To jest ten Bolecki od Ptasznika?

Włodzimierz Bolecki jest przewodniczącym Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki. Przewodas jak się patrzy i człowiek stu etatów.

Fragmenty książki, do posłuchania:

https://www.polskieradio.pl/211/3843/Artykul/2204087,Chack-Gracze-Opowiesc-o-szulerach

Chack. Gracze. Opowieść o szulerach. Wydawnictwo Literackie:

„Literacka gra o najwyższą stawkę! Brawurowa powieść o upadku I Rzeczpospolitej, o targowicy i karcianych szulerach. O ludziach uwikłanych w wielką historię, o wzniosłych hasłach i pięknych ideach, o niskich pobudkach i szkaradnych postępkach. Prozatorski debiut znanego badacza literatury to wielki historyczny fresk, powieść łotrzykowska i silva rerum w jednym.

Kim był Chack? Nie sposób odnaleźć go na kartach historycznych opracowań i podręczników. Wiadomo jedynie, że Chack, czyli Ignacy Chadźkiewicz vel Chodźkiewicz, istniał naprawdę. Wiedzieli o nim nawet Mickiewicz i Słowacki, ale z biegiem lat historia zapomniała o Chacku. A była to postać nietuzinkowa – uchodził za mistrza karcianych szulerów i polskiego Casanovę. Jak wieść niosła, był agentem targowiczan, carskiej Rosji, Francji, a także … generałem policji w Neapolu.
Włodzimierz Bolecki, znany krytyk i historyk literatury, postanowił wydobyć go z cienia i uczynić główną postacią swojej powieści. Jednak w tym wielowątkowym i polifonicznym utworze bohaterów jest wielu i nic nie jest takie, jakim się wydaje…

„Chack” to powieść o ludziach uwikłanych w wielką historię, o wzniosłych hasłach i pięknych ideach, a równocześnie o towarzyszących im na każdym kroku niskich pobudkach i szkaradnych postępkach. Przez niemal każdą stronę przewija się korowód arcyciekawych postaci – są tu zwolennicy reform i Konstytucji 3 maja, ale przede wszystkim są targowiczanie, między którymi porusza się, czasem na pierwszym planie, czasem w tle, tytułowy bohater Chack.

Czy to on rozdaje karty w grze o los Polski?

Bolecki z wielką dbałością o historyczne detale, ale i z dużą dawką literackiej odwagi odtwarza epokę przemian i niepokojów, gdy w blasku dokonującej się we Francji rewolucji upadała I Rzeczpospolita. Przywołuje dokumenty, opracowania i pamiętniki, a kiedy wymaga tego powieściowa gra – nie cofa się przed literackim kamuflażem. Dzięki temu czytelnik wciągany jest w grę równie mocno, jak uwikłani są w nią powieściowi bohaterowie.”

„Wspaniałe, imponujące dzieło, porywające – w głąb naszego jądra ciemności” – prof. Andrzej Nowak

https://www.wydawnictwoliterackie.pl/ksiazka/4884/Chack---Wlodzimierz-Bolecki

Bo to jest tak wśród publiczności, jak dzisiaj miałem, gdy wszedłem na blog Toyaha. Zaczynam czytać, a tam Ronald Dahl i jego ponoć fantastyczna książka, a bohater znalazł sie na zjeździe czarownic w Bournemouth (to takie dość spore miasto obok Wyspy Wight, ładnie tam, masa Polaków też), a ja zamknąłem ten tekst i wlazłem tutaj, bo jak słyszę angielska literatura i do tego czarownice, to przechodzę na drugą stronę ulicy.

I tak samo jest właśnie z publicznością czytających. Nie wiedzą co czynią, czyli, co czytają. Bo pewno byłbym wśród nich także, gdyby nie szkola Coryllusa i gdybym już nie wiedział, co jest czym i kto jest kim, nie mówiąc o moim wygnaniu na te Wyspę tutaj, co szkołą jest samą w sobie ☺

Hazard i gry karciane przewijaja sie w lieteratuzre 18 wieku i o 18 wieku.  Taki np. Casanowa.  Czy w powiesci William Thackeraya "The Luck of Barry Lyndon" sfilmowana przez Stanleya Kubricka.  Chyba jego najlepszy film.   

https://www.youtube.com/watch?v=3c_dOMVXRhw

A tu wspanialy Georg Handel uzyty w filmie:

https://www.youtube.com/watch?v=erKsIJyfB_Q

Kubrick filmowal soczewka f/0.7, ktora dostal od NASA. Dzieki tej soczewce zdjecia przy swietle swiec obyly sie bez wspomagania sztucznymi reflektorami.

