Książki nie do czytania to takie książki, które powstają z przekonania autora o jego wyjątkowej wrażliwości. Gombrowicz będzie tu najlepszym przykładem, ale są inne. To są niemożliwe do konsumpcji rzygi, które znajdują się w obiegu dlatego, albowiem mają gwarancje państwa lub jakichś globalnych deprawatorów. Gombrowicz miał gwarancje komunistów, i nie da się z tym nic zrobić, choćbyśmy nie wiem jak zaprzeczali i wskazywali na jego związki z Giedrojciem i Czapskim. Był w dodatku tani, więc nie trzeba było się za bardzo starać i za wiele mu obiecywać. Choć oczywiście znaleźli się tacy, co przekroczyli wszelkie granice. No, ale nie o Gombrowiczu dziś chciałem napisać. Czasem jest tak, że człowiek wstaje rano, coś mu się śniło przykrego, już czuje się zmęczony, i pijąc kawę przegląda Internet. No i nagle wyskakują z tego Internetu różne diabły.

Dziś rano dostałem od Juliusza taki list, w którym był cytat z pewnego znanego pisarza oraz dwie fotografie. Ja może umieszczę tu ten cytat albowiem jest dość znamienny. Pochodzi z jakiejś książki Krzysztofa Vargi, nie ma moim zdaniem znaczenia jaka to jest książka:

Gdy stajemy naprzeciwko pomnika Matki Bożej Rozbitków w Point de Raz, widzimy że Miłościwa Pani trzyma na rękach brzydkiego bachora, a przed nią klęczy zrozpaczony marynarz. Twarz Matki Boskiej jest nieładna, niepociągająca, a do tego dość zajadła, nie można jej zaufać. Matka Boska jest wyłącznie wulgarna. W jej oczach nie widać miłosierdzia, tylko obojętność, jakby miała zupełnie wywalone na tego dzieciaka, na tego marynarza, na wszystkich rozbitków wziętych pod opiekę.” - Czemu ta bretońska Matka Boska jest taka brzydka i zajadła? - mógłby spytać zdziwiony czytelnik. - Temu - odpowiada pisarz - że autorem pomnika jest polski rzeźbiarz Cyprian Q. Godebski, wnuk poety i patrioty Cypriana Godebskiego, który poległ w bitwie pod Raszynem. I wszystko jasne!

Sami przyznacie, że ładne, prawda? I nie ma doprawdy sensu zastanawianie się co Varga chciał napisać, bo kimże on w końcu jest, żebyśmy sobie mieli nim zawracać głowę. Proponuję dziś trochę szersze spojrzenie. Varga jest, a na pewno uważa się, za dziedzica pewnej tradycji. Chodzi mi o tradycję takiej wiecie, lepszej Polski, na którą składa się twórczość ludzi widzących więcej, czujących więcej i mających wrodzone predyspozycje do duchowego przywództwa. Gdyby było inaczej Varga nie napisałby czegoś takiego. Niestety przy bliższym oglądzie samego Vargi oraz jego środowiska okazuje się, że bez machiny promocyjnej, która ma polityczne gwarancje, człowiek ten nigdy nie mógłby zostać pisarzem, ani nawet gońcem w redakcji. O co chodzi z tą tradycją lepszej Polski? Określenie jest umowne, od tego zacznijmy i możecie w jego miejsce wstawić cokolwiek, co Wam się bardziej podoba. Nie będzie to miało znaczenia. Z grubsza o promocję aktywności artystycznej znajdującej się poza sferą wpływów Matki Bożej i jej syna. Stamtąd miałyby pochodzić prawdziwe inspiracje podnoszące znaczenie i kulturę narodu, ulepszające ten naród i kierujące go na właściwą drogę. Czyli ku wyższej kulturze. No, ale skoro tak dlaczego ten Varga wypisuje takie masakryczne gówna? Ponieważ po latach eksperymentów z wyższą kulturą nie udało się jej zaszczepić temu ciemnemu narodowi. Pozostała więc goła intencja – Matka Boża jest brzydka – oraz ludzie, którzy w znoju i pocie czoła muszą tę intencję realizować. Dlaczego akurat oni? Bo innych nie ma. Wymarli, nie narodzili się, albo nie zostali wykształceni. To jest najistotniejsze. Promocja treści pochodzących z obszaru znajdującego się poza kontrolą Matki Bożej i jej syna prowadzona była długi czas przy pomocy osób, które odebrały jakieś tam wykształcenie, a do tego aspirowały też do talentu. Jak się ma odpowiednie znajomości i mieszka w jakimś dużym mieście, jak Paryż, na przykład, udawanie talentu jest łatwe. Wystarczy znać odpowiednich ludzi. Problem w tym, że nieodłącznym elementem promocji opisywanych tu treści, jest likwidacja edukacji. Ta bowiem, prowadzona serio i nie posiadająca w sobie żadnych deprawacyjnych elementów, doprowadzi w końcu adepta do rozstaju dróg. Tam będzie on musiał wybrać. I nie ma żadnej pewności, że wybierze tę właściwą drogę. Przy każdym zaś nie da się postawić deprawatora udającego moralny autorytet. Lepiej zepsuć cały system i rozpocząć wsobny chów debili, którym następnie wręcza się instrukcje do odczytania lub przepisania. To jest też łatwiejsze, ze względu na dystrybucję treści pochodzących z obszaru poza kontrolą Matki Bożej i jej syna. Ta musi być masowa, ale mieć przypiętą łatkę elitarności, że niby nie każdy ją zrozumie. I rzeczywiście tak jest – nie każdy ją zrozumie, jeśli każemy mu rozumieć proces produkcji tych treści. Inaczej będzie, kiedy Matka Boża albo jej syn zwrócą naszą uwagę na inny zupełnie aspekt, ten ważniejszy, czyli dystrybucję. Tak, jak tu wczoraj powiedziałem – produkcja może przebiegać według zasad wymyślonych od czapy, można ją zorganizować na księżycu, w Bangladeszu, nakazać ludziom produkować rzeczy nie działające, posiadające same wady, albo odwrotnie – luksusowe i nie służące do niczego. To jest bez znaczenia, bo dystrybucja zawsze odbywa się na tych samych zasadach. I ona jest niezmienna. Tam musimy szukać odpowiedzi i rozwiązań.

