Tytuł to jednak "Buka u psyHiatry" - to musi być coś głębszego...

Coś jak "ZamaH".

Miało być do bendixa.

No i Kryptonim HHhH

https://www.filmweb.pl/film/Kryptonim+HHhH-2017-744496

Ci to są jednak mistrzami.

Zapłacić 250 zł na konto, na które wpłaca się za książki

Tak myślałem, ciekawe czy tak jak w "ZAMAH'u" rozwiązanie w treści...

Będzie szukania.

Po prostu nie zgadzam się z uogólnieniem że "życie jest nie do wytrzymania" ani w przypadku chorych psychicznie ani samobójców ani w przypadku zdrowych. To że jest przymusową, w pewnym sensie koniecznością, dla mnie nie oznacza automatyzmu w definiowaniu tego przymusu, przy czym owo definiowanie w przypadku osób chorych psychicznie i zdrowych powinno podlegać zróżnicowaniu. Takie mam zdanie na ten temat nie przymuszając nikogo do jego podzielania.

Zgadzam sie. W specyficznych okolicznosciach, w warunkach wojny, oficer i zolnierz ma prawo do takich zachowan. Samobojstwo wymaga odwagi. Fakt, ze chwilowej, ale wymaga.

Pod warunkiem, że ma się ostatnią kulę w komorze nabojowej, albo ostatni granat, bo jak nie to co? To jednak trudny temat i mam prawie pewność, że nikt z tu obecnych nawet mentalnie nawet się nie otarł o to, co myślał przywołany tu kpt. Raginis. Bo ja nie wiem i wręcz nie zamierzam się wymądrzać. Ale jakoś mam pewność, że wówczas samurajstwo nie było mu w głowie. W końcu co mu groziło? Mógł mieć nadzieję, że Niemcy potraktują go jak żołnierzy z Westerplatte. Co innego z Hubalem, ale to inna historia: Polska skapitulowała, a Hubal nie. Został więc potraktowany wg. niemickiej terminologii jak bandyta - fakt, że szczególny, ponieważ "pogrzeb" urządzili mu tajny. Zakładam, że w tej akcji brało udział sześć osób: kierowca ciężarówki, dowódca i czterech szeregowych do wykopania i zasypania dołu. Sześć osób to mało, mogli nie przeżyć wojny, ale nawet gdyby, to pewnie wymarli w latach siedemdziesiątych XX w. Znając jednak niemiecką skrupulatność mniemam, że sporządzone zostały notatki i raporty, być może spaliły się w Dreźnie albo w Berlinie, ale nigdy nie słyszałem, aby jakiś historyk lub choćby dziennikarz próbował je znaleźć.

Natomiast chciałbym zaznaczyć, że miałem do czynienia z niedoszłymi samobójcami. Najczęstsze powody to brak pracy i brak w związku z tym chleba i nadziei (głównie na wsi). Policja wiejska przywoziła ich/je do wytrzeźwienia (co ciekawe, przytłaczająca była ilość kobiet), rano mieli/miały zalecone konsultacje psychiatryczne, z których najczęściej rezygnowali ponieważ mieli/miały takie prawo. Pewnie żyją do dzisiaj, bo to było tylko tzw. wołanie o pomoc.

Wspomnę jeszcze o zupełnie kretyńskich sytuacjach, kiedy współmałżonek/a potocznie! powiedział/a, że się zabije i zostało to zgłoszone jako próba samobójcza. Lądował/a u nas i wylewał/a z siebie cały żal na świat, na tępą żonę/męża...

A prawdziwi samobójcy/samobójczyni są skuteczni/skuteczne.

Nikt jako Buka sie nie rodzi, tylko staje sie w przeciagu lat, albo i nie. Nikt nie jezt doskonaly, a wszystko jest polem do treningu. 

"życie jest nie do wytrzymania" - fałsz.

Codzień wychodzę przed dom, patrzę na las, ogród, niebo i chce mi się krzyczeć jaki świat jest piękny - chce się żyć, tylko czas ucieka.

Raczej pewna poza, a nie fałsz. Obracamy się przecież w tym wątku wokół literatury, a dokładniej postaci i to wymyślonej (coś jak "Władca Pierścieni" Tokkiena tylko, że dla małych dzieci), cytuję:

"Muminki (szw. Mumintrollen) – fikcyjne istoty o anteopomorficznej budowie ciała (nieco podobne do hipopotamów, ale dwunożne), zamieszkujące pewną dolinę gdzieś w Finlandii, bohaterowie cyklu dziewięciu książek i dwudziestu dwóch komiksów fińskiej (piszącej po szwedzku) autorki Tove Jansson, oraz pięćdziesięciu dwóch komiksów brata Tove Larsa Janssona. Są one odmianą trolli."

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Muminki

Oraz (tamże): 

Buka (Mårran) – podobna do ducha ciemnopurpurowa istota o potężnej posturze i bladych oczach, samotny wędrowiec, który zamraża ziemię gdziekolwiek się pojawi. Wzbudza powszechny strach, choć sama w sobie sprawia wrażenie bardzo smutnej. Tęskni za ciepłem, jednak sama w sobie wytwarza aurę zimna – w „Zimie Muminków” siada na ognisku, które od razu gaśnie. Występuje w „W Dolinie Muminków”, „Pamiętnikach Tatusia Muminka”, „Zimie Muminków” i „Tatusiu Muminka i morzu”. Zostaje również kilka razy wspominana w „Opowiadaniach z Doliny Muminków.”

Przy czym, cyt:

"Słowo Mårran pochodzi od szwedzkiego morra, co znaczy mruczeć lub warczeć, podobnie utworzono nazwę tej postaci w tłumaczeniu angielskim (The Groke, od to growl – buczeć (polska nazwa Buki), warczeć, mruczeć)".

https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Buka_(Muminki)

A zwrot "morowe powietrze" ma już w języku polskim jednoznaczne skojarzanie.

Miało być do tomciob

Konwencja jak najbardziej, ale konwencja na podstawie której wykreowano świat realnie istniejący:

źródło zdjęcia

źródło zdjęcia

To może i ja coś pozytywnego, na przełamanie, na koniec wątku dorzucę.

Maček Muri (też z bajki ale już słowieńskiej):

Zamach "Zamahem", a życie galopuje jakby do przodu:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/311453/zamah-czyli-meisterstueck-i-inne-komiksy