A do tego jeszcze TO

A jaka jest kwota składek zusowskich, przy założeniu, że człowiek pracował przez 35 lat i średnio odprowadzał miesięcznie 1.000 zł składki rentowej?

Tak trochę zbaczamy z tematu. To raz. Dwa pytanie jest do Odysa... bo tutaj tworzy pytanie o Wielkie Składki, które znikają. To w ogóle odpowiedzmy sobie na pytanie, czy to są Wielkie Składki. 

Odnośnie zaś mitomanów... to jestem pod świeżym wrażeniem "Ustnej koncesji Rządu Jemenu na wydobycie Ropy naftowej", którą to koncesję wywnioskowałem z rozmowy z pewnym człowiekiem twierdzącym, że padł ofiarą oszustwa... bo już miał koncesję, miał mieć zyski, ale go wspólnicy oszukali.. dokładnie jak go oszukali i kiedy.. tego nie potrafił opisać, bo to wina złej Prokuratury i nieuczciwych Sądów. 

No to sobie pan prpfesor poleciał. Dał głos w Narodowym Programie Pedagogiki Wstydu. Polska od wieków krajem szulerów i mętnych interesów. Czym on się różni od takiej Tokarczuk albo Smarzowskiego?

Swoją drogą, ciekawe, po co on tak z angielska skrócił nazwsko swojego bohatera. Jest jakieś wyjaśnienie we wstępie? A może szykują się przekłady i wielka promocja naszego nieszczęśliwego kraju? Jeżeli tak, to na jakich rynkach?

Nie wiem, czy badano, ale empiria pokazuje, że miłość elit do hazardu i bogacenia się przez oszustwo jest trwałym elementem krajobrazu. Czyżby jako skutek nieudolnego i bezrozumnego naśladownictwa narodu wybranego?

Nie powinno nas nic dziwić w kwestii wyborów artystycznych oraz zawodowych pana Profesora Włodzimierza Boleckiego. Wystarczy cofnąć się do roku 1985, kiedy został Pan Profesor laureatem tajemniczej Nagrody Fundacji Polcul w dalekim Sydney, Australia. Oważ Polcul Foundation została założona w 1980 r. przez znanego potomka "rodziny PPS" pana Jerzego Bonieckiego jako Niezależna Fundacja Popierania Kultury Polskiej a najwięcej o jej celach powie nie tylko lista osób "popierających pomysł" (m.in Jerzy Giedroyć, Aleksander Smolar, Mirosław Chojecki, Stanisław Barańczak) ale przede wszystkim lista "wyróżnionych" a wśród nich m.in.: Bogdan Borusewicz, Zbigniew Bujak, Maja Komorowska, Jacek Kuroń, Jan Lityński,Adam Michnik , Jan Rulewski,Donald Tusk a nawet Janusz Szpotański.
 Aktualnie widzę w Kapitule m.in takie nazwiska jak: Czesław Bielecki, Norman Davies, Jacek Fedorowicz czy Henryk Woźniakowski (ZNAK?). Wcześniej byli w niej m.in śp. Abp Józef Życiński , Władysław Frasyniuk, Leon Kieres, Ewa Łętowska , Helenka Łuczywo , Eugeniusz Smolar czy Zofia Bartoszewska.

I chyba - wszystko jasne, dlaczego się stręczy literacko  jakichś patologicznych hazardzistów, co to "byli  naszymi przodkami".

