Nie mogę się jakoś odczepić od Władysława Mazurkiewicza, bo ciągle wchodzą nowe wątki. Bardzo wszystkich przepraszam. Oto wczoraj wspomniałem o niejakim Józefie Koryckim, zwanym Janosikiem Podlasia. Kolega Stalagmit zaś wrzucił tu link do filmu dokumentalnego o nim. Obejrzałem to i jestem wstrząśnięty, ale nie zmieszany. Oto ten film https://www.youtube.com/watch?v=_X81dJQkiq8

Jak zapewne zauważyliście wątków wspólnych ze sprawą Mazurkiewicza jest tu kilka. Korycki był agentem milicji w terenie, miał broń, a także – jak mówi jeden z funkcjonariuszy – był bardzo dobrze zorganizowany. Poświęcę teraz słów kilka temu zorganizowaniu. Jedyną ofiarą Koryckiego był chłopak, który razem z ojcem konwojował cały wagon cementu do Parczewa. Cement ten kupili z polecenia miejscowej rady narodowej czy czegoś podobnego, ale miał on być także przeznaczony na budowę domu dla tego chłopaka. To jest informacja wstrząsająca. Mamy rok 1980, trwa karnawał „Solidarności”, milicja jednak i wojsko są ciągle tym czym były wcześniej, nie zniknęły przecież z krajobrazu. Świat wydaje się być cywilizowany, a tu dwóch ludzi jedzie w wagonie towarowym, żeby chronić cement, który kupili na specjalne polecenie władzy? Cement to jest towar wrażliwy, nie można go tak po prostu ukraść, bo musi być odpowiednio przechowywany, a poza tym rozładowanie wagonu cementu to poważny kłopot. Jeśli ktoś chce odczepić wagon z tym cementem od składu, to musi wiedzieć gdzie go skierować, a więc musi mieć zblatowanych kolejarzy. Musi też mieć odbiorcę tego towaru, który go natychmiast upłynni. Taka jest logika rabunku i nie tłumaczcie mi, że nie, bo mój ojciec, jak go wywalili z jednej roboty, to pracował na torach właśnie przy sprawdzaniu czy nikt nie łamie pieczęci na wagonach towarowych i ich nie okrada. Znałem też wystarczającą ilość złodziei drewna z lasu, żeby wiedzieć, że rabunek to jest organizacja, a tylko durnie rabują przypadkowo i chaotycznie. Korycki zaś, jak twierdzą milicjanci w tym filmie był dobrze zorganizowany. No i on właśnie przygotował napad na ten wagon z cementem, a przy okazji zabił tego młodego chłopaka, co cement konwojował. Jasne jest, że Korycki nie napadał na pociąg tknięty niejasną jakąś inspiracją. On zorganizował ten napad, ponieważ ktoś tam, gdzieś w Polsce potrzebował akurat dużej ilości cementu po okazyjnej cenie. Wcześniej zaś ktoś Koryckiego poinformował o tym, że taki wagon będzie w składzie. Kto? Tego się z filmu nie dowiemy. Dowiemy się za to, że kiedy Koryckiego wreszcie dopadli, to go postrzelili, a on tak niefortunnie się ustawił do tego postrzału, że kula utkwiła mu między dwoma półkulami mózgu. Pułkownik Płócienniczak, znany starszym czytelnikom z telewizji, opowiada w tym dokumencie, że przez ten, jakże niefortunny postrzał, nie dało się Koryckiego skazać, bo trzeba było wcześniej wykonać operację. On zaś za nic na świecie nie zgadzał się na tę operację i tak z tą kulą między dwoma półkulami mózgu siedział. Najpierw siedział w szpitalu, a później w areszcie. No i wyobraźcie sobie, że pewnego dnia ślad i słuch o nim zaginął. Nie wiadomo czy umarł, czy żyje. Tak się kończy ten film. To jest coś niezwykle inspirującego, co prowadzi mnie natychmiast do sprawy Władysława Mazurkiewicza. Otóż demaskacja Mazurkiewicza rozpoczęła się od postrzału w głowę niejakiego Dederki Józefa, cinkciarza i aferzysty. Mazurkiewicz palnął mu w łeb z bliskiej odległości, a Dederko nie zorientował się co się stało. Władek zaś wyjaśnił mu, że chciał go tylko przestraszyć taką fałszywą monetą z kapiszonem w środku. Następnego dnia Dederkę rozbolał łeb i poszedł z tym do lekarza. Tam zaś stwierdzono ranę wlotową od kuli i zrobiono rentgen. Na zdjęciu wyszło, że pan Dederko ma we łbie pocisk. Ciekawe, prawda?

