaAd, nie wiem czy to troll, ale pisząc o mechanizmach ma dużo racji i sam na własnej skórze przeżył terapię, a nie, że coś tam przeczytał.

I jeszcze jedna rzecz, bo się chyba nie rozumiemy. Jeżeli Paulina Młynarska wydaje książkę o swoich traumach to Gabriel pisze o tym notkę i się do niej ustosunkowuje. Jeżeli w swojej notce Gabriel porusza intymne szczegóły dotyczące swojego dzieciństwa i relacji z ojcem alkoholikiem, to komentowanie tego już ma być zabronione? A to niby dlaczego? Sam postanowił otworzyć podwoje swojej prywatności przed szerszą publicznością, absolutnie przez nikogo nie prowokowany. Jeżeli tekst Młynarskiej z nim rezonuje i dzieli się tym z resztą to sorry ale powinien liczyć na feedback. I jeżeli ktoś zobaczył w tym głębokie wyparcie, nawet pisząc o tym zbyt bezpośrednio i czasem zbyt daleko idącymi wnioskami, to jednak ma to pewną wartość. Gabriel też guzik wie o głębszym resorcie, bo to jest zamknięta kasta, ale ja na przykład wiem czemu on myśli, że resorciaki mają najgorzej. Znam ten tok rozumowania i sam kiedyś też przejściowo w terapii byłem w tej iluzji dopóki nie poszedłem szerzej. Myli się więc Gabriel, a jednak ma prawo do własnej opinii, więc sobie ją wygłosił i to też bardzo dobrze. Musi być tu zachowana jednak symetria, a nie, że on się dzieli swoim życiem i feruje wyroki, a ja mając własne doświadczenie w tej sprawie i to w wielu wątkach poruszonych w notce nie mogę pisnąć słowem, bo jestem nieproszony do komentowania osobistego świadectwa świadomego życiowo człowieka. I co jeszcze? Może jeszcze autorytetu moralnego? ;-)

 

Wydaje mi się, że nie zrozumiałeś, o czym Coryllus napisał. W każdym razie on zna prawdę o swoim dzieciństwie i bynajmniej nie wybiela swojego ojca-alkoholika. Ale i nie odrzuca tego, co było w nim dobre. A ból, o ile mi wiadomo, już solidnie przecierpiał, przerobił i dopuścił emocje głęboko ukryte.

Terapia naprawdę nie musi odbywać się na kozetce. Może, ale nie musi. Zresztą większości i tak nie byłoby stać. 

CBDO.

Mam poczucie, że buddyzm to jest maksimum tego, na co o własnych siłach stać ludzi tak mocno pokąsanych. Przykładów jest wiele. Może to jest jakaś furtka, którą miłosierny Pan otwiera, żeby mogli w ogóle dojrzeć cokolwiek spoza tej oślepiającej jarzeniówki, która ich prowadzi przez życie? Ciekawe, jaki odsetek tych neo-buddystów dociera w końcu na łono Kościoła?

Zwróć proszę uwagę, że to nie jest tekst o Tobie ani o resorcie rozumianym na Twój sposób. To bowiem co Ty rozumiesz jako resort jest dla Pauliny Młynarskiej jedynie obsługą resortu. To jest tekst o zniekształceniach poznawczych jakiś doświadczają ludzie w grupie izolowanej, ale przez wszystkich jednak dobrze widocznej i pilnie obserwowanej. W odróżnieniu od tego co, Ty uważasz za resort. Myślę ponadto, że lepiej by było gdybyś napisał ze dwa teksty o immamach. Moglibyśmy wtedy sprzedać to co zostało na magazynie z Twojego nakładu. I obu nam byłoby lżej. To naprawdę nie jest duży wysiłek. 

Też mnie to zdziwiło.

Powinszować

Ale ja nie chcę tego brać do sklepu, tylko dla siebie kupić

Kilka razy :) do kompletu polecam "Jowitę" (ekranizacja).