Może zajmijmy się raczej "Handlem Wołami" i "Czerwcem Polskim".:)))

https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82odzimierz_Bolecki

https://pl.wikipedia.org/wiki/Polcul_Foundation
 

A tu strona Fundacji Polcul: http://www.polcul.pl/

Innymi słowy: czynnikiem jednoczącym obóz autonomistów jest wyniesiony z okresu niewoli „kompleks polski” – myślenie o Polakach jako o narodzie niezdolnym do tego, by skutecznie samemu się rządzić i decydować o sobie. Zdaniem autonomistów jesteśmy dotknięci istną plagą wad narodowych (których lista zmienia się w zależności od ideologicznego zabarwienia). Te wady, gdyby Polacy mieli naprawdę sami o sobie decydować, nieuchronnie doprowadziłyby to nas do klęski: wszak wszystkie polskie klęski były zawsze wynikiem naszych własnych błędów i wad narodowych – tak przynajmniej nauczały podręczniki w PRL-u. I tu zaczyna się anty-niepodległościowa postawa – podobna do tej z XIX wieku. Skoro większość naszego narodu jest tak beznadziejna (a może źródło naszych dziejowych klęsk tkwi w polskiej tożsamości, wszak „polskość to nienormalność”) to dla własnego dobra powinniśmy się zgodzić na wszelkie warunki oświeconych paryżan i berlińczyków, bo jeśli spełnimy te warunki, to oni się nami zaopiekują, żebyśmy sami nie zrobili sobie krzywdy.

Ponieważ realizuje się ją przez system edukacji, w największym stopniu formuje ona ludzi, którzy długo się kształcą. W epoce schyłkowego PRL-u i w czasach transformacji dało to taki efekt, że im wyższy jest poziom wykształcenia formalnego Polaków, tym – statystycznie – gorsza jest u nich ocena własnej wspólnoty narodowej. Głowami wykształconych mieszkańców wielkich miast zawładnęła z tego powodu swoista mitologia elit oraz potrzeba walki z wszelkimi próbami upodmiotowienia politycznego zwykłych Polaków pod hasłem: „najgorszą rzeczą będzie, jeśli im się pozwoli, żeby sami decydowali o sobie”. Żywionemu przez nich poczuciu niższości wobec cudzoziemców, towarzyszy więc jak cień poczucie wywyższenia ponad własny naród. Z tego światopoglądu – będącego dziwną miksturą manii wielkości na wewnątrz i kompleksu niższości na zewnątrz – wynika właśnie pogląd, że Polakom wystarczy autonomia. Odbiciem tego stanowiska jest postawa politycznego euro-entuzjazmu. Unia Europejska jawi się tu jako jedyny mesjasz, który ma nas zbawić – bez naszego udziału. Wystarczy, że się jej podporządkujemy.http://portal.arcana.pl/Wasko-kompleksy-wybor-zycia-ulatwionego-interesy-grupowe-prominentow-iii-rp-oto-dlaczego-mamy-dzis-tak-wielu-polakow-ktorym-niepodleglosc-jest-w-istocie-nie-na-reke,4549.html

Jesli ktos ma motywacje witalne to nie wiadomo co by robil ..... i niech konczy najlepsze szkoly to i tak z niego wyjdzie .... pociag do "zycia pelnych przygod i golych bab".

Nic dodać, nic ująć. Cała prawda o Polsce i tzw. transformacji. Ale dokładnie to samo było w propagandzie (za pieniądze Katarzyny II) Woltera na przykład: Polska nie umie rządzić się sama i zostawić jej niepodległość, to jak dać dziecku zapałki.

Na S24 od śp. Bajbarsa usłyszałem taką anegdotę, że Maria Antonina mówiąc "Niech jedzą ciastka zamiast chleba" miała na myśli takie sprytne prawo królewskie, które nakazywało piekarzom w wypadku gdyby chcieli za dużo mąki przeznaczyć na wypiek ciastek (bardziej zyskownych) sprzedawać ciastka w cenie chleba, gdyby chleba zabrakło. Cały czas szukam potwierdzenia źródłowego, bo to znów byłoby piękny przykład jak można rzeczywistość zmienić w "wizję historii w której dziedzic wykorzystywał chłopów". 

