Jak wszyscy wiemy skuteczność tak zwanej prawicowej publicystyki jest bliska zeru. To znaczy jej twórcom wydaje się, że jest inaczej, bo na swoją działalność przepalają mnóstwo forsy i czasu, ale jak przychodzi co do czego, czyli do wyborów, okazuje się, że tamci, po pozbieraniu groszaków z podłogi mają więcej w czapce i przysłowiowa dupa, pozostaje zimna.

Gdzie tkwi błąd i jaki ma on charakter? Moim zdaniem strategiczny. Przede wszystkim prawicową publicystykę cechuje dramatyczna wprost odtwórczość, a rzekłbym nawet, że przemożna chęć przeglądania się w lustrze i naśladowania kogoś. Kogo? No tamtych, bo to oni mają pod kontrolą obowiązujące formaty, czyli narzucają reguły. No i jeszcze do tego dochodzi przemożna chęć naśladowania „klasyki”. Czyli wszystkiego co było emitowane w PRL od Dudusia Fąferskiego począwszy na programie „Radzimy rolnikom” skończywszy. To nie koniec jednak. Tamci bowiem w ogóle nie mają żadnych dylematów związanych z prezentacją treści, albowiem ich zadaniem jest kopanie naszych po, pardon, wspomnianych tu już, zimnych dupach. Nasi zaś wystawiają się, albowiem wierzą w demokrację i pluralizm, a także, że po zastosowaniu reguł i zasad dojrzałej publicystyki, ktoś to doceni i wstawi im piątkę do dziennika. To jest manifestacja bardzo poważnego niezrozumienia okoliczności, jeśli nie obłędu. I wczoraj widziałem żywy dowód tego twierdzenia. Oto Konrad Piasecki, małpa w kołnierzu w mojej ocenie, zaprosił sobie do studia Mastalerka i tam zaczął go flekować żądając jakichś szczegółowych danych liczbowych ministerstwa obrony z lat kiedy rządził PiS. Mastalerek się wkurzył i próbował oponować, ale Piasecki odwrócił go z łatwością tyłem i kopnął w dupę, na co twitter zareagował następująco – ależ ten Mastalerek zaorał Piaseckiego. Nie wiadomo co powiedzieć. Ministrowie, urzędnicy z kancelarii prezydenta są flekowani publicznie, przez jakieś takie mendy i nie ma na to siły? Uprzedzam, że moja ocena postawy i wyczynów redaktora Piaseckiego ma charakter opinii prywatnej. Klarenbach niby tam się odgryza w studio jakimś ćwokom, ale to nie ma znaczenia, albowiem ich zyskiem jest już samo zaproszenie do studia. Nie mają oni wstydu, nie mają sumienia, a obok honoru nawet nigdy nie stali. To są dzieci Goebbelsa, w mojej ocenie, i takimi pozostaną do śmierci. Kłamstwo zaś jest ich chlebem codziennym. Najważniejszą rzeczą, jaką trzeba uczynić jest odsunięcie ich od występów publicznych. Niech idą do TVP, której nikt nie ogląda. W Republice i innych stacjach prawicowych można co najwyżej pokazać ich karykatury, albo głupie zdjęcia, jak marszczą nosy, i komentować ich wypowiedzi czytane przez prowadzącego z kartki. To wszystko.

Dlaczego takiej opcji nikt nie wykorzystuje? Już tłumaczę – bo to nie będzie poważna publicystyka. Tak właśnie, a żeby był prawdziwy sukces, musimy dyskutować poważnie, jak dorośli ludzie. Piasecki nie dyskutuje z Mastalerkiem poważnie, on chce go zniszczyć i dostać za to garść psich chrupek od Donalda. Taki jest jego cel i taką ma motywację. Można oczywiście się łudzić, że jest inaczej, ale to nas prowadzi wprost do klęski w nadchodzących wyborach. Taki Trzaskowski już rozpoczął tournée po Polsce, które jak najbardziej rozumieć należy jako kampanię wyborczą, bo niby po co prezydent Warszawy organizuje mityng w Bielsku Białej? Czy ktoś wpadł na pomysł, żeby wysłać za nim ekipę, która będzie kompromitować go na tych mityngach? Zapewne nie, albowiem robienie poważnej publicystyki, a la Biełsat, jest priorytetem.

Pod tym szlachetnym celem kryje się jednak inny – należy stworzyć takie okoliczności, żeby dziewczyny zatrudnione w prawicowych mediach mogły poczuć się prawdziwymi gwiazdami, jak Elżbieta Jaworowicz, i swoimi przenikliwymi umysłami, sprytnymi pytaniami i przede wszystkim urodą, deklasować przeciwników politycznych prezesa. Dziś rano wyświetliło mi się zaproszenie do Republiki, wyglądało jak reklama burdelu na Dzikim Zachodzie. Niebieska kanapa, na kanapie panna w zachęcającej pozie z włosem rozwianym i nogami ułożonymi w taki sposób, że raczej każdy miałby ochotę spróbować. Do tego napis: Zapraszamy do republiki wszystkie ranne ptaszki….Ja pierniczę…ranne ptaszki???!!!!!!!!