Mechanizm działa tak, że talenty są potrzebne propagandzie systemów w pełnym zagrożeniu. Kiedy nie ma takiego zagrożenia, lansuje się swoich, którzy gwarantują to jedynie, że pozory będą zachowane. Młynarski miał talent, jak każdy talent była to jakość intuicyjna. Poza talentem był to pewnie ch...j złomany i tyle

Nie wszystko, Panie Gabrielu...

... pewne rzeczy pamieta sie do smierci... i chyba to dobrze.

"Młynarski miał talent, jak każdy talent była to jakość intuicyjna. Poza talentem był to pewnie ch...j złomany i tyle."

Mlynarski byl na pewno obdarzony talentem.

Komuna to wykorzystala. 

A corki spijaja te dziesiata wode po kisielu taty.

"To jest tekst o zniekształceniach poznawczych jakiś doświadczają ludzie w grupie izolowanej, ale przez wszystkich jednak dobrze widocznej i pilnie obserwowanej."

Już bardziej łopatologicznie się nie da.

Jesteśmy na "Ty"? Może trochę grzeczniej? 

Pan Maciej Cielecki. Proszę wybaczyć mój może niewłaściwy język do pana podstawowych i fachowych definicji. Czytelnicy tacy jak ja,śledzący z uwagą wszystkie artykuły i dyskusje - na SN,często szukają odpowiedzi nie w tak podstawowych definicjach i ocenie,lecz zjawiskach występujących we wszystkich środowiskach.Wśród takich "wilków"stale piszących każdy ma pojęcie o tychże.O traumie,smutku,radości,nadziei i patologi także... I stąd moja reakcja.... Spodziewałam się,że szanowny szef,rozszerzy ten problem na dalsze występujące zjawiska wśród "elit" ,lecz każdy ma jakiś cel i wie doskonale o czym pisze,co chciałby przekazać,więc nie śmiałam poruszać tematu,niestety praktycznie tabu. Otóż chodzi o elity uczelni.Występuje tam problem niemały,osobiście mi znany ... To więcej niż przykre bo dotyka dzieci "dużych",studentów,którzy błaskawicznie orientują się w sytuacji.A jak to się przekłada ,to wiadomo......z pańskiej oceny w komentarzu.... Trzeba przyznać,że sytacja tam -  trochę się poprawiła,bo brutalnie mówiąc stara gwardia odchodzi w stan spoczynku...jednakże istnieje dalej...Bez obrazy -dla pełniących jeszcze takie funkcje.......problem ten nie rozciąga się na wszystkich...

Przeczytałam kilka artykułów,które pan zamieścił i gratuluję wiedzy.Artykuły wzbudziły moją ciekawość... i proszę bez urazy....

Proszę Pani,

Gdyby to było tak oczywiste, nie mielibyśmy w komentarzach festiwalu wybielania tego problemu. A to, że ktoś był pijakiem ale fantastycznym człowiekiem, a to że ktoś chyba nie był alkholikiem bo chodził do pracy, a to że przecież Jaruzel trzeźwy gorszy niż kominiarz pijak. Tekst główny to też jest pene relatywizowanie poprzez to kto miał gorzej. Ja tą propagandę znam z domu, to są mity podtrzymujące system rodzinny. Ja mógłbym tutaj naprawdę rozwodzić się głęboko w szczegółach nad problemami dysfunkcji systemów rodzinnych, ale musiałem napisać podstawy. Dlaczego? Tu nie chodzi o to, żeby złapać to na intelekt, tutaj na intelekt każdy to rozumie, ale i tak postawy z głębi psychiki są jak widać zupełnie inne. Chodziło właśnie o to, żeby zatrzymać zabełtywanie problemu. Pewne rzeczy, nawet pozornie łatwo zrozumiałe, muszą wybrzmieć i się przebić się do świadomości, a to nie zawsze jest takie oczywiste.

Co do patologii uniwerku, to najwięcej chyba ma do powiedzenia na ten temat Stalagmit, bo zna temat wręcz organoleptycznie.