Straszę niektórych, że za 500 lat historycy będą opisywali o tym jak na przełomie XX i XXI wieku narzędziem eksploatacji biednych przez bogatych była ustawa z 1974 roku "Kodeks Pracy" Prawo to bowiem pozwalało zwalniać pracowników bez powodu (formalnie trzeba było tylko wskazać wymyślony Powód, który przedstawiało się przed Sądem), pracodawcy mogli karać pracowników, kazać im pracować po 8h dziennie, z jakimiś tam śmiesznymi przerwami, a żeby ucisk był większy pracodawcy powoływali sobie tzw. związki zawodowe, które zwodniczo obiecywały pracownikom, że będą dbać o ich prawa.... tak to właśnie było... 

I to jest ciekawy punkt widzenia. Da się.

Z pamiętnika młodego hazardzisty

„Z Warszawy jechać do Monte-Carlo jest najlepiej pociągiem wychodzącym z dworca Warszawsko-Wiedeńskiego o godzinie 2-giej minut 30 pp. Następnego dnia o szóstej rano przyjeżdża się do Wiednia na dworzec północny. Stąd trzeba zaraz wsiąść w dorożkę i pojechać nią na dworzec południowy. Z tegoż miejsca o godzinie 7-ej minut 25 wyjeżdża się w drogę do Ponteby, nad granicą włoską, dokąd przybywamy o godzinie 6-ej wieczór. Zmiana pociągu. Jedzie się do samego Medjolanu bez przesiadania. Jest się w tej miejscowości o ósmej rano. Ma się wszystkiego dziesięć minut czasu do zmiany pociągu, idącego do Genui, do której to miejscowości przyjeżdża się w południe. Tutaj trzeba się przesiadać do Vintimilla tam zaś ostatnia zmiana wagonów i jedzie się prosto do Monte-Carlo, gdzie pociąg przybywa 0 czwartej minut 40 pp.

Droga bez odpoczynku z Warszawy na samo miejsce trwa pięćdziesiąt godzin.”

:)

W sumie ciekawe świadectwo. Całkiem inny obraz od tego, który serwują w przygodach 007.

Nie wywoływujmy 007 z lasu. Wszak demaskację Korony, a to polityczną, a to -teraz- hazardową uskutecznia nasz Gospodarz. MI-6 ma granice tolerancji na psucie interesów imperium.

Swoją drogą Remigiusz M. mógłby swój talent zaangażować w tym temacie. W roli żony Coryllusa proponuję Izabellę Scorupco. Grunt to doświadczenie ;)

Jakie podatki?! Przez kogo nakładane i ściągane?! Nikomu w tamtych czasach nie przychodziły do głowy durne pomysły, żeby obłożyć podatkiem transakcje lub dochód. Opodatkowana była - minimalnie - własność.

"Przy tak zarysowanych okolicznościach jeden z uczonych humanistów pisze powieść łotrzykowską, którą reklamuje w mediach Andrzej Nowak, znany z tego, że jego książki kupuje się po to, by ładnie wyglądały na półce. O czym i o kim jest ta książka? O Ignacym Chackiewiczu, oszuście karcianym, szpiegu Targowicy, agencie nie wiadomo ilu mocarstw i bon vivancie."

Chyba gdzies sie tu czai za rogiem tradycyjna tesknota za polskim Jamesem Bondem.

Moze Jacek Kurski poleci sfilmowac te powiesc lotrzykowska. W takim hollywodzkim stylu, z rozmachem. Najlepiej z Boguslawem Linda - bon vivantem III Rzeczpospolitej w glownej roli.

A to nie mit jakiś znów... a czopowe to podatek od własności, czy od przedsiębiorczości? 

... a największą polską wadą narodową jest 'wadogłowie' (wg Dymnego z Piwnicy PB).

Depresjo witaj!

CZęściowo od konsumpcji, częściowo od przedsiębiorczości. Uchwalony jako celowy, potem "już tak zostało". Nie wszystkich i nie zawsze dotyczył, funkcjonował ok. 350 lat. 

Natomiast nie było podatku od obrotu  nieruchomościami, ani spadkowego, ani od darowizn.

To pewnie o to chodzi - "Poldark"

Tak mogło być, ale ogólnie chyba chodziło o potworne osłabienie Rzeczypospolitej w czasie tzw. Potopu: jedna trzecia populacji - została wymordowana, majątek obywateli zrabowany przez różne wojska wędrujące po kraju. W sumie należy zacząć od "zaproszenia protestanckich magnatów" dla "dobrego króla ze Szwecji". Od tego zaczął się drugi akt rujnowania państwa, po awanturach Chmielnickiego i - jak najbardziej protestanckich węgierskich najazdach. 

