Przed wyjazdem zaplanowałem sobie, że nastąpi tu duża zmiana optyki i poruszanych tematów. Wziąłem nawet ze sobą stosowną książkę, która miała mi w realizacji tej zmiany pomóc. No, ale wiecie jak to jest na wakacjach. Muszę czekać na deszcz, żeby coś przeczytać. Dziś właśnie zaczęło padać, więc może się uda. Od razu powiem, co zabrałem ze sobą. To jest rzecz, z którą wszyscy aspirujący inteligenci tak z lewa jak i z prawa zasypiają każdej nocy, kładąc ją pod poduszkę. To są po prostu „Korzenie totalitarymu” napisane przez Hannah Arendt. Zabrałem się za lekturę, bo tak mi doradził kolega, z którym czasem się spotykam i który czyta moje książki. Przeczytałem kilka stron i miałem wrażenie, że czytam Michnika, a widzę Geremka na schodach, który nie wiadomo czy wchodzi czy też z tych schodów schodzi. Zaznaczam, że to jest lekura, którą w ciemno zachwycali się tacy prawicowi publicyści, jak Waldemar Łysiak. Piszę – w ciemno – bo nie wierzę, że Łysiak przeczytał choćby linijkę z tego tekstu. To jest po prostu niemożliwe w jego przypadku, a niebawem okaże się czy jest możliwe w moim. Może powinienem zacząć nie od wstępu, ale gdzieś ze środka i wtedy pójdzie gładziej. Sam nie wiem. Jedno jest pewne, pani Arendt nie czytała z całą pewnością wykładów Bachracha zgromadzonych w książce „Polityka żydów w średniowiecznych Włoszech”. A jeśli czytała, to bez zrozumienia i natychmiast wszystko zapomniała. Boję się myśleć, jaki charakter ma ta książka, bo na niej przecież ufundowana jest cała wrażliwość akademicka, polityczna i publicystyczna, jaką dysponuje współczesny polski intelektualista. Trzeba to będzie niestety wszystko rozwalić, szykujcie się więc na to, że kawałek po kawałku będziemy tu rozmontowywać jedną z najważniejszych książek na całej liście lektur wykształciucha. Zaczniemy niebawem, o ile deszcz będzie padał.

Ten sam kolega, który mi podsunął tę książkę przeczytał właśnie „Socjalizm i śmierć”, a że jest człowiekiem oddalonym nieco od tych spraw tam opisanych, bo zajmuje się muzyką, zdziwił się nieco i napisał mi, że teraz, po tej książce, lud pobożny powinien ruszyć szturmem na uniwersytety i patroszyć wszystko co tam ma powyżej sześćdziesięciu lat. Bo to ci ludzie odpowiedzialni są o wyprodukowanie tej zbrodniczej i kłamliwej hagady, która trzyma nas krótko przy pysku, a pysk nisko przy ziemi. To ostatnie, to już ja dodałem, bo on ujął to dużo łagodniej. To im zależało i zależy na utrzymwaniu za pomocą publikacji tej fikcji, która nie pozwala myśleć i mówić normalnie. Nie jest to rzecz jasna przypadek jedynie polski, rzecz ma zasięg szerszy, być może globalny. Fakt, że książka Hannah Arendt jest traktowana niemal jak pismo objawione świadczy o tym najlepiej. Widać jednak różne światełka w tunelu. I ja tu nie mówię o obecności w przestrzeni publicznej kogoś takiego jak Trump, bo jego można w każdym momencie zmienić na kogoś innego, rodzaj dekoracji nie ma znaczenia. Mówię o reakcji na to co Tump mówi, reakcji środowisk uniwersyteckich. Wczoraj wysłuchałem tego w radio, jakiś ekspert od stosunków, zpluwał się wprost na antenie wołając, że Trump nie zna się na polityce, że odda Ukrainę Rosji, że zalegalizuje aneksję Krymu, że nadaje się tylko do developerki. Zacząłęm się zastanawiać do czego w takim razie nadaje się on – ten ekspert, bo nawet prowadząca program zwróciła mu uwagę, że trochę trywializuje problem, ale on się nie przejął. Mówił dalej. Ja ten styl zapamiętałem z lat dawniejszych, kiedy różni studenci intelektualiści, uczestniczący w festiwalach filmowych, w podobnym tonie wyrażali się o filmach Eastwooda i podkreślali swój zachwyt nad filmami różnych geniuszy, głównie francuskich. To jest pułapka, w którą ludzie słabi wpadają zawsze, to jest pułapka akceptacji, wartości największej dla całych, olbrzymich środowisk, pułapka, z której nie ma wyjścia. A dlaczego go nie ma już tłumaczę. Mamy do czynienia ze specyficzną religią, w której przedmiotem adoracji nie jest regulujący życie społeczności surowy regulamin, zesłany kiedyś tam przez Boga i na nowo zinterpretowany przez „doskonałych”. Tu przedmiotem adoracji jest interpretacja tekstów w sposób regulowany i nie podlegający zmianie. O tym, jak i dlaczego tak, a nie inaczej należy teksty interpretować decydują ludzie, którzy kiedyś tam dawno temu, w imię tej swojej obrzydłej religii złożyli ofiarę z czyjegoś życia. Dziś decydują takżę o tym potomkowie tych ludzi. Ofiara miała charakter specyficzny i była to ofiara zbiorowa, a jej składanie nie odbywało się tak jak to znamy z różnych wersji dziejów miasteczka Salem. Czasem wystarczyło tylko przytaknięcie, zgoda na pewną koncepcję, mrugnięcie wręcz. Potem szło już z górki. Ofiara ta, w przeciwieństwie do ofiar pastorów z Salem miała pewien charakterystyczny rys – była tajna. To znaczy choć mordowano w majestacie prawa, to nie chełpiono się tym. Ofiary składane były po piwnicach, w lasach, a dla nas dziś najważniejsze jest to jaka temu towarzyszyła motywacja. No, jak to jaka – chodziło o to, by stworzyć nowego człowieka. Dziś jednak, jak to zwykle bywało wcześniej, dzięki technologii i obiegowi informacji, dzięki nie dającej się póki co ograniczyć swobodzie wymiany myśli, koszta utrzymania kultu rosną. Jego zaś kapłani coraz głośniej zawodzą w mediach i widzą, że ich koniec się zbliża. Muszą więc znów dokonać reinterpratcji doktryny i sformułować ją tak, by w imię wolności i lepszego jutra można było zamykać ludzi do więzień, kneblować autorów i dokonywać tajnych całopaleń. To wszystko, mam nadzieję im się nie uda.

 

Na tym dziś kończę, deszcz leje coraz mocniej, zaraz ruszamy w dalszą drogę. Zapraszam na portal www.prawygornyrog.pl gdzie dziś wieczorem zamieszczę nowe nagranie

---

tagi: uniwersytet  religia  hagada  kłamstwa 

	gabriel-maciejewski
	17 lipca 2018 09:16

20     3343    12 zaloguj sie by polubić