Przywołałem Panią do porządku i widzi Pani jak ładnie Pani potrafi wyrażać myśli. Pani jeszcze raz przeczyta to jak ja sformułowałem swoją myśl pierwszą, a w jakim stylu Pani na nią odpowiedziała. Urazy nie chowam, dziękuję za dobre słowo i polecam swoje teksty w papierze.

Ładnie pan napisał o introspekcji i rachunku sumienia. Tak było i jest nadal. Miłosierdzie Boże w Kościele, środowisko zdrowia psychicznego. Inaczej być nie chce. I o grzechu alkoholizmu. Bywają jednak przypadki takie jak opisane przez blogerów, pijaństwo jako choroba, która do końca sumienia nie niszczy. Niech pan myśli co chce ale ja też znam takie przypadki z rodziny. Tragiczne przypadki, tragiczne konsekwencje dla najbliższych, ale mimo to ci pijacy potrafili być dobrzy i dobro czynić również dla najbliższych. Jakoś po latach łatwiej im wybaczyć iż jedną ręką budowali drugą burzyli. W przeciwieństwie do "trzeźwych jak świnie" pracoholików i materialistoholików w moim otoczeniu. Owszem w przypadku pijaków relacje zabużone ale nie do końca. Słońce lubi przeglądać się nawet w błocie.

Dodam że ja sam jestem abstynentem. 

Nie znam żadnych ofiar katolicyzmu ludowego. Znam natomiast ofiary eksperymentów psedumistycznych, być może implementowanych przez aspirantów ze służb, typu objawienia oławskie. To było rozjeżdżanie co się zowie. Oczywiście rozjeżdżanie psychiczne w ludowej pobożności bywa czymś naturalnym, bo takie bywają układy naturalne między ludźmi przeciążonymi pracą i biedą, słowem między niewolnikami. Liczy się siła i zepiernicz. Nie ma czasu na introspekcję i rachunek sumienia. Najwyżej od odpustu do odpustu. Ale mam znowu wrażenie że to jest jakiś odsetek, może procent katolicyzmu ludowego. Większość nawet niewolników żyje normalnie. Polecam "Listy Matki" Anny Augustyn, matki znanego Jezuity, prostej kobiety z małopolskiej wsi. Bieda, robota, cierpienie, jeden syn w więzieniu, drugi ginie w wypadku, choroby i ... radość z rzeczy prostych a najważniejszych, w tym i to, że trzeci syn idzie do Jezuitów. 

Valser, czy można być świetnym hokeista a równocześnie człowiekiem degeneratem? Nie słownym...popapranym emocjonalnie? 

I być tylko kibicem skupionym na umiejętności toczenia krążka po lodzie?

Na mnie też wrażenia nigdy nie zrobił ten kabarecierz, ale to pewnie chodzi o jakąś inną wrażliwość, inne spektrum. Miałem kolegę któremu podobał się Kabaret Starszych Panów, a właściwie mieliśmy bardzo podobne gusta: zawsze mnie to zastanawiało jakim cudem mu się to podoba? Przecież to jest takie smutne. Młynarski zresztą też.

Coś w tym jest, bo dopiero teraz, po latach, będąc tak daleko jednak od Polski, gdy sięgam po to, co jest autentycznie szczere i polskie, to ciekawe, nie ma tam Wojciecha Młynarskiego, czy Starszych Panów, a jest Andrzej Rosiewicz na przyklad i oczywiście, stale i bez przerwy, Leszek Dlugosz

...bo dico-polo trzyma jakiś poziom, rozumiem? Nie smutne to nie znaczy kiepskie- smutne to znaczy smutne, tak mi się przynajmniej wydaje, ale mogę się mylić.

A, jeśli o to chodzi to tak, osiągnąło sukces więc czapki z głów. Jednak bez zbytniego pośpiechu, bo taki yt-bowy k-pop Gangnam Style to taki sukces, że oprócz czapek to i włosy z głów.

*Bez tego niestety rozgrzeszamy człowieka, którego choroba czyniła często katem wobec nas.