W czasie kiedy aktywni w promocji treści pozostających poza kontrolą wymienionych tu osób, byli ludzie jakoś tam wykształceni i znający języki, odbiorca treści deprawacyjnych ulegał pewnemu złudzeniu. Wierzył, że prowadzą go oni ku nieznanym obszarom, gdzie przeżywał będzie różne piękne i ekscytujące przygody. No, ale takiego złudzenia nie da się długo utrzymać, zwłaszcza, że dystrybucja treści ze wspomnianego już kilka razy obszaru, musi być bardzo dynamiczna. Okay, dość ogólników, przejdźmy do konkretów. Jakoś tak z rana wpadło mi w oko nazwisko malarki Leonor Fini. Ja sobie, z dawnych czasów, zapamiętałem jeden jej obraz zatytułowany „Pasterka sfinksów”, gdzie widać autorkę, która jest tą pasterką, ale też udzieliła swojej twarzy wszystkim widocznym tam sfinksom. Generalnie chodzi o to w jej sztuce, że promowana tam jest niejednoznaczność płciowa. Jeśli zaś niejednoznaczność ta jest promowana, to znaczy, że system, w którym działała pani Leonor robi wszystko, by wciągnięci przezeń adepci nie doszli do tego rozstaju dróg, o którym napisałem wcześniej. Idąc dalej dochodzimy do Konstantego Jeleńskiego, współpracownika Giedrojcia i partnera Leonor Fini, z którym tworzyła związek tak otwarty, że nie miał on nawet horyzontów. I zakończył się, co łatwe do odgadnięcia, śmiercią Jeleńskiego w wyniku zakażenia HIV.

Jeleński wypromował w Europie Gombrowicza. Uczynił to poprzez swoje felietony, a także towarzyskie koneksje z rozmaitymi wpływowymi osobami kwestionującymi tożsamość płciową swoją i innych, w zasadzie każdego dnia. Jeśli dodamy do tego gwarancje komunistów, nie ma się co dziwić, że był panicz Witold kandydatem do Nobla. No, ale okazało się, że to jednak było złudzenie, bo coś innego okazało się ważniejsze. I to nam jednoznacznie wskazuje, co takiego jest podstawowym towarem kolportowanym w obszarze poza kontrolą Matki Bożej i jej syna. Są to złudzenia właśnie. Jeleński sprzedał Gombrowiczowi pewien rodzaj złudzenia, które prysło jak mydlana bańka. Innym ludziom, poprzez swoje wykształcenie i zdolności sprzedawał inne złudzenia. Dlaczego tak czynił? Miał przymus moim zdaniem. Był pośrednikiem na rynku idei i znaczeń znajdującym się poza kontrolą Matki Bożej i jej syna. Rynek ten zaś potrzebował takich jak on, albowiem musiał się czymś nieustannie karmić. Musicie wiedzieć bowiem, że jak ktoś już raz rozbuja dystrybucję i koniunktury huczą, nie da się tego zatrzymać. A jak ktoś będzie próbował machina promocyjna urwie mu rękę, albo łeb. Najgorzej zaś będzie z tymi, którzy, zamiast dorzucać ciągle nowego towaru do tego rozgrzanego pieca, zaczną coś pieprzyć o trendach, filozofii, albo nie daj Bóg wskazywać na moralny aspekt tego czy innego rodzaju twórczości. To jest zbrodnia.

