Każda władza musi mierzyć się z własną wielkością. Żeby to uczynić potrzebuje lustra. To zaś powinno być proste i gładkie, ale nigdy takie nie jest. Nie może być albowiem zasada ta znana jest wrogom, którzy mają na składzie setkę przynajmniej rodzajów krzywych luster. Każda władza musi więc odpowiedzieć sobie na pytanie – co trzeba zaprezentować w lustrze, żeby zobaczyć skalę swoich działań? Numer, który tu opisuje jest stary jak świat i od niego zaczyna się zawsze myślenie o doktrynie. Na to pytanie odpowiadamy tak – to zależy skąd wywodzimy władzę. Jeśli do Boga, powinniśmy zaprezentować w lustrze to, co mamy mu do zaoferowania. Jeśli z innych źródeł, powinniśmy tam prezentować to, co jest dla źródeł naszej władzy najważniejsze. I tu zaczynają się schody. Producenci krzywych luster bowiem są dobrze zaznajomieni z tymi sprawami i nie jest łatwo z nimi wygrać, to znaczy nie jest łatwo ocalić i umocnić swoją władzę, mając naprzeciwko krzywe lustro, a dodatkowo wierząc w sprawczość całkowicie fikcyjną.

Władza królów zawsze była złudzeniem, z tego prostego powodu, że władca chciał mierzyć się ze swoją własną wielkością i oglądać w lustrze głównie siebie. To zaś prowadziło wprost do zmiany władzy, albowiem konkurencja nigdy nie śpi jest w zmowie z pośrednikiem dostarczającym lustra od producenta. Potem zaś władca staje przed takim lustrem i widzi w nim to, co tamci dla niego zaplanowali. Najlepiej wywieść władzę od Boga. To jednak nie zapewni nam spokojnego snu, albowiem producenci luster oskarżą nas wtedy o idolatrię, to znaczy o to, że chcemy prezentować w lustrze wizerunki, którym oddajemy hołd, a to jest bluźnierstwo. Póki co, przez te tysiące lat historii nikt nie wpadł na pomysł, by posadzić do lochu inkwizycyjnego producentów luster, oskarżyć ich o bałwochwalstwo i wyciągnąć konsekwencje. Nie stało się tak, bo nikt nie czyta ich intencji.

Najgorzej jest z władzą wywodzoną z woli ludu, bo wtedy w lustrze prezentuje się Zenka Martyniuka i Jakimowicza. Władza bowiem uważa, że te postaci są miarą wielkości jej samej i jej suwerena. W rzeczywistości jednak wie ona, że tak nie jest, uważa tylko, że zblatowała producenta luster. Tak myślą idioci. Niestety. Co nader wyraźnie jest widoczne w naszej obecnej sytuacji. Nie wiem czy wiecie, ale Jakimowicz, o którym tu wspomniałem, człowiek, który zadeklarował parę lat temu, że minister Macierewicz był jego życiowym drogowskazem i za to dostał posadę w naszej lustrzanej, patriotycznej telewizji, pojechał teraz na Białoruś. Lata tam po polu z fuzją i nie może się nachwalić, jak dobrze rządzonym krajem jest ta Białoruś, jak pięknie tam i jak wesoło. Co na to nasza mierząca się z własną wielkością władza? Na razie nic. Uważa, że to są sprawy nieważne wobec kwestii innych. Na przykład uwięzienia księdza Olszewskiego. Żeby podkreślić niesprawiedliwość i cierpienie księdza, Karnowscy zamieścili na swoich stronach obrazek, jaki narysowała jakaś urzędniczka, wyrażający pełnię tego cierpienia. Oto on:

https://wpolityce.pl/polityka/710698-tylko-u-nas-poruszajacy-rysunek-urzedniczki-z-ms