Ta dyskusja poszła niestety w absurdalną stronę. Gabriel nie napisał o problemach psychicznych w rodzinie Młynarskich, ani ogólnie w rodzinach "resortowych" (to w ogóle nie była rodzina resortowa w ścisłym rozumieniu). Napisał (sam to wyżej wyjaśnił) o zaburzeniu poznawczym, jakim towarzyszyło i towarzyszy wzrastanie w rodzinach polskich elit. Tego problemu żadna psychoterapia nie rozwiąże, bo to nie jest problem psychiki, tylko rozumu (i ducha, ale to się wiąże). Można być alkoholikiem i postrzegać świat prawidłowo (nieczęsta konfiuguracja, ale możliwa) i można być całkowicie zdrowym psychicznie duchowym inwalidą. Bóg jest zresztą poznawalny rozumem, ale nie psychiką. 

Boli głównie poziom zdurnienia elit. Mam z tym kontakt codziennie i naprawdę nie jest zabawnie.  

Bez przesady - kultura to tez rozrywka a np. dla GM źródło inspiracji :D

Mel Gibson i Pasja

Duch Gór

Neurasja

bardzo lubie muzyke jazz - "Kind of Blue" mnie uspokaja a stare filmy sprzed ery cyfrowej bawią... np. Louis de Funès  przez Francózów porównywany do naszych Kiepskich :P

Gabriel nie opisał swojego problemu. Nadmienił tylko, że miał ojca alkoholika, czyli też człowieka chorego. I napisał, że Paulina miała gorzej. Bo miała - wypaczenie poznawcze, którego doświadczyła ma się nijak do Gabrielowego. Do tego stopnia nijak, że do dziś, mimo podobnego wieku ona nie jest w stanie pojmować świata w sposób choćby bazowo poprawny. 

Psychika to jest cielesna, zwierzęca część nas. Można mieć chorą psychikę, a mimo tego rozumować prawidłowo, można też mimo choroby psychicznej rozwinąć głęboką duchowość. Nie musi tak być, i zwykle nie jest, bo jesteśmy kompletnym organizmem złożonym z tych trzech sfer, ale może. Tak samo, jak można być mistykiem z chorą prostatą, choć chora prostata bynajmniej nie ułatwia wejścia w głęboką duchowość.

Polemika w kometarzach poszła kompletnie w bok, a zaczęło się od @MarekAd-owego, a potem Twojego (wybacz, ale "panowanie" w necie uważam za faux pas) komentarza o Gabrielowej traumie jako DDA. On nic nie napisał o swoich doświadczeniach DDA i nie wybielił ojca w tym tekście. Wręcz przeciwnie, napisał o nim, jak napisałby "przepracowany" DDA. Ale przede wszystkim napisał, że wielu dysfunkcji poznawczych, które miał papa Młynarski jego ojciec nie miał i przytoczył konkretne przykłady. 

A co do poznania Boga - psychika zwykle je wypacza (chora praktycznie zawsze), rzadko pomaga. Bóg uwzględnia psychikę i wykorzystuje ją w relacjach z nami, bo takimi nas stworzył i wie, jak funkcjonujemy. Uwierzyć można jednak wyłącznie aktem woli, czyli rozumu. Większości ludzi psychika w tym akcie solidnie przeszkadza.

Upst. Widzę że powinien Pan zrezygnować z udzielania się w jakiejkolwiek formie w internecie. Jest Grubą Przesadą to co Pan napisał powyżej i to że Pan obraził interlokutora w sposób chamski!

Tenże INTERNET... To jest właśnie rzeczywistość posthumanistyczna. Pozdrawiam

Szanowny @ Grzeralts ..też tak z początku uważałam,stąd mój przykry komentarz do pana Macieja.Jednakże nie odniosłam wrażenia,że to są komentarze" o Gabrielowej traumie jako DDA. "A to ,że dyskusja poszła w bok -to było do przewidzenia.

Ten cały INTERNET to jest jakiś nowy bożek czy jak?

Podstawową zasadą wszelkich relacji międzyludzkich jest wzajemny szacunek. W netykiecie także jest to wartość nadrzędna, jeśli ktoś życzy sobie, żeby w internecie posługiwać się w stosunku do niego zwrotami grzecznościowymi Pan/Pani, a Pan Maciej wyraził wcześniej takie życzenie, to należy to zaakceptować i uszanować, w przeciwnym razie wychodzi się na zwykłego chama.