Przez kilka wieków - do czasu Jana Kazimierza - mimo elekcyjnego charakteru władzy królewskiej, był to "family biznes"  Jagiełłow. Z kolei Sobieski a wcześniej Korybut Wiśniowiecki - wywodzili się "z tutejszych". Byli katolikami i znali zasady oraz kierowali się priorytetami polskiej polityki wewnętrznej i zagranicznej. Z lepszym czy gorszym skutkiem.

Natomiast August II Sas - był od początku - wirusem: był to protestant i to jakiejś "wyższej rangi" plus mason agresywny. Zatem jego zainstalowanie  było elementem planu długofalowego i doprowadziło do znaczącej wymiany elit na najwyższych szczeblach. Na "elity podrabiane". Coś jak "elity III RP'. Niby tutejsze, ale spróbujcie zapytać o dziadka, babkę i zasady obowiązujące w rodzinie.  Na to od lat zwraca uwagę Stanisław Michalkiewicz: tu się nie pisze biografii polityków: Geremek nie ma biografii, Kwaśniewski nie ma biografii i tak można bez końca. Strach sięgać do jakichś archiwów, żeby nie natrafić na onuce sowieckiego sołdata albo "ledykimacje KPP" czy bilety do Londynu na którąś tam "Międzynarodówkę".

" Tak mogło być, ale ogólnie chyba chodziło o potworne osłabienie Rzeczypospolitej w czasie tzw. Potopu: jedna trzecia populacji - została wymordowana, majątek obywateli zrabowany przez różne wojska wędrujące po kraju. W sumie należy zacząć od "zaproszenia protestanckich magnatów" dla "dobrego króla ze Szwecji". Od tego zaczął się drugi akt rujnowania państwa, po awanturach Chmielnickiego i - jak najbardziej protestanckich węgierskich najazdach. "

Tak, o to mi też chodziło m.in.

Jeśli chodzi o królów, to jak wiemy Jagiellonowie byli w większości raczej nieudolnymi władcami, a całość trzymała w kupie szlachta.

Z kolei o którymś sasie Gabriel niedawno napisał, że miał jakieś "interesy" z papieżem, czy ogólnie z Rzymem, więc tu też jest coś do odkrycia.

KNF ustawowo sprawuje tylko administracyjny nadzór i nic ponad i nic poza [afery nie podlegają kontroli administracyjnej]

Składka na ZUS to składka na przymusowe ubezpieczenie, a nie lokata kapitału.

Takie AC za to że się żyje i pracuje.

Nie jest Pan nachalny... Nie wiem tylko czego Pan nie rozumie w kwestii znikających pieniędzy. Każdy pieniądz który nie trafia do swojego właściciela jest delikatnie mówiąc zniknięty. A kwestia znikających kont ludzi którzy nie zdążyli skorzystać ze "swoich" składek to jeden z ciekawszych kruczków prawnych. Z całą pewnością legalny :)

Moja mama "odłożyła" około pół miliona w ZUS. Mój ojciec drugie tyle. Są zamożnymi ludźmi, na papierze, którzy do końca życia będą oszczędzać żeby spokojnie/w miarę godnie dożyć śmierci na swoim. I nie daj Boże żeby ich spotkał jakiś wypadek losowy czy gwałtowne pogorszenie na zdrowiu (oboje cierpią na dolegliwości które się niestety pogłębiają coraz bardziej), czy inne w postaci cięć emerytur lub wzrostu cen/podatków. Bo im grube "konto" w ZUSie niczego z tych potrzeb nie zabezpiecza. Będą mogli liczyć tylko na swoje dzieci. Liczyć podwójnie bo te "oszczędności" to są pieniądze dzieci obecnych emerytów.

Czy Pan to ogarnia?

Albo że są tacy pracownicy którzy godzą się na robotę za minimalną tylko dlatego że resztę dostają pod stołem. Bo są świadomi czym jest ZUS. Wolą sami korzystać ze swoich pieniędzy, kiedy to sami uznają za stosowne, a najlepiej za życia? Że ludzie sami potrafią oszczędzać na emeryturę, i inne wydatki byle mieli z czego?

