w sumie ma pan rację, podobno baaardzoooo niszczący był potop... ale gdzieś nie pomnę już gdzie, przeczytałem tekst, gdzie ktoś opisał zniszczenia podczas potopu, podajac miejscowości... potem porównał to z opisem wojny północnej...gdzie w/w miejscowości zostały ponownie zniszczone i już się nie podniosły... oficjalnie Rzeczpospolita udziału w całej awanturze nie brała udziału ale armie sobie hulały po jej terytorium jak chciały... oczywiście, rabunki i gwałty były na porządku dziennym... w czasie tej wojny, niestety husiaria okazała się już przestarzałą formacją z tego co mnie pamięć nie myli...

W książce Ks. Kopca i całej tej historii jest jeden arcyciekawy szczegół. Tzw. "nasz" Leszczyński, pod koniec xviii w  przez hagadę Konarsko-Kołłątajowską podawany do wierzenia jako "tragiczny a niedoszły wybawca narodu", chodził na smyczy Karola Gustawa Szweda, protestanckiego kacyka, co było naturalne z racji powiązań Leszczyńskich z gangami heretyckimi. Dlatego mimo wiernopoddańczych deklaracji słanych przez Leszczyńskiego do Watykanu z nadzieją poparcia jego starań o utrzymanie tronu, Papież Klemens XI pozostała niewzruszony jego kokieterią. Klemens XI Był nieustannie głównym adwokatem Augusta II Sasa jako króla Polski, papież wybitny, który zrobił wiele dla podniesienia globalnej roli nie tylko dyplomacji watykańskiej, ale i samej misji Kościoła, m.in. jeszcze przed wyborem na papieża, jako doradca Innocentego XII, dopomógł w likwidacji ostatnich przyczułków nepotyzmu (bulla Romanum decet pontificem, 1692) - zakaz mianowania przez Papieża na kardynałów ludzi spokrewnionych z nim (mógł tylko jednego obsadzić jednego krewniaka i miał on b. ograniczone dochody), no i oczywiście jego wielkie zaangażowanie w rekatolizację Saksonii, samego jądra ciemności na Zachodzie, a na wschodzie nawet nie katolizacji, ale po prostu faktycznego Chrztu Moskwy, która chrześcijańska nigdy nie była. Równolegle do swojego wyboru w 1700 na Papieża zapobiegł kolejnej wojnie pan-europejskiej między Wiedniem a Paryżem zlecając swoim kardynałom rozstrzygnięcie palącej sprawy sukcesji po umierającym w owym czasie hiszpańskim Karolu XII Habsburgu.

Postawił na Augusta Sasa, który zbliżył się do Kościoła, bo Leszczyński był w zasadzie marionetką Karola Gustawa, który de facto był faworytme w wojnie północnej. Zwycięstwo Piotra Wlk było zaskoczeniem dla całej Europy. Pomogło tropikalne lato ukraińskie i dezynteria wśród Szwedów.

Ale oprócz Klemensa XI bardzo ważne poparcie przyszło od nuncjuszy papieskich, a najważniejsze od kamerlinga Giambattista Spinoli, z tych Spinolich genueńskich, którzy zawsze byli po stronie hiszpańskich Habsburgów. Giambattista po prostu wspierał osobiście Augusta i "trzymał go za rączkę" w najcięższych momentach.

Tu: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ambrosio_Spinola , b. ciekawy tekścik z wikipedii o Spinoliich z Genui i Ambrosio Spinolim, genialnym strategu na służbie Habsburgów, który był wyznaczany na dowódcę inwazji na Anglię : 

Kardynałów Gimabatistów Spinolich było zresztą trzech, jeden po drugim. Ten od Augusta II to drugi w kolejce. Również człowiek oddany Kościołowie, ale i dyplomata, który odegrał ważną rolę w sprawie sukcesji po Karolu II Habsburgu, czyli wraz dwoma innymi kardynałami doradził umierającemu Karolowi (w czasie konklewe AD 1700, czyli równolegle do wyboru Klemensa na papieża) wyzanczenie Filipa Andegaweńskiego na następcę, który też miał pod górkę cały czas a nawet musiał przeżyć własnego syna: https://pl.wikipedia.org/wiki/Filip_V_Hiszpański#Sukcesja_hiszpańska. Wybór nie był łatwy bo i Paryż i Wiedeń groził, że jeśli wyznaczy następcę ze strony przeciwnej, to zajmą posiadłości hiszpańskie we Włoszech. Tak było ...