" Ten cały INTERNET to jest jakiś nowy bożek czy jak? "

To nie jest żaden bożek. To jest miejsce gdzie obowiązują jakieś zasady jak np. w Twoim domu. Tak samo jest tutaj, wszyscy możemy zwracać się do siebie na "Ty" bo tak kiedyś ustalono i niegrzecznie jest żadać czegoś innego. Nie ma obowiązku korzystania z internetu jeżeli to kogoś obraża.

Mnie się akurat chciało sprawdzić, obowiązuje zasada taka jaką opisałem powyżej. Netykieta podlega szerszej zasadzie sayoir-vivre i nie może być z nią sprzeczna. Zresztą zasady są dla ludzi, bo to człowiek jest najważniejszy i jeżeli oczekuje takiego, a nie innego szacunku należy to uszanować.

Piszę to wszystko mimo, że akurat sam osobiście preferuję w stosunkach internetowych luźniejszą formę na "ty".

Kto to ustalił, jaki organ prawodawczy, gdzie to zadekretowano i jakie jest narzędzie opresji to egzekwujące? Poproszę o ustawę i paragraf. Nie jesteśmy krajem anglosaskim, mamy inny sposób zwracania się do siebie. Jak mi Pan pokaże, że to jest gdzieś zadekretowane to się dostosuję. A jak nie to sprzedaje mi pan klechdy relatywistyczne.

 

Ja wiem, szydzę po prostu ;-)

"Nie jesteśmy na "Ty" i w nosie mam to co Pan sądzi na temat internetu i faux paux."

Skoro już Pan tak pilnuje savoir vivre-u to to powyższe powinno brzmieć trochę inaczej czyli Nie jestem z Panem na "Ty"

"Nie jestem Pana kolegą i z chamownią się nie bratam. Bez odbioru."

To powyższe również do kulturalnego mówiąc łagodnie nie należy. Wyzywanie od chamów szanowanego tutaj od dawna i bardzo kulturalnego komentatora który w niczym Pana nie obraził dobrze o Panu nie świadczy.

chyba w latach 80-tych wydano "Wspomnienia alkoholików' i warto takie osobiste relacje poznawać; obecnie do uzależniania od alkoholu dochodzi uzależnianie od innych 'używek'; spotkałem przy ladzie kiosku w sądzie sędziego - kupowal 7 red buli - jak popatrzeliśmy na siebie to się zaczerwienił; co gość może mieć w głowie po takiej dniówce?

Pomyśl, bo w umowie, na którą się powołujesz pisząc do mnie co kwartał list z pytaniem o pieniądze, jest punkt mówiący o tym, że autor ma brać aktywny udział w promocji książki. Wypłata była, a potem sprzedaż siadła. Gdybyś - raz na kwartał, nie częściej - wraz z tym listem do mnie, pisał jeszcze tekst na bloga, już dawno zapomnielibyśmy o tym nakładzie. To jest dobry moment, żeby taki tekst napisać. Od wczoraj dysponujesz wystarczającą ilością czasu, jak można sądzić po aktywności pod tym tekstem. Przypomniałeś o sobie wszystkim i to jest cenne. Idźmy więc za ciosem. 

A jakie to ma znaczenie po ilu miesiącach? Gdybym Ci to napisał wcześniej i prywatnie, to napisałbyś taki tekst? Od wczoraj trwa tu dyskusja nie na temat, która dla mnie ma ten walor, że przypomniałeś sobie o tym portalu i o tym, że można tu coś napisać. Uważam, że to wielki sukces i cenne doświadczenie. Mamy koniunkturę, pracowicie przez Ciebie nakręcaną od wczoraj, mamy kilkanaście przynajmniej osób, które się z Tobą zgadzają i pustą przestrzeń do promocji książki. Same walory i atuty. Żal tego nie wykorzystać. 

jednym słowem - każdemu potrzebna profesjonalna terapia ...