Poniekąd można się z tym zgodzić. Tyle że co to znaczy ubezpieczenie? I dlaczego wmawia się ludziom że tam są jakieś ich oszczędności. Jakby to był jakiś bank z nadwyżką.

To jest podatek/zrzuta od tych co pracują (podnosząca koszt owej pracy) na życie tych którzy już nie pracują. Wielokrotnie podnoszony i wielokrotnie zmieniano zasady jego "kumulacji". Za każdym razem ze stratą dla oszczędnika.

Pieniądz należący do właściciela.... kiedyś rzuciłem taki temat, że właścicielem pieniędzy jest Narodowy Bank Polski, bo na każdym banknocie jest napisane: bilet Narodowego Banku Polskiego,  a nie np. "bilet Odysa - własność Odysa Syna Laertesa". My co najwyżej możemy być właścicielem wartości jaką pieniądz wyraża - z ryzykiem też takim, że nagle wartość ta w skutek inflacji spada, albo w skutek wzrostu ceny dobra, które chcemy kupić.

W kwestii jeszcze znikających kont... to trzymając sie Pana koncepcji "własność pieniądza" niech sobie pan wyobrażi, że ZUS wypłaca Pana rodzicom wszystkie zgromadzone pieniądze, w tym np te odłożone za Polski Ludowej i nagle Pana rodzice otrzymują stosy banknotów z Waryńskim - ZUS mówi, widzi Pan przechowaliśmy Pana pieniądze i teraz wypłacamy a Pan ponosi ryzyko, że waluta Polski Ludowej się trochę zdewaluowała.

Nie ma systemu Ubezpieczeń SPołecznych idealnego, ale ten który jest nie jest taki zły Pana rodzicie odłożyli sobie razem milion złotych, przewidując, że mają 60 lat i dożyją do 90 lat, to na 30 lat do wypłaty daje im rocznie ok 32.000 zł, to jest miesięcznie po jakieś 1.200 zł... Taka jest wartość miliona złotych. Aha gdyby ten kapitał włożyli na lokatę do Banku i żyli tylko z procentu: to rocznie przy założeniu oprocentowania lokaty 2,5% mieliby trochę mniej bo tylko 25.000 zł. Aha Bank nie bierze na siebie ryzyka utraty wartośći pieniądza, natomiast Państwo owszem, i to jest ten plus. Państwo bowiem bedzie zawsze musiało rewaloryzować wypłatę.. no i poza Tym Bank jaki po trzydziestu latach powie, że nie przedłuży lokaty- to się go do przedłużenia i wypłacania procentu nie zmusi, natomiast Państwo bierze takie ryzyko, że ktoś nagle żyje dłużej niż to sobie zaplanowano. 

Oczywiście że chodzi o wartość... Pieniądz to tylko nośnik, i ten kto go kontroluje ma "prawo" go psuć jak mu się podoba. Dlatego najlepiej jest szybko na coś konkretnego go wymienić, w coś zainwestować. We własny biznes, w dobre wykształcenie (również zawodowe) dzieci, lub chociaż kawałek dobrej ziemi.

Mnie głównie chodzi o ograniczenie rodzicom/rodzinom tego potencjału właśnie. Sama kradzież "pieniędzy" przez podatki/skladki/inflacje jest niestety przypisana do tego rodzaju "ekonomii". Co nie znaczy że jest przez to usprawiedliwiona. 

90 lat? Łaskawy Panie. Daj Bóg żeby rodzice każdego z nas, w zdrowiu i zadowoleniu żyli jak najdłużej. I obyśmy to my a nie państwo byli tego gwarantem. Nie będę się o to licytował, bo nie taki był cel mojej krytyki tego systemu.

