Ciekawa pogadanka, szczególnie w kontekście Francuzów i spalenia się katedry Notre-Dame. Była taka wojna 1870-1871, wojna francusko-pruska, a dokładniej wojna państw niemieckich z Francją. W wyniku tej wojny, przegranej przez Francję z kretesem, oprócz utraty części Alzacji i Lotaryngii nałożono na Francję w wyniku Pokoju Frankfurckiego 10 mają 1871 roku potężną kontrybucję w wysokości 5 miliardów franków francuskich w złocie z obowiązkiem spłaty do 2 marca 1874 roku. Do czasu spłaty kontrybucji wojska pruskie (niemieckie) stacjonowały jako okupant na koszt Francji. Francuzi spłacili tę potężną kontrybucję już 5 września 1873 roku. I to wtedy Bismarck miał powiedzieć, że należy mocno się obawiawiać narodu, który jest w stanie poradzić sobie z tak potężnym obciążeniem w tak krótkim czasie. Ale nie było w tym jednak nic dziwnego bo finanse całej ówczesnej Europy miały model francuski, cytuję:

"Gdy w XIX stuleciu Europa stała się handlowym centrum świata, każde zawirowanie w kursach walut okazywało się niebezpieczne dla całej gospodarki. Pierwsi problem ten spostrzegli Anglicy i już w 1851 r., podczas Wystawy Światowej, zwołano w Londynie międzynarodową konferencję poświęconą planom stworzenia ogólnoświatowego systemu monetarnego. Przez następne 10 lat odbywały się kolejne spotkania, a powołana stała komisja zalecała, by zlikwidować wszystkie waluty oprócz czterech: dolara USA, austriackiego florena, francuskiego franka i angielskiego funta szterlinga. Oparte na parytecie złota miały gwarantować stabilny rozwój handlu i gospodarki.

„Zaproponowane zasady unifikacji monetarnej zostały odczytane we Francji jako płynące z Londynu zagrożenie, potencjalnie ograniczające jej mocarstwową suwerenność” – zapisała Maria Dunin-Wąsowicz w książce „Suwerenność i pieniądz w Europie 1870–2002”. Pomysł, jak wyjść z defensywy, podsunął Napoleonowi III Louis Pierre de Parieu, minister edukacji w jego rządzie. Skoro system bimetaliczny przegrywał rynkową konkurencję z tym opartym na parytecie złota, należało odgórnie zmienić ten trend. Zdaniem de Parieu, gdyby większość państw stworzyła unię monetarną wedle francuskich wzorców, z czasem nawet Wielka Brytania musiałaby je przyjąć.

Służby dyplomatyczne Napoleona III przez pięć lat usilnie namawiały europejskie kraje do utworzenia unii walutowo-celnej. Wreszcie 23 grudnia 1865 r. przedstawiciele Belgii, Szwajcarii, Luksemburga, Włoch i Francji podpisali w Paryżu porozumienie, oficjalnie tworząc Łacińską Unię Monetarną".

Unia Łacińska oficjalnie egzystowała do 1927 roku. Po co o tym wszystkim piszę? Ano po to aby wyrazić pewną wątpliwość co do możliwych planów podziału i rozbioru Francji. Jak pokazuje wiek XIX dzisiejsza "Unia Europejska" już raz w historii była stopiędziesiąt lat temu. Były potem krwawe wojny i konflikty, które nie przeszkodziły w jej reaktywacji w XX wieku. Tak wtedy jak i teraz Francją miała kłopoty ale trwała, i chyba nie zanosi się na to aby, jedno z nielicznych atomowych mocarstw światowych, miało Niemcom czy Brytyjczykom w najbliższym czasie ochotę ustąpić.

Pozdrawiam