O tym, że Konstanty Jeleński, być może całkiem nieświadomie,( bo cóż mógł wiedzieć o mechanizmach rynku jakiś starzejący się pedryl z Polski), był pośrednikiem na wspomnianym rynku, świadczy jedna informacja. Znajdujemy ją w wiki. Piszą tam, że namówił o Leonor Fini do przekazania Galerii Lambert nazwisk i adresów ludzi, którzy kupowali sztukę, obracali nią i kolekcjonowali. Czyli ta stara wariatka zbierała dane i adresy wpływowych osób wydających pieniądze na przedmioty tworzone w obszarze kilkakroć tu już przeze mnie wspomnianym. Osób, od których zależało działanie systemu. No i jej partner Konstanty, zwany Kotem, otrzymał od niej ten skarb w prezencie i przekazał go Galerii Lambert i księgarni Libella, które mieściły się obok siebie, na Wyspie św. Ludwika. Udrożnił tym samym kanał dystrybucji bohomazów z Polski, które, za jego poręczeniem, trafiały wprost do centrum Paryża. Na czyje polecenie to zrobił i czy komuś się przez to naraził? Nie wiem i nie sposób tego wywnioskować. Można tylko dodać, że zrobił to samo, co Czajka Stachowicz i August Zamoyski czynili przed wojną. Być może Czajka nie miała już z tym nic wspólnego, a być może nie. Nie wiem. W każdym razie ciekawa jest lista malarzy, których próbowano w ten sposób wypromować, bo ona potwierdza istnienie opisywanej tu przeze mnie tradycji. Są wśród nich osoby takie jak Jan Lebenstein, ale także Jacek Fedorowicz. Tak, tak, ten sam Jacek Fedorowicz, którego znacie z ochotnych bardzo przymiarek do lizania dupy Tuska.

Nie wiem kim był właściciel galerii Kazimierz Romanowicz, ale z pewnością człowiekiem zasłużonym na niwie kultury. Inaczej by nie dostał od Jeleńskiego takiego prezentu jak baza danych dzianych frajerów, którzy są uzależnieni od zakupów. Dodam jeszcze tylko dwie informacje. Galeria Lambert służyła do promocji artystów z całego świata, więc raczej nie kontrolowało jej UB. Jeleński zaś miał opinię menedżera polskiej literatury na zachodzie. Co potwierdza wszystkie zawarte w tym tekście hipotezy.

Ponieważ technologia niszczy sztukę, a także literaturę, nie ma już dziś sensu utrzymywać całego tego systemu zależności, bo też i deprawacja odbywa się za pomocą innych narzędzi. No, ale zostali ludzie. Taki Fedorowicz to stary dziad, ale Varga jest ledwie rok starszy ode mnie. Coś musi robić. No to dali mu kartkę, małą jak instrukcja obsługi gaśnicy i rzekli by przepisał – odtąd dotąd. A potem się zobaczy, może jaką nagrodę dostanie…albo i nie.

 

Proszę Państwa, tak jak zapowiedziałem, obowiązek który podjąłem już dawno temu, obowiązek pomocy ukraińskiej rodzinie składającej się z ojca i 11 letniej córki, powoduje, że znów uruchamiam zbiórkę. W lipcu zebraliśmy na pół roku czynszu. Teraz chciałbym zebrać na kolejne pół roku, żeby mieć to już z głowy i nie powtarzać tego w marcu kiedy przyjdzie czas wpłacania kolejnej raty.

Trwa afera Myrchów i cały twitter przerzuca się cenami lokali w Błoni. Powiem Wam, że w Grodzisku te ceny są jeszcze wyższe. I my za ten lokal dla Saszy naprawdę nie płacimy za dużo.

Prośbę swoją kieruję do tych, którzy chcą pomóc i mogą to zrobić. Jeśli ktoś nie chce i nie może, niech się powstrzyma od komentarzy, bo to nie są jego sprawy.

https://zrzutka.pl/fymhrt?utm_medium=mail&utm_source=postmark&utm_campaign=comment_notification

---

tagi: komuna  satanizm  handel  matka boża  sztuka  literatura  gombrowicz  jezus chrystus  varga  niejednoznaczność płciowa  jeleński 

	gabriel-maciejewski
	14 października 2024 09:39

43     2692    18 zaloguj sie by polubić