Co może się stać, jeśli władza patrzeć będzie w krzywe lustro, całkowicie przekonana, że oddaje ono obraz rzeczywistości w skali 1:1? Dojdzie do paraliżu władzy, a jej funkcje, misję i prerogatywy przejmie inna władza, ta która rzeczywiście jest  w zmowie z producentem luster. To są sprawy oczywiste i łatwe do wyjaśnienia na przelicznych przykładach z przeszłości. Dlaczego więc my o tym nie dyskutujemy? Dlaczego nie rozumiemy tego jak należy i nie rozliczamy naszej władzy z głupoty i zaniechań? Tak do końca to nie wiem, ale spróbuję rzecz wyjaśnić na przykładzie. Dziś z rana zauważyłem wypowiedź prof. Roszkowskiego, historyka, który rzekł wielce zafrasowany, że jeśli naród się nie obudzi będziemy mieć w Polsce totalitaryzm. Przyznam, że nie mogę się do teraz otrząsnąć. Patentowany historyk, profesor belwederski, autor licznych książek, w tym o historii najnowszej, uważa, że to lud powinien się obudzić i znieść obecną władzę, która kiwnęła tę dawną jednym prostym zwodem, bo inaczej będzie totalitaryzm? Żyliśmy w totalitaryzmie i władza totalitarna znakomicie radziła sobie z ludem. W roku 1970 obudziła go nawet strzałami zabijając kilka osób, a wszystko po to jedynie, by wymienić jedno krzywe lustro na inne. Lud nie zmienia władzy totalitarnej, nie ma takiej możliwości, albowiem władza ta, ma w jednym ręku kij, a w drugim marchewkę. I nie ma takiego mocarza, który by się nie ugiął przed jednym albo drugim. Żeby obalić tyranów, trzeba było wyboru papieża Polaka, całkowitej zmiany priorytetów w gospodarce zachodu, trwającej 10 lat wojny w Afganistanie i pewnie jeszcze innych rzeczy, o których nie wiemy. I na to wychodzi prof. Roszkowski i mówi – ludzie obudźcie się, bo będzie totalitaryzm? Niech się Roszkowski obudzi i cały PiS, bo to od nich zależy czy będzie totalitaryzm czy nie, a nie od nas. I teraz dochodzimy do kwestii najważniejszej, czyli pytania – skąd się biorą eksperci? Każdy mniej więcej wie skąd, są oni wyłaniania na podstawie ich kompetencji i osiągnięć w środowiskach, w których robią kariery. Ich uczciwość i intencje nigdy nie są kwestionowane, a żeby tak pozostało, wymyślono pojęcie „bezpartyjnych fachowców”. Ono się trochę zużyło, ale dobrze ilustruje to, co chcę tu przekazać. Intencje ekspertów zawsze są czyste. Szczególnie jeśli mają oni tytuł profesora. Czy dawniej też byli eksperci? Tak, ale nazywano ich inaczej. Napisałem wyżej, że można na podstawie licznych przykładów wskazać, w jaki sposób dochodzi do paraliżu władzy poprzez podstawienie jej krzywego lustra, w którym zobaczy ona dokładnie to, czego chce wróg.

Najlepszym, póki co przykładem do omówienia, jest ten, na który niedawno wskazałem pochodzący z książki Gabriela Ronaya „Anglik tatarskiego chana”. Chodzi o sytuację w Outremer na początku XIII wieku. I całkowite niezrozumienie intencji papieża i świata zachodu przez mieszkańców resztek Królestwa Jerozolimskiego. Opisu nie będę powtarzał, jest on w tekście sprzed dwóch dni. Mając go w pamięci zadać sobie musimy jedno pytanie – kto gwarantował spokój mieszkańcom wybrzeża palestyńskiego i syryjskiego, w czasie kiedy wylądowali tam krzyżowcy z zamiarem odwojowania Ziemi Świętej? Czy był to papież, albo któryś z królów zachodu? Nie, był to sułtan, albowiem to sułtan, teoretycznie nie sprawujący władzy nad Akką i całym Outremer, gwarantował bezpieczeństwo transakcji zawieranych w resztówce krzyżowego państwa. I to jest wyrażone wprost w liście Jakuba de Vitry do papieża Honoriusza. Dlaczego nie było na odwrót? Dlaczego to nie ojciec święty był tą osobą? Bo on zleżał od łaski królów zachodu, a przede wszystkim od woli banków weneckich, genueńskich i pizańskich. Te zaś walczyły między sobą, a walka ta dewastowała bezpieczeństwo transakcji. Powróćmy teraz do pytania najważniejszego – skąd się biorą eksperci? Ze strefy, gdzie jest zagwarantowane bezpieczeństwo. Czego? Interesów. Możemy, po takiej konstatacji, wskazać w ciemno skąd wzięli się eksperci doradzający królowi Ludwikowi Świętemu, papieżowi Honoriuszowi i innym wielkim świata chrześcijańskiego różne posunięcia, prowadzące wprost ku klęsce. Przysyłał ich sułtan. Dlaczego nikt tego nie widział? Może ktoś widział, ale byli oni za każdym razem asekurowani przez krzywe lustra, w których odbijała się władza chrześcijańskich królów. Król Węgier Andrzej, nie czekał na katastrofę, wrócił do Europy. Widocznie nie o niego chodziło sułtanowi. Dlaczego sułtan tak czynił? To już wie każdy – żeby obniżyć koszty wojny i poszerzyć sferę gwarantowanych przez siebie i bezpiecznych transakcji. Żeby ją poszerzyć naprawdę daleko, potrzebował, partnera w Europie. I taki partner wkrótce się znalazł, był nim Fryderyk II Stauf cesarz rzymski i król niemiecki. Obaj zgodnie działali na rzecz pokoju i swobodnego handlu po obydwu stronach Morza Śródziemnego. No, ale zanim do tego doszło prowadzili negocjacje, które w tej skali zawsze zamieniają się w wojnę. Po latach jednak wypracowuje się kompromis.

