"I choć by przyszło tysiąc atletów, a każdy zjadł by tysiąc kotletów i każdy nie wiem jak się naprężał" to nie zrozumie, taki ma zryty beret lub jest kupiony. 

Tylko to mi przychodzi do głowy na tych wszystkich szpecjalistów wraz z gronem zasłuchanych w siorbanie kawy i gryzienie cygarr wielbicieli. 

Dziękuję za tekst i udanego tygodnia życzę! 

Wzajemnie

A nas Polaków i Katolików to można do woli marginalizować, denazyfikować, depedofilizować i liofilizować. Obiektywizm to się zaczyna tam, gdzie się za niego najwięcej płaci, a nie tam, gdzie nam za niego najwięcej płacą judaszowymi srebrnikami.

Kacapy denerwują się oporem Ukraińców, ale Niemcy też. Ci drudzy to chyba coś dożylnie przyjęli, bo CDU, okazuje się, ma swoje biuro podróży i chce zorganizować swoim członkom wypad nad Morze Czarne do Soczi, gdzie punktem programu będzie wizyta w domu Stalina, w którym ospowaty wydał rozkaz ludobójstwa na Ukrainie. Estonczycy mają dowody, że putka chce ich najechać. Moldawii włos się od kilku dni ze strachu jeży. Nie ulegliśmy na SN żadnej propagandzie. Wiem od znajomego ochotnika, co kacapy na Ukrainie wyprawiają. Ten filmik pokazujący jakoby real w Czeczenii to pikuś w porównaniu z tym, co kacapia robi na Ukrainie. Zresztą wszędzie, gdzie się pojawi. Że Czeczenii obrzynali głowy, że może Ukraińcy tak robią? No i co? Mają prawo, bo walczą ze zdemoralizowana kreatura a nie ciężarnymi matkami. Oby wszyscy piewcy utrzymania standardów nie musieli przekonać się na własnej skórze, jak życie wygląda w realu. 

Zarzuty dotyczące zmanipulowania są w istocie degradacją. I niczym więcej. Wobec niemożności weryfikacji nagrań i przekazów z wojny. 

Tory, musi, tameczny jakiś wyklęty żołnierz z kolegami rozkręcił...

Rozmijając się z publikacja niniejszego felietonu, pod poprzednim (Kultura i antykultura ...) zamieściłem komentarz, dla którego lepsze miejsce jest tutaj, zatem przenoszę, jak niżej:

Mnie już doprawdy "rence opadli" i dopiero teraz łapię za klawiaturę. Wydawałoby się bowiem niemożliwe, aby właśnie na tym blogu, dochodzić mogło do manifestacji i awantur za pomoca argumentów sprzecznych z elementarną logiką. 

Awantura wybuchła wobec zaprzeczenia ustaleniom o zbiorowych u Rosjan zbrodniczych predylekcjach okazywanych w każdym ich akcie przemocy skierowanym przeciwko innym narodom. Ustalenia te mają być nieprawdziwe, bowiem autor felietonu podał przykład o wątpliwej prawdziwości. Tymczasem prawda jest odwrotna, jakkolwiek dopiero czeka na odkrycie jej przejawów.

Mamy więc tutaj implikację pojmowaną przez przeczącego protestanta, że w oprotestowanym przypadku nieprawdziwy jest poprzednik implikacji (ów film) zatem nieprawdziwy jest następnik implikacji (te zbrodnicze predylekcje). To oczywiście nonsens logiczny i aż dziwota bierze, dlaczego wprowadził danego protestanta w manifestowane wzburzenie. Jeśli ktoś w szkole średniej nie uważał, to podpowiem, że prawdziwe jest także zdanie p=>q, w którym p jest nieprawdziwe.

Tu nie jest jakiś bylejaki blog, lecz taki, który domaga się pewnej precyzji wnioskowania. Przynajmniej zaś precyzji formalnej. W takim więc razie, dopóki ów protestant nie zaofiaruje dowodów na odwrotną prawdę, mianowicie, że to Ukraińcy są sprawcami przypisywanych Rosjanom zbrodni przeciwko Ukraińcom i Ukrainie, powinien czuć się zdyskwalifikowany.