Dziękuję Ci. Podsumowanie mistrzostwo świata. To się nazywa "w punkt"

Pozdrawiam

*bez urazy. Był taki film przedwojenny: "Czy Lucyna to dziewczyna" - tak mi się przypomniało.

W ogóle nie stawia się diagnoz przez internet. Choć pewnie nie pomyliłbym się, co do głównego zaburzenia wielu z nas. Ale żal, że bardzo ciekawe zagadnienie poszło na bok. Ten kontekst społeczno-koligacyjny jeszcze dodaje mu kolorytu. 

Ale niewielu na nią stać. Na szczęście życie też bywa niezłą terapią, tylko nie można się na nie obrażać.

Nie wiem czy jesteś starszy niż ja, bo ja jestem starszy od węgla kamiennego ;-))))))

np. w 3 tomie najlepszych kawałków Coryllusa :)

No spoko, miłych impresji życzę.

"Tenże INTERNET... To jest właśnie rzeczywistość posthumanistyczna. Pozdrawiam"

To szczgólnie było chamskie.

Powodzenia Gospodarzu :-)

Szczęść Boże Ojcze, 

Obawiam się, że to będzie trudne, bo nie mam ustalonej dalej kampanii promocyjnej książki. Mało tego, zastanawiam się czy nie będę musiał wykasować swoich poprzednich notek, jako niezgodnych z polityką wydawnictwa. W sumie zaczynam stwierdzać, że byłem bezczelny prosząc o pieniądze za pierwszy kwartał. Wydębiłem od biednego wydawcy bagatela 1800 zł (uff za rok pracy i dwa lata czekania na wydanie plus kwartał sprzedaży to są naprawde mocarne kwoty), a nie uzgodniłem z nim promocji i z wolnej amerykanki zacząłem pisać jakieś teksty. Dobrze, że zainterweniował na forum i przypomniał ludziom o mojej roszczeniowości oraz nakazał mi pisać po jednej notce na kwartał. Ja w pierwszym napisałem z 5. Nadgorliwość bywa gorsza od faszyzmu. Oj Oj.

P.S. Mówiąc wprost nie będzie łatwo o nową notkę. Nie jest przypadkiem, że kiedyś pisałem do papieru, notki i książkę, a dzisiaj nic. Nie skarżyłem się na politykę wydawnictwa, ale Gabriel wywalił pewne rzeczy publicznie i to mnie zdenerwowało.

Od Macieja jestem :) 

:) 

"Poza tym to jest szkoła, uczniowie nie zwracają się do siebie wzajemnie per Pan. Tutejsza szkoła z definicji zajmuje się wywracaniem porządków, żeby dojrzeć istotę rzeczy. Jedyny porządek, którego tu nie wywracamy to Kościół, a O.Mniszysko jest jego oficjalnym przedstawicielem - dlatego robię dlań wyjątek (jak i pozostali)."

Z naciskiem na SZKOŁA :-)

Ja jestem tylko zwykłym inżynierkiem :-)

Powstrzymałem się co do Pani Paris. W stosunku do Pana nie będę się poniżał.

Dziękuję. Tak właśnie też uważam Panie Profesorze :-)

I to jest własnie to. Na SN wyłania się coś,czego nie znajdzie się na innych portalach.Oprócz dyskusji ,prezentacji w kierunku odkłamywania historii,wymiana poglądów bez lekkości motyla. Konia z rzędem temu ,co powie,że będą walić tutaj tłumy. Lecz grono zwolenników wkrótce urośnie...bo nie może być tak,że onety i pudelki bedą wyznaczały azymut... i to bez wazeliny stwierdzam.......szanowny @ Grzeralts.