Czy to, co napisałem oznacza, że zwolennicy krucjaty nie mogli mierzyć się z własną wielkością? Mogli, ale potrzebowali wizerunków Boga. To po pierwsze, po drugie, potrzebowali własnych ekspertów, dla których strefa gwarantowanych interesów nie była priorytetem. Kiedy jednak bierze się pieniądze z banków weneckich i one domagają się nie tylko spłat, ale także lojalności, trudno znaleźć eksperta, który będzie miał inne priorytety. Trzeba go sobie wychować. Do tego służą organizacje, które nie mogą mieć nic wspólnego z obecnymi na kluczowym obszarze gwarantowanych przez sułtana interesów, hierarchiami. Muszą być poza nimi. Te organizacja to zakony. Tylko one gwarantowały papieżowi, że eksperci, którzy pojawiają się w jego otoczeniu nie będą zblatowanymi bezpośrednio przez Arabów sprzedawczykami, albo zblatowanymi przez Arabów za pośrednictwem Pizy sprzedawczykami. A i to nie do końca. Pragnienie bowiem by świat cały stał się jedną, wielką strefą gwarantowanych przez sułtana transakcji było często zbyt kuszące także dla ludzi deklarujących wiarę i posłuszeństwo. Wróćcie teraz do tego tekstu sprzed dwóch dni i jeszcze raz przeczytajcie list Wilhelma z Chartres do papieża Honoriusza. I sprawdźcie ile w nim jest troski o sprawy przyziemne, zwykłe, ale najważniejsze. I nie ma tam grama kokieterii czy roszczeń.

Przyjrzyjmy się teraz naszym współczesnym ekspertom, którzy samowolnie, albo wskutek opieki, jaką otaczają ich media, albo za zgodą władzy pragnącej zmierzyć się z własną wielkością, prezentują przed nami swoje wdzięki. Dlaczego oni w ogóle to czynią? Bo obecnie władzę wywodzi się z woli ludu i lud ten musi być widoczny. Powinien jednak reagować właściwie, żeby nie burzyć porządku czyli najlepiej milczeć i w milczeniu wyrażać zachwyt. Władza z woli Bożej potrzebuje wizerunków Boga, a władza z woli ludu potrzebuje wizerunków ludu. Tyle, że lud, da się domalować na powierzchni krzywego lustra, a Boga w żaden sposób się w nim nie przedstawi. Lud zaś musi być stymulowany. Czy tak, jak to czynił Wilhelm z Chartres pisząc do papieża by zadbał o zaopatrzenie Akki i tysięcy znajdujących się tam pielgrzymów? Nie, całkiem inaczej. Bartosiak właśnie ogłosił, że zawierzył swoje serce Matce Bożej, bo zawiódł się na Ameryce. Inni opowiadają jeszcze gorsze rzeczy. Karnowscy zaś, niestrudzeni polermistrze krzywych zwierciadeł pokazują jakiegoś aktora, o którym nikt nigdy nie słyszał, ale chcą by poniósł on nas na duchu gawędą o tym, jak bardzo zawiódł się na Tusku. Jak myślicie co robi Tusk w tej chwili? Dobrze myślicie – negocjuje z sułtanem. Poznajemy to po coraz mniej wyszukanych i coraz bardziej demaskatorskich deklaracjach Marka Sawickiego dotyczących developerów. Tusk może się nie utrzymać, ale sułtan utrzyma się na pewno. I będzie negocjował z kimś innym. Być może z Trzaskowskim. Kiedy bowiem zapytać ludzi w Warszawie, dlaczego na MDM ma być meczet? Powiedzą, że to z powodu, iż buduje się wielokulturowe społeczeństwo, a nie że sułtan zamierza rozszerzyć strefę gwarantowanych przez siebie interesów na Warszawę i okolice. I włączyć w to developerów. Takiej odpowiedzi nie usłyszycie.

No nic, na dziś to tyle.

Bardzo proszę wszystkich by wspomogli moją zrzutkę

https://zrzutka.pl/fymhrt?utm_medium=mail&utm_source=postmark&utm_campaign=payment_notification

W dniach 14-15 grudnia w Krakowie, w hotelu Polonia odbędzie się kolejny Kiermasz Książki i Sztuki. Wystawią się: Klinika Języka, Pracownia „Sztuka cięcia”, Agnieszka Słodkowska i Hubert Czajkowski, Tomasz Bereźnicki

---

tagi: banki  demokracja  święci  zakony  władza  tusk  trzaskowski  lud  siła  wielkość  wizerunki  królowie  odbicia  sułtan  krzyżowcy  developerzy  sawicki 

	gabriel-maciejewski
	23 października 2024 10:22

61     2294    15 zaloguj sie by polubić