Z formalnego punktu widzenia, a także ze stanowczego postawienia tego przez prawo międzynarodowe, najeźdźca oraz okupant biora na siebie obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa i porządku na terenie najechanym lub okupowanym. Jeśli na tym terenie wydarzy sie zbrodnia, to najeźdżca / okupant w każdym przypadku jest odpowiedzialny chocby pokazywał na kogokolwiek innego. Chocby więc w tej Buczy mordował kto inny, to i tak odpowiedzialni są Rosjanie. W szczegolności w ich interesie (a nie Ukraińców) jest ewentualne wskazanie sprawców jako z nimi, tj. z Rosjanami współwinnych. W tej przykładowej Buczy i w innych miejscach na Ukrainie dowód na zupełną niewinność Rosjan po prostu istnieć nie może.

No właśnie

Tak jest, nie potrafiłem tego tak ładnie ująć.

Wydaje się, że nasz kolega lubi opierać się na nieprawdziwości przykładów. Zatem przypomę stary dowcip z lekcji religii:

Ksiądz:  - Bóg jest wszędzie!

Jasio: - A u Kowalskiego w piwnicy też?

Ksiądz: - Oczywiście też.

Jasio: - A nieprawda, bo Kowalscy nie mają piwnicy.

Tyle to było warte. Tyle, że szkoda tracić kolegę. My nie Rosjanie.

Ja też tak uważam. Martwi mnie jednak, że tak gwałtownie reagował w kwestii, która w istocie nie istnieje. Zacietrzewienie polemiczne, czy zadanie?

Przyczyna, czy zamiar @umami'ego są w tym przypadku jednak drugorzędne. Istotniejszy jest potencjalny rezultat. Ten bowiem uczynił interwencję Gabriela wprost konieczną. To jednak tylko @umami'ego pobudziło. Tymczasem jest wojna. Wróg okrutnie nie liczy się z niczym i nikim. To on, a nie my za niego, ma dowodzić swojej przywoitości. To jest jego nieusuwalny obowiązek. Było nie napadać.

Nie ma tu żadnego relatywizmu, ani hamletyzmu, ani tym bardziej symetryzmu, bo po rosyjskiej stronie nie ma tu mowy o wojnie sprawiedliwej. Dlatego nie ma żadnego miejsca na usprawiedliwienia Rosjan. Sprawiedliwa jest ta wojna wyłącznie po stronie Ukraińców. Proszę zauważyć, że nie tylko tak wynika z nauczania naszego papieża, ale odpowiednio dokładnie tak Rosjanie rozumieli swoją tzw. Wojnę Ojczyźnianą. Nie są im więc obce te kryteria. Po prostu, rezerwują je tylko dla własnej mocy imperialnej innym tych kryteriów odmawiając.

Przecież żadnego problemu by nie było, gdyby Rosja bezczelnie i bez powodu nie najechała na Ukrainę i od tego trzeba zacząć.  Reszta to tylko implikacje wynikające z tego faktu, że Ukraina się broni przed najeźdźcą.

Dziękuję Orjanie,że myślimy podobnie w tej sprawie.Ja to rozumiem,tym bardziej ,że mam duuużo czasu,właściwie przykuta do łóżka i sama walczę na dołach netu z tym zjawiskiem.Proszę mi wierzyć ,że @umami to księżniczka z czym ja czasami dyskutuję. Rosjanie od czasów caratu poprzez sowiecką spuściznę nic a nic się nie zmienili,a Putin swoich Rosjan trzyma jako psa na swoim łańcuchu. Mamy tylko nadzieję,że na Polskę nie zostanie nałożony taki łańcuch. I tej nadziei  należy się trzymać.!

"Dalej nie oglądałem z obawy, żeby mnie nie zabiła tak silna dawka autentyczności. Igor Janke zaś, przejęty sytuacją na Ukrainie prowadzi dyskusje z Warzechą o realizmie politycznym i tenże Warzecha – do bólu realistyczny – jak piszą jego wielbiciele, wykłada przed kamerą, ileż to niepotrzebnych środków rząd polski wydał na uchodźców."