Spokojnie, tu bardzo dużo osób pochodzi z różnie definiowanego PRLowskiego awansu społecznego (choć są też potomkowie przedwojennej arystokracji, czy "dużej" inteligencji). Nie o tym jest tekst Gospodarza. On jest, na ile ja to rozumiem, o tym, że PRL wytworzył swoje własne elity, oparte na różnych dysfunkcjach i propagandzie, które nie są w stanie pojąć, jak tragiczne losy były ich udziałem. I o ile mniej uszkodzeni wyszliśmy z PRLu my, zwyczajni ludzie. Zwyczajni, czyli nie stojący na świeczniku i poza realiami PRL, tak jak rodzina Młynarskich. Tacy, którzy musieli kombinować świniaka, czy węgiel, zmagać się z siermiężną rzeczywistością (milicjanci przecież też musieli, o żołnierzach nie wspominając). Dzięki temu zachowali zdolność rozumnej interakcji z tąż rzeczywistością, także dzisiejszą. 

P.S. Coryllus wie, kim jestem. I wie, że cenię sobie swoją "anonimowość", więc niech zostanie, że jestem psychiatrą. Nutka niepewności jest mi na rękę. 

Steczkowska jest córką księdza i jest "z tego dumna", więc niech jej się nie wydaje, że będziemy jej współczuć;)

W Afryce akurat ludność się mnoży. Od 1950 roku przemnożyła się 6 razy. Z 200 tyś do 1.2 miliarda. Dwojenie tam następuje co 27 lat.

Zawsze, w każdym społeczeństwie istnieją i funkcjonują elity, zarówno finansowe, jak i intelektualne (acz podporządkowane finansowym). One praktycznie nigdy nie wytwarzają się w sposób naturalny, ale są skutkiem jakichś "układów". Niemniej realnie istnieją i decydują o życiu pozostałej ludności. Problem PRLu polegał na tym, że prawdziwe elity były niejawne, a te jawne były wydmuszką (zarówno finansową, jak i intelektualną). Jednak pozostały i nadal chcą pełnić swoją poprzednią rolę. I nijak nie potrafią zrozumieć, dlaczego my ich już nie chcemy. I, co gorsza, niczego im nie zazdrościmy, a czasem wręcz współczujemy. 

Może rzeczywiście dyskusja poszła za bardzo w bok,lecz sęk w tym ,że to nie jest "sztuczny świat" i sztuczne prawdy nie są tak naprawdę nigdy akceptowane.Z całym szacunkiem Nano nie zgadzam się w części z tym co piszesz. Wiele jest trafnych definicji,lecz odnosze wrażenie ,że jest to ogólnie przesłanie 10 przykazań Bożych i zawartych w nich dekalogów. Gdyby ludzkość tak żyła,nie byłoby nawet takiej dyskusji o elitach ,które narzucane są nam od wieków."Aby było jasne moje realacje z Bogiem są od dzieciństwa więcej niż dobre."Elity"to kwestia umowna w nazewnictwie tylko,jak zresztą stwierdziłaś.Lecz one są i wygenerowały poprzez krwawych Trybunów --to co dzisiaj mamy w naszym stuleciu...I nie jest to ważne czy były to królestwa,czy inna formacja polityczna.To fakt niezaprzeczalny ,że człowiek rodzi się nagi i nic nie zabierze z tego świata.Lecz istotną sprawą jest to-co pozostawi po sobie. To te "elity",w naszym stuleciu wyznaczyły kierunek,który prowadził do zakłamania naszej historii,patologi pokoleń etc..etc...Wybacz,lecz nie każdy rodzi się z moralnym kregosłupem,a Rodzice w naszej ubiegłej rzeczywistości na edukację dalszą dzieci -mieli wyznaczony azymut.

Bunt w dosłownym znaczeniu,przeciwko takim kierunkom ,jest zasługą ludzi,którzy potrafią wyciągać wnioski i ośmielam się twierdzić,że do takich ludzi nie należy jakaś tam panna Krysia,czy Monisia,czy utalentowany przez system reżyser, aktor,śpiewak,czy uczony profesor Hartmann...

Coryllus już załatwił sprawę, ale jednej kwestii nie mogę pozostawić. Mój chrzestny był przez wiele lat I sekretarzem powiatu. Był i jest nadal poczciwym, uczciwym człowiekiem, dziś naprawdę biednym (w sensie finansowym) i kopniętym przez los wielokrotnie (ciężka choroba żony, syna). On naprawdę wierzył w socjalizm i w to, że jest elitą PRL. Nie był. Był tylko atrapą elity. Dziś to już wie. Ale ilu nie wie?