No dobra, ktoś może powiedzieć, że się czepiam, bo chodzi o to, by ludzi zachęcić. No, ale nie do zaglądania babie pod spódnicę, do ciężkiej cholery!!! Macie zachęcić ludzi do stawienia czoła tym oszustom i do ustawienie w pionie takiego Piaseckiego, żeby mu się odechciało występów na wizji!!! No, ale to będzie niepoważne. Wiecie, takie niestosowne i dziecinne trochę. No i dziewczynom się nie spodoba, bo one chciałby, żeby było serio. I koniecznie musi być wielkie lustro w redakcji.

Codziennie jakiś poseł PiS przekonany o tym, że jego zaklęcia mają moc, nagrywa podcast i w tym podcaście mówi o przeniewierstwach tamtych. Zróbcie coś, żeby tamtym odbiła się oranżada z pierwszej komunii. Tak będzie najlepiej. Wtedy wszyscy zobaczą, że warto coś w was inwestować. Na te swoje laski możecie złapać co najwyżej jakichś osobników o mentalności alfonsów. I potem będziecie się z nimi wozić do końca kolejnej kadencji.

No, ale prowadzący publicystykę po prawej stronie ogłaszają same sukcesy. Wyrażone są one w odsłonach i liczbach, a także w pewnego rodzaju wizualizacjach. I ani mowy nie może być o tym, żeby komukolwiek wyjaśnić iż na gruncie politycznym żadne odsłony i kliknięcia nie mają znaczenia. Liczy się, jak się okazało w wyborach parlamentarnych, moc do tworzenia koalicji. PiS zaś nie miał z kim stworzyć koalicji, bo nikogo takiego sobie nie wyhodował. Przyczyna jest prosta i od dawna czytelna – do puli ewentualnych nominatów na różne stanowiska wchodzą albo agenci, albo charakterystyczne okrąglaki, albo durnie. Tusk zaś zaciąga samych durniów, a potem wysyła ich szturmem do prawicowych programów publicystycznych. Oni tam kłamią, lansują się, samą swoją obecnością degradują wszystkich wokół, ale nie ma to znaczenia, bo wywołują pożądany efekt. I kradną czas na wizji. Poza tym nie żal się ich pozbywać, bo zawsze znajdą się następni. Przykład Myrchów dobitnie na to wskazuje.

Prawica na kluczowe stanowiska mianuje ludzi zaufanych posiadających stosowne gwarancje, takich jak Banaś. Jej osłonę medialną zaś stanowią ludzie oczekujący aż Banaś zrobi porządek z Tuskiem (mówię teraz o czasach przeszłych), oni sami zaś zaczną zajmować poważne stanowiska w odwojowanych strukturach. Skoro jednak Banaś okazał się zdrajcą, może na jego miejsce wejdzie kto inny? Równie poważny i równie obficie obdarzony zaufaniem, a także gwarancjami uczciwości i profesjonalizmu? Zanim to jednak nastąpi, można się pocieszyć wynikami oglądalności, a swój sukces zilustrować taką oto grafiką. To nie jest szyderstwo, ani autoironia. Wszystko idzie jak najbardziej poważnie.

Na tym kończę, bo nie ma co tu więcej dodawać

Jako człowiek obowiązkowy i uczynny jednocześnie, rozumiejący co to znaczy odpowiedzialność za słowo, uruchomiłem ponownie zbiórkę na czynsz za mieszkanie gdzie żyją nasi uchodźcy z Berdiańska – Sasza i Ania. Zebraliśmy w lipcu połowę przyszłorocznego czynszu, teraz zbieramy drugą.

https://zrzutka.pl/fymhrt?utm_medium=mail&utm_source=postmark&utm_campaign=payment_notification

Prośbę tę kieruję do tych, którzy chcą i mogą pomóc. Jeśli ktoś nie chce, albo nie może, nie jest ów komunikat przeznaczony dla niego. To proste.

W dniach 14-15 grudnia w Krakowie, w hotelu Polonia odbędzie się kolejny Kiermasz Książki i Sztuki. Wystawią się: Klinika Języka, Pracownia „Sztuka cięcia”, Agnieszka Słodkowska i Hubert Czajkowski, Tomasz Bereźnicki

---

tagi: propaganda  prawica  ironia  kłamstwa  standardy  oglądalność  powaga  burdel  sukcesy  uroda  dziki zachód 

	gabriel-maciejewski
	18 października 2024 08:58

47     2091    13 zaloguj sie by polubić