Za chwilę doczytam do końca twój tekst, ale powiem ci, że krew mnie zalewa jak myślę o tych klocach, wielkich klocach, w które grać musi JK i MM. Jest tak albowiem że propaganda to też kloc, całkiem sporych rozmiarów. Przecież Terlikowskiego, Warzechę, Świrskiego i kogo tam jeszcze nie, nie promowały samorządowe mafie kontrolowane przez jakieś moskiewskie czy berlińskie wtyki. Gadowski rzecz jasna jest wprost berlińską. Braun ciągle aspiruję do "moskiewskiego antyputinizmu". Wkrótce go będzie miał, razem z pogrzebem Władimira Władimiorwicza, jak zapowiadają rosyjsko-języczni komentatorzy pochodzenia ukraińskiego i estońskiego. Ale reszta naszych "publicystwó" to raczej tylko pociotki nie całkiem przytomne okoliczności. JK i AM i Szydłowa i Terlecki oddali tego kloca Glińskiemu i Sakiewiczowi i Kurskiemu i Solorzowi i tej włoskiej mafii. I chyba właśnie odpowiedziałem sobie na moje pytanie.

I co z tego. Krew dalej mnie zalewa. Czemu do jasnej cholery go oddali!? Tacy zaradni, antymoskiewscy i przytomni ... a tacy durnowaci ... No i mają moskiewską propagandę pod bokiem z własnego zaniedbania.  

Ale kozacy... Sam zachodzę w głowę, kim są np. "białoruscy partyzanci", którym tak dobrze idzie z kosztownymi szafkami sterowania ruchem kolejowym. Tekst o "Bocianach" wcale mi sprawy nie rozświetlił:

https://www.nawschodzie.eu/europa-wschodnia/bialorus/czarne-bociany-i-zle-bobry-kim-sa-bialoruscy-partyzanci/

Przed laty, u podstaw całej podjętej tutaj pracy legła deklaracja, że patrzymy na sprawy historyczne ale i współczesne, z naszego polskiego punktu widzenia. Żeby pod pozorami obiektywizmu nie układano nam historii wg cudzych interesów. 

Najzabawniejsze jest chyba to, że komentator umami znowu tu zajrzy za jakiś czas, pomimo że się wczoraj grzecznie pożegnał.

Całkiem jak Stanisław Orda.

Raszyści za swoją siłę uważają, że jeśli kogoś tłamszą, to wobec tego tłamszonego mają odwieczne, rosyjskie prawo czynić cokolwiek, a to on, ten tłamszony, jako ofiara przestrzegać ma tego prawa i tłumaczyć się. Dla siebie samych Raszyści nie potrzebują usprawiedliwienia, ani wybaczenia. Są bowiem niewinni z definicji. Nie może byc winnym ktos wykonujący prawo! Jeśli więc Raszyści mają imperialne upodobanie kogoś skrzywdzić, to winnym jest ten skrzywdzony.

Jak tam bywa w tej wojnie tak tam bywa, lecz przy powyższym odwiecznym, rosyjskim podejściu jakiekolwiek poszukiwanie równowagi dla sprawstwa raszystowskich zbrodni jest wyłącznie stawaniem po stronie zbrodniarza. Dlatego trzeba odrzucać wszelkie relatywizowanie czynione pod pozorem poszukiwnia prawdy. Rzecz bowiem w tym, iż - jak mówią - pierwszą ofiarą wojny jest prawda. Lecz w zakresie odpowiedzialności ofiarą tą jest prawda materialna. Cywilizacja nasza na czas wojny na pierwszym miejscu stawia więc prawdę formalną. Tę wynikającą np. z konwencji międzynarodowych. Prawda formalna zaś wymaga, aby za zbrodnie na danym terenie obciążać napastnika akurat władającego danym terenem. Jest on zobowiązany nie tylko sam powstrzymywać się od zbrodni, ale ma obowiązek im zapobiegać czyimkolwiek zbrodniom i je ścigać. Okupant odpowiada za wszystko w terenie okupowanym.

Jeśli, jak widzimy, dochodzi nawet do tego, że ów Putin, choćby za cokolwiek, odznacza dowódców, u których na okupowanym terenie doszło do zbrodni, to znaczy, że Putin zwalnia ich od odpowiedzialności i tym samym uwalnia ich do przyszłych zbrodni. Ten sam efekt Raszyści otrzymują od każdego, kto stawia w wątpliwość raszystowską odpowiedzialność za zbrodnie. Jak bowiem wyżej wywiodłem, choćby tam była niepewność co do osoby winnej zbrodni, to Rosjanie odpowiadają już za to, że do zbrodni doszło.