Co do banków to one potrafią gwarantować do spółki z państwem prawie wszystko. Dlatego pozwalają sobie na taką a nie inną politykę kredytową/dłużną. Państwo robi dokładnie to samo. I obie strony niczym swoim nie ryzykują.

bo nie było wziatki na odpowiednim poziomie, ot i co

A tu coś o "kustoszu" religijnego hazardu naszych "klonów" oświeceniowo-stasiowych, niemal współczesnej reinkarnacji Ignacego Kraszewskiego: 

Włodzimierz Bolecki, pseud. Jerzy Malewski (ur. 13 kwietnia1952 w Warszawie) – polski teoretyk i historyk literatury polskiej, profesor Instytutu Badań Literackich PAN, krytyk literacki. Wiceprezes Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (FNP) 

Zawodowo związany z Instytutem Badań Literackich PAN. W latach 1979–1980 pracował jako starszy asystent, a w latach 1981–1991 jako adiunkt. Od 1991 jest kierownikiem Pracowni Poetyki Historycznej. W latach 1992–1996 był docentem, zaś od 1996 jest profesorem IBL PAN. Zasiada w redakcji wydawanego przez IBL dwumiesięcznika "Teksty Drugie". Od 1995 do 2004 był również profesorem nadzwyczajnym i zwyczajnym na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego w Katedrze Literatury Romantyzmu i Współczesnej. Od 2005 jest także pracownikiem naukowym w Zakładzie Teorii Literatury i Poetyki Instytutu Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego.

Gościnnie wykładał w wielu uczelniach zagranicznych w Czechach, Danii, Francji, Holandii, Kanadzie, Słowenii, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii, Szwecji, na Węgrzech i w Wielkiej Brytanii. W latach 2000–2001 pracował jako profesor-gość w Instytucie Slawistyki Uniwersytetu w Uppsali.

Zasiada m.in. w Radzie Naukowej IBL PAN oraz Komitecie Nauk o Literaturze PAN. Należy do PEN Clubu, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Od 1 września 2004 do 31 października 2006 był członkiem Rady Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, zaś od 1 listopada 2006 jest jej wiceprezesem.

Został członkiem jury Nagrody Literackiej im. Marka Nowakowskiego[1].

Autor wielu książek, opracowań, artykułów i wywiadów, redaktor wydawnictw zbiorowych. Teksty jego autorstwa ukazywały się w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych, kulturalnych, społeczno-politycznych, jak i prasie codziennej. Jego najważniejsze książki to m.in.:

• Historia i biografia. Opowieści biograficzne Wacława Berenta, Wrocław 1978;
• Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym, Wydawnictwo Ossolineum, Wrocław 1982, SERIA: Z Dziejów Form Artystycznych w Literaturze Polskiej, pod. redakcją J. Sławińskiego, vol.60.
• Widziałem wolność w Warszawie. Szkice 1982-1987, [Warszawa I wyd. – 1984, II wyd. – 1989 (pod pseud. Jerzy Malewski);
• Ciemny Staw. Trzy szkice do portretu Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Warszawa 1991;
• Pre-teksty i teksty. Z zagadnień związków międzytekstowych w literaturze polskiej XX wieku, Warszawa 1991;
• Ptasznik z Wilna (o Józefie Mackiewiczu), Kraków 1991 (pod pseud. Jerzy Malewski);
• Wyrok na Józefa Mackiewicza, Londyn 1991 (pod pseud. Jerzy Malewski);
• Prawdy niemiłe. Eseje, Warszawa 1993;
• Inny Świat Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Warszawa 1994;
• Poetycki model prozy w dwudziestoleciu międzywojennym: Witkacy, Gombrowicz, Schulz i inni. Studium z poetyki historycznej, Kraków 1996;
• Rozmowy w Dragonei (z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim), Warszawa 1997 - nominacja do Nagrody Literackiej Nike1998[2]
• Polowanie na postmodernistów w Polsce, Kraków 1999;
• Rozmowy w Neapolu (z Gustawem Herlingiem-Grudzińskim), Warszawa 2000;
• Ciemna Miłość. Szkice o twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Kraków 2005;
• Inna krytyka, Kraków 2006
• Ptasznik z Wilna. O Józefie Mackiewiczu (Zarys monograficzny) (wyd. drugie: uzup., popr. i rozsz.), Kraków 2007
• Modalności modernizmu. Studia, analizy, interpretacje, Wydawnictwo IBL PAN, Warszawa 2013.
• Ptasznik z Wilna. O Józefie Mackiewiczu (Zarys monograficzny) (wyd. trzecie: uzup., popr. i rozsz.), Kraków 2013
• Wenus z Drohobycza : (o Brunonie Schulzu) , Gdańsk 2017;