Ja oczywiście wiem, co się teraz stanie. Teraz trolle zaczną wrzucać linki do informacji o ludziach, którzy żyli długo i szczęśliwie z kulą w głowie. Byli tacy, a to gdzieś w azjatyckiej części Rosji, a to w Chinach...Jedna pani nawet w Ameryce. Przypadkowo postrzelili ją na strzelnicy i ona przez wiele miesięcy się leczyła, ale kula tkwiła cały czas w głowie. Leczyła się w dobrej amerykańskiej klinice, była pod opieką najlepszych specjalistów, ale przez ten postrzał utraciła różne ważne funkcje, nie mogła zdaje się chodzić, czy nie widziała. Nie pamiętam już. Nie to co Dederko, który pocwałował z kulą w głowie do szpitala w Krakowie, w roku 1955 i nie to co Korycki, którego najpierw położyli w szpitalu w Międzyrzecu. On zaś od razu zaczął awantury z milicją, że za jasną cholerę nie da sobie tej kuli wyjąć i nie będzie procesu. A jak go bardzo ci gliniarze zdenerwowali, to wyszedł na korytarz zapalić i tak chodził w tę i z powrotem. Nie wiadomo tylko co się stało z tą jego dziurą w głowie, przez którą wleciała kula. Czy aby za dużo krwi się nie wysączyło tamtędy? No, ale miejmy nadzieję, że ta dziura czymś zarosła, błoną podłości na przykład, jak to mawiał czasem Adam Michnik.

Powtórzę – system nie może używać innych narzędzi niż systemowe. Jeśli raz udało się przekonać opinię publiczną, a myślę, że za wczesnej komuny taka opinia była, że młodzi milicjanci trafili na trop seryjnego dzięki niezwykłemu ocaleniu Dederki, którego nie zabił strzał z przyłożenia, to cóż to szkodzi powtórzyć podobny numer? Nic, a nic.

Jeśli w papierach IPN, o czym w wywiadzie dla radia mówią reżyser i scenarzysta filmu o Mazurkiewiczu, jest informacja, że pokazywał się on na mieście w towarzystwie oficerów NKWD, to znaczy, że nie był byle szmają. To był poważny człowiek, który stał się poważną ofiarą systemu. Jeśli pułkownik Płócienniczak bez mrugnięcia okiem opowiada, że nie można było skazać Koryckiego, bo nie wyraził zgody na operację, to oznacza tyle, że Korycki był całkowicie poza zasięgiem jego i jego kolegów. Cement zaś potrzebny był komuś ważniejszemu. Może Rosjanom, co chcieli sobie coś pobudować w Polsce, a może jakiemuś młodemu działaczowi PZPR, czy ja wiem komu….? Może Aleksandrowi Kwaśniewskiemu? Tak tylko głośno myślę….W latach osiemdziesiątych, przypomnę, działała w Polsce junta wojskowa, wchodzono do mieszkań i rewidowano je bez nakazu, przesłuchiwano i zamykano ludzi, szykanowano ich, a niektórych zabijano. I tylko jeden Korycki, morderca niewinnego człowieka się uchował, bo był tak sprytny i przytomny, że nie zgodził się na operację wyjęcia kuli, która utkwiła mu pomiędzy półkulami mózgu. Ho, ho, tak, tak….a ponoć zdarza się, że jak się człowiekowi wyjmie jedną półkulę mózgu to ta druga przejmuje jej funkcje i taki człowiek może funkcjonować normalnie dalej. Nie wiem tylko jak jest z tymi udarami i wylewami. Pęknie jakaś żyłka z mózgu i koniec śmierć na miejscu. No, ale nie jestem lekarzem i się nie znam. Jeden przeżył strzał z przyłożenia, a drugiego ze sporej odległości trafili między półkule. Jakie to szczęście, że nie między półdupki, bo człowiek tak obyty i kulturalny jak pułkownik Płócienniczak nie mógłby o tym opowiadać na wizji.

 

Bardzo dziękuję wszystkim, którzy przez ostatnie miesiące wspierali ten blog dobrym słowem i nie tylko dobrym słowem. Nie będę wymieniał nikogo z imienia, musicie mi to wybaczyć. Składam po prostu ogólne podziękowania wszystkim. Nie mogę zatrzymać tej zbiórki niestety, bo sytuacja jest trudna, a w przyszłym roku będzie jeszcze trudniejsza. Nie mam też specjalnych oporów, wybaczcie mi to, widząc jak dziennikarskie i publicystyczne sławy, ratują się prosząc o wsparcie czytelników. Jeśli więc ktoś uważa, że można i trzeba wesprzeć moją działalność publicystyczną, będę mu nieskończenie wdzięczny.

Bank Polska Kasa Opieki S.A. O. w Grodzisku Mazowieckim,

ul.Armii Krajowej 16 05-825 Grodzisk Mazowiecki

PL47 1240 6348 1111 0010 5853 0024

PKOPPLPWXXX

Podaję też konto na pay palu:

[email protected]

Przypominam też, że pieniądze pochodzące ze sprzedaży wspomnień księdza Wacława Blizińskiego przeznaczamy na remont kościoła i plebanii w Liskowie, gdzie ksiądz prałat dokonał swojego dzieła, a gdzie obecnie pełni posługę nasz dobry znajomy ksiądz Andrzej Klimek.

 

---

tagi: milicja  mazurkiewicz  korycki  prowokacje 

	gabriel-maciejewski
	23 października 2017 08:56

27     2971    8 zaloguj sie by polubić