Powyższe dotyczy nie tylko okupantów w sesnie ścisłym. Odpowiednio dotyczy także żołnierzy ostrzeliwujących nieokupowane terytoria przeciwnika, jeśli ostrzeliwują tam cele niewojskowe. Ani w lotnictwie, ani w wojskach rakietowych, ani w artylerii nie ma bowiem strzelania "w ciemno". Jesli gdzieś ląduje rakieta, bomba, czy pocisk artyleryjski, to znaczy, że właśnie tam miał uderzyć. Zatem celujący ponosi odpowiedzialność za każde ostrzelanie celu niewojskowego. Nie ma dla tej odpowiedzialności znaczenia, czy dane wycelowanie nastpiło z zamiaru bezpośredniego, ewentualnego, czy celowniczy był nawalony, czy cokolwiek. W tej sytuacji, każdy "dziurawy" mieszkalny blok np. z Charkowie krzyczy o winie Rosjan (tj. Raszystów). Tego krzyku żadne wątpliwości nie zagłuszą.

Szkoda na nich  czasu,  bo to tak jakby kopać butem w stertę  obornika i dziwić się że i but brudny i że śmierdzi. 

Pardon,...

...  ale  prezydent  Mattarella  BREDZI...  znaczy  sie  o  tej  calej  detej  ,,wartosci  DEMONkratycznej,,  !!!

Taki  ZWIERZ  nie  istnieje  !!!

Jeszcze  przed  swietami  ,,stali  murem,,  za  Rosja,  a  w  zeszlym  tygodniu  jakis  waRZny  Makaroniarz,  powiedzial,  ze  nie  wierzy  w  LUDOBOJSTWO,  dziejace  sie  na  Ukrainie...  czyzby  cUs  im  sie  odwidzialo  !?!?!?

A czy Gadowski, jak pluł tym cygarem, trzymał nogi na stole? Albo przynajmniej na barierce balkonu? Bo jeżeli nie, to kudy mu do obiekrywizmu.

Izraelski batalion ochotników właśnie dołączył do sił ukraińskich.

https://9gag.com/gag/amgV1Nv

Racja! SPD! To z rozpędu! Dziękuję za zwrócenie uwagi. 

Po naszywkach to nie będą brali jeńców.

Do otwarcia szampana będzie potrzeby korkociąg.

Sorry ,ale ja takich filmów wojennych nie oglądam. Z trudem o tym czytam,ale oglądać jak podżynają sobie gardła nie mogę...To jest wbrew naturze ..bo życie jest cudem i dane człowiekowi tylko raz.

Rozumiem, że to unikanie kompromisów zmusiło Cię do napisania tej notki.

Oskarżanie mnie o próbę degradacji Twojego bloga, to jakiś kompletny nonsens. Swoją drogą niewiele trzeba, żebyś zapomniał o hamulcach. Tu już kompletnie się zagalopowałeś: 
zarzuty, jakie umami wczoraj tu podniósł mogą być uznane wyłącznie za próbę degradacji nas wszystkich.

Spróbuję Ci odpowiedzieć, w ramach dbania o te standardy, które mi przypisujesz, na kilka kwestii.
Przepraszam pozostałych Czytelników, ale na komentarze nie odpowiem, zwłaszcza, że niektóre odnoszą się do treści, których nie wygłaszałem. Nigdy jednak nikogo z Państwa nie próbowałem degradować.

1.

Przejdźmy do anegdotki. Przytaczasz jej fragment i kończysz ją słowami:

Ja, przyznaję ze wstydem, nigdy nie osiągnąłem tak dobrego efektu. Za każdym razem ogórek lądował w paszczy, a Majakowski rozpoczynał ze mną dyskusję o wartościach, prawdzie i standardach. Nierzadko czuł się jeszcze śmiertelnie obrażony.

Majakowski uciął sobie taką samą pogawędkę ze Słonimskim. Właśnie taką „o wartościach, prawdzie i standardach”. O jakości też wspomniał, bo serdecznie dziękował Słonimskiemu. Jedynie nasze wojsko się nie popisało w tym „porozumieniu”.