Jest także autorem i współautorem scenariuszy filmów dokumentalnych poświęconych m.in. Józefowi Mackiewiczowi(Jedynie prawda jest ciekawa, 1996, reż. Robert Kaczmarek), Czesławowi Miłoszowi (Czesława Miłosza historia literatury polskiej XX wieku, 1999, reż. Ewa Pytka-Chylarecka) i paryskiej"Kulturze" (Tratwa kultury, 1996, wspólnie z Piotrem Wojciechowskim, reż. Adam Kuczyński). Napisał również scenariusz do filmu fabularnego pt. Ostatni dzwonek (1989) w reżyserii Magdaleny Łazarkiewicz."

A więc klękajcie narody. Zwłaszcza ty narodzie tubylczy. O karatach i innych grach hazardowych wikipedia milczy.

...i mają"zejścia śmierelne" jak we wrześniu w poznanskim maratonie 60latek

Zdrowotnych... A ja mówię o społecznych... No ale. Może innym razem pociagniemy temat... Notka o czym innym, poniekąd 

Zakladam, że w przypadku społecznych jest podobnie. To nie do końca jest OT, bo pokazuje standard przekazu dla społeczeństwa. Standard mocno odbiegający od merytorycznej informacji, ale za to jakże emocjonalnie pociągający.

Nadrabiam zaległości czytelnicze, a tu taki temat :) W domu zalega cegła Fortuna kołem się toczy. Giżyckiego i Górnego. W prawdzie większość w niej to o hazardzie w sztuce, ale parę cytatów tez się znalazło, jak te poniższe, które w całości przytaczam, bo warto.

„Nie spotykamy śladów aby już w tym czasie (XVI i XVII w) rujnowano się hazardem; dopiero od Francuzów dworu królowej Marii Kazimiery nauczono się grać u nas w trente-et-quarante, ale kiedy w tej grze książę Karol Stanisław Radziwiłł wygrał na pokojach królewskich 14 000 talarów  bitych od brata królowej, był to wypadek tak niesłychany, że cała szlachecka Polska się nim bawiła i gorszyła. Jeszcze za czasów saskich inny Radziwiłł, Michał, przegrawszy w Dreźnie 1000 talarów w faraona, tak się tym zmartwił, że przysiągł uroczyście, iż się kart nigdy nie dotknie w życiu. Jakież mało znaczyłaby ta suma w szulerskim obrocie XVIII wieku, jeżeli prawda, że Szczęsny Potocki przegrać miał dla osławionego Chadźkiewicza dwa miliony złotych polskich! Namiętność szulerska owładnęła też pewne sfery towarzyskie dopiero z końcem XVIII wieku, a miała swe ogniska nie po wiejskich dworach, ale po wielkich miastach, głównie stolicy grasując, na prowincji tylko w czasach kontraktów kijowskich, lwowskich, dubieńskich itd….”

„W ostatnich latach XVIII wieku (…) zasilają się lekkomyślnymi Polakami szulerskie jaskinie rozmaitych stolic europejskich, zaludnia się nimi paryski Fort l’Eveque i inne więzienia za długi, pojawiają się coraz liczniej błędni kawalerowie i typy awanturnicze na wzór Kobielskich, Chadźkiewiczów, Walickich, Dzierżanowskich, bohaterów hazardu jak Miądzyńscy, Ponińscy, Gurowscy; rozswawolnione (…) życie warszawskie z czasów Stanisława Augusta wyrzuca ich jak korki szampańskie poza polskie brzegi. Na odwrót, cały tłum awanturników i kawalerów industrii, kartowników, szarlatanów i maskowanych fantastycznością oszustów i szalbierzy, Włochów, Francuzów grasuje po Polsce, wyzyskując łatwowierność i wrodzoną predylekcję do cudzoziemców (…) fałszywi markizowie francuscy i baronowie niemieccy oszukują i ogrywają młodzież polską.”

Poobiednia partia Faraona

a socjalizm i śmierć tom3 kiedy będzie