To prawda,że nie można wszystkich brać do wspólnego mianownika.Lecz diabeł we mnie wstąpił,bo ten wysoki poziom partyjniactwa na ogół wbijał inne morale do opornych łbów.Mój dziadek po dwuletnim pobycie wbijania "wysokich morałów" pluł krwią, i w ciągu roku zmarł.A ilu przeżywszy straszne czasy wojny ,straciło życie wskutek "wysokiego poziomu" partyjniactwa. ?...Ilu ocalałych wykształconych miało złamane kariery,wskutek piorytetu partii? Taka niepamięć jest próbą fałszowania historii i nie chodzi o pojedyńcze przypadki "atrapy"elity. I ilu jeszcze nie wie i nie odczuwa tych" wysokich morałów",szkodząc następnym pokoleniom....

efekt 'wysokiego poziomu, czy to etycznego czy moralnego' 
https://youtu.be/DpiaN2wOe6U?t=659

Oczywiście, że to nie byli mili panowie. Nie chodzi mi o wybielanie PRLu, bo on się do wybielania nie nadaje. To był mafijny ustrój i rządzili nami często pospolici bandyci. Chodzi mi o to, że władza wtedy miała nie do końca jawną strukturę i szyszka w powiecie, czy gminie, była nadal popychadłem mafiozów wyższego rzędu. Ale ludzie firmujący swoją gębą ten ustrój uwierzyli, że to dzięki ich nadzwyczajnym talentom. Przekonanie to przekazali swoim dzieciom. I dziś mamy to, co mamy - kastę "nadludzi", którzy nie rozumieją, że nie płynie w ich żyłach błękitna krew, tylko taka sama, jak w całej reszcie obywateli. Bynajmniej nie elitarna, bo większość przedwojennych elit użyźnia gdzieś glebę, m.in.dzięki dzielnym budowniczym komunizmu. 

... niejednokrotnie, właśnie w 'takich, jak tu' szczególnych przypadkach, jej warunkiem jest podjęcie terapii ...

poruszony tu alkoholizm, pracoholizm, inny -holizm, to przede wszystkim choroba duszy,
przewlekle nieleczona jest przyczyną chorej psychiki,
żadna, nawet najlepsza terapia nie odniesie pożądanych skutków /a wiemy jaka jest skuteczność terapii AA/, jeśli nie odniesie się do tej duszy,
przykład: w Krężnicy Jarej jest proboszcz egzorcysta, trafiło do niego wielu alkoholików, większość po kilku nawet terapiach, teraz ... z tego, co wiem chyba WSZYSCY ''dają radę''

Taaa.......

Porażający obraz tego kryminalnego państwa

Bananowa młodzież to nie tylko dzieci czerownych - to dzieci ludzi, którzy ogarniali na tyle by miec jak godnie życ w PRL.

Swoim sposobem zycia kłuli w oczy tych, którzy sobie rady nie dawali.

Taki przykład z mojej rodziny - ojciec i wujek pojechali do Szewcji myć kible - tam misieczna pensja to jak roczna w PRL - takie byly czasy. Po 2 latach ojciec wraca do Polski kupuje auto zostaje taksówkarzem i czycha na dewizowców na fuchach - lotnisko dworzec etc. Dorabia sie dalej i w koncu zostaje prawdziwym prywaciazem z małym zakladem produkcyjnym - wypraski  z tworzyw sztucznych. To była ta spółdzielczość - jedna opcja w PRL na prywate.

Jego dzieci - ja ! - bananowa młodzież bo skad malolaty maja miec hajs jak nie od rodziców?

Wujek kase przebalowal w niecaly rok do dzis  w biedzie narzeka na polityków system i Bóg wie co jeszcze...

właśnie tlko takimi sposobami, a nie 'wymyślonymi dla nas' można to przynajmniej /chyba niestety w doraźnych 10-cio latkach/ ograniczyć ...