Nie pierwszy raz przytaczasz słowa Słonimskiego w swoich tekstach, w końcu to słynny publicysta z fantastycznym refleksem, ą, ę, szarmem i bon motem na każdą okazję. Przywoływanie go w tej roli, zwłaszcza na tle tego chama Majakowskiego, ma tu jeszcze, rozumiem, zwiększyć dystans między ucywilizowanym człowiekiem a bolszewią ze wschodu, ale wyszło jak z tym komunikacyjnym kodem, opartym o Prousta, który ostatnio przypomniałeś, a to z tego powodu, że jakoś zapomniałeś już Słonimskiemu jego prorewolucyjne sympatie, te z lat 20. zeszłego wieku i może mu pamiętasz jedynie jakieś późniejsze peany na cześć Bieruta. Psują one nieco tę jego „piękną kartę” błyskotliwego felietonisty z międzywojnia. Koncesjonowany komunista (dokładnie „anarcho-syndykalista”) Piłsudskiego pozostawił nam w spadku ten swoisty podręcznik savoir-vivre. Co byśmy bez niego zrobili? Gość z pretensjami wychowuje chama, a to dobre, pewnie po to, żeby przykryć swoje rewolucyjne sympatie, tylko delikatnie je sygnalizując w dalszej części anegdoty. Wszyscy mu już przecież wybaczyli (drogą tresury), tę jego postawę wobec wroga u bram, i Lewą marsz, bo przecież taki dowcipny i kulturalny.

Może zreinterpretuję tę anegdotę: futurysta i rewolucjonista, Majakowski, odgrywa ten swój spektakl nieliczenia się z konwenansem, i trafia na kolegę po piórze, który odwzajemnia się takim samym zachowaniem. Kod zadziałał. W mig się odnaleźli, jak łamacz zastanego porządku z drugim towarzyszem, następują podziękowania za tłumaczenie wiersza i porozumiewawcze mrugnięcie okiem do czytelnika: ach, gdyby nie ten kontrmarsz.
Słonimskiemu nawet nie przychodzi do głowy, żeby się od zachowania Majakowskiego odciąć, bo ceni w nim żarliwość rewolucjonisty. 

Przytoczę inną anegdotę, bez Słonimskiego, ale z Majakowskim:

Iwan A. Bunin wspominał, jak w 1917 roku w Piotrogrodzie odbył się bankiet z okazji otwarcia wystawy fińskich artystów. W przyjęciu wzięła udział, jak to ironicznie określił Iwan Aleksiejewicz, „śmietanka rosyjskiej inteligencji”. Przy okazji, był też Majakowski. Bunin siedział przy stole z Gorkim i fińskim artystą Axelem-Voldemarem Gallenem — autorem ilustracji do „Kalevali”. Na bankiet, poza „śmietanką rosyjskiej inteligencji”, przybył cały Rząd Tymczasowy i ambasador Francji Maurice Paleologue.

„Ale to Majakowski zdominował wszystkich” — pisze Bunin. — ...Majakowski zaczął od tego, że podszedł do nas, przysunął między nas krzesło i zaczął jeść z naszych talerzy i pić z naszych szklanek; Gallen patrzył na niego wytrzeszczonym oczami — tak, jak pewnie patrzyłby na konia, gdyby go wprowadzono na salę bankietową. Gorki roześmiał się. Wycofałem się. „Czy bardzo mnie nienawidzisz?”. — Majakowski zapytał mnie wesoło. Odpowiedziałem, że nie: „To byłby dla ciebie zbyt wielki zaszczyt!”. Otworzył usta w kształcie koryta, aby powiedzieć coś więcej, ale wtedy Miliukow, ówczesny minister spraw zagranicznych, podniósł się, aby wznieść formalny toast, a Majakowski popędził w jego kierunku, na środek stołu. Tam wskoczył na krzesło i wykrzyknął coś tak nieprzyzwoitego, że Miliukow oniemiał. Po sekundzie, gdy doszedł do siebie, znów oznajmił: „Panowie!”. Ale Majakowski krzyczał mocniej niż poprzednio. Miliukow rozłożył ręce i usiadł. Ale wtedy wstał francuski ambasador. Był oczywiście pewien, że rosyjski chuligan przed nim spasuje. Ale tak nie było! Majakowski natychmiast uciszył go jeszcze głośniejszym rykiem. Ale oprócz tego w sali od razu zapanował dziki i bezsensowny szał: współpracownicy Majakowskiego również krzyczeli, tupali butami w podłogę, uderzali pięściami o stół, zaczęli chichotać, wyć, piszczeć i chrząkać. I nagle wszystko przesłoniło prawdziwie tragiczne zawodzenie fińskiego artysty, który wyglądał jak ogolony mors. Już oszołomiony i śmiertelnie blady, wyraźnie wstrząśnięty tym nadmiarem świń, zaczął wykrzykiwać jedno ze znanych mu rosyjskich słów: «Много! Многоо! Многоо!».

Jeszcze lepsza w wymowie jest ta:

W latach 20. księżna Galina Oboleńskaja została zaproszona do zaułku Gendrikowa [kupiec M. P. Gendrikow/Hendrikow był właścicielem domu, obecnie Zaułek Majakowskiego w Moskwie], gdzie mieszkała para literacka Brików, przyjaciół Majakowskiego. Tam, w przestronnym mieszkaniu, Majakowski urządzał czasem wieczory poetyckie dla wybranej publiczności — czytał swoje wiersze. A wizyta u Majakowskiego była niezwykle prestiżowa. Potem ci szczęśliwcy opowiadali wszystkim o swojej wizycie u poety, jak o jakimś wybitnym wydarzeniu. Sala, do której odprowadzano księżniczkę Oboleńską i jej przyjaciółkę, była pełna ludzi. Ale sam Majakowski jeszcze się nie pojawił. Panny usiadły w kącie i czekały na niego. I po chwili pojawił się on. Majakowski nie miał twarzy, jak to się mówi, był rozdrażniony i zachmurzony. Spojrzał pogardliwie na wszystkich obecnych i nagle splunął na ścianę nieludzkich rozmiarów plwociną. Musiał wcześniej zgromadzić ją w ustach, żeby obfitością zrobić na wszystkich wrażenie. Oszołomieni goście wpatrywali się w kpiąco błyszczący kleks, który zsuwał się na listwę przypodłogową, po czym wszyscy wstali i bez słowa opuścili salę.

Autor tych zebranych relacji podaje, że już wtedy Majakowski musiał czuć, że przyszłość należy do niego i takich jak on. Nikt się nie sprzeciwiał, wszyscy tolerowali jego wybryki. Tak, uprzywilejowana pozycja poetów, to zapowiedź powszechnego terroru.

Więc nie wyjeżdżaj ze Słonimskim, proszę, kiedy ten się fraternizuje z Majakowskim, kpiąc z nas wszystkich, i zapodając te swoje anegdotki w Alfabecie wspomnień, jako pieszczoch wczesnego PRL-u i wzór zachowań.

2.

Fragment tego filmu fabularnego, który wczoraj zamieściłeś, jako autentyczny, wzbudził moje wątpliwości, dlatego odruchowo wpisałem do wyszukiwarki datę, jaka się pojawia w tym filmie (16.10.1999). Nie miałem żadnej pewności że te, na które trafiłem, są prawdziwe (ten Twój okazał się fejkiem). Tak je oceniłem, ale czy słusznie, to się przecież nie upierałem. Nie wiedziałem też kiedy zostały zrobione, nie sprawdzałem tego, ale też ich nie linkowałem. Zastrzegłem się jedynie, że skoro są takie filmy o zbrodniach z jednej stony, to pewnie są i takie, popełniane przez drugą stronę, żebyś mi zaraz nie wyskoczył z tym, że wspieram Putina i jego przekaz, relatywizuję, itd.

Po tym jak zwróciłem uwagę, że treści w linkach przez Ciebie podanych wprowadzają w błąd, mogłeś się z tym, po prostu, zgodzić i zakończyć sprawę. Dzisiaj to dalej wałkujesz i tworzysz jakieś przedziwne konstrukcje, przypisując mi jakieś nieprawdziwe intencje i zwyczajnie mnie prowokujesz.

Piszesz, że to 1997 rok, i wysuwasz podejrzenie, że zrobiła to profesjonalna telewizja rosyjska. Zapominasz o kamerach VHS, popularnych już w tamtym czasie. I niewidzialną rękę sponsorów.

Sprawdziłem te nagrania. Są opisywane jako masakra w Dagestanie, 1999, Tukhchar massacre, i wg opisów są prawdziwe:
https://en.wikipedia.org/wiki/Tukhchar_massacre,
https://ru.wikipedia.org/wiki/Убийство_российских_военнослужащих_в_селе_Тухчар.

Filmów nie będę linkował, każdy je sobie sam odnajdzie.

Tak jak przewidywałem, pojawił się z powrotem.

Nie wystarczyło napisać, że ten fragment jest z filmu fabularnego tak jak jeden komentator zrobił i po sprawie?

Ty za to zacząłeś wrzucać jakieś teksty, że czeczeni też zabijali broniąc się przed moskalami. Po co takie wstawki?
 

" Nie wiem z czego to wynika, ale ludzie maja czasami dziwne dylematy."

Nie wiem w ogóle o co mu chodzi, dlatego się zapytałem kolegi grzecznie.